ΔΕΙΓΜΑΤΑ ΓΡΑΦΗΣ 70-72 ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ [PANDERMA Τ. 13-14, 1975]

8,90 

Έχουν γίνει πολλές απόπειρες να ταξινομηθούν οι εκφραστές της ποίησης, και πολλές φορές και η ίδια η ποίηση, όχι όμως με ανθολογίες, αλλά με μελέτες όπως του Μηνά Δημάκη “Οι τελευταίοι της παράδοσης” και τα “Λογοτεχνικά δοκίμια και μελέτες”, του Πέτρου Σπανδωνίδη “Η νεώτερη ποίηση στην Ελλάδα” και “Η σύγχρονη ποιητική γενιά του 1930-1960”, η σωστή μελέτη του Μιχάλη Μερακλή “Σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία 1945-1970” Ι. Ποίηση.
Υπάρχουν ακόμα πρόλογοι και άλλες ευκαιριακές μελέτες που έχουν γραφτεί σε Ανθολογίες που κατά καιρούς κυκλοφορούν και που έχουν άλλες εξαντληθεί, όπως “Ανθολογία μεταπολεμικών ποιητών” με πρόλογο του Αλέξ. Αργυρίου (Κουμπή), “Η Ανθολογία συγχρόνου ελληνικής ποιήσεως 1930-1960” μ’ ένα μελέτημα του Άρη Δικταίου και πολλές άλλες Ανθολογίες όπως των Αυγέρη-Παπαϊωάννου-Σταύρου, του Κορίδη, του Παναγιωτούνη Πάνου, του Παπύρου, της Αγκύρας, του Λευτέρη Ραφτόπουλου, του Μπεκατώρου-Φλωράκη, του Στέλιου Γεράνη με τους ποιητές του Πειραιά (που οι μισοί από τους ποιητές δεν μένουν αλλά απλώς περιπάτησαν στον Πειραιά), του Γιάννη Μαρή, του Κ. Τρυπάνη, του Μάκη Αποστολάτου, η “Αντί-Ανθολογία” του Δημήτρη Ιατρόπουλου, του Τσάκαλου, του Σπύρου Κοκκίνη, του Σωκράτη Σκαρτσή, του Panderma Νο 13-14 με τα δείγματα γραφής και πολλών άλλων, όπως η “Θρησκευτική Ανθολογία”, όμως η πιο σωστή, μεγάλη και πλήρης είναι και παραμένει του Ρένου Αποστολίδη, η “Ανθολογία Αποστολίδη”.
Υποτίθεται ότι οι ανθολογίες […] προσπαθούν να παρουσιάσουν γραφές που η συνάντησή τους σε κάθε τόμο δίνει το γράμμα και το πνεύμα που κινούνται οι εκφραστές, όταν εκδόθηκαν. Ή ακολουθούν μια μορφή ή ένα περιεχόμενο ανάλογο μ’ εκείνο που ανήκει ο ανθολόγος […].
Οι επιδράσεις στη νεώτερη και νεώτατη γενιά είναι μια μάστιγα. Κάποτε γίνεται και μετουσίωση και τότε υπάρχει κάποια ελπίδα. Η έλλειψη παιδείας και ενός οποιουδήποτε πλησιάσματος (αγχιβασίη) δίνει την ευκαιρία στα ευαίσθητα νέα παιδιά να ταυτίζουν την ζωή τους, το πιστεύω τους και μερικές πτυχές του εσωτερικού τους κόσμου, με την ποίηση που υπάρχει τυπωμένη σε εκδόσεις. Έτσι συμβαίνει με τα ποιήματα του Μιχάλη Κατσαρού και τα παλιά του Γιάννη Ρίτσου, του Μανώλη Αναγνωστάκη, του Θανάση Φωτιάδη του λόγιου, του Άρη Αλεξάνδρου και μερικών ακόμα. Μπορεί να πει κανείς ότι υπάρχει μια ανακατάταξη στις φωνές όλων των παραπάνω ποιητών, αλλά το νόημα, η τεχνική της έκφρασης και πολλές φορές το ίδιο το κλίμα είναι δανεισμένο…
Αλλά για την ποίηση των νεώτερων και των πολύ νέων θα μιλήσουμε σ’ άλλο κομμάτι σχετικό με τις χιλιάδες των νέων ποιητών… (Λεωνίδας Χρηστάκης, από την παρουσίαση της έκδοσης)

Σε απόθεμα (επιπλέον μπορεί να ζητηθεί κατόπιν παραγγελίας)

Κωδικός προϊόντος: 9789606875403 Κατηγορία:

Περιγραφή

Έχουν γίνει πολλές απόπειρες να ταξινομηθούν οι εκφραστές της ποίησης, και πολλές φορές και η ίδια η ποίηση, όχι όμως με ανθολογίες, αλλά με μελέτες όπως του Μηνά Δημάκη “Οι τελευταίοι της παράδοσης” και τα “Λογοτεχνικά δοκίμια και μελέτες”, του Πέτρου Σπανδωνίδη “Η νεώτερη ποίηση στην Ελλάδα” και “Η σύγχρονη ποιητική γενιά του 1930-1960”, η σωστή μελέτη του Μιχάλη Μερακλή “Σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία 1945-1970” Ι. Ποίηση.
Υπάρχουν ακόμα πρόλογοι και άλλες ευκαιριακές μελέτες που έχουν γραφτεί σε Ανθολογίες που κατά καιρούς κυκλοφορούν και που έχουν άλλες εξαντληθεί, όπως “Ανθολογία μεταπολεμικών ποιητών” με πρόλογο του Αλέξ. Αργυρίου (Κουμπή), “Η Ανθολογία συγχρόνου ελληνικής ποιήσεως 1930-1960” μ’ ένα μελέτημα του Άρη Δικταίου και πολλές άλλες Ανθολογίες όπως των Αυγέρη-Παπαϊωάννου-Σταύρου, του Κορίδη, του Παναγιωτούνη Πάνου, του Παπύρου, της Αγκύρας, του Λευτέρη Ραφτόπουλου, του Μπεκατώρου-Φλωράκη, του Στέλιου Γεράνη με τους ποιητές του Πειραιά (που οι μισοί από τους ποιητές δεν μένουν αλλά απλώς περιπάτησαν στον Πειραιά), του Γιάννη Μαρή, του Κ. Τρυπάνη, του Μάκη Αποστολάτου, η “Αντί-Ανθολογία” του Δημήτρη Ιατρόπουλου, του Τσάκαλου, του Σπύρου Κοκκίνη, του Σωκράτη Σκαρτσή, του Panderma Νο 13-14 με τα δείγματα γραφής και πολλών άλλων, όπως η “Θρησκευτική Ανθολογία”, όμως η πιο σωστή, μεγάλη και πλήρης είναι και παραμένει του Ρένου Αποστολίδη, η “Ανθολογία Αποστολίδη”.
Υποτίθεται ότι οι ανθολογίες […] προσπαθούν να παρουσιάσουν γραφές που η συνάντησή τους σε κάθε τόμο δίνει το γράμμα και το πνεύμα που κινούνται οι εκφραστές, όταν εκδόθηκαν. Ή ακολουθούν μια μορφή ή ένα περιεχόμενο ανάλογο μ’ εκείνο που ανήκει ο ανθολόγος […].
Οι επιδράσεις στη νεώτερη και νεώτατη γενιά είναι μια μάστιγα. Κάποτε γίνεται και μετουσίωση και τότε υπάρχει κάποια ελπίδα. Η έλλειψη παιδείας και ενός οποιουδήποτε πλησιάσματος (αγχιβασίη) δίνει την ευκαιρία στα ευαίσθητα νέα παιδιά να ταυτίζουν την ζωή τους, το πιστεύω τους και μερικές πτυχές του εσωτερικού τους κόσμου, με την ποίηση που υπάρχει τυπωμένη σε εκδόσεις. Έτσι συμβαίνει με τα ποιήματα του Μιχάλη Κατσαρού και τα παλιά του Γιάννη Ρίτσου, του Μανώλη Αναγνωστάκη, του Θανάση Φωτιάδη του λόγιου, του Άρη Αλεξάνδρου και μερικών ακόμα. Μπορεί να πει κανείς ότι υπάρχει μια ανακατάταξη στις φωνές όλων των παραπάνω ποιητών, αλλά το νόημα, η τεχνική της έκφρασης και πολλές φορές το ίδιο το κλίμα είναι δανεισμένο…
Αλλά για την ποίηση των νεώτερων και των πολύ νέων θα μιλήσουμε σ’ άλλο κομμάτι σχετικό με τις χιλιάδες των νέων ποιητών… (Λεωνίδας Χρηστάκης, από την παρουσίαση της έκδοσης)

Επιπρόσθετες Πληροφορίες

Συγγραφέας

Έτος

ISBN

Εκδόσεις

Προμηθευτής

Έκπτωση Προμηθευτή

Άλλα