Tο αστυνομικό είναι κάτι σαν το «ρεβόλβερ της λογοτεχνίας», εύχρηστο, να χωράει στην τσέπη και να βγαίνει όποτε το χρειάζεσαι: στην ουρά για το ταμείο (hold up!) ή το ΑΤΜ, στο μετρό όρθιος, στο αεροπλάνο, πριν ή μετά το sudoku, ή στην πλατφόρμα του σταθμού, λίγο αφότου τελείωσε μια (σοβαροφανής) σύσκεψη και λίγο πριν σε πάρει ο ύπνος.
Τις τελευταίες δεκαετίες –κυρίως από τη δεκαετία του ’70 και ύστεΤις τελευταίες δεκαετίες –κυρίως από τη δεκαετία του ’70 και ύστερα– οι αφηγήσεις που σχετίζονται με τους γέροντες-μοναχούς του Αγίου Όρους, και γενικότερα με τους γέροντες και τους στάρτσι, έχουν ευρύτατη διάδοση, και ο γεροντισμός έχει γίνει μία από τις πιο σημαντικές μορφές με τις οποίες εμφανίζεται ο θρησκευτικός λόγος στη σύγχρονη ελληνική κοινωνία και στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης.
Μια πανδημία, μια επέτειος, μια εθνική επιτροπή (που λίγο, έως καθόλου, απέχει από την Επιτροπή 2021 για τον εορτασμό των 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση): άσπονδοι φίλοι κι επιστήθιοι εχθροί, όλοι γύρω-γύρω από τη δαιμόνια Πρόεδρο της Επιτροπής, βρίζονται κι αγαπιούνται, ψηλώνουν και κονταίνουν, γράφουνε και σβήνουνε, δένουνε και λύνουνε, ενώ ένα εθνικό όνειρο αιώνων ετοιμάζεται να πραγματοποιηθεί.
Στη Λίστα του Λεπορέλο καταγράφεται ο αριθμός των γυναικών που έχει αποπλανήσει ο Ντον Τζοβάννι στην ομώνυμη όπερα του Μότσαρτ. Εδώ, αντίθετα, η λίστα είναι ένας κατάλογος με ονόματα ανθρώπων που πρόκειται να δολοφονηθούν. Ένας σίριαλ κίλερ έχει εμφανιστεί στην πόλη. Σκοτώνει μόνο εκδότες. Η Αστυνομία πιστεύει ότι πρόκειται για κάποιον απογοητευμένο συγγραφέα που δεν άντεξε τις απανωτές απορρίψεις. Όμως υπάρχουν χιλιάδες τέτοιοι. Πώς θα βρεθεί ο δράστης ανάμεσά τους; Ο εκδότης Γιάννης Δημάδης, που αφιέρωσε όλη του τη ζωή στην καλή λογοτεχνία, έχει σοβαρές ενδείξεις ότι έρχεται η σειρά του.
Η δίγλωσση έκδοση (ελληνικά/αγγλικά) συνοδεύει το αφιέρωμα της 23ης διοργάνωσης του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης στην εμπειρία του ταξιδιού - είτε αυτό αφορά την εξερεύνηση άγνωστων τόπων και τη συνάντηση με τον Άλλο, είτε αυτό αναφέρεται σε συνθήκες εσωτερικότητας και στις διαδρομές της φαντασίας.
Ένα ξεχωριστό βιβλίο που υπενθυμίζει πως, ακόμα και υπό συνθήκες περιορισμού, ο κινηματογράφος γίνεται διαβατήριο για τους πιο συναρπαστικούς κόσμους.
Θα δεις, θα το φτιάξουμε στα μέτρα μας, καινούργιο θα το κάνουμε. Το νέο μας σπίτι έχει αυλή και πολλούς τοίχους που χρειάζονται βάψιμο- εσύ θα διαλέξεις το χρώμα. Τα δωμάτια είναι ψηλοτάβανα, ό,τι πρέπει για μια καινούργια αρχή...
Ένα σπίτι ακατοίκητο. Ένας τοίχος που στάζει. Σκουριασμένα καρφιά. Μια στέρνα με στάσιμα νερά. Περίλυπες μαρμάρινες κεφαλές. Παρασιτικοί οργανισμοί που χτίζουν ολόκληρες αποικίες μέσα σε μικροσκοπικές ρωγμές.
Δωμάτια με θέα ολόκληρη την πόλη και άλλα που κοιτούν τις κορυφές των πιο ψηλών κυπαρισσιών.
Πέρασε ο χειμώνας, η άνοιξη, το καλοκαίρι και φθινοπώριασε πια στην πόλη μας. Όλοι συναντιούνται στη μεγάλη γιορτή, τραγουδούν και χορεύουν.
Ποιος έχει την πιο μεγάλη κολοκύθα; Τα παιδιά φτιάχνουν φαναράκια και γιορτάζουν τα εγκαίνια του νέου νηπιαγωγείου. Στις εικόνες του βιβλίου κρύβονται πολλές μικρές ιστορίες. Αγριόχηνες, παλιοί γνώριμοι, ένα ταξίδι του μέλιτος, η επιστροφή ενός αγαπημένου κατοικιδίου...
Η "Κομμένη γλώσσα", βιβλίο με ονόματα και ιστορίες, χαρακτηρίζει το ήθος των πεζογραφημάτων του ποιητή Μάρκου Μέσκου. Οχτώ κείμενα που αφηγούνται τη δεκαετία του '40, η σκυτάλη από την "Κομπαρσίτα" στον "Αύγουστο" του 1949, ιδίως. Ακόμα μία άποψη του πρόσφατου Εμφυλίου πολέμου, διαφορετική από αυτές που γνωρίζουμε. Απλές και υποβλητικές ιστορίες (πλέον), αναδεικνύουν τη δραματικότητα των γεγονότων στην κυριολεξία, η μνήμη ενός δεκατριάχρονου αγοριού που καταγράφει τη σύγκρουση, χρόνο τον χρόνο, αδέκαστα. Φόβος και πόνος και σπαραγμός εκείνων των τραγικών ημερών (ήδη μια εποχή άλλη).
Ένα διόλου αξέχαστο ταξίδι με τον Υπερσιβηρικό και τριάντα τρεις ακόμα αφηγήσεις με άξονα την ιλαροτραγωδία του επουσιώδους και την αμφιλεγόμενη σοβαρότητα του ανθρώπινου βίου.
