"Η σημερινή μετατόπιση του ενδιαφέροντος στην κοινωνιολογική ανάλυση από τις μακροσκοπικές προσεγγίσεις στις μικροσκοπικές σχετίζεται με την καταθλιπτική κυριαρχία του καπιταλισμού στις πλέον φιλελεύθερες εκδοχές του, κάτι που απομακρύνει από τη δυνατότητα άσκησης κριτικής και που καταλήγει βέβαια σε μια συνολικότερη συντηρητικοποίηση, σε ολοκληρωτικού χαρακτήρα μορφές τόσο οικονομικής όσο και πολιτικής κυριαρχίας των ολίγων, καθώς και στις αντίστοιχες μορφές κοινωνικής συνείδησης με εκδηλώσεις φαινομένων όπως ο ρατσισμός και η ξενοφοβία, η άμβλυνση της κοινωνικής ευαισθησίας, η ενίσχυση αν

Το μπαρ με κονσομασιόν, μπαρ με γυναίκες, κωλόμπαρα, ή όπως είναι γνωστά, διαφέρουν από τους υπόλοιπους χώρους νυχτερινής διασκέδασης γιατί εκτός από ποτά προσφέρουν τη δυνατότητα πληρωμένης γυναικείας συντροφιάς στους άνδρες πελάτες. Αυτόν τον τύπο ανδρικής διασκέδασης προσπαθεί να περιγράψει και να αναλύσει η συγγραφέας, με την προσδοκία να στήσει στη νύχτα παρατηρητήριο για την επιθυμία, το σώμα, το χρήμα, τη σεξουαλικότητα και το φύλο στη σύγχρονη Ελλάδα. 

Η νύχτα δε μιλάει,
Το γέλιο της ακούς καθώς 
Σκάβει το λάκκο 
Της επόμενης μέρας.

Θα ήθελα σήμερα να σας ζητήσω να ξεκινήσουμε να ονειρευόμαστε και να σχεδιάζουμε έναν άλλο κόσμο. Έναν πιο δίκαιο κόσμο. Έναν κόσμο πιο ευτυχισμένων ανδρών και πιο ευτυχισμένων γυναικών, που θα είναι πιο πιστοί στον πραγματικό τους εαυτό. Και να πώς να ξεκινήσουμε: πρέπει να αναθρέψουμε τις κόρες μας αλλιώς. Και πρέπει να αναθρέψουμε και τους γιους μας αλλιώς. 

Στο παρόν βιβλίο, ο επιφανής πρωτευοντολόγος Dario Maestripieri, ο οποίος έχει αφιερώσει τη ζωή του στη μελέτη των κοινωνιών των πρωτευόντων, προσπαθεί να διαλευκάνει τις περίεργες συνήθειες που διέπουν τις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις των ανθρώπων. Και για το μεγαλύτερο μέρος της συμπεριφοράς μας, εντοπίζει αντιστοιχίες στις συνήθειες των στενότερων εν ζωή συγγενών μας (χιμπαντζήδων, γοριλλών, ουραγκοτάγκων, γιββώνων, μακάκων και μπαμπουίνων) και βρίσκει ομοιότητες σε αναπάντεχες κοινωνικές καταστάσεις.

Το βιβλίο αυτό γράφτηκε για να περιγράψει τη στροφή, το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα, στη μελέτη του ανθρώπινου φύλου, και μάλιστα με το νέο όνομα gender, από ένα αντικείμενο επιστημονικής ή ψυχολογικής παρατήρησης σε ένα δεδομένο αυτογνωσίας και εξέλιξης. Όχι πια απέναντι, αλλά μέσα στο σώμα και στην ψυχή του καθενός, το φύλο δεν είναι πια απλά ένα σημαντικό θέμα, γίνεται το θέμα που βρίσκεται στη βάση όλων των διεκδικήσεων.

Το μικρό αυτό βιβλίο αποτελεί καίριο εθνογραφικό και θεωρητικό επίτευγμα: Η Μαρίκα Ρόμπου-Λεβίδη ανασκάπτει και φέρνει μπροστά μας ανάγλυφα όσα η γεωπολιτική κοινοτοπία των εθνικών συνόρων συγκαλύπτει. Αλβανίδες «νύφες», οπρωγμένες από τις περιορισμένες επιλογές επιβίωσης, μεταναστεύουν μετά το 1990 στην άλλη πλευρά του συνόρου και παγιδεύονται στον ασφυκτικό κλοιό μιας ιστορίας εμφυλίου πολέμου, κρατικής αποικιοποίησης και ασφαλειοκρατίας, που ανασυσταίνει θριαμβευτικά τους πατριαρχικούς κανόνες του παιχνιδιού.

Παρά την πολυσημία και την ασάφεια που χαρακτηρίζει το εννοιολογικό της περιεχόμενο, η κοινότητα ως μια σύγχρονη ουτοπία μιας ρευστής και κατακερματισμένης κοινωνίας εκφράζει την ακατάσβεστη επιθυμία του υποκειμένου να ανήκει κάπου, και το πάθος του σύγχρονου ανθρώπου να λάβει μέρος στο κοινωνικό παιχνίδι των πανταχού παρόντων συλλογικών διαχωρισμών και διακρίσεων. Η κοινότητα υπόσχεται ένα καταφύγιο ασφάλειας και αλληλεγγύης σε έναν κατακερματισμένο κόσμο που δεν παρέχει επαρκείς ελπίδες και προσδοκίες για το μέλλον.

Μετά από εκείνο το παιχνίδι της Τότεναμ εναντίον της Τσέλσι, το μακρινό 1968 -μολονότι δεν ήταν ή πρώτη φορά που ξέσπαγαν σοβαρά επεισόδια σ' έναν ποδοσφαιρικό αγώνα- ακολούθησε ένα τεράστιο κύμα κατακραυγής, αλλά στην πραγματικότητα δεν λήφθηκε κανένα μέτρο. Μερικά πρόστιμα και άλλες τόσες απαγορεύσεις εισόδου στα γήπεδα. Όπως έλεγε και ο πατέρας μου, όσο πιο γρήγορα σβήσεις μία πυρκαγιά, τόσο λιγότερες ζημιές θα προκαλέσει.

Εδώ και διακόσια χρόνια οι πεσιμιστές έχουν κυριαρχήσει στον δημόσιο διάλογο, επιμένοντας ότι τα πράγματα θα γίνουν σύντομα πολύ χειρότερα. Στην πραγματικότητα όμως η ζωή βελτιώνεται - και μάλιστα με επιταχυνόμενο ρυθμό. Η πρόσβαση στην τροφή, το εισόδημα και το προσδόκιμο ζωής βρίσκονται σε άνοδο· οι αρρώστιες, η παιδική θνησιμότητα και η βία μειώνονται σε όλη την υφήλιο. Η Αφρική βγαίνει από τη φτώχεια ακολουθώντας την Ασία· το Διαδίκτυο, το κινητό τηλέφωνο και η μεταφορά εμπορευμάτων με κοντέινερ κάνουν τη ζωή των ανθρώπων πιο πλούσια από όσο ποτέ στο παρελθόν.