Δημοσιεύθηκε την

Βιβλιοπαρουσίαση ” Ταπείνωση και ντροπή, γυναίκες τοξικομανείς”

Ημερομηνία: 2014-06-06 16:00:00

Τοποθεσία: Πρώην στρατόπεδο Παύλου Μελά, χώρος 5, Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ

Λίγα λόγια για το βιβλίο​

Στην εποχή μας πυκνώνουν οι στρατιές των αποκλεισμένων, των ανθρώπων που το καπιταλιστικό σύστημα μέσα στην κρίση του αντιμετωπίζει ως “απορρίμματα”, χρησιμοποιώντας όλες τις μορφές ακραίας ταπεινωτικής βίας. Άνεργοι, άστεγοι, οροθετικοί, τοξικομανείς, αλκοολικοί, ψυχασθενείς, μετανάστες και άλλοι “παρίες” βιώνουν την κρίση σαν μια τραυματική κατάσταση διαρκείας, αισθάνονται ταπεινωμένοι, χωρίς αξιοπρέπεια και ντρέπονται γι’ αυτό. Αυτή η ντροπή ως συλλογικό συναίσθημα, στο οποίο ενσταλάζεται επίσης συλλογικά και η ενοχή, γίνεται όπλο στα χέρια της βιοεξουσίας για να κρατά ανήμπορους και αδρανείς, βυθισμένους στη σιωπή και τη δυστυχία όλους τους ταπεινωμένους και καταφρονεμένους.

Το έναυσμα για τη συγγραφή αυτού του βιβλίου, που συμπυκνώνει κλινική παρατήρηση και εμπειρία πολλών δεκαετιών, δόθηκε την άνοιξη του 2012, όταν με εντολή των υπουργών Λοβέρδου και Χρυσοχοΐδη διαπομπεύτηκαν τοξικομανείς, οροθετικές γυναίκες, μια πολιτική πράξη ακραίας βαρβαρότητας. Το βιβλίο πραγματεύεται το συναίσθημα της ντροπής, όπως αυτό βιώνεται από γυναίκες τοξικομανείς. Εξετάζει το χαρακτήρα της, ως ατομικό και συνάμα κοινωνικό συναίσθημα, τις πηγές, τις αιτίες, τις εκδηλώσεις της, τη σχέση με την ενοχή αλλά και τη θεραπευτική αντιμετώπισή της στα πλαίσια της διαδικασίας απεξάρτησης, με ιδιαίτερη έμφαση στο ψυχόδραμα. Ανάμεσα στα κεφάλαια του βιβλίου παρεμβάλλονται οι ιστορίες ζωής εξαρτημένων γυναικών ενταγμένων στα θεραπευτικά προγράμματα γυναικών και μητέρων του 18 ΑΝΩ. Επιλέχθηκαν γυναίκες, μολονότι η ντροπή αφορά και τα δύο φύλα. Είναι όμως πιο έντονη στις γυναίκες, γιατί η σημερινή ανδροκρατική κοινωνία, με τα ενισχυμένα λόγω της κρίσης κοινωνικά στερεότυπα σε βάρος των γυναικών, καταπιέζει και στιγματίζει διπλά την εξαρτημένη γυναίκα.

Τις ιστορίες αυτών των γυναικών παρουσιάζουμε σ’ αυτό το βιβλίο, συνδέοντας την ντροπή με την ταπείνωση, τον ψυχικό τραυματισμό, την κακοποίηση, την απαξίωση, την προσβολή, την περιφρόνηση και αναδεικνύοντας τόσο την κοινωνική διάσταση αυτού του διαβρωτικού για τον ψυχισμό συναισθήματος όσο και τη δυνατότητα της υπέρβασής του. Τo βιβλίο υπαγορεύθηκε από την ανάγκη συλλογικής αντίστασης στις συνέπειες της συστημικής κρίσης που εξαθλιώνει και εξευτελίζει τον άνθρωπο ως άνθρωπο.

Λίγα λόγια για την Κατερίνα Μάτσα και τον Κώστα Μπαιρακτάρη

Η ψυχίατρος Κατερίνα Μάτσα γεννήθηκε το 1947 στη Νέα Αρτάκη Ευβοίας. Σπούδασε Ιατρική στην Αθήνα και Ψυχιατρική στο Παρίσι και την Αθήνα. Είναι η γυναίκα του Σάββα Μιχαήλ. Εργαζότανε μέχρι να συνταξιοδοτηθεί στο Ε.Σ.Υ., στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής, το γνωστό Δαφνί, από το 1974 μέχρι σήμερα. ‘Ηταν η επιστημονική υπεύθυνη της Μονάδας Απεξάρτησης Τοξικομανών Ψ.Ν.Α. – 18 ΑΝΩ και εκδότρια του περιοδικού “Τετράδια Ψυχιατρικής”. Το 2001 κυκλοφόρησε στις Εκδόσεις “Άγρα” το βιβλίο της “Ψάξαμε ανθρώπους και βρήκαμε σκιές… Το αίνιγμα της τοξικομανίας” το 2006 “Η περίπτωση Ευρυδίκη – Κλινική της τοξικομανίας” – “Ψυχοθεραπεία και τέχνη στην απεξάρτηση – Το “παράδειγμα” του 18 Άνω (2008) και “Το αδύνατο πένθος και η κρύπτη – Ο τοξικομανής και ο θάνατος” (2012).

O Κώστας Μπαϊρακτάρης είναι Αναπληρωτής Καθηγητής Ψυχολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Ασχολείται θεωρητικά και πρακτικά με ψυχοκοινωνικά συστήματα, κοινωνικές δράσεις και κινήματα.
Κατά την περίοδο 1984-90 δρομολόγησε για πρώτη φορά στην Ελλάδα την διεργασία αποϊδρυματοποίησης στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης και δημιούργησε μαζί με τους συνεργάτες του την Μονάδα Επανένταξης, τις Συνεταιριστικές Θεραπευτικές Μονάδες ως δομές εργασίας πρώην ψυχιατρικών εγκλείστων και δίκτυο διαμερισμάτων και ξενώνων για πρώην έγκλειστους στην πόλη της Θεσσαλονίκης.

Από τα τέλη της δεκαετίας του ́70 συμμετείχε στην δημόσια ανάδειξης της ψυχιατρικής βαρβαρότητας στην Λέρο και συμμετείχε το 1988 στην δρομολόγηση της αποϊδρυματοποίησης του Κρατικού Θεραπευτήριου Λέρου.
Το 1992 εργάστηκε, ως προσωρινός σύμβουλος της Παναμερικανικής Οργάνωσης Υγείας, στη Δομινικανή Δημοκρατία σε προγράμματα Ψυχιατρικής Μεταρρύθμισης στο πλαίσιο της ανάπτυξης Τοπικών Συστημάτων Υγείας.
Με τον Τομέα Ποινικών και Εγκληματολογικών Επιστημών του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης συνεργάστηκε σε προγράμματα επαγγελματικής εκπαίδευσης και κοινωνικής επανένταξης κρατουμένων και αποφυλακισμένων.
Τα τελευταία χρόνια εργάζεται από κοινού με φοιτητές και κοινωνικά αποκλεισμένους για την ανάδειξη του Λόγου των Αποκλεισμένων με δράσεις αποκατάστασης των κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων στο κοινωνικό σώμα και πεδίο

Διαβάστε μια συνέντευξη της συγγραφέως για το τελευταίο της βιβλίο “Ταπείνωση και Ντροπή”

Δημοσιεύθηκε την

Θεατρική παράσταση: “Ο Μαρξ στο Σόχο”

Ημερομηνία: 2014-05-16 17:30:00

Τοποθεσία: Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης [Αριστοτέλους & Ολύμπου]

Θεατρική παράσταση:

“Ο Μαρξ στο Σόχο”, από τη θεατρική ομάδα Φάντης Μπαστούνι

Οι Ακυβέρνητες Πολιτείες παρουσιάζουν με ιδιαίτερη χαρα το θεατρικό έργο του Howard Zinn “O Μαρξ στο Σόχο”.

Στο επίκαιρο θεατρικό του Zinn ο Μαρξ, απαυδισμένος από τις επιθέσεις που δέχεται μετά θάνατον, ζητάει από τις αρμόδιες αρχές του άλλου κόσμου να επιστρέψει στη ζωή για να αποκαταστήσει την αλήθεια.
Φτάνει στο Σόχο και, απευθυνόμενος σε ένα σύγχρονο ακροατήριο, μιλάει σε πρώτο πρόσωπο για τη ζωή του και υπερασπίζεται την επικαιρότητα των ιδεών του.  Μας προκαλεί, λέγοντας:

“Δεν αναρωτιέστε γιατί νιώθουν την ανάγκη να με ανακηρύσσουν νεκρό, ξανά και ξανά;”…

Λίγα λόγια για τον Howard Zinn

Γνωστός ακτιβιστής κατά του πολέμου στο Βιετνάμ και παθιασμένος υποστηρικτής των κινημάτων των αφροαμερικανών για πολιτικά δικαιώματα στις ΗΠΑ, ο Zinn βρέθηκε στην πρώτη γραμμή της κοινωνικής αναταραχής στη χώρα του από την δεκαετία του 1950 ως τα τέλη εκείνης του 1970. Ευρύτερα γνωστός έγινε για το βιβλίο του «A People’s History of the United States» [Ιστορία του λαού των Ηνωμένων Πολιτειών, μετάφραση Θεόδωρου Καλύβα, Αιώρα, Αθήνα 2008], που πούλησε εκατομμύρια αντίτυπα.

Ο Zinn ήταν αυτό που τοποθέτησε στη θέση των κεντρικών ηρώων της ιστορίας των ΗΠΑ όχι τους «ιδρυτές» της, αλλά τους πρώτους συνδικαλιστές, τις φεμινίστριες και μαχητές για διάφορους σκοπούς.

«Τα γραπτά του άλλαξαν τη συνείδηση μιας γενιάς, βοήθησαν να ανοίξουν νέοι δρόμοι προς την κατανόηση και την κρίσιμη σημασία της για τις ζωές μας», είχε γράψει για αυτόν ο Noam Chomsky.

Ο Howard Zinn γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη, δούλεψε ως εργάτης σε ναυπηγείο και υπηρέτησε ως βομβαρδιστής στην αμερικανική πολεμική αεροπορία στην διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, πριν πάει στο κολέγιο και πάρει το διδακτορικό του από το Πανεπιστήμιο Κολούμπια.

Δίδαξε στο Spellman, ένα κολέγιο με φοιτήτριες κυρίως νεαρές μαύρες στην Ατλάντα της Τζόρτζια, και κατόπιν στο Boston University, όπου απέκτησε ακόμα μεγαλύτερη φήμη πρωταγωνιστώντας σε πολλές απεργίες και αντιπολεμικές κινητοποιήσεις.

Στην αυτοβιογραφία του [You Can’t Be Neutral on a Moving Train, Beacon Press, Βοστόνη 2002], σημείωνε ότι η αντικειμενικότητα ουδέποτε υπήρξε στόχος στα μαθήματα που παρέδιδε. «Ήθελα οι φοιτητές να φεύγουν από την τάξη όχι απλά καλύτερα πληροφορημένοι, αλλά προετοιμασμένοι να παρατήσουν την ασφάλεια της σιωπής, πιο έτοιμοι να μιλήσουν, να δράσουν ενάντια στην αδικία όπου την έβλεπαν. Αυτή, φυσικά, ήταν μια συνταγή για φασαρίες».

 

Πηγή: http://tvxs.gr/news/%CF%80%CF%81%CF%8C%CF%83%CF%89%CF%80%CE%B1/%CE%AD%CF…

 

 

Δημοσιεύθηκε την

Βιβλιοπαρουσίαση: “Ο αναρχισμός στον κομμουνισμό. Εμμένοντας στην επαναστατική ανάγκη”, εκδ. Πανοπτικόν

Ημερομηνία: 2014-05-10 15:30:00

Τοποθεσία: Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης (Αριστοτέλους & Ολύμπου)

Οι εκδόσεις Πανοπτικόν και το συνεργατικό βιβλιοπωλείο/καφέ Ακυβέρνητες Πολιτείες
παρουσιάζουν το νέο βιβλίο του Φώτη Τερζάκη:
​​
“Ο αναρχισμός στον κομμουνισμό. Εμμένοντας στην επαναστατική ανάγκη”

Σάββατο 10 Μάη, 18.30 στο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης

 


Σάββατο 10 Μάη, 18.30 στο Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης

Ομιλητές:
Φώτης Τερζάκης
Λία Γυιόκα

Αν «επαναστατική σκέψη» εξακολουθεί να σημαίνει κάτι, πιστεύω, δεν έχει μπροστά της αυτή άλλο δρόμο ανάπτυξης και καρποφορίας από το να άρει τη νοηματική διαφορά, ιστορικά προσδιορισμένη από συνθήκες οι οποίες έχουν ήδη αρθεί, μεταξύ των όρων. Αναρχισμός είναι μια ορισμένη ερμηνεία, η μόνη ορθή κατά την έννοιά του, όπως θα μπορούσε εύκολα να δειχθεί, του κομμουνισμού· κομμουνισμός είναι το ουσιώδες περιεχόμενο του αναρχισμού: θα μπορούσαν να παραμείνουν ως νοηματικές αποχρώσεις του συγκεκριμένου μετακαπιταλιστικού οράματος με ειδική έμφαση στην πολιτική διάσταση της αυτονομίας/αυτοδιαχείρισης, η πρώτη, και στην υλικοκοινωνική διάσταση της κοινότητας των θεμελιακών αγαθών, η δεύτερη. Και στις δύο περιπτώσεις η σημασία τους οφείλει να επεκταθεί στην ίδια τη φύση, ως δυνητικό υποκείμενο αυτορρύθμισης και ως ισότιμο μέλος της μεγάλης οργανικής κοινότητας του υπαρκτού. Tο αναρχικό αίτημα είναι το κομμουνιστικό αίτημα της απελευθέρωσης όλης της δυναστευόμενης ανθρωπότητας (και της φύσης) από τη μάστιγα της κυριαρχίας-εκμετάλλευσης, που στην πράξη σημαίνει: αποεμπορευματοποίηση της εργασίας και της φύσης και συλλογικός έλεγχος των όρων ζωής των ανθρώπινων κοινοτήτων. Τίποτα λιγότερο δεν έχουμε ν’ αντιτάξουμε στον πόλεμο που έχει εξαπολύσει αυτή τη στιγμή ο παγκόσμιος καπιταλισμός ενάντια στην ανθρωπότητα. (από το οπισθόφυλλο του βιβλίου).

Λίγα λόγια για τον Φώτη Τερζάκη:
 

Ο ΦΩ­ΤΗΣ ΤΕΡ­ΖΑ­ΚΗΣ  γεν­νή­θη­κε στις 17 Ο­κτω­βρί­ου 1959 στην Πά­τρα. Το 1977-78 πα­ρα­κο­λού­θη­σε μα­θή­μα­τα κι­νη­μα­το­γρά­φου στη Σχο­λή Σταυ­ρά­κου και το 1980-81, σε συ­νερ­γα­σί­α με φί­λους, ορ­γά­νω­σε έ­ναν χώ­ρο αυ­το­σχε­δια­ζό­με­νης μου­σι­κής στην Πά­τρα. Το 1982 ί­δρυ­σε στην Α­θή­να τις εκ­δό­σεις Praxis τις ο­ποί­ες διη­ύ­θυ­νε ως το 1990, ε­νώ α­πό το 1990 ως το 1994 υ­πήρ­ξε συ­νερ­γά­της των εκ­δό­σε­ων Πρί­σμα· από το 1998 ως το 2004 σχε­δί­α­ζε τη σει­ρά «Ι­στάρ. Αν­θρω­πο­λο­γί­α της Σεξουα­λι­κό­τη­τας» στις εκδό­σεις Ο­ξύ, και από το 2008 τη σειρά «Ιανός. Πολιτισμικές Διασταυρώσεις» στις εκδόσεις futura.

Έ­χει ερ­γα­στεί ε­ρευ­νη­τι­κά, στα πλαί­σια σε­μι­να­ρί­ων, σε ποι­κί­λους το­μείς των επιστημών του ανθρώπου (φι­λο­σο­φί­α, πο­λι­τι­κή ψυ­χο­λο­γί­α, ομαδική ανάλυση και κοι­νω­νι­κή ανθρωπο­λο­γί­α). Α­πό το 1992 ως το 2001 συνδιορ­γά­νω­νε, με τον Μάριο Μπέγζο, το ανεξάρ­τη­το Θρη­σκειο­λο­γι­κό Σε­μι­νά­ριο που το 1997 ο­δή­γη­σε στη δημιουρ­γί­α της Εταιρεί­ας Θρησκειο­λο­γικών Ε­ρευ­νών (της ο­ποί­ας χρη­μά­τι­σε διαδοχικά γραμ­μα­τέ­ας και πρόεδρος), και ή­ταν από τους βα­σι­κούς συ­ντά­κτες του Θρησκειο­λο­γι­κού Λε­ξι­κού στις εκδό­σεις Ελ­λη­νι­κά Γράμ­μα­τα. Την πε­ρί­ο­δο 2001-2 συν­διορ­γά­νω­σε,  με τον Γιώργο Σαγκριώτη, για το Ί­δρυ­μα Τά­κη Σι­νό­που­λου στη Νέ­α Ιω­νί­α τους κύ­κλους δια­λέ­ξε­ων πάνω στη θε­ω­ρί­α της λογο­τε­χνί­ας, «Ποί­η­ση: λό­γος και τέ­χνη». Από το 2005, έχει ιδρύσει ένα θεσμό εναλλακτική επιμόρφωσης, το Κέντρο Διαπολιτισμικών Σπουδών (και, από το 2008, Εταιρεία Διαπολιτισμικών Σπουδών), στα πλαίσια του οποίου παραδίδει σειρές μαθημάτων στη φιλοσοφία, την αισθητική, τη συγκριτική θρησκειολογία και τη θεραπευτική ανθρωπολογία/ ψυχανάλυση.

 Έ­χει δη­μο­σιεύ­σει ε­κτε­τα­μέ­νο αριθ­μό δο­κι­μί­ων και κρι­τι­κών σε ποικίλα έντυπα (Ιδεοδρόμιο, Ο Πο­λί­της, Ση­μειώ­σεις, Λε­βιά­θαν, Ή­χος, Σή­μα, Αν­θρω­πο­θε­ω­ρί­α, Εθνολογία, Δη­μο­κρα­τί­α και Φύ­ση, Ευ­το­πί­α, Διαβάζω, Θε­ός και Θρη­σκεί­α, Πλα­νό­διον, Ε­πο­χή,Πριν, futura, Διάπλους, Κριτική Διεπιστημονικότητα, Βαβυλωνία, Πανοπτικόν, κ.ά.) και συ­νερ­γα­στεί κα­τά περιόδους ως βιβλιοκριτι­κός με τις ε­φη­με­ρί­δες Ελευθεροτυ­πί­α, Καθημερινή και Αυ­γή. Εκτός από το προσωπικό δοκιμιογραφικό του έργο, έ­χει παρουσιάσει με­γά­λο α­ριθ­μό με­τα­φρά­σε­ων, μεταξύ των οποίων τα λήμματα Ανατολικών Φιλοσοφιών στο Φιλοσοφικό Λεξικότου Καίμπριτζ (Κέδρος 2012) και τα συνοδευτικά κείμενα του Marcus Steinweg για την εννοιολογική εικαστική σύνθεση «U-Lounge» του Thomas Hirschhorn· έχει επίσης δι­δάξει μετάφρα­ση φι­λο­σο­φί­ας στο Αγ­γλι­κό Τμή­μα του Ευρωπα­ϊ­κού Κέ­ντρου Μετάφρασης (ΕΚΕ­ΜΕΛ).

 

Πηγή: http://fotisterzakis.gr/

 

 

 

Δημοσιεύθηκε την

Απεργία Κυριακή 13 Απρίλη

ΕΤΟΙΜΑΖΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΑΝΟΙΓΜΑ ΤΩΝ ΜΑΓΑΖΙΩΝ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ.
ΕΜΕΙΣ ΑΠΛΑ ΘΑ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΥΜΕ;

ΚΥΡΙΑΚΗ 13 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 

ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΟ ΕΜΠΟΡΙΟ

Την Κυριακή 13 Απριλίου η αγορά θα είναι πάλι ανοιχτή, σύμφωνα με το νόμο που ψήφισαν το καλοκαίρι του 2013. Όμως, όπως γίνεται συνήθως, στα αφεντικά άνοιξε η όρεξη και ήδη ετοιμάζονται για την λειτουργία των καταστημάτων όλες τις Κυριακές. Στο πολυνομοσχέδιο που η κυβέρνηση ψήφισε την προηγούμενη Κυριακή προβλέπουν την “πειραματική” λειτουργία των καταστημάτων όλες τις Κυριακές σε τρεις περιοχές της χώρας. Καταλαβαίνουμε όλοι βέβαια ότι πολύ γρήγορα η “πειραματική” λειτουργία θα επεκταθεί παντού. Η κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας είναι το κερασάκι στην τούρτα για τους εργαζόμενους στο εμπόριο (και όχι μόνο).

Πίσω από τις λουσάτες βιτρίνες των καταστημάτων δεν υπάρχουν μόνο εμπορεύματα.
– Υπάρχουν εξοντωμένοι-ες εμποροϋπάλληλοι από τα “απελευθερωμένα” ωράρια και την δουλειά τις Κυριακές. Αλήθεια ποιος-α μπορεί να ξεχάσει τον εφιαλτικό Δεκέμβρη του 13 με τις “λευκές νύχτες” και τις απανωτές Κυριακές;
– Υπάρχουν χιλιάδες που δεν πληρώθηκαν την προσαύξηση του 75% της Κυριακής και δεν πήραν το ρεπό.
– Υπάρχει το τσάκισμα των μισθών με την διάλυση των συλλογικών συμβάσεων και την επιβολή των ατομικών συμβάσεων, την εκ περιτροπής εργασία κλπ.
– Υπάρχουν χιλιάδες εργαζόμενοι-ες που είναι απλήρωτοι για μήνες και κανένας δεν μιλάει για το πώς ζούμε όλοι εμείς.
– Υπάρχει η εντατικοποίηση καθώς έχουν απολυθεί πολλοί συνάδελφοι-σες και το βάρος της δουλειάς πέφτει σε λιγότερους.
– Υπάρχει η τρομοκρατία των αφεντικών και ο φόβος της απόλυσης, ειδικά σήμερα που υπάρχουν 1.500.000 άνεργοι.
– Υπάρχει η παρακολούθηση μέσα στους χώρους δουλειάς, η διάλυση του επικουρικού μας ταμείου (ΤΕΑΥΕΚ), η διάλυση του ΙΚΑ και του ασφαλιστικού συστήματος, η ύπαρξη λυσσασμένων καταναλωτών που δεν σέβονται ούτε την δουλειά μας ούτε πολύ περισσότερο την αξιοπρέπεια μας.
– Υπάρχει…, υπάρχει…

Ο ΦΟΒΟΣ ΚΑΙ Η ΑΠΑΘΕΙΑ ΟΔΗΓΟΥΝ
ΣΤΗΝ ΣΥΝΕΧΗ ΧΕΙΡΟΤΕΡΕΥΣΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ.
ΜΟΝΟ ΕΜΕΙΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ.

Το χειρότερο που υπάρχει όμως είναι ο κατακερματισμός, η έλλειψη ενότητας και αλληλεγγύης μεταξύ μας. Να βλέπουμε ανταγωνιστικά τον διπλανό μας που δουλεύουμε μαζί και όχι αυτούς που καθημερινά μας εκμεταλλεύονται. Ο εργασιακός μεσαίωνας όμως που μας επιβάλλουν θα μας συμπεριλαμβάνει όλους-ες, χωρίς εξαιρέσεις.

Η ζωή μας μέσα σε λίγα χρόνια έχει χειροτερεύσει αφάνταστα. Όσο περνάει ο καιρός γίνεται όλο και πιο καθαρό ότι “το βαρέλι δεν έχει πάτο”. Το ερώτημα τίθεται στον καθένα-καθεμία χωριστά και σε όλους μαζί. Μήπως ήρθε η ώρα να πούμε ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ. Αν δεν το κάνουμε εμείς, ποιος θα το κάνει; Οι σωτήρες μας τελείωσαν και ή θα πάρουμε τα πράγματα στα χέρια μας ή θα μιζεριάζουμε και θα τρώμε ο ένας τον άλλο.

Μέσα σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε μαγαζί συζητάμε μεταξύ μας, δημιουργούμε δεσμούς αλληλεγγύης και συναποφασίζουμε την Κυριακή 13 Απρίλη να είμαστε όλοι-ες απεργοί. Μας έχουν τρελάνει με τις ανάγκες της αγοράς, των επιχειρήσεων και τα κέρδη. Ήρθε η ώρα να μιλήσουμε και εμείς για τις δικές μας εργατικές ανάγκες και τις ζωές μας.

ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΝΑ ΠΡΑΞΟΥΜΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΦΑΝΤΑΖΕΙ ΑΔΥΝΑΤΟ, ΑΛΛΙΩΣ ΘΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ.

ΚΥΡΙΑΚΗ 13 ΑΠΡΙΛΙΟΥ ΟΙ ΕΜΠΟΡΟΫΠΑΛΛΗΛΟΙ ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ
 

Συντονιστικό Δράσης ενάντια στην κατάργηση
της κυριακάτικης αργίας και τα «απελευθερωμένα» ωράρια

Δημοσιεύθηκε την

Βιβλιοπαρουσίαση: “Γεννήθηκα 17 Νοέμβρη”

Ημερομηνία: 2014-04-04 16:00:00

Τοποθεσία: ΕΔΟΘ, Προξένου Κορομηλά 51, 4ος όροφος

 
 
Η αυτοδιαχειριζόμενη κοινότητα βιβλίου & εντύπου Ακυβέρνητες Πολιτείες και το διμηνιαίο πολιτικό περιοδικό Βαβυλωνία,
σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου του Δημήτρη Κουφοντίνα “Γεννήθηκα 17 Νοέμβρη”, εκδ.Λιβάνη.
 
Ομιλητές:
Νίκος Γιαννόπουλος, Δίκτυο για τα Πολιτικά & Κοινωνικά Δικαιώματα
Αγγελική Σωτηροπούλου, Πρωτοβουλία Αντίστασης & Αλληλεγγύης ΑθήναςΠαρασκευή 4 Απρίλη, 7μμ

στην Ε.Δ.Ο.Θ., προξένου Κορομηλά 51, στην αίθουσα του 4ου ορόφου.

Δημοσιεύθηκε την

Δελτίο Τύπου 03/04/14

 
Για την παρουσίαση του βιβλίου
«Γεννήθηκα 17 Νοέμβρη», του Δημήτρη Κουφοντίνα
Παρασκευή 04 Απριλίου, 19.00, Θεσσαλονίκη
ΕΔΟΘ (Προξένου Κορομηλά 51), 4ος όροφος
 
Στη μικρή ως τώρα πορεία μας, όπου ήδη μετράμε αρκετές εκδηλώσεις, προφανώς και επιλέγουμε τα έργα, τους συγγραφείς και τα πρόσωπα που θα παρουσιάσουμε. Επίσης, προφανώς και τα κριτήρια επιλογής είναι πολιτικά και κοινωνικά. Προσοχή! Όχι κριτήρια πολιτικής ταύτισης ή συμφωνίας με ένα συγγραφέα. Δεν θα μπορούσαμε άλλωστε, καθώς δεν συνιστούμε μια ομοιογενή πολιτική ομάδα ή θεωρητικό όμιλο, αλλά ένα συνεργατικό βιβλιοπωλείο· που επιδιώκει όμως να καλύψει και να εκφράσει τις αναγνωστικές προτιμήσεις και απαιτήσεις ενός κοινού με δημοκρατική, ριζοσπαστική ή επαναστατική κουλτούρα.
 
Είναι αρκετοί οι λόγοι που μας ώθησαν στην απόφαση να παρουσιάσουμε ένα βιβλίο που προκάλεσε αντιδράσεις με την έκδοση και την κυκλοφορία του· που επιμένει να προκαλεί αντιδράσεις και με την εμπορική επιτυχία του. Ο πρώτος είναι ο αυτονόητος: η ελευθερία της έκφρασης! Ένα βασικό αστικοδημοκρατικό δικαίωμα, που η αστική δημοκρατία αναιρεί και καταργεί καθημερινά· που του θέτει όρια, το προσφέρει και το αφαιρεί κατά βούληση· κατά τη μερική βούληση της τάξης, της οποίας τα επίσης μερικά συμφέροντα υπηρετεί. Μια αρχή που καταπατάται και ισοπεδώνεται καθημερινά στα παράθυρα της τηλεοπτικής «δημοκρατίας», αλλά χρησιμοποιείται ως φύλο συκής για τις δυτικές δημοκρατίες σε δεκάδες εγκληματικούς πολέμους ανά την υφήλιο δεκαετίες τώρα. Μια αρχή που χρησιμοποιείται κατά το δοκούν όταν είναι να αποσιωπηθούν οι Αμυγδαλέζες, τα Φαρμακονήσια και οι αυτοκτονίες της απόγνωσης.
 
Ένας ακόμη λόγος είναι ότι στα «επαγγελματικά καθήκοντα» ενός συνεργατικού βιβλιοπωλείου είναι να κεντρίσει και ένα ευρύτερο ακροατήριο με τις προτάσεις του, να κλονίσει «αιώνιες αλήθειες», να κινητοποιήσει και να δώσει βήμα στους «από κάτω». Ένας από αυτούς τους «από κάτω» θεωρούμε ότι είναι και ο συγγραφέας του βιβλίου «Γεννήθηκα 17 Νοέμβρη», ονόματι Δημήτρης Κουφοντίνας. Ένας άνθρωπος με αριστερή οικογενειακή παράδοση, λαϊκής καταγωγής, ο οποίος αναφέρεται στην «πολιτική του γέννηση» μέσα στη φωτιά της κορύφωσης του αντιδικτατορικού αγώνα και καταθέτει τη δική του μαρτυρία για τη μεταπολίτευση. Για ποιο λόγο η πολιτική πορεία ενός ανθρώπου που ξεκίνησε από τους μαθητικούς πυρήνες του ΠΑΣΟΚ, εμπνεύστηκε από τη διπλή δράση του ΕΛΑ και κατέληξε στην ένοπλη δράση της ΕΟ 17Ν πρέπει να μείνει κρυφή; Για ποιο λόγο οποιοσδήποτε πρέπει να κρίνει τα κίνητρά του, καθοδηγούμενος από τα πορίσματα του ειδικού δικαστηρίου και της θεσμικής δημοσιογραφίας; Γιατί πρέπει να μάθουμε μόνο την επίσημη ιστορία της μεταπολίτευσης, που μας διδάσκεται από όσους κάθε φορά που υπογράφουν ένα Μνημόνιο επικαλούνται την παρουσία τους στο Πολυτεχνείο ως άλλοθι; Γιατί να μη μελετήσουμε την αθέατη πλευρά της, τα «υπόγεια ρεύματα» που έφερε στο φως και να τα κρίνουμε ως τέτοια; Για ποιο λόγο, τελικά, να μπορούμε να διαβάσουμε (ευτυχώς ακόμα) για τα ένοπλα επαναστατικά κινήματα της Λατινικής Αμερικής ή της Ευρώπης και απαγορεύεται να διαβάσουμε για όσα αυτά επηρέασαν στη χώρα μας και τις κοινωνικοπολιτικές συνθήκες που τα γέννησαν;
 
Η απάντηση είναι σαφής… Ο μόνος τρόπος να μιλήσουμε διαφορετικά, να τοποθετηθούμε καταφατικά ή αρνητικά, κριτικά ή απορριπτικά πάνω στο ζήτημα της ένοπλης πολιτικής δράσης μέρους της άκρας αριστεράς και της αυτονομίας της μεταπολίτευσης (ας πούμε τα πράγματα με το όνομά τους) είναι να διαβάσουμε και να συζητήσουμε γι’ αυτή, τους λόγους για τους οποίους αναδύθηκε, αντί να προσποιούμαστε ότι ποτέ δεν υπήρξε. Γιατί τότε στην αιώνια διαπάλη της ιστορικής ταξικής μνήμης ενάντια στη λήθη, θα έχουμε διαλέξει τη λάθος πλευρά, επιβεβαιώνοντας πως το μοναδικό μας αναφαίρετο δικαίωμα είναι να παραμείνουμε σιωπηλοί.
 
Τι καλύτερο, άρα, από μια μαρτυρία ενός στρατευμένου μέλους της ένοπλης πολιτικής δράσης, που δεν προσπαθεί ούτε να την καθαγιάσει ως «αμετανόητος δολοφόνος», ούτε να την απορρίψει ως «μεταμελημένος». Αλλά παίρνει την πολιτική ευθύνη της δράσης του και προσπαθεί να την θέσει στο ιστορικό πλαίσιο μέσα στο οποίο στρατεύτηκε ο Δημήτρης Κουφοντίνας στην υπόθεση της επανάστασης· και ακολούθησε το δικό του δρόμο, τα δικά του μέσα, τις δικές του αρχές… Αυτή την κουβέντα παίρνουμε το θάρρος να ανοίξουμε με αυτή τη βιβλιοπαρουσίαση –παρά την προσπάθεια των κυβερνητικών παρατάξεων της ΕΔΟΘ να μας απαγορευτεί η διάθεση της αίθουσας- που διοργανώνουμε από κοινού με το πολιτικό περιοδικό Βαβυλωνία, το οποίο και ευχαριστούμε θερμά. Με ομιλητές τον Νίκο Γιαννόπουλο, μέλος του Δικτύου για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα –που πήρε το θάρρος να προλογίσει το βιβλίο- και την Αγγελική Σωτηροπούλου, μέλος της Πρωτοβουλίας Αντίστασης και Αλληλεγγύης και σύντροφο του συγγραφέα, που και αυτούς τους ευχαριστούμε εγκάρδια.
 
Αυτοδιαχειριζόμενη κοινότητα βιβλίου και εντύπου
Ακυβέρνητες Πολιτείες
Αλ.Σβώλου 28, Θεσσαλονίκη
 

Τηλ. 2310 273207, www.bibliopoleio.org

Δημοσιεύθηκε την

Παρουσίαση “Ο σκαντζόχοιρος που ξέχασε να φοβηθεί”

Ημερομηνία: 2014-03-27 16:00:00

Τοποθεσία: Αλεξάνδρου Σβώλου 28, Ακυβέρνητες Πολιτείες

Την Πέμπτη 27 Μαρτίου στις 6 το απόγευμα,
στο συνεργατικό βιβλιοπωλείο/καφέ Ακυβέρνητες Πολιτείες, Αλεξάνδρου Σβώλου 28,

παρουσιάζουμε μαζί με τον παιδικό σταθμό “Σβούρα”

το παιδικό παραμύθι για παιδιά σχολικής και προσχολικής ηλικίας

Ο σκαντζόχοιρος που ξέχασε να φοβηθεί“, της Ιωάννας Γιαννακοπούλου, εκδ. Αιώρα.

Ένα παραμύθι για τους φόβους, τη φιλία και τη δύναμη των μικρών πλασμάτων.

 

 

Δημοσιεύθηκε την

Εκδήλωση – συζήτηση με τον Γιώργο Φαρσακίδη

Ημερομηνία: 2014-03-21 16:30:00

Τοποθεσία: Αλεξάνδρου Σβώλου 28, Ακυβέρνητες Πολιτείες

Κουβεντιάζουμε
με τον Γιώργο Φαρσακίδη,
τον λογοτέχνη,
τον εικαστικό,
τον αντάρτη…

Μαζί μας ο Γιώργος Λεοντιάδης,
ιστορικός – συγγραφέας.

Παρασκευή 21 Μαρτίου 2014
στις 18.30 το απόγευμα

στο συνεργατικο βιβλιοπωλειο/καφε
Ακυβέρνητες Πολιτείες.

 

 

 

 

 

 

 

Σύντομο βιογραφικό του Γ.Φαρσακίδη:

Ο Γιώργος Φαρσακίδης γεννήθηκε στην Οδησσό της Σοβιετικής Ένωσης. Ανταρτοεπονίτης, δεκαοχτώ χρονών, τραυματίστηκε δύο φορές σε μάχη με Γερμανούς και Βούλγαρους και έμεινε ανάπηρος στα δύο του χέρια. Κατά διαστήματα έχει κάνει σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και άλλους τόπους κράτησης – Μακρόνησος, Άη Στράτη, Γυάρος, Λέρος – δεκαεξήμισι χρόνια.

Αυτοδίδακτος, στους τόπους της κράτησής του ζωγραφίζει θέματα με περιεχόμενο από τη ζωή των συγκρατούμενων συναγωνιστών του κι αργότερα από τους αγώνες του ελληνικού λαού.
Μετά την πτώση της χούντας, ο Γ. Φαρσακίδης δημοσιεύει εργασίες του σ’ εφημερίδες, εκθέτει και κυκλοφορεί τα έργα του.

Το 1984, το βιβλίο του “Η πρώτη πατρίδα” παίρνει το πρώτο βραβείο της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών.
Η εικαστική και η λογοτεχνική του δουλειά γίνεται γνωστή στη Σοβιετική Ένωση και σε άλλες χώρες. Κριτικά σχόλια και παρουσίαση του έργου του δημοσιεύονται στην Πράβντα, στην Ισβέστια, στη Σοβιέτσκαγια Κουλτούρα και άλλα έντυπα, ενώ μέρος της εργασίας του προβάλλεται από τη σοβιετική τηλεόραση.

Καλεσμένος από την εφημερίδα Πράβντα στον γιορτασμό για τα 30 χρόνια της αντιφασιστικής νίκης, ο Γ. Φαρσακίδης τιμήθηκε για την αγωνιστική και καλλιτεχνική του δραστηριότητα με το Ανώτατο Χρυσό Μετάλλιο της Σοβιετικής Επιτροπής Ειρήνης.

Πηγή: www.biblionet.gr

 

 

Δημοσιεύθηκε την

Εκδήλωση στο στέκι Paratodos στη Λάρισα

Ημερομηνία: 2014-03-20 18:30:00

Τοποθεσία: Φαρμακίδου 4, Λάρισα

Στον φιλόξενο χώρο του Paratodos  στη Λάρισα θα πραγματοποιηθεί η επόμενη εκδήλωση των Ακυβέρνητων Πολιτειών.

Θέμα: “Η κρίση στο χώρο του βιβλίου και η αυτοδιαχείριση ώς κοινωνική ανάγκη“.  Ταξιδεύοντας προς/με τις Ακυβέρνητες Πολιτείες.

Ευχαριστούμε πολύ όλους τους διοργανωτές που -πραγματικά- μας τιμούν με αυτήν τους την πρωτοβουλία.

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 20 Μαρτίου στο στέκι Paratodos, Φαρμακίδου 4 στις 20.30.

Δείτε και το event στο fb:

Δημοσιεύθηκε την

Εκδήλωση – συζήτηση με τον Περικλή Κοροβέση

Ημερομηνία: 2014-03-06 16:00:00

Τοποθεσία: Κινηματοθέατρο Αλέξανδρος, Εθνικής Αμύνης 1

Οι εκδόσεις των Συναδέλφων και οι Ακυβέρνητες Πολιτείες συνδιοργανώνουν
 
εκδήλωση συζήτηση με τον Περικλή Κοροβέση με θέμα:
Από τους Ανθρωποφύλακες μέχρι τις Παράπλευρες Καθημερινές Απώλειες,
 45 χρόνια βιβλία, άρθρα, πολιτική δράση
“.

 
Θα μιλήσουν επίσης οι
 
Δεσποινιάδης Κώστας, εκδότης Πανοπτικόν
Δημητρούδης Πάνος, εκπαιδευτικός
Κασόλας Μήτσος, συγγραφέας
 
Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 6 Μαρτίου
6μμ στο κινηματοθέατρο “Αλέξανδρος”, Εθνικής Αμύνης 1.
 
Λίγα λόγια για τον Π.Κοροβέση:

Ο Περικλής Κοροβέσης γεννήθηκε το 1941 στο Αργοστόλι. Σπούδασε θέατρο με τον Δημήτρη Ροντήρη, σημειολογία με τον Roland Barthes και παρακολούθησε μαθήματα με τον P. Vidal Naquet στο Παρίσι. Από μικρή ηλικία μετείχε ενεργά στο μαχητικό δημοκρατικό κίνημα της Αριστεράς. Φυλακίστηκε και εξορίστηκε επί χούντας. Το πρώτο του βιβλίο, “Ανθρωποφύλακες” (1969), μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες. Εκτός από πεζά, έχει γράψει θέατρο, παιδικά και, τελευταία, ποίηση. Παράλληλα με τη συγγραφική του δραστηριότητα, διατηρούσε μόνιμες στήλες στην “Ελευθεροτυπία” και στην “Εποχή’ και στο περιοδικό “Γαλέρα”. Στις εκδόσεις των Συναδέλφων έχουν εκδοθεί τα εξής:
 

Ανθρωποφύλακες” (μαρτυρία, επανέκδοση, πρώτη έκδοση 1969)
Παράπλευρες καθημερινές απώλειες” (μικρά κείμενα, 2013)
 

Για έναν πλήρη κατάλογο των έργων του δείτε εδώ.