Περιγραφή
«Είμαι η κόρη που έχασε τον πατέρα και η μάνα που δεν γέννησε τον γιο. Είμαι το κορίτσι που φοβάται τις πεταλούδες και αγαπάει τους λύκους. Είμαι αυτή που αγάπησε πολύ στο τώρα και την αγάπησαν περισσότερο στο μετά. Είμαι ο ήχος της γαλήνης και το βλέμμα της επανάστασης. Είμαι αυτή που περπατά πάνω στα ορθά κι όμως ζει τα πάντα ανάποδα. Είμαι εδώ μα πάντα είμαι αλλού».
ήταν σαν να, αλλά δεν ήταν
67 στιγμιότυπα αφήγησης
ένα επιρρηματικό memoir
για όποιο γράμμα της αλφαβήτας
Σύντομο βιογραφικό συγγραφέως:
Η Καλλιόπη Πασιά γεννήθηκε, ζει και αγαπά μεταξύ των δύο πόλεων, Αθήνας και Θεσσαλονίκης, ενώ πάντα αφήνει περιθώρια για το μέλλον. Με σπουδές στη Νομική Επιστήμη, την Πολιτική Επικοινωνία, τη Δημοσιογραφία, την Επικοινωνία και τον Πολιτισμό, παραμένει διαρκώς ασκούμενη στη μάθηση. Συντονίζει εργαστήρια δημιουργικής γραφής, υπήρξε Επιστ.Συντονίστρια Εκπαιδευτικών Δράσεων σε Σχολεία Δεύτερης Ευκαιρίας, με ενεργή συμμετοχή στην κοινωνική επανένταξη πρώην κρατουμένων και λοιπών ευάλωτων ομάδων. Επιμελείται την οργάνωση και εκτέλεση καλλιτεχνικών Project και είναι υπεύθυνη του εκδοτικού τμήματος της ΤΡΙ.ΕΝΑ πολιτισμού. Έχει συμμετάσχει και διακριθεί σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς, κείμενα της περιλαμβάνονται σε συλλογές διηγημάτων, σε ηλεκτρονικά λογοτεχνικά περιοδικά, ενώ έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές «Πού πάει το λευκό όταν το χιόνι λιώνει;» (Libron Εκδοτική, 2016) και «Από το τέλος ξεκινά η αρχή» (Οδός Πανός, 2020). Το αύριο είναι μπροστά της και είναι άγνωστο ακόμη.
