Η επίσημη εκδοχή για την προέλευση του Χριστιανισμού και για το περιεχόμενο της διδασκαλίας του Ιησού είναι το αποτέλεσμα αντιπαραθέσεων της πρώτης Εκκλησίας. Η ανακάλυψη των Χειρογράφων της Νεκρής Θάλασσας, που κρατήθηκε επιμελώς σε χαμηλούς τόνους, έχει ανοίξει το κουτί της Πανδώρας και έχει αποκαλύψει την έκταση του δογματισμού και της λογοκρισίας. Το βιβλίο αυτό προσφέρει μια λεπτομερή αφήγηση για τον Ιησού ως άνθρωπο και για την καθημερινή πραγματικότητα του Ισραήλ εκείνη την εποχή.

Ο Νίτσε έφυγε νωρίς. Δεν πρόλαβε να δει γονιμοποιημένη την προφητική του οργή, καρποφόρο τον ρεαλισμό των διορατικών του διαγνώσεων. "Πολύ πρώιμος πρόδρομος μιας πολύ όψιμης άνοιξης". Ευδιάκριτη δεν είναι ακόμα ούτε και η άνοιξη, όμως οι πρόδρομοι πληθύνονται - τα σημάδια ότι κυοφορούνται επιγνώσεις εκρηκτικής δυναμικής ξεμυτίζουν ασταμάτητα στον παγετώνα τριών αιώνων κυριαρχίας του Διαφωτισμού-μηδενισμού.

Ο Καρλ Μαρξ σπάνια έγραφε για τη χειραφετημένη κοινωνία του μέλλοντος. Ενδιαφερόταν κυρίως για τις ουτοπίες, αλλά απεχθανόταν τις πολύ κανονιστικές, πολύ πιεστικές, πολύ σύντομες δογματικές εκδοχές. Το αντικείμενό του ήταν, όπως το υπενθυμίζει πολύ ορθά ο Μιγκουέλ Αμπενσούρ, η μεταλλαγή της ουτοπίας σε έναν κριτικά κομμουνισμό. Σε τι ακριβώς συνίσταται αυτό; Στο III Βιβλίο του Κεφαλαίου -στο ανολοκλήρωτο χειρόγραφο, που δημοσιεύθηκε μετά τον θάνατό του από τον Φρειδερίκο Ένγκελς το 1894-, βρίσκουμε ένα σημαντικό χωρίο, το οποίο έχει συχνότατα αναφερθεί, αλλά σπανίως αναλυθεί. [...]

Ζούμε σε έναν κόσμο με όλο και λιγότερη ποικιλομορφία: από τη χλωρίδα και την πανίδα μέχρι τις ομιλούμενες γλώσσες, από τη θρησκευτική ζωή μέχρι την τέχνη και την πολιτική παρατηρείται, παρά τη φαινομενική ποικιλία και τις επιφανειακές πολιτισμικές συγκρούσεις, μια βαθιά τάση ομογενοποίησης.

Περισσότερο από τις ξεκάθαρες σκέψεις και τις συνειδητές εικόνες, τα όνειρα βρίσκονται κάτω από την εξάρτηση των τεσσάρων βασικών στοιχείων. Πολυάριθμα υπήρξαν τα δοκίμια που συνδύασαν τη θεωρία των τεσσάρων υλικών στοιχείων με τις τέσσερις οργανικές ιδιοσυγκρασίες.

Εικoνιστικό υποκείμενο και τεχνητή νοημοσύνη

Η παρούσα έκθεση αποτελεί μεταγραφή ενός σεμιναρίου που δόθηκε στην Ecole Pratique des Hautes Etudes κατά το ακαδημα'ι'κό έτος 1964-1965. Στην απαρχή-ή στον ορίζοντα- αυτού του σεμιναρίου υπήρχε, όπως πάντα, το μοντέρνο κείμενο, δηλαδή: το κείμενο που δεν υπάρχει ακόμα. 'Ενας τρόπος για να προσεγγίσουμε το νέο αυτό κείμενο είναι να αναζητήσουμε από που ξεκινά και σε τι εναντιώνεται, και ως εκ τούτου να αντιπαραβάλουμε τη νέα σημειωτική της γραφής και την αρχαία πρακτική της λογοτεχνικής γλώσσας που για αιώνες ονομάστηκε ρητορική.

"Οι ναοί της Ινδίας και της Αιγύπτου δημιούργησαν τους πιο μεγάλους σοφούς της γης. Οι ναοί της Ελλάδας σμίλεψαν ήρωες και ποιητές. Οι Απόστολοι του Χριστού υπήρξαν οι ανυπέρβλητοι μάρτυρες που γέννησαν χιλιάδες άλλους. Η μεσαιωνική Εκκλησία, παρ' όλη την πρωτόγονη θεολογία της, δημιούργησε αγίους και ιππότες, επειδή πίστευε και επειδή μέσα της σκιρτούσε ισχυρά το πνεύμα του Χριστού.