ΠΡΟΙΚΕΣ 5 πρόσωπα σε 48 πράξεις, εκδόσεις Ακυβέρνητες Πολιτείες
ΤΕΤΑΡΤΗ 24 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 19.00 ΣΤΟ ΥΨΙΛΟΝ Εδέσσης 5
ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΘΑ ΜΙΛΗΣΟΥΝ ΟΙ
ΦΩΤΕΙΝΗ ΤΣΙΜΠΙΡΙΔΟΥ ΚΑΘ. ΚΟΙΝ.ΑΝΘΡΩΠΟΛΟΓΙΑΣ
ΙΩΑΝΝΑ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΙΣΣΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΘΑ ΔΙΑΒΑΣΕΙ Η ΗΘΟΠΟΙΟΣ
ΕΛΕΝΗ ΓΙΑΝΝΟΥΣΗ
«Αυτό το έργο ανήκει στις αφηγήτριές του, τις γυναίκες που μου μίλησαν για τη ζωή τους, τα προικιά και τα νυχτέρια, το προξενιό, τον έρωτα, τον γάμο, την επόμενη μέρα, αλλά και τη φτώχεια, τον εμφύλιο, τη σκληρότητα της ζωής, τις προσδοκίες και τις ματαιώσεις. Πρόκειται για αφηγήσεις ζωής πέντε γυναικών του θεσσαλικού κάμπου, με τη μεγαλύτερη από αυτές να βρίσκεται στα 95 της, τη μικρότερη στα 71. Διαβάζουμε για γάμους στα 14 και γάμους στα 38. Αφηγήσεις που φέρνουν στο φως τη ρωγμή του έρωτα στον γάμο από προξενιό, τη σιωπή που σημαίνει συναίνεση, τη σιωπή που σημαίνει άρνηση, την υποταγή, την ανυπακοή. Αφηγήσεις που υπαινίσσονται ιστορίες ανείπωτες της γυναικείας συνθήκης αλλά κυρίως εσωτερική δύναμη κι έναν διαρκή αγώνα πάνω στο νόημα…» (από τον πρόλογο της συγγραφέως)
«Τα κείμενα των πέντε αφηγητριών μιλάνε －άλλοτε με χιούμορ, άλλοτε με αγανάκτηση και άλλοτε με καρτερικότητα－ για τις έμφυλες σχέσεις στις αγροτικές κοινωνίες και πώς αυτές άλλαξαν στον χρόνο. Μιλάνε επίσης για τη φοβερή δύναμη που είχαν αυτές οι γυναίκες, παρά την υποδεέστερη θέση στην οποία τις εγκλώβισε το πατριαρχικό σύστημα της ηπειρωτικής Ελλάδας. Ως έναν βαθμό, αυτά τα κείμενα μιλάνε από μόνα τους και μπορεί κανείς να τα απολαύσει όπως είναι, χωρίς επεξηγήσεις και υποσημειώσεις […] [..] Αυτά τα παραδείγματα δείχνουν με γλαφυρό τρόπο ότι η δύναμη της προφορικής ιστορίας δεν βρίσκεται μόνο στην ανάκληση ενός βιωμένου παρελθόντος συχνά απρόσιτου στην ευρύτερη κοινωνία, αλλά και στον αναστοχασμό του υπό το πρίσμα του παρόντος － αναστοχασμός που παράγεται μέσα από τη διαλογική σχέση παρελθόντος-παρόντος και αφηγήτριας-ερευνήτριας. Το υλικό που μας παραθέτει η Ιωάννα Γιαννακοπούλου σε αυτό το βιβλίο είναι ένα λαμπρό παράδειγμα αυτής της διαδικασίας.» (από την εισαγωγή της Ρίκης βαν Μπούσχοτεν)
Κείμενα για την Ιρανική επανάσταση και το πολιτικό Ισλάμ
Είναι ή δεν είναι δίκαιο να εξεγείρεσαι; Ας αφήσουμε το ερώτημα ανοιχτό. Το γεγονός είναι ότι οι άνθρωποι εξεγείρονται. Και είναι μέσω της εξέγερσης που υπεισέρχεται η υποκειμενικότητα –όχι εκείνη των μεγάλων ανδρών, αλλά του καθενός και της καθεμιάς– μέσα στην ιστορία και της δίνει πνοή.
Μισέλ Φουκώ
Το 1978, ο Μισέλ Φουκώ επισκέφτηκε δύο φορές το Ιράν και έγραψε εννέα άρθρα για τα γεγονότα της Ιρανικής Επανάστασης, η οποία οδήγησε στην ανατροπή του καθεστώτος του Σάχη και στην εγκαθίδρυση της «Ισλαμικής Δημοκρατίας». Το σύνολο των «ρεπορτάζ των ιδεών» –καρπός της συνεργασίας του με την εφημερίδα Corriere della sera– αποτελούν τον κεντρικό κορμό της έκδοσης. Συμπληρώνονται από κείμενα του Μαξίμ Ροντενσόν, μαρξιστή κοινωνιολόγου και ειδικού μελετητή των ισλαμικών κοινωνιών, τα οποία συνομιλούν με τα άρθρα του Φουκώ και εμβαθύνουν, σε θεωρητικό και ιστορικό επίπεδο, στην προβληματική του πολιτικού Ισλάμ. Επίσης, περιλαμβάνονται σχετικές συνεντεύξεις, κείμενα κριτικής από μια φιλελεύθερη και φεμινιστική σκοπιά και οι απαντήσεις του γάλλου φιλοσόφου. Με φόντο τη σύγκρουση ενός φαινομενικά παντοδύναμου καθεστώτος με ένα ανυποχώρητο λαϊκό κίνημα, τα κείμενα του Φουκώ και του Ροντενσόν θίγουν κομβικά ζητήματα: τη σύνδεση του εκσυγχρονισμού και της οικονομικής ανάπτυξης με τον αυταρχισμό, τη διαφθορά, τη φτωχοποίηση και την αποικιακή συνθήκη· τη σχέση της θρησκείας και ευρύτερα της πνευματικότητας με τη ριζοσπαστική πολιτική· τη θέση της εξέγερσης μέσα στον ιστορικό κύκλο επαναστάσεων και αντεπαναστάσεων· την κρίση των κλασικών μοντέλων επαναστατικής πολιτικής και τις συνεπαγωγές της για τους κατοπινούς αγώνες.
Σχήμα 19.5×12, σελίδες 400, τιμή με ΦΠΑ 22,00 ευρώ ISBN 978-618-5549-08-4
το νέο βιβλίο των Χρήστου Κολτσίδα & Γιώτας Τεμπρίδου
ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ
Από την αγωνία ως τον ωφελιμισμό, 66 φιλοσοφικές έννοιες αποτέλεσαν την αφορμή για ισάριθμα ποιήματα και άλλα τόσα μικρο-διηγήματα, που διαδέχονται το ένα το άλλο, άλλοτε αλληλεπιδρούν και άλλοτε κοιτάει το καθένα τη δουλειά του. Συνομιλίες ανθρώπων, ειδών αλλά και δυο παλιών γνωστών, της φιλοσοφίας και της λογοτεχνίας, συνθέτουν τη Διαλεκτική που δεν διαβάζεται με έναν τρόπο μόνο, ούτε προϋποθέτει φιλοσοφικές γνώσεις. Όρεξη για γνωριμίες μόνο, καθώς στις σελίδες της συνυπάρχουν η Μα, η Πατ Πάρκερ, ο Γιαμαμότο Τσουνετόμο, ο Φασιστοφελής, ο κύριος Χέρμπερτ, η κούκλα Άννα, ο Αντρέι Αρσένιεβιτς, η Αρετούλα, ο σκύλος Ουσία, o μικρούλης Γουίλι Πεπ, η Νορτζάν, ο Γιάνος Βάλουσκα κ.ά.
Βρέθηκε ένας φυσιολογικός σκοπός και
–σα φωλίτσα–
χώρεσε μέσα όλα τα καλά.
Τα άσκοπα,
όπως είναι φυσικό,
έμειναν απ’ έξω.
Επιμέλεια: Ιωάννα Δημοπούλου
Σχεδιασμός εξωφύλλου: Μάρω Κατσίκα
Σελιδοποίηση: Χρήστος Μανούκας
Σχήμα 19.5×12, σελίδες 160, τιμή με ΦΠΑ 10,00 ευρώ
ISBN 978-618-5549-09-1
Από τις Ακυβέρνητες Πολιτείες κυκλοφορούν ακόμη:
Διαδοχικές ασυνέχειες
Γιώτα Τεμπρίδου
Τα ιογενή
Γιώτα Τεμπρίδου
το νέο βιβλίο του Νίκου Πελεκούδα
100+1 ΧΡΟΝΙΑ ΕΘΝΙΚΩΝ ΜΥΘΩΝ
ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΩΝ
1821-1922: Πρόσωπα και γεγονότα
της ελληνικής κρατικής συγκρότησης
«Κάθε εξουσία, και φυσικά κάθε κράτος, για να προασπιστεί την κυρίαρχη τάξη δεν μπορεί να επικαλείται και να εφαρμόζει μόνο την καταστολή. Είναι, σε κάθε περίπτωση, αναγκαία γενικά η ανάπτυξη των μηχανισμών της αστικής ιδεολογίας, ειδικά των επιδιώξεων του κράτους και της συνέχειάς του και ιδιαίτερα του κάθε κυβερνητικού διαχειριστή του κράτους. Από αυτό τον κανόνα δεν θα μπορούσε, φυσικά, να εξαιρεθεί ούτε και το ελληνικό κράτος, ήδη από την ίδρυσή του αλλά και μετέπειτα. Οι ιδέες πάνω στις οποίες οικοδομήθηκε η κοινωνική συναίνεση σε όλο τον 19ο αιώνα στηρίζονταν, κυρίως, στο δίπολο οικονομική ανάπτυξη-εθνική επέκταση. Μέχρι το 1922, το σχήμα που συμπυκνώνει και τις δύο επιδιώξεις είναι αυτό της “Μεγάλης Ιδέας”»
από τον πρόλογο του συγγραφέα
Ο Νίκος Πελεκούδας στο παρόν βιβλίο αποδομεί τους εθνικούς μύθους πάνω στους οποίους βασίστηκε ο πρώτος αιώνας του ελληνικού κράτους: η εθνική ενότητα ως προϋπόθεση της κοινωνικής ευημερίας, η καθαρότητα του έθνους και το άμεμπτο των προσώπων που η επίσημη ιστορία βάφτισε «εθνικούς ήρωες» και «ευεργέτες». Μέσα από την αιχμηρή ταξική οπτική του πάνω σε ιστορικά πρόσωπα και γεγονότα, ο συγγραφέας τους προσδίδει τις πραγματικές τους διαστάσεις. Ενώ, παράλληλα, αναδεικνύει τις «κοινωνικές καταστροφές» που προκάλεσαν συνολικά τα ιδεολογήματα και οι πρακτικές της κυρίαρχης τάξης (φτώχεια, προσφυγιά, εθνικές-θρησκευτικές εκκαθαρίσεις κ.ά.).
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα:
Ο Νίκος Πελεκούδας γεννήθηκε το 1972 και μεγάλωσε στην Πάτρα. Ζει στην Αθήνα από το 2003.
Είναι κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών στην Πολιτική Επιστήμη, ενώ από το 2017 είναι υπ.
διδάκτορας στο τμήμα Κοινωνικής Πολιτικής του Παντείου Πανεπιστημίου. Το πρώτο του πτυχίο είναι από το τμήμα Λογιστικής του ΤΕΙ της Πάτρας. Εδώ και 30 χρόνια, δραστηριοποιείται οργανωμένα στην επαναστατική και αντικαπιταλιστική αριστερά. Έχει αρθρογραφήσει στις εφημερίδες ΠΡΙΝ και Νέα Προοπτική, ενώ συμμετείχε και στην τριετή έκδοση του εντύπου Διεθνιστής. Το βιβλίο του Η Πρώτη Σπορά – Σοσιαλιστικές και αναρχικές ομάδες στην Ελλάδα 1877-1907 κυκλοφορεί, επίσης, από τις εκδόσεις Ακυβέρνητες Πολιτείες.
Επιμέλεια: Ιωάννα Δημοπούλου
Σχεδιασμός εξωφύλλου: Μάρω Κατσίκα
Σελιδοποίηση: Χρήστος Μανούκας
Σχήμα 19.5×12, σελίδες 208, τιμή με ΦΠΑ 10,00 ευρώ
Πέρασαν μήνες αλλά έφτασε η μέρα που ξανανοίγουμε, επιτέλους, το καφέ των Ακυβέρνητων Πολιτειών.Σας περιμένουμε!
ΥΓ. τα πως και τα γιατί του αρχικού κλεισίματος τα είχαμε πει και μόνες μας [link 1] αλλά και με παρέα [link 2].Σήμερα αισθανόμαστε πικρά δικαιωμένες. Η διάλυση του συστήματος υγείας με τους χιλιάδες νεκρούς πηγαίνει ακόμα και σήμερα χέρι-χέρι με τον κοινωνικό κανιβαλισμό.Να μην συνηθίσουμε – να μην τους αφήσουμε. Αξίζουμε μια καλύτερη ζωή.
Κυκλοφόρησε η νέα έκδοση από τις Ακυβέρνητες Πολιτείες
Όλο σπίτι, κρεβάτι κι εκκλησία των Dario Fo και Franca Rame
σε νέα μετάφραση του Αχιλλέα Καλαμάρα
Πρόκειται για το τρίτο έργο της θεατρικής σειράς με έργα των Ντάριο Φο και Φράνκα Ράμε από τις συνεργατικές εκδόσεις Ακυβέρνητες Πολιτείες. Όλα τα έργα είναι νέες μεταφράσεις του Αχιλλέα Καλαμάρα. Η επιμέλεια της σειράς είναι στα χέρια του Παναγιώτη Μιχαλόπουλου ενώ την αισθητική της υπογράφει η Μάρω Κατσίκα.
«Το έργο Όλο σπίτι, κρεβάτι κι εκκλησία πραγματεύεται τη θέση της γυναίκας, τη σεξουαλική δουλεία της γυναίκας. Παίχτηκε για πρώτη φορά στο Μιλάνο, στην Παλατσίνα Λίμπερτι (Palazzina Liberty), το 1977, για να υποστηρίξει τον αγώνα του φεμινιστικού κινήματος. Στη συνέχεια το έργο παρουσιάστηκε σε ολόκληρη σχεδόν την Ιταλία: οι παραστάσεις οργανώνονταν από φεμινιστικές ομάδες και τα έσοδά τους χρησιμοποιούνταν για τις ανάγκες του κινήματος· σε κατειλημμένα εργοστάσια, για την επισκευή της στέγης του «Σπιτιού των γυναικών» της οδού ντελ Γκοβέρνο Βέκιο στη Ρώμη, για την ίδρυση συμβουλευτικών σταθμών κ.λπ. Την πήγαμε και στο εξωτερικό: στην Ευρώπη, στη Νότια και Βόρεια Αμερική. Για παράδειγμα, στη Φρανκφούρτη η παράσταση έγινε για να συγκεντρωθούν πόροι για την υπεράσπιση Ιταλών που κρατούνταν στη Γερμανία. Το κείμενο αυτό παρουσιάστηκε και συνεχίζει να παρουσιάζεται σε πάρα πολλές χώρες. Δυστυχώς, η θέση της γυναίκας είναι, λίγο-πολύ, ίδια παντού. Πόσες φορές επαναλήφθηκε η παράσταση; Περισσότερες από τρεις χιλιάδες».
από τον πρόλογο της Φράνκα Ράμε.
Στην ίδια σειρά κυκλοφορούν τα
Ο τυχαίος θάνατος ενός αναρχικού
Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω
Ενώ θα κυκλοφορήσουν ακόμη τα εξής:
Η μαριχουάνα της μαμάς είναι πιο γλυκιά
Δέσε με! Θα τα σπάσω όλα!
Μιστέριο Μπούφο
Λίγα λόγια για τους συγγραφείς
Ντάριο Φο
Γεννήθηκε το 1926 στο Σαν Τζιάνο, κοντά στο Παβέζε της Ιταλίας. Σπούδασε αρχιτεκτονική, την οποία όμως εγκατέλειψε για να ασχοληθεί με το θέατρο, αρχικά ως σκηνογράφος, ύστερα ως ηθοποιός, σκηνοθέτης και συγγραφέας. Μαζί με τη σύντροφό του Φράνκα Ράμε στράφηκαν ενάντια στην κοινωνική ανισότητα, τον ρατσισμό, τη διαφθορά, την παρακρατική βία, τη θρησκεία και τον πόλεμο. Τα έργα τους συχνά βασίζονταν στον αυτοσχεδιασμό, στο ύφος της commedia dell’ arte και στους μίμους του Μεσαίωνα. Μεταφράστηκανκαι παρουσιάστηκαν σε θεατρικές σκηνές σε περισσότερες από 30 χώρες. Το 1997 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας. Πέθανε τον Οκτώβριο του 2016.
Φράνκα Ράμε
Γεννήθηκε το 1929 στο Παραμπιάγκο, κοντά στο Μιλάνο της Ιταλίας. Εμφανίστηκε στο θέατρο σε πολύ μικρή ηλικία. Το 1954 παντρεύτηκε τον Ντάριο Φο και τρία χρόνια αργότερα έφτιαξαν τον πρώτο τους θίασο, στις παραστάσεις του οποίου ο Φο έγραφε τα κείμενα και η ίδια ήταν η κύρια ερμηνεύτρια. Το 1968 ίδρυσαν την «Ένωση Νέα Σκηνή», ανεβάζοντας παραστάσεις σε χώρους στους οποίους θα μπορούσαν να προσεγγίσουν το μη θεατρόφιλο κοινό. Συμμετείχε ενεργά στα κοινωνικά κινήματα που εμφανίστηκαν μετά το 1968. Πέθανε τον Μάιο του 2013.
«Προσπαθούμε να επιβιώσουμε και μπορείτε να σταθείτε αλληλέγγυοι στο πλευρό μας. Η γεωγραφική μας καταγωγή μας διαχωρίζει, αν και πρόκειται απλώς για μια γενική ανθρώπινη κατάσταση: κάποια πράγματα κάποιοι τα έχουν και άλλες όχι.
Υπάρχει βέβαια κάτι που έχουν όλοι οι άνθρωποι από τη μέρα που γεννιούνται μέχρι τη μέρα που θα πεθάνουν, ακόμη και εν μέσω πανδημίας· έχουμε δικαιώματα, θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα! Ως πρόσφυγες, έχουμε επίσης δικαίωμα στην εκπαίδευση, δικαίωμα στην υγεία, δικαίωμα στην υγιεινή, δικαίωμα στην τροφή και δικαίωμα
σε μια ασφαλή ζωή. Είμαστε προσφύγισσες και αν δεν μπορούμε να βρούμε ασφάλεια εδώ, η ίδια η έννοια της «ασφάλειας» είναι κενή νοήματος».
Αφού έστειλε Γράμματα στον κόσμο από τη Μόρια, η Παρβάνα Αμίρι επιστρέφει, από τη Ριτσώνα αυτή τη φορά. Γράφει για τον πρόσφυγα, την προσφύγισσα, τη διαμονή σε (άλλο) ένα στρατόπεδο προσφύγων – και μάλιστα εν καιρώ πανδημίας. Δίνει φωνή στη μετανάστρια, τον μετανάστη, στην κακοποιημένη, τον καταπιεσμένο, στη φυλα-
κισμένη, τον εξόριστο και σε άλλους (δικούς μας) ήρωες. Ζητά να ανοίξουμε μάτια και αυτιά και μας αφηγείται ιστορίες τρόμου. Ιστορίες αληθινές που λειτουργούν σαν αφορμές. Να διερωτηθούμε τι είναι αυτό που το λέμε ζωή και ποιοι είναι οι ζωντανοί. Να θυμηθούμε πως με τις μετανάστριες είμαστε μαζί.
Λίγα λόγια από την συγγραφέα
Είμαι η Παρβάνα Αμίρι, γεννήθηκα στην επαρχία Χεράτ του Αφγανιστάν. Έχω τέσσερις αδελφές και δύο αδελφούς και είμαι το πέμπτο παιδί στην οικογένειά μου. Φύγαμε εξαιτίας των πολιτικών προβλημάτων, που αντιμετώπιζε ο πατέρας μου. Πριν τρεισήμισι χρόνια γίναμε πρόσφυγες. Αφού περάσαμε τα σύνορα μέσω του Πακιστάν, του Ιράν και της Τουρκίας, φτάσαμε στο νησί της Λέσβου, στην Ελλάδα. Φτάσαμε στο προσφυγικό στρατόπεδο της Μόριας στις 18 Σεπτεμβρίου του 2019.
Μπόρεσα να βρω τον δρόμο μου μέσα από την αλληλεγγύη των ανθρώπων. Επιθυμώ ειρήνη στον κόσμο. Επιθυμώ έναν κόσμο χωρίς σύνορα. Θέλω έναν κόσμο, όπου τα παιδιά δεν θα πεθαίνουν από τον υποσιτισμό και οι γυναίκες δεν θα πεθαίνουν από τη βία. Εύχομαι να είναι δυνατές οι καρδιές όλων εκείνων, που αναγκάζονται να φύγουν από τα σπίτια τους και να μη χάνουν τον δρόμο τους,
όταν αντιμετωπίζουν δυσκολίες. Οι πιο σκληρές πέτρες είναι εκείνες, που δημιουργούνται μέσα στην υψηλή θερμότητα των ηφαιστείων.
Μετάφραση: Χρίστος Μάης
Επιμέλεια: Γιώτα Τεμπρίδου
Επίμετρο: Γιώργος Σπυρόπουλος
Σχεδιασμός εξωφύλλου: Μάρω Κατσίκα
Σελιδοποίηση: Χρήστος Μανούκας
Σχήμα 19.5×12, σελίδες 192, τιμή με ΦΠΑ 13,78 ευρώ
Από σήμερα, Δευτέρα 8/11, ως αντίδραση στα νέα μέτρα και αρνούμενοι να γίνουμε κομμάτι ενός ελεγκτικού μηχανισμού, επιλέγουμε να αναστείλουμε τη λειτουργία του καφέ.
Όπως έχουμε πει και στο παρελθόν διεκδικούμε να είναι οι Ακυβέρνητες Πολιτείες ένας ανοιχτός χώρος για όλους τους ανθρώπους, χωρίς διαχωρισμούς, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει κόστος για το ίδιο το εγχείρημα.
Ενώνουμε τη φωνή μας με τα συνεργατικά εγχειρήματα που απαιτούν την άμεση απόσυρση των μέτρων που μας μετατρέπουν από εργαζόμενους σε ελεγκτές των διπλανών μας.
Ενώνουμε τη φωνή μας με τα εργατικά και κοινωνικά κινήματα που διεκδικούν ελεύθερη πρόσβαση σε υψηλής ποιότητας υγεία για όλες και όλους. Ευχαριστούμε για την κατανόηση σας.
Σας ευχαριστούμε θερμά για τη συμμετοχή στην χθεσινοβραδυνή μας εκδήλωση στο πάντοτε φιλόξενο ΕΚΧ Σχολείο, όπου συναντήσαμε τον συγγραφέα Alberto Prunetti και συζητήσαμε για το έργο του, το παρόν και το μέλλον της λογοτεχνίας της εργατικής τάξης.Ο Αλμπέρτο ταξιδεύει σήμερα στα Γιάννενα και αύριο στην Αθήνα!
Ο Αλμπέρτο Προυνέτι, συγγραφέας των βιβλίων «108 μέτρα» και «Αμίαντος», στα Γιάννενα! Τζαμί Καλούτσιανης, 26/9, 18:00
Με τον συγγραφέα θα συζητήσουν οι: *Βασίλης Καραπάνος, μέλος της συντακτικής ομάδας του περιοδικού Βαβυλωνία. *Κώστας Καλαμπαλίκης, μέλος πολιτικής-πολιτιστικής λέσχης Αναιρέσεων. *Βαγγέλης Ζήκος, μεταφραστής.Με αφορμή τα βιβλία «108 μέτρα» και «Αμίαντος», ο συγγραφέας και αγαπητοί φίλοι θα συζητήσουν σχετικά με την εργατική εμπειρία σε όλες τις εκφάνσεις της (εργασία, ανεργία, επισφάλεια, μετανάστευση, καθημερινότητα) και τον τρόπο που αυτή αποτυπώνεται λογοτεχνικά.
«Οι ήρωές μου δεν είναι αριστοκράτες, όπως ο Οδυσσέας που επιστρέφει στην Ιθάκη απλά και μόνο για να αποκαταστήσει μια διαταραγμένη τάξη. Οι ήρωές μου της εργατικής τάξης είναι καθημερινοί άνθρωποι, αδύναμοι, κατεστραμμένοι. Κι όμως πολεμούν, ακόμα κι εν μέσω του χάους που έχουν διασπείρει οι διαβολικές δυνάμεις του θατσερισμού. Οι ήρωές μου είναι αντιήρωες, ή συλλογικοί ήρωες, όπως το έπος μου είναι λαϊκό και κωμικό, γεμάτο γέλιο, χωρίς καμία πεποίθηση περί ανωτερότητας. Aς κρατήσουμε αυτή την πεποίθηση και τον υψηλό ηρωισμό για τους λόρδους και τους ευγενείς. Αξίζουμε την κωμωδία για τις χαμηλές καταβολές μας». Αλμπέρτο ΠρουνέτιΛίγα λόγια για τον συγγραφέα Αλμπέρτο Προυνέτι γεννήθηκε στο Πιομπίνο της Ιταλίας το 1973. Είναι μεταφραστής, συγγραφέας και επιμελητής κειμένων. Έχει μεταφράσει στα ιταλικά, μεταξύ άλλων, Άντζελα Ντέιβις, Ντέιβιντ Γκρέμπερ και Ρομπέρτο Αρλτ. Διευθύνει τη σειρά «Working class» των εκδόσεων Alegre, η οποία είναι αφιερωμένη στις αφηγήσεις και τα βιώματα των εργαζόμενων τάξεων. Βιβλία του Προυνέτι έχουν εκδοθεί ή είναι υπό έκδοση στα γαλλικά, τα ελληνικά, τα ισπανικά, τα καταλανικά και τα αγγλικά.
Ο «Αμίαντος» είναι το πρώτο βιβλίο μιας «working class τριλογίας» και βασίζεται κυρίως στα βιώματα του μεταλλεργάτη πατέρα του. Το δεύτερο, «108 μέτρα. The new working class herο», που κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις Απρόβλεπτες Εκδόσεις, αποτελεί τη μυθιστορηματική μεταγραφή των εμπειριών του συγγραφέα στον κόσμο της εργασιακής επισφάλειας και της μετανάστευσης.
