Το βιβλίο αυτό έχει κύριο σκοπό, ύστερα από τη σύνθεση - παρουσίαση ενός πλήθους αρχειακών τεκμηρίων που ο συγγραφέας ανέσυρε από την αφάνεια της Υπηρεσίας Στρατιωτικών Αρχείων (ΥΣΑ), να βγάλει στο φως άγνωστα γεγονότα και περιστατικά, τα οποία παρέμεναν στη σκιά, και συνάμα να κάνει γνωστές τις αντιπαραθέσεις και διαμάχες στρατιωτικών στελεχών, οργανώσεων και ένοπλων τμημάτων, αντιστασιακών ή μη, κατά την περίοδο της Κατοχής στην ευαίσθητη περιοχή της Μακεδονίας.

Το βιβλίο αυτό εξετάζει τη συγκρότηση του πεδίου του αναλυτικού προγράμματος ως ειδικό κλάδο σπουδών, στις αρχές του 20ου αιώνα, και τις διαφορετικές οπτικές για το σχεδιασμό του. Οι Η.Π.Α. είναι η χώρα όπου, στα πλαίσια ταχύτατων οικονομικών, πολιτικών, κοινωνικών και ιδεολογικών μεταβολών από τις αρχές του 20ου αι.,, συγκροτήθηκε για πρώτη φορά το θεωρητικό πλαίσιο των προγραμμάτων της εκπαίδευσης επηρεάζοντας στη συνέχεια τη θεωρία και την πρακτική άλλων χωρών.

Το συγκεκριμένο βιβλίο, από έναν συγγραφέα που είναι ο ίδιος ανάπηρος, μελετά την εξατομικευμένη και ιατρικοποιημένη οπτική της αναπηρίας και περιγράφει τον τρόπο που αυτή παράγεται κοινωνικά. Προσκαλεί σε μια καινούργια θεώρηση των ζητημάτων της αναπηρίας, αναλύει τις δυνατότητες για την επίτευξη πολιτικής αλλαγής στη σύγχρονη εποχή του ύστερου καπιταλισμού και τη σπουδαιότητα της εμφάνισης του κινήματος της αναπηρίας ως μέρους αυτής της διαδικασίας αλλαγής. Είναι ουσιαστικό ανάγνωσμα για όποιον επιθυμεί να κατανοήσει την αληθινή φύση της αναπηρίας.

Το φοιτητικό κίνημα την περίοδο της Μεγάλης Αναταραχής: πραγματικότητες, προοπτικές, ψευδαισθήσεις

Ο Μεσοπόλεμος, δηλαδή η περίοδος 1922-1940, είναι η σημαντικότερη περίοδος στη νεότερη ιστορία της Ελλάδας. Τότε ουσιαστικά μπήκαν οι βάσεις για τη συγκρότηση της πραγματικότητας όπως τη ζούμε σήμερα.

"Όσο περνούν τα χρόνια, η γεύση γίνεται καλύτερη, η αίσθηση της πραγματικότητας πιο πραγματική, η αντίληψη της ωραιότητας της ζωής πιο στερεή, τα χαμόγελα πιο όμορφα, οι σχέσεις πιο αληθινές, οι φίλοι σπανιότεροι μα καλύτεροι. Όσο περνούν τα χρόνια συνειδητοποιείς όλο και περισσότερο πόσο σπάνιο και εντυπωσιακό είναι το να ζει κανείς μια ζωή που του ανήκει."

Η Θεσσαλονίκη των Οθωμανών είναι μια συνοπτική και εικονογραφημένη παρουσίαση της οθωμανικής περιόδου της πόλης και της σωζόμενης αρχιτεκτονικής της. Η κατοχή της Θεσσαλονίκης από τους Οθωμανούς, για περίπου πέντε αιώνες (1430-1912), επέφερε ανακατατάξεις (εθνολογικές, πληθυσμιακές, κοινωνικές, γλωσσικές) στους Έλληνες κατοίκους της και κληροδότησε αστικές υποδομές και κτίρια, ενταγμένα σήμερα στον κοινωνικό ιστό ως διακεκριμένο τμήμα της κοινής αρχιτεκτονικής κληρονομιάς της πόλης.

Η Θεσσαλονίκη των Εβραίων είναι μια συνοπτική και εικονογραφημένη παρουσίαση της ιστορικής πορείας και παρουσίας του εβραϊσμού της Θεσσαλονίκης. Οι Εβραίοι της Θεσσαλονίκης, με διακυμάνσεις ακμής και παρακμής μέσα στον χρόνο, πορεύτηκαν αρμονικά με τα άλλα δύο πολυπληθή σύνοικα στοιχεία της πόλης (Τούρκους και Έλληνες) για πέντε αιώνες, ως τα μέσα του 20ού αι., δίνοντας τον πολιτιστικό και γλωσσικό τόνο στην πολυεθνική κοινωνία της πόλης.

Το σύνδρομο των συνόρων είναι ένα είδος "αρρώστιας", που δεν υπάρχει καν στον κατάλογο των αναγνωρισμένων ψυχικών διαταραχών. Το μυθιστόρημα αυτό μιλά ακριβώς για την αρρώστια αυτή. Με δυο διαφορετικές αφηγηματικές φωνές, μιλά για τα σύνορα του ολοκληρωτισμού, της φυγής, της ενοχής, του έρωτα, της ελπίδας, της συνύπαρξης, της άδειας παραμονής, της μετανάστευσης. Στο "Μικρό Ημερολόγιο Συνόρων" δε συμβαίνει τίποτα το ιδιαίτερο - και ταυτόχρονα συμβαίνουν τα πάντα.