Περιγραφή
Ποιος πρωταγωνιστεί στις πενήντα μικρές ιστορίες του βιβλίου; Ο δάσκαλος που τις είδε και τις έζησε στην κανονική ζωή ή οι μαθητές του που καλούνται να τις φανταστούν και να τις παίξουν με το σώμα και την ψυχή τους; Η βασική αρχή της διδασκαλίας του ήταν “παίξ’ το για να το μάθεις, ζωντάνεψέ το”. Παρά την πολύχρονη εμπειρία του όμως, παρά τα καλά αποτελέσματα της διδασκαλίας του, είχε πάντα τις αμφιβολίες του. “Πόσο διδάσκεται η τέχνη και με ποιο τρόπο; Μήπως είναι η μέθοδός μου μια προσωπική εμμονή, ένα παιχνίδι ιδιοτελούς αυτοεπιβεβαίωσης; Μήπως κάποιοι τουλάχιστον από τους μαθητές μου θα τα κατάφερναν καλύτερα με άλλη μέθοδο, άλλους δασκάλους, πορευόμενοι σε άλλους δρόμους διδασκαλίας που εγώ αγνοώ;”
Καθώς περνούσε με το μικρό αυτοκινητάκι του από την πήχτρα της Πανεπιστημίου για να πάει στη σχολή, γνώριζε πως έπρεπε να ξεχάσει τις αμφιβολίες του, για να μπορέσει να μπει στην τάξη και να διδάξει. Γι’ αυτό, όταν έφτανε στην Ομόνοια φώναζε δυνατά “διδάσκω σημαίνει παίρνω την ευθύνη”. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
