Περίληψη

Το "Ορλάντο" (1928) είναι από τα πιο εκκεντρικά έργα της Virginia Woolf (1882-1941). Αφιερωμένο στη φίλη και ερωμένη της Vita Sackville-West, αποτυπώνει την πορεία του ανδρόγυνου Ορλάντο από τα τέλη του 16ου αιώνα έως τις αρχές του 20ού, ενσωματώνοντας πλήθος ευφυών λογοτεχνικών και ιστορικών σχολίων.
Ο Jorge Luis Borger θεωρούσε το "Ορλάντο", το οποίο μετέφρασε στα ισπανικά, ως "το πιο δυνατό έργο της Γουλφ και ένα από τα αυθεντικότερα έργα της εποχής μας".

Περιεχόμενα

Η εποχή στην οποία ζούμε μας φέρνει αντιμέτωπους με προκλήσεις και εμπειρίες πρωτοφανέρωτες. Μια κοινωνία βασισμένη στη συνεχή ανταλλαγή πληροφοριών εκτείνεται σε ολόκληρο τον πλανήτη, αναμειγνύοντας και μεταμορφώνοντας λαούς και κουλτούρες. Σε αυτό το πλούσιο σε καινούργιες ευκαιρίες σενάριο αντιπαρατίθενται η δυνατότητα αυτοπροσδιορισμού των ατόμων, που αυξήθηκε σε σύγκριση με το παρελθόν, και η αφηρημένη ορθολογικότητα οικονομικών και πολιτικών μηχανισμών όλο και πιο απόμακρων, που επιβάλλουν παντού τους κανόνες τους.

Μάχες για την εξουσία, ερωτικά παιχνίδια, ενδοοικο-γενειακοί καυγάδες, διενέξεις διαχρονικές με τη διεισδυτική ματιά και το χιούμορ του σημαντικότερου ανταγωνιστή του Ντίκενς.

Ο Trollope (1815-1882), βαθιά πολιτικός συγγραφέας, με καυστικό και πανέξυπνο χιούμορ, διατυπώνει στον "Επίτροπο" (1855, πρώτο έργο της σειράς "Τα Χρονικά Μπάρτσεστερ"), επιτακτικά, επίκαιρα κοινωνικά ερωτήματα. Εκκλησιαστικά σκάνδαλα, φιλοδοξίες, κίτρινα δημοσιεύματα εγείρουν ζητήματα ατομικής ηθικής μέσα σ' ένα διεφθαρμένο σύστημα.

Η πρόσφατη και συνεχιζόμενη παγκόσμια οικονομική κρίση, όπως και άλλες προγενέστερες οικονομικές κρίσεις φέρνουν στο προσκήνιο του δημόσιου, πολιτικού και συνακόλουθα του ερευνητικού ενδιαφέροντος το ζήτημα της ανεργίας. Ο παρών τόμος επιχειρεί να αποτυπώσει και να αναδείξει την προβληματική για αυτήν τη συνθήκη μέσα από μελέτες, οι οποίες προσεγγίζουν το ζήτημα με μια ανθρωπολογική και κοινωνιολογική οπτική.

Στο ανά χείρας βιβλίο ο Φιλίπ Σαμπό, διαπρεπής μελετητής των σχέσεων της φιλοσοφίας και της λογοτεχνίας, εγκύπτει σε εγχειρήματα προσέγγισης σημαντικών λογοτεχνικών κειμένων (Προυστ, Μπέκετ, Β. Γουλφ, Τ. Μαν κ.ά.) από Γάλλους φιλοσόφους στο τελευταίο μισό του εικοστού αιώνα (Ντεριντά, Ντελέζ, Μαρκέ, Ρικέρ, Ντεκόμπ, Μπαντιού και Φουκώ) σε γόνιμη αναμέτρηση με Γερμανούς φιλοσόφους (Καντ, Χέγκελ, Νίτσε ή Χάιντεγκερ) για το οικείο ζήτημα.

Με την παρούσα μελέτη επιχειρείται η κατανόηση των τρόπων με τους οποίους ανανοηματοδοτήθηκε η αναπηρία ως κοινωνική κατηγορία, την τελευταία πενταετία, την περίοδο της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα.

Δίνεται έμφαση στην επιδοματική πολιτική, την κοινωνική και πολιτική ρητορική καθώς και στους τρόπους που αξιοποιήθηκε η γνώση μέσα σε ένα πλαίσιο γραφειοκρατικού εξορθολογισμού και βιοϊατρικοποιημένων διαδικασιών για την απονομιμοποίηση του αναπηρικού status χιλιάδων ανθρώπων και τον επανακαθορισμό των ταυτοτήτων τους.

Ο Στεφάν Γκεόργκε (1868-1933), ο μεγαλύτερος Γερμανός ποιητής της εποχής του κι ένας από τους κορυφαίους Ευρωπαίους ποιητές όλων των εποχών, ανακαινιστής της λυρικής γλώσσας αλλά και πνευματικός καθοδηγητής για μια ολόκληρη γενιά, είναι ένα σχεδόν μυθικό πρόσωπο. Η παρούσα έκδοση παρουσιάζει στη γλώσσα μας το έργο αυτού του σπουδαίου δημιουργού για πρώτη φορά μ' έναν τρόπο αρκετά συστηματικό, και φιλοδοξεί να καλύψει ένα μεγάλο κενό στη λογοτεχνική παιδεία μας.

13 Ιουλίου 2015. Ύστερα από 17 ώρες σκληρής διαπραγμάτευσης, ο Αλέξης Τσίπρας εξέρχεται της συνόδου των Ευρωπαίων ηγετών τσαλακωμένος και κουρασμένος, για να ανακοινώσει στο Πανελλήνιο ότι κατάφερε να αποτρέψει την έξοδο της χώρας από το ευρώ. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός παραδέχθηκε αργότερα ότι, κατά τη διάρκεια του πρώτου εξαμήνου του 2015, έγιναν διαπραγματευτικά λάθη και αναφέρθηκε σε "αυταπάτες". Το πάθημα, όμως, δεν μπορεί να γίνει μάθημα ούτε για τους κυβερνώντες ούτε για τη χώρα δίχως τη συνδρομή σοβαρής επιστημονικής ανάλυσης.