Περιγραφή
Ἐπίλογος Ι
Μὲ τὸ τραγούδι θὰ ξανάρθεις;
Μὲ τὰ ὄνειρα καὶ τὴ φτερούγα τοῦ ἀγεριοῦ
σὰν σκιὰ καὶ σὰν σιωπή;
Μήπως σωθεῖ τὸ φῶς
χαράματα ξυπνάει τὸ ἀλφαβητάρι ἀπ’ τὴν ἀρχὴ
κινδυνεύοντας ποτὲ δὲν λησμόνησε –
μαῦρα χελιδόνια
ἡ ἀθάνατη ἁπαλὴ σκοτία μὲ τὶς φωνὲς τῆς γῆς
τῶν οὐρανῶν κρωγμοὶ τοῦ βυθοῦ οἱ φυσητῆρες
τὸ κλάμα καὶ ἡ ἀνάσα τοῦ μικροῦ παιδιοῦ
τεῖχος ἀδιαπέραστο τίποτε ἡ ρωγμὴ
γιὰ ποιό σῶμα ποιό πέτο φθαρμένο τὸ λουλούδι·
ὁ τάρανδος πάνω ἡ καμήλα ἡ τίγρις καὶ τὸ κοχύλι
ἀμπάρα στὴ μετρημένη ζωὴ τοῦ προβάτου
σὰν λύκος σκυλὶ τῆς ἐρημιᾶς σὰν φωλιὰ ἀποκλεισμένη
μάρσιππος στὰ ἔγκατα τοῦ ῞Αδη.
Βουίζει τὸ δάσος
ἀμέτρητα φύλλα ἑκατομμύρια ζωὲς
δίκαιος ὁ ἥλιος ταραγμένος ὁ κόσμος πάλι –
τὸ χρῆμα λένε δὲν ἡσυχάζει..