Για πρώτη φορά, η ιστορία του ιμπεριαλισμού και της κουλτούρας του μπορεί τώρα να μελετηθεί, ως κάτι αυτόνομο και ξεχωριστό και όχι ως κάτι που διαχωρίζεται μονολιθικά και απλουστευτικά.

«Ο Αστός» δεν αποτελεί απλώς έναν ανθρώπινο χαρακτήρα ανάμεσα σε άλλους. Συνιστά ένα ψυχολογικό και συνάμα κοινωνιολογικό και ιστορικό τύπο, ο οποίος ενσαρκώθηκε στην καπιταλιστική οργάνωση της οικονομίας και της κοινωνίας, σφραγίζοντας έτσι τον νεώτερο δυτικό πολιτισμό.

Άρχισα να μεταφράζω κείμενα καλλιτεχνών και συγγραφέων σχετικά με την Τέχνη για να τα διαβάσουν οι σπουδασταί της Σχολής των Καλών Τεχνών. Από τη δραστηριότητα αυτή, που ελπίζω να ωφέλησε τους νέους, είχα ο ίδιος ένα βέβαιο όφελος. Εξοικειώθηκα με σκέψεις και τρόπους διατύπωσης που νομίζω ότι δεν παρενόησα. Η επιλογή των κειμένων έγινε δίχως ορισμένο προγραμματισμό. Τα περισσότερα τα διάβαζα νέος. Τα χρόνια που πέρασαν με έπεισαν ότι διάλεξα καλά γιατί είναι κείμενα υποδειγματικά για τη σαφήνεια, την αμεσότητα και την πείρα που μαρτυρούν.

Τι καινούργιο φέρνει ένα βιβλίο για τη Μικρασιατική Καταστροφή και τους Πρόσφυγες; Παρουσιάζει τα διλήμματα των χριστιανών μπρος στην κρίση της Αυτοκρατορίας και στις ανερχόμενες εθνικές ιδεολογίες, την ίδια τη διαδικασία της Καταστροφής ιδωμένη μέσα από τις μεγάλες πληθυσμιακές συσσωρεύσεις ετερογενών, εθνικά και θρησκευτικά, πληθυσμών στις μεσογειακές ακτές της Ανατολίας μετά την κατάρρευση της Αυτοκρατορίας και τη διαδικασία συγκρότησης τουρκικού κράτους, την εγκατάσταση των προσφύγων στην Ελλάδα από την πρώτη στιγμή της άφιξής τους, την παράξενη μοίρα των μουσουλμάνων προσφύγων στην Του

«Ανοίγω με δυσκολία τα μάτια μου. Σκοτάδι πίσσα. Να λοιπόν που βλέπω έναν εφιάλτη τρομακτικότερο απ’ όσους έχω δει μέχρι τώρα. Δεν μπορώ να ξυπνήσω. Το σώμα μου δεν υπακούει σε καμία κίνηση. Είμαι ξαπλωμένος σε κάτι σκληρό και παγωμένο. Θα μπορούσε να είναι ένα κρεβάτι νεκροτομείου. Αυτό είναι…  Έχω πεθάνει! Σε όνειρο ή στην πραγματικότητα; Πρόβα θανάτου ή πρεμιέρα; Θα δείξει. Να! Η μυρωδιά της φορμόλης τρυπώνει στα ρουθούνια μου. Στάσου, φίλε, δεν είναι φορμόλη! Την ξέρω καλά αυτή τη μυρωδιά. Είναι ουίσκι! Ουίσκι και σκοτάδι πηχτό.

"...Κλείσ' τα μάτια κι άνοιξε το στόμα".
Τα γεμιστά ενός αστικού έρωτα με φόντο την Ολυμπιάδα του 2004.
Το βραδινό ενός διορθωτή που βρίσκει παντού λάθη. 
Η κοτόσουπα μιας άνεργης που γιορτάζει την τελευταία μέρα του κόσμου.
Τα κυδώνια σαγανάκι μιας κοπέλας που καίγεται από έρωτα.
Η φανουρόπιτα μιας άτεκνης που εύχεται να πιάσει το άπιαστο.
Οι γίγαντες ενός ξενιτεμένου με θέματα γιγαντισμού. 
Τα αυγά μάτια κάποιας που διαθέτει το μάτι της ενόρασης.
Το βρόμικο της καντίνας και της λάθος επιλογής.

Πρωταθλητής της σιωπής κι ωστόσο φύσει φλύαρος,
με σμήνη ήχων να βουίζουν μέσα στο κρανίο του, με πλήθη
λέξεων να συνωστίζονται μέσα στο στήθος του, κι αυτός,
εκεί, χρόνια ολόκληρα, τα δόντια να κρατά σφιγμένα κι
ούτ' ένας ψίθυρος να μην ξεφεύγει· σπουδαίος σιωπητής
μεγάλων αποστάσεων.

Μικρά αριστουργήματα για πανέξυπνα παιδιά που ξέρουν να κάνουν χαρούμενους τους γονείς τους. 

Μια συγκλονιστική τραγωδία συμπυκνωμένη σε ένα αστραφτερό αριστούργημα από τη νομπελίστρια συγγραφέα. Το προανάκρουσμα της «Αγαπημένης», τοποθετημένο δύο αιώνες νωρίτερα. Στα 1680 το δουλεμπόριο βρισκόταν ακόμη στα σπάργανα. Στην Αμερική, ωστόσο, θρησκευτικοί και ταξικοί διαχωρισμοί, προκατάληψη και καταπίεση ήταν ευρύτατα διαδεδομένα, δημιουργώντας πρόσφορο έδαφος ώστε να ριζώσουν η δουλεία και το ταξικό μίσος. Ο Τζέικομπ είναι ένας Αγλλο-ολλανδός έμπορος και τυχοδιώκτης που κατέχει ένα μικρό αγρόκτημα στον σκληρό Βορρά.

Ο μικρόκοσμος του Μπάουχαους λειτούργησε σαν "κοινωνικός συμπυκνωτής". Μέσα στα λίγα χρόνια της λειτουργίας της, η σχολή κατάφερε να συναιρέσει συμβολικά την ιστορική πορεία του αιώνα μας: από την κρίση της αστικής κοινωνίας, που εξηγεί την ιδεαλιστική και μεταφυσική αντίδραση των καλλιτεχνών του Αφηρημένου Εξπρεσσιονισμού, ως το ουτοπικό επαναστατικό όραμα του Κονστρουκτιβισμού. Ο Φονκσιοναλισμός τέλος εκφράζει τη συμφιλίωση της σχολής με τα όργανα παραγωγής και ανταποκρίνεται στον "ιστορικό συμβιβασμό" της σύγχρονης δυτικής κεφαλαιοκρατικής κοινωνίας.