Μόνη, άνεργη κι έγκυος στον πέμπτο μήνα, η Ελένη εγκαταλείπει την πρωτεύουσα και περιφέρει την απόγνωσή της σ' έναν τόπο παρακμής και λήθης, με ωραία φύση και ρημαγμένα χωριά. Συναντά τους Πλανόδιους Θεριστές, ενώνεται μαζί τους, αλλά σύντομα τους αφήνει επειδή η εγκυμοσύνη της την εμποδίζει. Συμπτώσεις κι ανεξήγητα συμβάντα την υποχρεώνουν να συγκατοικήσει μ' έναν εκκεντρικό ομοφυλόφιλο, έναν παλαιό αγωνιστή μεταλλωρύχο, μια γυναίκα έτοιμη να κάνει φόνο κι ένα ουρανοκατέβατο παιδάκι.

«Πρίγκιπας» είναι το παρατσούκλι ενός λαϊκού ανθρώπου, που σκηνοθετεί το θάνατό του για να του σβηστούν τα χρέη που έχει ή του έχουν δημιουργήσει άλλοι. Και ενώ ύστερα από πολλές οδύνες, παράλληλα και με κωμικές καταστάσεις και... θαύματα, πετυχαίνει τους στόχους του, η επανεμφάνισή του στη ζωή εκλαμβάνεται ως μέγα θαύμα και αγιοποιείται! Θαυματουργεί και πάλι και αποθεώνεται απ' την εκκλησία, τις εφημερίδες, το λαό, ως τη στιγμή που η αλήθεια βγαίνει στο φως εν μέσω νέων θαυμάτων, αλήθειας αυτή τη φορά!

"Η φωνή του Σ. Χ., πότε μυθολογική, πότε δημοσιογραφική, αγροτική και μαζί αστική, γιομάτη αναμνήσεις αλλά και ανυπόμονη, σταθερή κι όμως υποχωρητική, λακωνική και αναλυτική, είναι μια φωνή εύκαμπτη, όμοια σχεδόν με την ίδια τη συνείδηση», γράφει στο Νιου Γιόρκερ η Έλεν Βέντλερ.

Γράφοντας μια ποίηση που είναι «διανοητικά αγνή, συγκινησιακά ρωμαλέα και απόλυτα αυθεντική", ο Σ. Χ. "ομολογεί" την πίστη του στην ικανότητα της ποίησης να χτίζει χώρους φαντασίας σαν φωλιές, όπου -όπως λέει ο ίδιος- κάποτε στο μέλλον θα 'ρθουν οι πραγματικότητες να κατοικήσουν.

 

Ένας άνθρωπος χάνει ξαφνικά το φως του. Τα περιστατικά αιφνίδιας τύφλωσης κλιμακώνονται και η κυβέρνηση αποφασίζει να βάλει σε καραντίνα τους τυφλούς. Με γραφειοκρατική ακρίβεια, ο Ζοζέ Σαραμάγκου έχει υπολογίσει όλα όσα θα μπορούσαν να συμβούν σ' έναν κόσμο που χάνει την όρασή του. Για πόσο καιρό η κίνηση στους δρόμους θα είναι ομαλή; Για πόσο καιρό θα επαρκούν τα τρόφιμα για τις πεινασμένες ορδές; Πόσος χρόνος χρειάζεται για να καταρρεύσει η παροχή του ηλεκτρικού ρεύματος, αερίου και νερού; Τι θ' απογίνουν τα κατοικίδια; Οι σεξουαλικοί φραγμοί; Πόσοι τυφλοί φτιάχνουν μια τυφλότητα; 

O πόλεμος -αυτή η "μαύρη πανούκλα"- ξεσπά στην Eυρώπη. H Γαλλία σπαράζει στις όχθες του Σομ και του Λουάρ, εκατομμύρια οι αιχμάλωτοι στα κρεματόρια. O πόλεμος κάνει πιο έντονο το χωρισμό, την απουσία, την αρρώστια, την ανασφάλεια. Mήπως όμως δεν είμαστε πάντα υπό απειλήν, αποκομμένοι, εξόριστοι, σαρακοφαγωμένοι όπως το φρούτο από το σκουλήκι; H "Πανούκλα", το δεύτερο μετά τον "Ξένο" μεγάλο μυθιστόρημα του Kαμύ, καταγράφει τη συμπεριφορά των ανθρώπων σ' έναν κόσμο που μοιάζει χωρίς σκοπό και μέλλον, σ' έναν κόσμο πνιγηρής επανάληψης και μονοτονίας.

Στον τόμο αυτό περιλαμβάνονται όλα τα διηγήματα που είχε γράψει ο Αλμπέρτο Μοράβια την περίοδο 1928-1951 και που είχαν δημοσιευτεί σε διάφορα περιοδικά και εφημερίδες, αλλά ποτέ σε βιβλίο. Κι είναι τα διηγήματα αυτά, τα κείμενα που αποσαφηνίζουν καλύτερα το χαρακτήρα του Ιταλού συγγραφέα.

Μια εικόνα μπορεί να λέει όσα λένε χίλιες λέξεις, αλλά χίλιες λέξεις μπορούν να πουν πράγματα που δεν λέει ποτέ καμία εικόνα. Με αυτό το σκεπτικό ο Ανταίος Χρυσοστομίδης προτείνει έναν δεύτερο τόμο με τις συνεντεύξεις που πήρε -μόνος ή με τη Μικέλα Χαρτουλάρη- από άλλους 30+1 διάσημους συγγραφείς απ’ όλο τον κόσμο, πηγαίνοντας πολύ πέρα από την τηλεοπτική εικόνα της ομώνυμης δημοφιλούς εκπομπής.

Κούβα, 1977. Ο Ιβάν παλεύει να βγάλει τα προς το ζην και όποτε βρίσκει ευκαιρία περιπλανιέται στην αγαπημένη του παραλία, έξω από την Αβάνα. Εκεί γνωρίζει έναν παράξενο άνθρωπο που του διηγείται μια ιστορία: την ιστορία του Ραμόν Μερκαντέρ, του δολοφόνου του Τρότσκι, από τότε που, νεαρός κομμουνιστής, αγωνιζόταν στον Ισπανικό Εμφύλιο μέχρι την εποχή που βγαίνει από τις φυλακές του Μεξικού και καταφεύγει στη Μόσχα. Πώς όμως είναι δυνατόν ένας άνθρωπος να γνωρίζει πράγματα που μόνο κάποιος που ήταν παρών στα γεγονότα μπορεί να γνωρίζει;