Περιγραφή
Από το Σαντ στο Φουριέ, εκείνο που ξεπέφτει, είναι ο σαδισμός· από το Λογιόλα στο Σαντ, η θεϊκή συνομιλία. Για τα υπόλοιπα, το ύφος είναι το ίδιο: ίδια ηδονή ταξινόμησης, ίδια λύσσα διαίρεσης (το χριστιανικό σώμα, το σώμα θύμα, η ανθρώπινη ψυχή), ίδια απαριθμητική μανία (αμαρτημάτων, βασάνων, παθών και των βίων των σφαλμάτων μέτρησης), ίδια πρακτική της εικόνας (μίμηση πίνακα, παράστασης), ίδια σύνθεση του κοινωνικού συστήματος, ερωτισμός, φαντάσματα. Κανένας απ’ τους τρεις αυτούς συγγραφείς δεν είναι – αναπνεύσιμος· όλοι τους εξαρτώνται από την ηδονή, την ευτυχία, την επικοινωνία, κατά τρόπο άκαμπτο ή, για νάμαστε πιο επιθετικοί ακόμα, κατά τρόπο συνδυαστικό. Νάτοι λοιπόν κι οι τρεις τους ενωμένοι, ο καταραμένος συγγραφέας, ο μεγάλος ουτοπιστής κι ο άγιος ιησουίτης. Σ’ αυτή την ένωση, δεν υπάρχει καμμία σκόπιμη πρόκληση (γιατί αν υπήρχε πρόκληση, θα χειριζόμασταν το θέμα Σαντ, Φουριέ και Λογιόλα, σαν να μην είχαν πίστη: στο Θεό, στο Μέλλον, στη Φύση), καμμία υπεροχή (το σαδιστικό, το αμφισβητήσιμο και το μυστικό, δεν ανακτούνται με το σαδισμό, την επανάσταση, τη θρησκεία) και προσθέτω (είναι κι η σημασία αυτού του πρόλογου), κανένα δεσποτισμό: η κάθε μία απ’ αυτές τις μελέτες, αν και αρχικά δημοσιεύτηκε (εν μέρει) ξεχωριστά, αμέσως μετά χρησιμοποιήθηκε για να συναφθεί με τις παράλληλές της, στο ίδιο βιβλίο: το βιβλίο των Λογοθετών, των ιδρυτών της γλώσσας.
Η γλώσσα που φτιάχνουν δεν είναι βέβαια, μια γλωσσολογική γλώσσα, μια γλώσσα επικοινωνίας. Είναι μια νέα γλώσσα που είναι εμποτισμένη από τη φυσική γλώσσα, η οποία όμως προσφέρεται μονάχα για το σημειολογικό προσδιορισμό του κειμένου.
Αυτό βέβαια δεν εμποδίζει την τεχνητή γλώσσα (ίσως γιατί φτιάχτηκε από παλιούς συγγραφείς, παρμένη στη διπλή κλασσική δομή, της αναπαράστασης και του ύφους, από την οποία προσπαθεί να ξεφύγει, η σύγχρονη δημιουργία των Λωτρεαμόν και Γκνοτά), ν’ ακολουθήσει, μερικώς, τους δρόμους της σύστασης της φυσικής γλώσσας· και στη δράση τους σαν λογοθέτες, οι συγγραφείς μας, φαίνεται πώς ανάτρεξαν κι οι τρεις τους, στις ίδιες εφαρμογές. […] (Από τον πρόλογο της έκδοσης)
Περιεχόμενα
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
ΣΑΝΤ Ι
ΛΟΓΙΟΛΑ
1. Η γραφή
2. Το πολλαπλάσιο κείμενο
3. Η μαντική
4. Η φαντασία
5. Η άρθρωση
6. Το δέντρο
7. Τοπικές
8. Συγκρότημα
9. Το φάντασμα
10. Η ορθοδοξία της εικόνας
11. Η λογιστικότητα
12. Ισορροπία και χαρακτηρισμός
ΦΟΥΡΙΕ
Αφετηρία
Η μέτρηση της ηδονής
Το χρήμα κάνει την ευτυχία
Επινοητής, όχι συγγραφέας
Το μετα-βιβλίο
Το σπινθηροβόλο παλιοπάπουτσο
Το ιερογλυφικό
Ελευθέριος;
Πάθη
Το δέντρο της ευτυχίας
Αριθμοί
Το τζάνερο
Σύστημα/συστηματικό
Το πάρτυ
Οι κομπόστες
Τί καιρό κάνει
ΣΑΝΤ ΙΙ
Κρύψτε τη γυναίκα
Διατροφή
Το κυλιόμενο χαλί
Η λογοκρισία, η επινόηση
Το μίσος για το ψωμί
Το φωτισμένο σώμα
Η πλημμύρα
Κοινωνικό
Ευγένια
Ρητορικά σχήματα
Η ωμότητα
Η κυματοειδής ανταύγεια
Impossibilia
Το μαντίλι
Η οικογένεια
Οι καθρέφτες
Η εκτύπωση
Ραψωδία
Τα έπιπλα της ακολασίας
Το σημάδι – Ο χαρακτηρισμός
Η κάσκα
Γλωσσικός διαχωρισμός
Η εξομολόγηση
Η έκθεση ιδεών, η σκηνή
Ο χώρος της γλώσσας
Η ειρωνεία
Το ταξίδι
Ο προάγγελος Σαντ
Ποιητική του ακόλαστου
Οι μηχανές
Τα χρώματα
Σκηνή, μηχανή, γραφή
Η γλώσσα και το έγκλημα
Η ομωνυμία
Στριπ-τηζ
Το πορνογράφημα
Η γλώσσα του Αυγουστίνου
Φιλοφρόνηση της φράσης
Διευθέτηση
Η ανταλλαγή
Η υπαγόρευση
Η αλυσσίδα
Η γραμματική
Η σιωπή
Το κάτω της σελίδας
Το τυπικό
Κύρια ονόματα
Η κλοπή, η εκπόρνευση
Ραπτική
Η κόκκινη κλωστή
Ο εγκεφαλικός πόθος
Σαδισμός
Η αρχή της λεπτότητας
ΒΙΟΙ
Ζωή του Σαντ
Ζωή του Φουριέ
