Το "Ινστιτούτο Ρύθμισης Ρολογιών" είναι ένα λογοτεχνικό κόσμημα του τουρκικού μοντερνισμού που εμφανίστηκε στα μέσα της δεκαετίας του 1950 και συγκαταλέγεται ανάμεσα στα κλασικά έργα της παγκόσμιας πεζογραφίας. Σε ένα πρώτο επίπεδο καταπιάνεται με τη φαιδρότητα της ανθρώπινης ύπαρξης, τις αδυναμίες και τα πάθη μας. Σε ένα δεύτερο επίπεδο πραγματεύεται τη σχέση μας με τα ρολόγια και τον χρόνο, δηλαδή την αντίληψη που έχουμε για τη ζωή. Το μυθιστόρημα περιγράφει την κρίσιμη περίοδο της μετάβασης από την Οθωμανική Αυτοκρατορία στην Τουρκική Δημοκρατία.

Βαρκελώνη, δεκαετία του ’30. Ένας οικονομικά κατεστραμμένος αριστοκράτης, ο Γκουστάου ντε Κατλιάρ, εντοπίζεται νεκρός στο διαμέρισμά του στη Γοτθική Συνοικία. Όλα δείχνουν ότι αυτοκτόνησε. Και οι περισσότεροι αυτό φαίνεται να πιστεύουν. Μήπως όμως δεν είναι έτσι τα πράγματα; Μήπως έχουμε να κάνουμε με συγκαλυμμένο έγκλημα; Την εξιχνίαση της υπόθεσης αναλαμβάνουν δύο φίλοι, ο επιθεωρητής Ζάουμε Βιλαγούτ και ο δημοσιογράφος Φρανσέσκ Κάλντες. Οι έρευνες θα τους οδηγήσουν στον ατμοσφαιρικό κόσμο των παλαιοβιβλιοπωλείων της πόλης.

Τι άλλο είναι η ελευθερία, σκέφτηκε η Ίζαμπελ, από το δικαίωμα να υλοποιεί κανείς τις επιλογές του;

Το μυθιστόρημα αφηγείται την ιστορία τριών φίλων που γνωρίζονται στη Μόσχα της δεκαετίας του 1950 και ενσαρκώνουν τον ηρωισμό, τον παραλογισμό, τον συμβιβασμό αλλά και την ελπίδα μιας ολόκληρης εποχής. Οι τρεις πρωταγωνιστές –ένας ορφανός ποιητής, ένας ευαίσθητος πιανίστας και ένας ριψοκίνδυνος φωτογράφος– αγωνίζονται να ενηλικιωθούν σε μια χώρα που λογοκρίνει, διώκει και εξορίζει τα ινδάλματά τους. Το Πράσινο αντίσκηνο είναι πλούσιο σε έρωτες και δολοπλοκίες, αντιφρονούντες και κατασκόπους.

Το φθινόπωρο του 1946 η εφημερίδα Expressen ανέθεσε στον Στιγκ Ντάγκερμαν, ανερχόμενο τότε αστέρα των σουηδικών γραμμάτων, μια ξεχωριστή όσο και απαιτητική αποστολή: να μεταβεί στη Γερμανία και να αποτυπώσει την καθημαγμένη πραγματικότητα της χώρας μετά την οριστική συντριβή του ναζιστικού Τρίτου Ράιχ. Οι ανταποκρίσεις που έφταναν από κει ήταν ελάχιστες και αντιφατικές.

Το νέο μυθιστόρημα της βραβευμένης Ελένης Πριοβόλου (Βραβείο Αναγνωστών Ε.ΚΕ.ΒΙ. για το "Όπως ήθελα να ζήσω" και βραβείο του περιοδικού Διαβάζω για το "Σύνθημα") διαδραματίζεται από τη δεκαετία του '60 μέχρι σήμερα και από την Αθήνα και τον Καναδά του αντιδικτατορικού αγώνα μέχρι τον Λίβανο του αιματηρού εμφυλίου πολέμου. Το βιβλίο ακροβατεί ανάμεσα στην καταστροφή και την αναδημιουργία, στο παρελθόν και το παρόν, στην Ανατολή και τη Δύση. 

Τη νύχτα της 20ής Γενάρη η Λένα Μανιέ, μαθήτρια της Τρίτης Λυκείου, εξαφανίζεται. Κανείς δεν ξέρει το γιατί, κανείς δεν έχει καταλάβει κάτι, σε κανέναν δεν έχει πει τίποτα. Το γεγονός αυτό δρα καταλυτικά τις μέρες που ακολουθούν στις σχέσεις συγγενών, φίλων και γνωστών της, καθώς όλοι αναρωτιούνται για το δικό τους ρόλο σε αυτήν την εξαφάνιση, αλλά προπάντων για το ρόλο των υπολοίπων. Εννιά άτομα, εννιά αφηγητές προσπαθούν να δικαιολογήσουν, να συγκαλύψουν, να κατηγορήσουν. Και καθώς περνά ο καιρός οι σχέσεις τους δοκιμάζονται, αλλάζουν, καταρρέουν. 

Αρκετά χρόνια μετά από Το θα και το να του θανάτου και την Πολύτιμη Λήθη, η νέα συλλογή του Αντώνη Φωστιέρη καταδύεται στα βάθη μιας γοητευτικής ποιητικής οντολογίας. Συναιρώντας τον στοχασμό με τη λυρική συγκίνηση, τη φιλοσοφία με την κοσμολογία, και την ενόραση με τη θετική γνώση, η γραφή του Φωστιέρη παραπέμπει υπαινικτικά στον αρχέγονο προσωκρατικό λόγο, όταν η σκέψη και το συναίσθημα αποτελούσαν ζεύγος αξεχώριστο.

Το δέντρο μπορεί νάν' ο άντρας
Π' ακόμα δεν βρήκε
Πού πάει το κορμί του.
Ή νάναι το μέλλον που σάπισε ο σπόρος
Και βγαίνουνε μήλα στυφά
- Ή ο διάβολος
Που έμεινε κάνοντας μάτι τις νύχτες
Κουνώντας διπλά τα κλαδιά
Πάνω απ' τ' άγρια σώματα
[Από την έκδοση]

Μυστηριώδης, κλειστή και παραγνωρισμένη για πολλούς αιώνες, η Κίνα είδε κάποια στιγμή να καταφτάνουν οι «ξένοι διάβολοι», που είτε ήθελαν να ανοίξουν εμπορικές συναλλαγές μαζί της είτε ήθελαν να την προσηλυτίσουν. Με τους εμπόρους, τους ιεραπόστολους και τους ταξιδιώτες που την επισκέπτονταν από περιέργεια, ο Δυτικός τρόπος σκέψης άρχισε σιγά-σιγά να εισχωρεί στην Κίνα. Τι όμως μπορεί να της προσφέρει ο Δυτικός πολιτισμός, ο τόσο πρόσφατος σε σχέση με την πανάρχαιη σοφία της; Και μπροστά σε ποιον πειρασμό βάζει η Κίνα, με τη σειρά της, τον Δυτικό κόσμο;