Περιγραφή
Στη μνήμη του Παναγιώτη Βήχου (1944-2013), ο οποίος βασανίστηκε μέχρι θανάτου από αγέλη ψηφιακών τσόγλανων του 21ου αιώνα.
“Είμαι άνθρωπος που βήχει. Αυτό οφείλεται αναμφίβολα στο γεγονός ότι καπνίζω απ’ τα δεκατρία, πίνω μπάφους απ’ τα δεκάεξι και εδώ και πολλά χρόνια είμαι μερακλής χασικλής πλήρους απασχόλησης. Αυτό δεν με ταράζει. Έτσι είμαστε εμείς. Φλεγματικοί. Στην πόλη των χασικλήδων ακούγεται βήχας από παντού, οι δρόμοι είναι γεμάτοι με ροχάλες και όλα τα παράθυρα είναι ανοιχτά μέσα στο καταχείμωνο. Στο σαλούν της πόλης των χασικλήδων υπάρχουν πτυελοδοχεία σε κάθε γωνιά.”
