Λαµπεντούζα, από την αρχαία ελληνική λέξη λέπας, τον απόκρηµνο βράχο που τον τρώνε µε µανία τα στοιχεία της φύσης, µα εκείνος αντιστέκεται και µένει ολόρθος καταµεσής στην απεραντοσύνη του πελάγους. Ή από το λαµπάς, τη φλόγα που λάµπει στο σκοτάδι, το φως που νικάει τη σκοτεινιά. Πάνω σ’ αυτό το νησί του Νότου της Ιταλίας, που εκτείνεται ανάµεσα στην Αφρική και την Ευρώπη, ο Ντάβιντε Ενία κοιτάζει καταπρόσωπο αυτούς που έρχονται και αυτούς που περιµένουν και αφηγείται την ιστορία ενός ναυαγίου, προσωπικού και συλλογικού.

Στους "Μαύρους Καθρέφτες" (1951) ο αφηγητής διασχίζει με το ποδήλατό του χωριά της Κάτω Σαξονίας και περιγράφει έναν κόσμο κατεστραμμένο, δίχως ανθρώπους – έχει προηγηθεί ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος. Σαν νέος Ροβινσώνας κατασκευάζει ένα σπίτι και οργανώνει την καθημερινή ζωή του. Συχνά ο μισάνθρωπος αφηγητής εκδηλώνει την απέχθειά του για τη ρηχότητα και την ηθική παρακμή του πολιτισμού που χάθηκε. Την ίδια στιγμή, ως γνήσιο τέκνο του Διαφωτισμού, μπολιάζει την περιπλάνησή του με μια θερμή συνηγορία υπέρ του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού.

Η Annie Ernaux προσπαθεί να ανακαλύψει τα διαφορετικά πρόσωπα της μητέρας της, που πέθανε εξασθενημένη από την αρρώστια που κατέστρεψε τη μνήμη της και της στέρησε τη σωματική και πνευματική της ακεραιότητα. Επιχειρεί να ανασυνθέσει τη ζωή αυτής της γυναίκας που υπήρξε η μητέρα της, μιας γυναίκας δραστήριας και ανοιχτής απέναντι στον κόσμο, που δούλεψε ως εργάτρια πριν ανοίξει το δικό της κατάστημα, που αγωνιούσε να διατηρήσει τη θέση της στην κοινωνία, που ήταν μανιώδης αναγνώστρια και πίστευε ότι «για να ανελιχθείς πρέπει πρώτα να μάθεις».

Τρεις μέρες πριν από τον θάνατό του ο Εντουάρ Λεβέ παρέδωσε στον εκδότη του το χειρόγραφό του με τίτλο Αυτοχειρία. Πρόκειται για το τέταρτο και τελευταίο βιβλίο του ιδιοφυούς συγγραφέα. Στο βιβλίο πραγματεύεται τη ζωή του καλύτερού του φίλου, ξεκινώντας από το τέλος της: την αυτοκτονία του. Με το εύρημα αυτό της χρονικής αντιστροφής, η αυτοκτονία μοιάζει με αφετηρία, με την ιδρυτική πράξη, και όχι με την κατάληξη της ζωής του φίλου. Ο αυτοπυροβολισμός των πρώτων σελίδων παραπέμπει στο σύνθημα εκκίνησης, στο πάλαι ποτέ μπαμ του αφέτη στους αγώνες στίβου.

Η Γαλλία βιώνει μια σειρά από δολοφονίες με θύματα Άραβες, κυρίως Αλγερινούς: τους πυροβολούν στο ψαχνό, τους σπάζουν το κεφάλι. Μέσα σε έξι μήνες σκοτώνονται πάνω από πενήντα μετανάστες προερχόμενοι απ’ αυτή τη χώρα, από τους οποίους περίπου είκοσι στη Μασσαλία, επίκεντρο της ρατσιστικής τρομοκρατίας.
Είναι η πραγματική ιστορία

Μέμφις, Ιούλιος 1878. Ένας άντρας κεραυνοβολείται από άγνωστη αρρώστια, καταρρέει στη μέση του δρόμου και πεθαίνει. Είναι το πρώτο θύμα αυτής της επιδημίας από την οποία θα πεθάνουν χιλιάδες άνθρωποι μέσα σε λίγες μέρες.
Η Αν Κουκ διαχειρίζεται τον πιο πολυτελή οίκο ανοχής της πόλης και ο άνθρωπος που πέθανε βγήκε από εκεί. Ο Κίθινγκ διευθύνει την τοπική εφημερίδα. Ρατσιστής, προσκείμενος στην Κου Κλουξ Κλαν, αποκαλύπτει την είδηση για τον πυρετό, που σπέρνει τον πανικό και το χάος στο Μέμφις.

Πέντε χρόνια πριν τον "Στόουνερ", ο John Williams είχε εκδώσει, το "Πέρασμα του Μακελάρη", ένα μυθιστόρημα αυτογνωσίας που η ιστορία του διαδραματίζεται στα τέλη του 19ου αιώνα στην Αμερική, σε μια φανταστική πόλη-ορμητήριο κυνηγών, το Πέρασμα του Μακελάρη, και στα άγρια βουνά της περιοχής, όπου κάθε μέρα χιλιάδες βουβάλια σφάζονται για το δέρμα τους.

Η πρώτη δουλειά που έχει να κάνει μία γυναίκα στον δρόμο της για οικονομική ανεξαρτησία και κοινωνική χειραφέτηση είναι να σκοτώσει τον "Άγγελο του Σπιτιού": αυτό το φάντασμα που της επιβάλλει να είναι "μονάχα" η αφοσιωμένη σύζυγος και μητέρα· που της επιβάλλει να καταπιέζει τις προσωπικές της ανάγκες και επιθυμίες υπακούοντας στην πατριαρχική συμβατικότητα.
Στις 21 Ιανουαρίου 1931 η Βιρτζίνια Γουλφ απευθύνει μια εμπνευσμένη ομιλία σε γυναίκες του Λονδίνου, υποδεικνύοντας πώς θα κατακτήσουν «ένα δικό τους δωμάτιο» με τους δικούς τους όρους.

Αυτό το βιβλίο, το επιφανειακά άσχετο με την "αγία αλητεία" του "δρόμου", έχει μοναδική θέση ανάμεσα στα μυθιστορήματα του Τζακ Κέρουακ. Γραμμένο σε ελάχιστο χρόνο, αποτελεί το πρώτο μέρος των αυτοβιογραφικών του γραπτών και έχει ως κεντρικό ήρωα τον μεγαλύτερο αδελφό του, που θα πεθάνει από ρευματικό πυρετό όταν ο συγγραφέας ήταν τριών χρόνων.

Η Ελίσα Ρομπλέδο, νεαρή καθηγήτρια θεωρητικής φυσικής, έχει ένα τρομερό μυστικό, ένα μυστικό που πηγαίνει δέκα χρόνια πίσω. Όταν ένα πρωί καταλαβαίνει ότι πρέπει να το βάλει στα πόδια για να σώσει τη ζωή της, ζητάει τη βοήθεια του μοναδικού της φίλου και συναδέλφου της στο Ινστιτούτο.