Ο παρών τόμος τολμά να θέσει τα δυσκολότερα και σπουδαιότερα ερωτήματα για τη συγγραφή του μυθιστορήματος και του μη μυθιστορήματος.
- Πως θα εμπνευστώ με πάθος για τη λογοτεχνία;
- Πως θα μάθω να γράφω μυθιστόρημα ή μη μυθιστόρημα με τον καλύτερο δυνατό τρόπο;
Αν και συνήθως χρησιμοποιούνται χωρία πολλών συγγραφέων, εδώ παρακολουθούμε δύο ολόκληρα κλασικά έργα, ώστε να φανεί η συνθετική διαδικασία του συγγραφέα, από τις υφολογικές τεχνικές μέχρι τις στρατηγικές που συγκινούν τον αναγνώστη και, κυρίως, μέχρι την επίγνωση του σκοπού της λογοτεχνίας.

Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΣΗΜΑΣΙΑ του Κρατύλου έγκειται στο ότι στις σελίδες του ενσωματώνεται η πρώτη φιλοσοφική απόπειρα στην ιστορία της δυτικής σκέψης να αντιμετωπισθεί φιλοσοφικά η προβληματική της γλώσσας, και μάλιστα να συμπεριληφθούν σε ένα έργο η σχετική προσέγγιση του Πλάτωνος και προϋπάρξασες διδασκαλίες των Σοφιστών. Στον διάλογο αυτό δεν υπάρχει κάτι πού να μην είναι αμφίσημο και -ακριβώς γι' αυτό- αντιφατικό. Από τις γραμμές, ωστόσο, αυτού του ζωηρότατου και εκπληκτικά πυκνού και σφιχτοδεμένου διαλόγου διαπιστώνουμε ότι τα ερωτήματα παραμένουν τεθειμένα και ανοικτά.

Από την αρχική της μορφή στην εφημερίδα Reedy's Mirror και ως την εκτεταμένη οριστική έκδοση του 1916, η "Ανθολογία του Σπούν Ρίβερ" γνώρισε αμέσως εξαιρετική επιτυχία, και μεταξύ των κριτικών, και στο κοινό. Οι άνθρωποι σοκαρίστηκαν, σκανδαλίστηκαν, αγανάκτησαν, ενθουσιάστηκαν. Οι σκανδαλοθήρες δεν είχαν πάψει ν' αποκαλύπτουν διαρκώς τα αίσχη των πόλεων, ο Πρόεδρος Roosevelt και άλλοι δε σταματούσαν να καταγγέλλουν τους κακοποιούς με τις μεγάλες περιουσίες, μα η μικρή πόλη εξακολουθούσε να είναι το επίσημο καταφύγιο της αθωότητας και της αρετής.

Παρίσι, 29 Μαρτίου 1938: Ο Περουβιανός Καίσαρ Βαλιέχο, ο μεγαλύτερος ποιητής της ισπανικής γλώσσας στον εικοστό αιώνα, και ίσως ο πιο ανθρώπινος, άπορος, ανέστιος, ξεψυχά σε μια κλινική, βαθιά τραυματισμένος από τα μαρτύρια του βίου του. Έκτοτε, η πρωτοποριακή ποίησή του θα στεφανώσει τον ίδιο, την πατρίδα του και τη γλώσσα του. Για τον ίδιο, βέβαια, ήταν αργά. Για όλους εμάς, τους ακόμα ζωντανούς, η ευκαιρία να τον γνωρίσουμε - επιτέλους. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Η ΕΓΕΛΙΑΝΗ ΘΕΩΡΗΣΗ της φιλοσοφίας, έτσι όπως διαμορφώνεται με τον καιρό και με κόπο, απομακρύνεται κατά πολύ από την επικρατούσα στην εποχή του αντίληψη περί φιλοσοφίας. Ο Χέγκελ μπορεί να αντλεί από την παράδοση -παλαιότερη και νεότερη- βασικές αρχές σχετικά με την ιδέα της ανάπτυξης της φιλοσοφίας, εννοεί ωστόσο να αναζητεί νέες έννοιες ή να δίνει νέα περιεχόμενα σε παλαιές έννοιες: το κύριο μέλημά του συνδέεται με την κατά Λόγο και δια Λόγου σύλληψη του πραγματικού, η οποία δεν αποδέχεται τον κόσμο ως έχει αλλά αποβλέπει σε μια συνεπή μεταμόρφωσή του.

Όταν διαβάζουμε ένα αφηγηματικό κείμενο, αυτό που κυρίως μας ελκύει είναι οι χαρακτήρες του. Αυτούς αγαπάμε, μισούμε, ονειρευόμαστε, γι' αυτούς συζητούμε, διαφωνούμε ή και τσακωνόμαστε. Γι' αυτούς, που δεν είναι παρά λέξεις στο χαρτί, δείγματα του παραδειγματικού άξονα τοποθετημένα στην κατασκευασμένη αφήγηση σύμφωνα με τους κανόνες του συνταγματικού άξονα. Τότε, γιατί συμβαίνει αυτό;
Μήπως ως αναγνώστες γινόμαστε αθώα παιδιά, που επιζητούν την παραμυθία και αποζητούν τους ήρωές τους; Κι εάν αυτοί που λατρεύουμε ως ήρωες, αποδεικνύονται αντιήρωες;

Η Έμιλι Ντίκινσον, μια από τις μεγαλύτερες ποιήτριες του ΙΘ' αιώνα και μια από τις πιο μυστηριώδεις φιγούρες της παγκόσμιας γραμματείας, σε περίοπτη θέση ανάμεσα στους προδρόμους του μοντερνισμού, συνέθεσε περισσότερα από 1.700 ποιήματα, αλλά δέκα μόνο δημοσίευσε όσο ζούσε, ενώ αίσθηση προκαλούν με την ιδιαίτερη καλλιτεχνική αξία τους και οι επιστολές της που διασώθηκαν.

Η ΠΑΛΑΤΙΝΗ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ είναι το δημοφιλέστερο ποιητικό ανάγνωσμα της αρχαίας ελληνικής γλώσσας, από τον 7ο π.Χ. έως τον 7ο μ.Χ. αιώνα. Το δε συντριπτικώς δημοφιλέστερο τμήμα της είναι το Πέμπτο Βιβλίο, αυτό που περιλαμβάνει ερωτικά επιγράμματα διακρινόμενα για την κομψότητα του λυρικού ύφους και την αγέραστη επικαιρότητά τους.

Σε τούτο το κείμενο, που προοριζόταν για "συμπλήρωμα" της "Γέννησης της Τραγωδίας", ο 25χρονος καθηγητής Φρειδερίκος Νίτσε αφηγείται την ιστορία των "πρώτων Ελλήνων φιλοσόφων", απ' το Θαλή ως το Σωκράτη, θέτοντας, παράλληλα, καίρια ερωτήματα που θα τον απασχολήσουν στα μετέπειτα έργα του. Στην έκδοση αυτή περιλαμβάνεται και μια εκλογή απ' τις αδημοσίευτες στα ελληνικά διαλέξεις του για τους Προπλατωνικούς φιλοσόφους, με σχετικές σημειώσεις που κρατούσε κατά την ενασχόλησή του με την αρχαιοελληνική φιλοσοφία.

"- Υπάρχει ενοχή, αντίφαση και πόνος σε τούτο τον κόσμο;

Είναι γνωστό ότι από τους φιλοσόφους του Διαφωτισμού ο Ιμμάνουελ Καντ ήταν εκείνος που άσκησε τη μεγαλύτερη επίδραση. Ο Πωλ Γκάιερ, διακεκριμένος μελετητής του Καντ, σε αυτή την πολύ πρόσφατη μελέτη του υποδεικνύει ότι η καντιανή έννοια της αυτονομίας, ότι δηλαδή η ανάπτυξη της αυτονομίας του ανθρώπου είναι ο μόνος σκοπός που μπορεί να γίνει κατανοητός και ως προς την ιστορία του ανθρώπου και ως προς την ιστορία της φύσης, είναι το κλειδί για την κατανόηση όλων των κύριων πτυχών της σκέψης του φιλοσόφου.