Μία ακόμα Επιτροπή ορίζεται στη χώρα μας και συνεδριάζει τακτικά επί μήνες, με τα μέλη της να φλυαρούν και να συγκρούονται χωρίς να καταλήγουν σε κάποιο πόρισμα. Με τον ερχομό του καλοκαιριού, το έργο της Επιτροπής μεταφέρεται σ΄ ένα κυκλαδίτικο νησί όπου και δοκιμάζεται στην πράξη.
Τα Σεπτεμβριανά του 1955 και το πογκρόμ της Πόλης, όπως τα ζει μια Ρωμιά που περνά από τη μια όχθη του Κερατίου στην άλλη και από κει στο Πέραν. Η λεηλασία της θάλασσας, όπως την εξιστορεί ένας παραδοσιακός ψαράς. Οι περιπέτειες ενός πρόσφυγα από την Ανατολική Θράκη, που ξεριζώνεται από τη γενέτειρά του και διασχίζει τον Έβρο με το κοπάδι του. Η έξοδος από τo πάθος ενός περιπλανώμενου χρήστη. Η δίψα για αγάπη στη μοναξιά ενός καφενείου στο Σταθμό. Ένας άστεγος, πρώην μετανάστης στη Γερμανία, θυμάται τραγούδια μιας νιότης ακόμα αδαπάνητης.
Ένα ιστορικό μυθιστόρημα με φόντο τους εθνισμούς του 19ου-20ού αι. που φωτίζει αποκαλυπτικά και την εποχή μας.
Ένα μυθιστόρημα για τους εθνισμούς και την εθνογένεση στα Βαλκάνια και στην Ανατολία, στο γύρισμα του 19ου προς τον 20ό αιώνα. Για τους εθνισμούς που μεταλλάχτηκαν σε άγριους εθνικισμούς και οδήγησαν σε εμφύλιους και εθνικούς πολέμους, σε εθνοκαθάρσεις και γενοκτονίες.
Για πρώτη φορά, ύστερα από τόσους μήνες όπου ήμουν βουτηγμένος στην απελπισία, σκέφτηκα πως ίσως όλα αυτά να ’γιναν τελικά για να πραγματοποιήσω το παλιό μου όνειρο. Σαν να μου δινόταν μια δεύτερη ευκαιρία να ξεκινήσω και πάλι τη ζωή μου! Λες και όλα όσα είχαν συμβεί μέχρι τότε να ήταν ένα τεράστιο λάθος που επιτέλους είχε διορθωθεί! Και όσο το σκέφτομαι από τότε, τόσο πιο πολύ το πιστεύω... Για όλους μας, φίλε μου, υπάρχει κάποτε μια δεύτερη ευκαιρία. Αρκεί να μην την αφήσεις να περάσει χωρίς να τη δεις...
Τα πεζογραφήματα «Το δικό μας αίμα» του Γιώργου Ιωάννου, που σε πρώτο επίπεδο καλύπτονται από την πυκνή ατμόσφαιρα και τις περιπέτειες της Θεσσαλονίκης, καθώς και του κόσμου της, κατά τις τελευταίες, ως τις μέρες μας , δεκαετίες, δεν αντλούν σε καμιά περίπτωση τα θέματα ή τις αφορμές τους από τη βιβλιογραφία, μα από την άμεση και ιδιαίτερα έντονη βίωση και σχέση του συγγραφέα τους με τη σύγχρονη όπως και την παλαιότερη αυτή πόλη.
Τι στίγματα αφήνει η κυρία Τούλα στο κορμί της και τι γυρεύει ο κύριος Τάκης κάτω από το κρεβάτι της και οι σκελετοί μέσα στην ντουλάπα και τα ποντίκια στο εγκαταλειμμένο σπίτι και τ' αυγά πάνω στα πλακάκια της κουζίνας και οι στάχτες στα μπαούλα;
"Η έβδομη ιστορία". Σα να έπεσε από σύννεφο. Η μεγαλύτερη εκδοτική επιτυχία στην ιστορία της ανθρωπότητας. Μεταφράζεται ταυτόχρονα σε όλες τις ζωντανές γλώσσες και σε όσες νεκρές σώζονται. Διαβάζεται από δισεκατομμύρια αναγνώστες μέσα σε λίγους μήνες. Η κριτική άναυδη, οι σχολιογράφοι, οι φιλόσοφοι, οι συνωμοσιολόγοι αντλούν έμπνευση για θεωρίες και προφητείες. Μια ιστορία χωρίς προηγούμενο, χωρίς εκδότη, χωρίς συγγραφέα. Την πατρότητα διεκδικούν ένας ψηφιακός βοηθός, με το όνομα Σεσάτ κι ο Τσιπ ΄Ωμο, άσημος συγγραφέας της Γενιάς Ζ.
Η απόσταση, είχε ψελλίσει η Τίνα προς τα νεανικά κεφάλια από κάποια μέτρα μακριά, είναι απαραίτητη συνθήκη της επίθεσης εκ του ασφαλούς, κι είχαν ακολουθήσει κάποιοι αναστεναγμοί και κάτι πνιχτά γέλια, διότι το φοιτητικό σώμα ήταν πλήρως ακαλλιέργητο, και ανυπόμονο, και δεν άντεχε ασαφείς ρήσεις, ήθελε εφόδια για αμειβόμενη εργασία, δεξιότητες για την παραγωγή, τα γνωστά δηλαδή, που όμως έκαναν την Τίνα (παλιότερα, που είχε κέφια) να φαντασιώνεται πως έμπαινε στο αμφιθέατρο ντυμένη Ουλρίκε Μάινχοφ αλλά και Αντρέας Μπάαντερ, δύο σε ένα, κανένα σε ένα, nonbinary ένοπλος αγώνας, στον αγύριστο
Έχεις προσέξει ποτέ τα χέρια της ταμία στο σουπερμάρκετ που ψωνίζεις; Ξέρεις το όνομα του ντελιβερά που σου φέρνει συχνά παραγγελία; Είναι ερωτευμένη η κυρία στα διόδια; Πώς αντέχει τη μπόχα η οδοκαθαρίστρια; Τι σκέφτεται μια τηλεφωνήτρια όταν τελειώνει η βάρδια; Βαριέται μια ταξιθέτρια βλέποντας την ίδια παράσταση κάθε βράδυ; Έχει πιο πολύ στρες ο παρκαδόρος στο πλοίο ή ένας τραυματιοφορέας; Πόσα μαθαίνει ένας θυρωρός σε μεγάλο κτίριο; Τι νιώθει ένας δικαστικός κλητήρας την ώρα της έξωσης; Και τι ζωή είναι αυτή; Υπάρχει πόνος, έλλειψη, κενό, απελπισία ή μόνο ανία, μοναξιά και εσωτερική ακι
