- 13%

(ΠΑΛΙΑ ΕΚΔΟΣΗ – ΕΞΑΝΤΛΗΜΕΝΗ) ΑΣΤΕΙΟ

11,20 

Ένας νεαρός συζητά με τη νεκρή γιαγιά του. Ένας υπάλληλος γραφείου μεταμορφώνεται σε συρραπτικό. Ο Φρανσουά Βιγιόν κάνει μια καινούργια αρχή. Ο Γιώργος βγαίνει στη σύνταξη.
Δεκαεπτά διηγήματα για τη θολή μεθόριο ανάμεσα στην πραγματικότητα και ό,τι την αναιρεί. Διηγήματα αντλημένα από την ημιορεινή μακεδονική ενδοχώρα, αλλά και διηγήματα για τους ανήλικους ενήλικες του άστεως. Διηγήματα που βρέχονται απ’ τα νερά μιας τεχνητής λίμνης. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Στο διήγημα “Μαρία” ο ήρωας εργάζεται σε ένα σφαγείο. Δουλειά του είναι “να ξεχνιούνται τα γουρούνια μέχρι να τα τινάξει το ρεύμα”. Ένα απρόβλεπτο γεγονός και η θεληματική μουσούδα μιας γουρουνίτσας θα του δημιουργήσουν τη διάθεση να της διαβάσει από τα “Ρουμπαγιάτ” του Ομάρ Καγιάμ σε μια βραδινή βόλτα στο βουνό υπό το φως του φεγγαριού.
Ο Θάνος, ένας υπάλληλος γραφείου και επίδοξος συγγραφέας, στο διήγημα “Για αλλαγή” μεταμορφώνεται σε συρραπτικό (συγχρωτίζεται μάλιστα και “με μια ομάδα ύποπτα σελοτέιπ, υποστηρικτές των Tupamaros”) έπειτα από ένα αυτοκινητικό ατύχημα το οποίο όμως δεν ξεγράφει από τη λοβοτομημένη φαντασία του μια ερωτική απογοήτευση. Στα “Φώτα” ένα μωρό έχει μια τραγική κατάληξη στο χωράφι που η οικογένειά του μαζεύει τα ροδάκινα εξαιτίας της περιόδου της αδελφής του (θυμίζει έντονα η ιστορία αυτή το “Αμάρτημα της μητρός μου” του Γεωργίου Βιζυηνού αλλά και “Το πίστομα” του Κωνσταντίνου Θεοτόκη).
“Στο δάσος”, μια ευθεία αναφορά, μεταξύ άλλων, στον “Λουκή Λάρα” του Δημήτριου Βικέλα, ένας βοσκός τα χάνει επειδή αναγκάζεται να σκοτώσει τον σκύλο του. Στο διήγημα “Γέροι άνθρωποι”, το πιο συγκινητικό και ίσως το αρτιότερο τούτης της συλλογής που βρίθει διακειμενικών αναφορών, η νεκρή γιαγιά του νεαρού ήρωα εξομολογείται στον εγγονό της, καθώς καπνίζουν οι δυο τους έξω στο χιόνι σε μια ονειρική διάσταση, ότι “πήγα μ’ έναν Ιταλό” στη διάρκεια της Κατοχής, κάτι που ήταν “η καλύτερη στιγμή της ζωής μου”. Θα μπορούσε η εν λόγω γιαγιά να είναι και η Ραραού του Παύλου Μάτεσι από τη Μητέρα του σκύλου.
Δεκαεπτά συνολικά ιστορίες μακάβριας ευαισθησίας και γκροτέσκου ονειροπολήματος από τον Γιάννη Παλαβό, με φόντο τη μακεδονική ενδοχώρα. Ένας πειθαρχημένος διηγηματογράφος που καταλαβαίνει ότι η μικρή φόρμα αναπνέει στο μεταίχμιο του δράματος και της φάρσας. (ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΜΠΕΚΟΣ, Το Βήμα, 14/4/2012)

Εξαντλημένο

Κωδικός προϊόντος: 9789605040284 Κατηγορία:

Περιγραφή

Ένας νεαρός συζητά με τη νεκρή γιαγιά του. Ένας υπάλληλος γραφείου μεταμορφώνεται σε συρραπτικό. Ο Φρανσουά Βιγιόν κάνει μια καινούργια αρχή. Ο Γιώργος βγαίνει στη σύνταξη.
Δεκαεπτά διηγήματα για τη θολή μεθόριο ανάμεσα στην πραγματικότητα και ό,τι την αναιρεί. Διηγήματα αντλημένα από την ημιορεινή μακεδονική ενδοχώρα, αλλά και διηγήματα για τους ανήλικους ενήλικες του άστεως. Διηγήματα που βρέχονται απ’ τα νερά μιας τεχνητής λίμνης. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Στο διήγημα “Μαρία” ο ήρωας εργάζεται σε ένα σφαγείο. Δουλειά του είναι “να ξεχνιούνται τα γουρούνια μέχρι να τα τινάξει το ρεύμα”. Ένα απρόβλεπτο γεγονός και η θεληματική μουσούδα μιας γουρουνίτσας θα του δημιουργήσουν τη διάθεση να της διαβάσει από τα “Ρουμπαγιάτ” του Ομάρ Καγιάμ σε μια βραδινή βόλτα στο βουνό υπό το φως του φεγγαριού.
Ο Θάνος, ένας υπάλληλος γραφείου και επίδοξος συγγραφέας, στο διήγημα “Για αλλαγή” μεταμορφώνεται σε συρραπτικό (συγχρωτίζεται μάλιστα και “με μια ομάδα ύποπτα σελοτέιπ, υποστηρικτές των Tupamaros”) έπειτα από ένα αυτοκινητικό ατύχημα το οποίο όμως δεν ξεγράφει από τη λοβοτομημένη φαντασία του μια ερωτική απογοήτευση. Στα “Φώτα” ένα μωρό έχει μια τραγική κατάληξη στο χωράφι που η οικογένειά του μαζεύει τα ροδάκινα εξαιτίας της περιόδου της αδελφής του (θυμίζει έντονα η ιστορία αυτή το “Αμάρτημα της μητρός μου” του Γεωργίου Βιζυηνού αλλά και “Το πίστομα” του Κωνσταντίνου Θεοτόκη).
“Στο δάσος”, μια ευθεία αναφορά, μεταξύ άλλων, στον “Λουκή Λάρα” του Δημήτριου Βικέλα, ένας βοσκός τα χάνει επειδή αναγκάζεται να σκοτώσει τον σκύλο του. Στο διήγημα “Γέροι άνθρωποι”, το πιο συγκινητικό και ίσως το αρτιότερο τούτης της συλλογής που βρίθει διακειμενικών αναφορών, η νεκρή γιαγιά του νεαρού ήρωα εξομολογείται στον εγγονό της, καθώς καπνίζουν οι δυο τους έξω στο χιόνι σε μια ονειρική διάσταση, ότι “πήγα μ’ έναν Ιταλό” στη διάρκεια της Κατοχής, κάτι που ήταν “η καλύτερη στιγμή της ζωής μου”. Θα μπορούσε η εν λόγω γιαγιά να είναι και η Ραραού του Παύλου Μάτεσι από τη Μητέρα του σκύλου.
Δεκαεπτά συνολικά ιστορίες μακάβριας ευαισθησίας και γκροτέσκου ονειροπολήματος από τον Γιάννη Παλαβό, με φόντο τη μακεδονική ενδοχώρα. Ένας πειθαρχημένος διηγηματογράφος που καταλαβαίνει ότι η μικρή φόρμα αναπνέει στο μεταίχμιο του δράματος και της φάρσας. (ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΜΠΕΚΟΣ, Το Βήμα, 14/4/2012)

Επιπρόσθετες Πληροφορίες

Συγγραφέας

Έτος

ISBN

Εκδόσεις

Προμηθευτής

Έκπτωση Προμηθευτή

Άλλα