Σύμφωνα με την ευρωπαϊκή σύμβαση της Φλωρεντίας (2000), με τον όρο τοπίο "νοείται ένα μέρος μιας γεωγραφικής περιοχής, έτσι όπως αυτό γίνεται αντιληπτό από τους ανθρώπους, και του οποίου ο χαρακτήρας προκύπτει από τη δράση φυσικών και ανθρωπογενών παραγόντων, όπως και από τις αναμεταξύ τους αμοιβαίες επιδράσεις".
“Σαν τα τρελά πουλιά”, ένα καταγραφικό μυθιστόρημα για τον τρόπο που οι άνθρωποι βίωσαν τα σοβαρότερα γεγονότα που σημάδεψαν τον 20ο αιώνα.
Ο Ραμπελαί είναι ο ιδρυτής-πατέρας της τέχνης του μυθιστορήματος. Αυτή την υπόθεση υπερασπίζεται ο Λάκης Προγκίδης, ακολουθώντας διαφορετικούς δρόμους, που διασταυρώνονται κατά μήκος του βιβλίου. Ο συγγραφέας περνά από τη σύγκριση του Ραμπελαί με τους μεγάλους προγόνους στις προσωπικές του αναμνήσεις, από τη φάρσα στη γλωσσολογία, από την Ιστορία στην κριτική της κριτικής, από την ενδελεχή ανάλυση του κειμένου στα παράξενα της ζωής, από τον Όμηρο στην επικαιρότητα...
Πώς συντίθεται μια μυθική αφήγηση και γιατί κυριαρχεί επί άλλων παράλληλων αφηγήσεων; Πώς μπορούν να ερμηνευθούν οι ποικίλες εκδοχές ενός μύθου; Υπάρχει κάποιος πυρήνας ιστορικής αλήθειας στις αντιφατικές παραδόσεις; Ο Σάραπις είναι θεός της Ελλάδας ή της Αιγύπτου, νέος ή αρχαίος, προγονικός ή ξένος;
Ο έφηβος τη ρώτησε, αυτήν που δεν είχε κλείσει ακόμα τα σαράντα και παρέμενε η ωραία του χωριού και εν ανάγκη και της πόλης, γιατί δεν είχε προβάλει με κάποιον τρόπο, όχι, με τον δικό της τρόπο, αντίσταση στο Ράιχ των εγκληματιών. Αυτό διατυπώθηκε σαν ερώτηση, ήταν όμως ψόγος, σκληρός, άγριος, επειδή αφενός ήμουν θρασύς, κυρίως όμως επειδή δεν μπορούσα να καταλάβω κι επειδή ένιωθα έναν θυμό που δεν έχει κοπάσει μέχρι σήμερα. Θα μπορούσα να αποπάρω και κάποιον άλλο από την οικογένεια ή και εκτός οικογένειας.
Στο ανά χείρας βιβλίο ο Τανέρ Άκτσαμ αναλύει το κρισιμότερο σημείο της Γενοκτονίας των Αρμενίων: αν και κατά πόσο η σύλληψη και η εκτέλεσή της υπήρξε κεντρικά σχεδιασμένη πολιτική του οθωμανικού κράτους. Παρουσιάζοντας νέα τεκμήρια προερχόμενα από 600 και πλέον απόρρητα οθωμανικά έγγραφα, ο ιστορικός του Πανεπιστημίου Κλαρκ ανατέμνει τον γραφειοκρατικό μηχανισμό της Τουρκίας των Νεοτούρκων προκειμένου να αναδείξει τη γενοκτονία και την εθνοκάθαρση ως συνειδητή πολιτική επιλογή.
Οι συνεντεύξεις αποτελούν συστατικό και αναπόσπαστο τμήμα του δημιουργικού έργου του Θανάση Βαλτινού. Εδώ εκτίθεται το εργαστήρι του, και οι θέσεις του αποτελούν συχνά επεξεργασμένο δοκιμιακό λόγο που προσφέρει μια εκ του σύνεγγυς προσέγγιση του λογοτεχνικού φαινομένου αλλά και του ιστορικού πλαισίου μέσα στο οποίο γεννιέται.
Μετά από σαράντα χρόνια ανάπτυξης και ξέφρενου καταναλωτισμού η χώρα μας χρεοκόπησε. Μαζί με την οικονομία διολίσθησαν και οι αξίες που μας είχαν κατατάξει μεταξύ των πιο ανεπτυγμένων χωρών του κόσμου: η αριστεία, η επιχειρηματικότητα, το προοδευτικό πνεύμα, η οικογενειακή αλληλεγγύη, η κοινωνική συνοχή.
Παρίσι, Κυριακή 12 Ιουλίου 1789, ώρα περίπου τρεις το μεσημέρι, χώρος Cafe de Foy στο Palais Royal.
Ένας νέος 29 ετών ξεπετιέται μέσα από το ανάστατο πλήθος, ανεβαίνει σ' ένα τραπεζάκι του Cafe, κρατά στο χέρι ένα όπλο, ξεπερνά τον τραυλισμό του και αρχίζει να φωνάζει: "Πολίτες, έρχομαι από τις Βερσαλλίες. Η αποπομπή του υπουργού Νεκέρ είναι η καμπάνα ενός Αγίου Βαρθολομαίου των Πατριωτών. Τάγματα έχουν συγκεντρωθεί στο Champ de Mars. Θα βγουν και θα μας σφάξουν. Δεν μας απομένει παρά μία λύση: να προστρέξουμε στα όπλα και να βάλουμε κονκάρδες για να αναγνωριζόμαστε".
Στο βιβλίο αυτό μελετάται η ιστορία μιας μεγάλης αρχοντικής οικογένειας της Πελοποννήσου, η οποία ξεκινά πριν από την ίδρυση του ελληνικού κράτους.