Αγοράσατε ποτέ ένα προϊόν επειδή ακούσατε στην τηλεόραση ότι κάνει θαύματα; Τα τηλεοπτικά ρεπορτάζ για την ανακάλυψη νέων φαρμάκων σάς γεμίζουν ελπίδες και αισιοδοξία;

Ο τουρισμός, το νέο "αντικείμενο των αναπτυξιακών μας ερώτων", όπως το χαρακτήριζε ένας σχολιαστής κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής δικτατορίας, νοείται σήμερα ως μια φυσική επιλογή σε κάθε συζήτηση για το μέλλον της ελληνικής οικονομίας. Η συνθήκη αυτή, ωστόσο, κατασκευάζεται ιστορικά μέσα στο ταραγμένο πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό τοπίο των πρώτων τριών μεταπολεμικών δεκαετιών.

Τι θα πει ισότητα στην εργασία και γιατί έχει σηµασία να εργάζονται οι γυναίκες; Η εργασία επηρεάζει µόνο τη δική τους ελευθερία και ανεξαρτησία ή ενδιαφέρει το σύνολο της οικονοµίας και της κοινωνίας; Είναι αυτό το θέµα τελειωµένο και εµείς στην Ελλάδα απλώς έχουµε καθυστερήσει; Ή µήπως απαιτείται ένα τρίτο µεγάλο κύµα αλλαγών για να σπάσει επιτέλους η γυάλινη οροφή; Το µικρό αυτό βιβλίο προσεγγίζει τα µεγάλα αυτά ερωτήµατα εναλλάσσοντας διεθνές και εθνικό σηµείο θέασης.

Είναι ο υλικός κόσμος "επιφανειακός", "εφήμερος", και ως εκ τούτου καταδικασμένος να συγκαλύπτει και να συσκοτίζει ό,τι θεωρείται "ουσιαστικό", "αληθινό" και "αιώνιο"; Είναι άψυχος" και "παθητικός", στον αντίποδα της οντότητας του "ανθρώπου", που είναι "ζωντανός" και "ενεργητικός"; Τότε, πώς μπορεί ένα έργο τέχνης να "δρα": να καθηλώνει, να συγκινεί, να προκαλεί συναισθήματα στο θεατή του; Και γιατί απευθυνόμαστε σε μια μηχανή ή σε ένα αυτοκίνητο δίνοντας του συχνά όνομα και παρακαλώντας το να μη χαλάσει όταν βρισκόμαστε στη μέση του πουθενά; Πώς γίνεται να υπάρχουν "έξυπνα σπίτια" και "έξυ

Ο Robert Layton παρουσιάζει μια έγκυρη εισαγωγή στον πλούτο και την ποικιλία των καλλιτεχνικών μορφών σε μη δυτικές κοινωνίες. Ασχολείται με προβλήματα όπως η αισθητική αποτίμηση μεταξύ διαφορετικών πολιτισμών, οι ποικίλες χρήσεις της τέχνης, καθώς και με το θεμελιακό ζήτημα του τι αποτελεί τέχνη, σε κοινωνίες που εκτείνονται από τα παραδοσιακά βασίλεια της δυτικής Αφρικής ως τους Αυστραλούς κυνηγούς-τροφοσυλλέκτες.

Ένα βιβλίο για την κοινοτική ζωή και τις στρατηγικές ενσωμάτωσης των Ελλήνων της Ουγγαρίας.

"Όσον αφορά εμένα, και οι δύο γονείς μου είναι Έλληνες, αλλά έχουμε μέσα μας κάποιου είδους διπλή ταυτότητα, αφού γεννηθήκαμε εδώ και καλλιεργούμε την ελληνικότητα μας σε ουγγρικό περιβάλλον".

"Και πώς το νιώθεις, πού είναι η πατρίδα... η πατρίδα σου; Εδώ ή εκεί;"
"Εγώ αισθάνομαι καλά και στις δύο χώρες. Πρέπει να πω ότι εγώ νιώθω σαν να είχα δύο πατρίδες".

"Τι θεωρείς τον εαυτό σου, είσαι περισσότερο Έλληνας ή περισσότερο Ούγγρος;"

Οι τάξεις, υποστηρίζει ο Στάνλεϋ Αρόνοβττς, χρειάζεται να κατανοηθούν με όρους όχι μόνο κοινωνικής διαστρωμάτωσης και υλικής παραγωγής, αλλά και εξουσίας των κοινωνικών ομάδων που επιδιώκουν να ορίσουν την ίδια τους τη ζωή και να αλλάξουν το ρου της ιστορίας. Τα εργατικά κινήματα, οι φεμινίστριες ή οι οικολόγοι ακτιβιστές, όπως και τα αναδυόμενα κινήματα παγκόσμιας δικαιοσύνης, εμπλέκονται σε ταξικούς αγώνες καθώς οι διεκδικήσεις εξουσίας τους αμφισβητούν και αναδιαμορφώνουν την κρατούσα τάξη πραγμάτων.

Η κοινωνική και πολιτική εκπαίδευση των μαθητών αποσκοπεί στη διαμόρφωση του ενεργού, υπεύθυνου και δημοκρατικού πολίτη με την καλλιέργεια ικανοτήτων και δεξιοτήτων οι οποίες αφορούν στην ενδυνάμωση της δημιουργικής και κριτικής πολιτικής και κοινωνικής σκέψης. Το κεντρικό ζήτημα της μελέτης εστιάζεται στο ερώτημα πώς θα αναπτύξουμε την κριτική σκέψη και τη δημιουργική φαντασία των μαθητών στο σχολείο και πώς θα επηρεάσουμε και θα προκαλέσουμε τη διαμόρφωση του ενεργού δημοκρατικού πολίτη.

Όταν η κατανόηση του κόσμου στον οποίο ζούμε γίνεται τόσο δύσκολη όσο σήμερα, έργα όπως αυτό του ινδού συγγραφέα και πολιτικά στρατευμένου διανοητή Aijaz Ahmad είναι μια μικρή ευεργεσία. Μέσα στην κόπωση και στη σύγχυση που έχει εξουθενώσει προ πολλού τη δυτική διανόηση, χρειάζεται μερικές φορές ένα μάτι «ξένο» για να υποδείξει δυο-τρία αυτονόητα πράγματα.

ο ανθρώπινο σώμα και μέσω αυτού η "εικόνα του ανθρώπου" είναι ένα σύνθετο φαινόμενο παρατήρησης που απασχολεί τον άνθρωπο από αρχαιοτάτων χρόνων. Το σώμα μας είναι πανταχού παρόν, κινείται σε διάφορους τόπους, αγγίζει άλλα σώματα, ερωτεύεται, χαλαρώνει, εκπαιδεύεται, θυμώνει και εξοργίζεται, χορεύει, αρρωσταίνει, εκπορνεύεται, απεικονίζεται, διαφημίζεται.