"Από τότε που χάσαμε το Χριστό, πώς μπορούμε να ζούμε με τη διδαχή του; Ο άλλος θεός που μας άρπαξε με το χέρι του νιώθει αλλιώς, πιστεύει αλλιώς, αγαπάει αλλιώς. Τα μαύρα δάχτυλα του έσφιξαν σκληρά τις καρδιές μας και τις ανάγκασαν ν' ακολουθήσουν το δικό του παλμό. Ξεστρατίσαμε από το δρόμο των άλλων ανθρώπων - πού είναι ο δρόμος του Θεού και του Σατανά - για ν' ακολουθήσουμε δρόμο δικό μας. Μα δρόμος άλλος, εξόν απ' το δρόμο των ανθρώπων, δεν υπάρχει.

Πώς μπορείς να πετύχεις στο σχολείο χωρίς να πιεστείς;
Το βιβλίο αυτό περιέχει τριάντα εικονογραφημένες ασκήσεις γιόγκα (τον μικρό χαιρετισμό στον ήλιο, τη συνειδητή αναπνοή, τη χαλάρωση, το μάνταλα κ.ά.) που μπορούν άνετα να γίνουν σε μια τάξη. Πρακτική που –πίσω από τη φαινομενική της απλότητα– προσπορίζει στα παιδιά και στους εφήβους άφθονα ευεργετήματα: αυτοπεποίθηση, συναισθηματική σταθερότητα, ικανότητα συγκέντρωσης και καλύτερης αφομοίωσης της γνώσης, δημιουργικότητα.

Επιλογές και συγκυρίες σε καιρούς δύσκολους οδηγούν σε αφηγήσεις όπου διαπλέκονται τεκμήρια και βιώματα – μια εφηβεία στον Εμφύλιο που τη διαδέχτηκε, δύο φορές, μακρόχρονος ξενιτεμός. Οι απρόσμενες καταστάσεις αναζητούν απαντήσεις, ενώ η διήθηση του χρόνου μεταφέρει στο σήμερα χτεσινές βεβαιότητες και αμφιβολίες. Τα αποτυπώματα στη μνήμη μπορούν να είναι ακόμα εύγλωττα;
 

«ΓΕΝΝΗΘΗΚΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΩΣΑ ΣΕ ΜΕΙΚΤΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ. Από τους Έλληνες παππούδες μου, ο ένας οινοποιός και ο άλλος αλευρέμπορος από την Ανατολική Ρωμυλία, κληρονόμησα τις αδυναμίες μου στο κρασί και στο καλό φαΐ. Από σύμπτωση ο Εβραίος παππούς μου, από τη μεριά της μητέρας κι αυτός, στην πενηντάχρονη περιπλάνηση του ανάμεσα στον Βιστούλα και τον Ντον ήταν για μεγάλο χρονικό διάστημα μυλωνάς. Ο συνδυασμός με ανάγκασε να στρατευτώ στον αναγκαίο συνδυασμό αυτοσυγκράτησης και υγιεινής διατροφής.

«Στις δεκατρείς του Μάρτη ήρθε ο μικρός γιος με το αυτοκίνητό του να πάρει τον γιατρό για το νεκροταφείο. Ο μεγάλος, παρόλο που είχε βγάλει εισιτήρια, δεν μπόρεσε να έρθει· είχαν σταματήσει, λόγω της πανδημίας, οι πτήσεις από το Βερολίνο στη Θεσσαλονίκη. Στο κοιμητήριο έφτασαν με μάσκες, με γάντια, ακόμα και με γυαλιά, κι ο γιατρός φορώντας ναυτικό μαύρο καπέλο. Φτάσανε στον τάφο, τον είχανε σκάψει, αλλά μέσα δεν είδανε τίποτα, θαρρείς κι είχανε σηκώσει τη νεκρή. Τρέξανε στα γραφεία αλαφιασμένοι, εκεί είναι τους είπαν, να πάνε πίσω και να περιμένουν, σε λίγο θα έστελναν τον εργάτη.

Τέλη Αυγούστου 2015. Στον απόηχο του δημοψηφίσματος, η Γαλάτεια επιστρέφει στην επαρχιακή γαλλική πόλη όπου σπουδάζει. Πίσω στη Θεσσαλονίκη, η δίδυμη αδερφή της, η Θαλασσινή, ζει αμφισβητώντας τα όρια του κόσμου που τις περιβάλλει. Καθώς η Γαλάτεια συνειδητοποιεί πως το αγόρι της την άφησε, καλείται να κάνει τις δικές της επιλογές, μακριά από τη σκιά της αδερφής της. Πριν μετακομίσει θα γνωρίσει έναν ζωγράφο και θα αρχίσει να ποζάρει για εκείνον.

Οι Έλληνες περιλαμβανόμαστε στους λαούς του πλανήτη που εμπέδωσαν την πολιτική τους αυθυπαρξία με επανάσταση. Λιγότεροι στην αρχή, γρήγορα η πλειονότητα, οι Ελληνίδες και οι Έλληνες στηριζόμενοι στις δικές τους δυνάμεις κατέλυαν την οθωμανική δεσποτεία στους ιστορικούς τόπους τους, χτίζοντας ταυτόχρονα την πολιτική ελευθερία και την ανεξαρτησία τους.

Στο βιβλίο αυτό, ένας ευρυγώνιος φακός αποτυπώνει τον ιστορικό ορίζοντα της εποχής ενώ τίθενται εκ νέου ερωτήματα για τη δομή και τη λειτουργία του λογοτεχνικού πεδίου στη δεκαετία του '30. Ποια είναι τα σημεία τομής ανάμεσα στην πρώτη και τη δεύτερη μεσοπολεμική δεκαετία; Γιατί το εγχείρημα της Αριστεράς να συνδυάσει την καλλιτεχνική με την πολιτική πρωτοπορία έμεινε μετέωρο; Πώς διαμορφώθηκαν οι όροι και οι προϋποθέσεις για την καλλιέργεια της ποίησης, της πεζογραφίας και του δοκιμίου;

"Το 55% του ανά χείρας τόμου περιλαμβανόταν ήδη στη δεύτερη έκδοση των Παρεμβάσεων, που κυκλοφόρησε το 2009. Η τρίτη αυτή έκδοση περιέχει επομένως κατά 45% νέα κείμενα. Αν και δεν επιθυμώ να είμαι «στρατευμένος καλλιτέχνης», επιδίωξα στα κείμενα αυτά να πείσω τους αναγνώστες μου για την εγκυρότητα των απόψεών μου, σπανίως σε πολιτικό επίπεδο, συνήθως σε διάφορα «κοινωνικά θέματα», πού και πού σε θέματα λογοτεχνίας. Δεν θα υπάρξει τέταρτη έκδοση.

Όταν δημοσιεύτηκε το βιβλίο, το 1949, και λίγους μήνες πριν από τον θάνατό του από φυματίωση, ο Όργουελ χρειάστηκε να το υπερασπιστεί στο αριστερό κοινό του ως εξής: «Το πρόσφατο μυθιστόρημά μου ΔΕΝ επιτίθεται στον σοσιαλισμό ή στο Βρετανικό Εργατικό Κόμμα (του οποίου είμαι υποστηρικτής), αλλά αναδεικνύει τις διαστροφές στις οποίες υπόκειται μια συγκεντρωτική οικονομία και οι οποίες έχουν εν μέρει πραγματοποιηθεί στον κομμουνισμό και τον φασισμό». […]