ΕΚΠΤΩΣΕΙΣ ΣΥΝΤΕΛΕΙΕΣ ΠΑΡΤΙ ΠΟΙΗΜΑΤΑ 2013 – 2022 – SALES DEVASTATIONS PARTIES POETRY 2013 – 20222

Η πρώτη ποιητική συλλογή της Παγκόσμιας Τζένης απαρτίζεται από τέσσερις ενότητες – «της λαϊκής κουλτούρας», «των μαχών», «των δημίων» και «των διαπραγματεύσεων». Οι τίτλοι των ενοτήτων αποτυπώνουν το ιδίωμα της ανησυχίας με το οποίο μιλούν μέσα από τα ποιήματα χαρακτήρες του περίπλοκου βιώματος της εποχής. Στην ποίηση αυτή, το φύλο των χαρακτήρων μετατοπίζεται, οι φωνές περνούν από τον ενικό στον πληθυντικό και από τον θάνατο στη ζωή, οι αφηγήσεις επανεξετάζουν γραμμικότητες, περιφράξεις, αναμετρήσεις. Η Παγκόσμια Τζένη επιχειρεί μια ποίηση της συνύπαρξης. Γράφοντας ελληνικά και αγγλικά, επιμένει στη δυνατότητα ανάγνωσης και πολιτισμικής συμμετοχής πέρα από τον γλωσσικό φραγμό που συχνά υπόκεινται οι άνθρωποι-που-μόλις-ήρθαν στην κάθε «δική μας» γη. Μέσα από στίχους που πραγματεύονται το δύσβατο της αναπαράστασης, που αποδίδουν δομές σύγκρουσης, που υπαινίσσονται ένα μέλλον που όχι μόνο δεν άργησε αλλά που ενδεχομένως πέρασε, η Παγκόσμια Τζένη καταγράφει αυτό που μένει: το ψυχικό υπόλοιπο μετά την κάθε δι/αιρετική συνθήκη.

Ποια είναι όμως η Παγκόσμια Τζένη;
Η Παγκόσμια Τζένη γεννήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2013. Επιχειρώντας μια υπέρβαση της ατομικής και της συλλογικής συνείδησης με τους όρους είτε/είτε, η ποίησή της προσπαθεί να αφηγηθεί την επίδραση της ιστορικής ορμής στην υπαρκτή ζωή. Η Παγκόσμια Τζένη είναι ταγμένη στη διορατικότητα συμβολικών χαρακτήρων, όπως η Τζένη των Πειρατών του Μπέρτολτ Μπρεχτ, αλλά και προσώπων των οποίων το πέρασμα μέσα από την πολιτική ανθρωπότητα επεκτείνει τα όρια του δυνατού. Έργα της έχουν δημοσιευτεί στη συλλογή Futures: Poetry of the Greek Crisis (2015, επιμ Θοδωρής Χιώτης), στα περιοδικά A) GLIMPSE) OF) και Tripwire, και στο συλλογικό ηχητικό αρχείο Art of the Possible: Towards an Antifascist Feminist Front. Το Times Literary Supplement την περιέγραψε ως μία «μετα-ποιήτρια που κεντρίζει το ενδιαφέρον».

Στον πρόλογό του στην ποιητική συλλογή, ο ποιητής Θοδωρής Χιώτης την συστήνει εκ νέου: Ποια είναι η Παγκόσμια Τζένη; Είναι το υποκείμενο που ομολογεί: «γενικά με τσακίζει όταν μου ζητάνε να δείχνω πάθος». Και το άλλο που αναπολεί «την εποχή που κούτσαινα χωρίς λόγο». Δεν είναι ηθικά μπερδεμένο ή, ακόμη χειρότερα, συμβιβασμένο τούτο το σύνθετο υποκείμενο. Είναι πλήρως συνειδητοποιημένο για την περιπλοκότητα της ζωής μετά το Τέλος-της-Ιστορίας (…) Δεν υπάρχει εναλλακτική. Καιρός για το φάρμακο. Καιρός για τη δεύτερη διάγνωση. Τα ποιήματα της Παγκόσμιας Τζένης ως χειρονομία ενέχουν την απελπισία, την οργή και το πένθος, αλλά και την συνειδητοποίηση ότι το μελάνι από μόνο του δεν σώζει.

Στο δικό της προλογικό σημείωμα, η Έφη Ρέντζου, καθηγήτρια Γαλλικής Λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο του Princeton, σημειώνει: Η Παγκόσμια Τζένη μιλάει την γλώσσα που επινόησαν αυτές οι [υπερρεαλίστριες] ποιήτριες για να ξαναμοιράσουν τον κόσμο, μια γλώσσα βίαιη και αποσπασματική, που φτιάχνει κοινότητες εκεί που θα νόμιζες ότι υπάρχουν μονάδες. Αφηγείται πράγματα που αρχικά φαίνονται καθημερινά, αλλά μεταλλάσσονται σε πράξεις εκρηκτικής αντίστασης (…) Η Παγκόσμια Τζένη καθαρίζει τουαλέτες, πάει σε διαδηλώσεις, αναρωτιέται αν η Ιστορία υπάρχει, βλέπει τον εθνικό ύμνο στον ύπνο της, μιλάει στην Ρόζα Λούξεμπουργκ, γίνεται γονιός των γονιών της, διαβάζει Bolaño και Beauvoir, διαμελίζει το σώμα της, έχει οργή, ειρωνεία, απόγνωση (…) Όπως εκείνες οι άλλες γυναικείες φωνές που καλούν από μια εποχή μακρινή, αλλά ανησυχητικά συγκρίσιμη με το σήμερα, η Παγκόσμια Τζένη μέσα στην επώνυμη ανωνυμία της, γράφει την εμπειρία της καθημερινότητας και την καθιστά ορατή, την μοιράζεται και την μοιράζει, και έτσι την κάνει σημείο αναφοράς και σύγκλισης.

Η Άντζελα Δημητρακάκη, συγγραφέας, θεωρητικός της σύγχρονης τέχνης και διδάσκουσα στο Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου, στη δική της προλογική ανάγνωση σημειώνει: Τα πλάσματα που διέπουν την φαντασματική Παγκόσμια Τζένη (που δεν ξέρουμε πλέον κατά πόσο, στις μέρες της ιδεολογικής σύγχυσης, θα μπορούσε να συνδέεται με την μπρεχτική Τζένη των απαυδημένων προλεταριάτων) μιλούν συχνά σαν η ιστορία να έχει περιέλθει σε κατάσταση εξαναγκαστικής διακοπής. Γνωρίζουν, βέβαια, πως δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Δεν μπορούν να εξηγήσουν τι συμβαίνει, αν και υποψιάζονται πως το όχημα Ιστορία, στο οποίο διαμορφώνονται και όπου διάγουν λίγο πολύ βίαιους βίους, υφίσταται επιτάχυνση.