Editorial
CORPUS
Martin Warnke Πολιτική εικονογραφία
Γιάννης Χατζηνικολάου Πολιτική εικονογραφία: η άσκηση εξουσίας και το κυνήγι με γεράκια
Σωτήρης Μπαχτσετζής Ο Piet Mondrian και οι αμερικανοί ζωγράφοι της δεκαετίας του 1960: ο χώρος και ο θεατής
Ειρήνη Γερογιάννη Ιστορικοποιώντας την περφόρμανς: η έκθεση "Περιβάλλον-Δράση. Τάσεις της ελληνικής τέχνης σήμερα"
ΠΗΓΕΣ / ΤΕΚΜΗΡΙΑ
Giorgio Vasari Οι Βίοι του Giorgio Vasari. Εισαγωγή στις τρεις τέχνες του σχεδίου: γλυπτική, ζωγραφική (1550, 1568)

Το βιβλίο αυτό αποτελεί μια πρώτη απόπειρα να φωτιστεί η "αθέατη" πλευρά της αμερικανικής βοήθειας στην Ελλάδα, η βοήθεια στη στέγαση: ένα απολύτως προσδιορισμένο επεισόδιο που τοποθετούσε το δίλημμα "καπιταλισμός ή κομμουνισμός" στο πολύ οικείο επίπεδο του καθημερινού βίου και της διαμόρφωσης τρόπων ζωής.

"Μουσική είναι οι σκέψεις, η εμπειρία, η σοφία σου. Αν δεν τη ζεις, δεν πρόκειται να βγει απ' το σαξόφωνό σου. Σου διδάσκουν πως στη μουσική υπάρχει ένα όριο. Στην τέχνη όμως, φίλε μου, όριο δεν υπάρχει." (ΤΣΑΡΛΙ ΠΑΡΚΕΡ)
"Η Τζαζ και η ελευθερία πάνε μαζί. Έτσι έχουν τα πράγματα. Δεν υπάρχει τίποτα άλλο να προσθέσουμε." (ΘΕΛΟΝΙΟΥΣ MONK)
"Η ευταξία της μουσικής επιστήμης είναι ο δρόμος μας προς το... πες το όπως σ' αρέσει, Θεό ή Σύμπαν." (ANTONI ΜΠΡΑΞΤΟΝ)

Ο βιβλιοϋπάλληλος είναι ημιμαθής γνωρίζει τους τίτλους και τα εξώφυλλα των βιβλίων, και ίσως κάπως αόριστα αυτό που αποκαλεί το θέμα τους, ποτέ όμως το περιεχόμενό τους. Στη φιγούρα του η ημιμάθεια προβάλει αυτάρεσκη, αυτοαναφορική και ολοκληρωμένη και αποτελεί ακριβώς, αυτή η ιδιότητά του, το επαγγελματικό προτέρημα που του εξασφαλίζει τα προς το ζην και μια θέση στον κόσμο.

Σημείωμα της Σύνταξης
- Werner Bonefeld
Επιστήμη, ηγεμονία και δράση: Για τα στοιχεία του κυβερνολογισμού
- John Holloway
Να διαβάσουμε το Κεφάλαιο: η πρώτη πρόταση ή το Κεφάλαιο αρχίζει με τον πλούτο, όχι με το εμπόρευμα
- Terra Cremada
Αυτοδιαχείριση της δυστυχίας ή οι δυστυχίες της αυτοδιαχείρισης
- Κατερίνα Νασιώκα
Κοινά, ταυτότητα και φετιχισμός
- Φίλες και φίλοι της αταξικής κοινωνίας
Για την κομμουνιστικοποίηση και τους θεωρητικούς της
- Γιώργος Σωτηρόπουλος 
Δικαιοσύνη, τρόμος, ουτοπία: Η εποχή της επανάστασης

Ο ανά χείρας τόμος τιμά την ομότιμη καθηγήτρια ιστορία της τέχνης της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών Νίκη Λοϊζίδη. Στόχος του τόμου δεν είναι να προχωρήσει σε σπουδαιοφανείς (και για αυτό κενές περιεχομένου) αποτιμήσεις.
Σε ό, τι αφορά τη συνολική σταδιοδρομία της τιμώμενης, παρέχεται στο πρώτο τμήμα κάποιο σύντομο, οργανωμένο (και όχι εξαντλητικό) υλικό από την προσωπική της πορεία.

Οι Λουδίτες -πολλοί από αυτούς υφαντές, λαναράδες και φινιριστές μαλλιού, αλλά και τεχνίτες στον επαγγελματικό κλάδο του βαμβακιού που απέκτησε ιδιαίτερη σημασία στην Αγγλία στα τέλη του 18ου αιώνα- ήταν, όπως οι Πρόσχαροι Άνδρες του Ρομπέν των Δασών, θύματα της προόδου ή αυτού που θεωρούνταν πρόοδος.

Η αρχιτεκτονική πράξη δεν συντελείται εν κενώ. Εγγράφεται σε μια ιστορική διάρκεια, εντάσσεται σε ένα κοινωνικό, πολιτισμικό και διανοητικό περιβάλλον, μορφοποιείται σε έναν κατασκευαστικό κώδικα. Και αντλεί την έμπνευση της, πρώτα και κύρια, από την ψυχή του αρχιτέκτονα, που επεξεργάζεται δημιουργικά μια λύση.
Πυρήνας της αρχιτεκτονικής δημιουργίας είναι η φαντασία και το πάθος του αρχιτεκτονούντος υποκειμένου. Αναφερόμενος σε αυτή την πτυχή, ο Νίκος Σιδέρης αναπτύσσει μια συνεκτική θέση:

Στο βιβλίο αυτό διερευνάται η επανάσταση, τόσο στο επίπεδο της θεωρίας όσο και σε αυτό της ιστορίας, υπό το φως της έννοιας της δικαιοσύνης.

Με αφορμή την επέτειο των εκατό χρόνων έχουν ήδη γραφτεί και εκδοθεί πολλά βιβλία για τη Ρωσική επανάσταση. Ένδειξη, αν μη τι άλλο, της ισχυρής έλξης που ασκεί ακόμα το ιστορικό αυτό γεγονός· ένδειξη όμως και του ότι έχει πλέον παρέλθει, γιατί όλα τα αφιερώματα, ακόμα και αυτά που νοσταλγούν άκριτα, αποτελούν συγχρόνως επικήδειους. Αυτός είναι ένας βασικός στόχος του παρόντος βιβλίου, θα ήθελε να μην είναι ακόμα ένα αφιέρωμα που τελειώνει λέγοντας ότι «η επανάσταση είναι ζωντανή», εννοώντας με αυτό ότι γίνεται να επαναληφθεί με τρόπο που τα όποια λάθη δύναται να αποφευχθούν.