Η διαθήκη των μύθων
I. Σπουδάσατε φιλοσοφία, ιατρική και νομική,
II. Ίσως όμως να είναι ο τρόπος πού φωτίζεται η τέχνη σας,
III. Μάρτυρες του ιερού και του βέβηλου,
Το ταξίδι του αίματος
I. Το ξέρετε ότι όλα είναι μια επινόηση,
II. Ποια στιγμή Ιστορίας εξυψώνει τη βούληση;,
III. Μάρτυρες των στρατιών πού προελαύνουν,
IV. Τούτος ο αντίλαλος της επικής κραυγής,
Το λιοντάρι της Δρέσδης
I. Πρέπει να περιμένουμε την επιστροφή της μανίας,
II. Ένας άγγελος προ του εαυτού φτερουγίζοντας,
III. Ρημαγμένο τοπίο της νίκης σας,

Το δέκατο τέταρτο βιβλίο ποίησης της Δήμητρας Χ. Χριστοδούλου σηματοδοτεί μια κατάληξη πολύχρονων αναζητήσεων της ποιήτριας για μια δομή σύντομη, πυκνή, με καθαρό θέμα και πνευματική αντιστοίχιση της ζωής του ποιήματος προς αυτή της ζωής μιας ημέρας. Έτσι περιλαμβάνονται εδώ πενήντα ποιήματα γραμμένα όλα σε ακριβώς είκοσι τέσσερις στίχους (με τη σκόπιμη εξαίρεση ενός μόνο ποιήματος). Κοιτάζουν όλα προς την πόλη, τα παιδιά και τον θάνατο. Και η διάρκειά τους μοιάζει να υπαινίσσεται την αναπότρεπτη εκπνοή κάθε χρόνου, φυσικού ή καλλιτεχνικού, στο όριό του: Τη σιωπή.

Μία επίκληση ανεπιτυχής ήτανε αρκετή να με βοηθήσει να συλλέξω σταγόνες, μία μία, κι όμως… μα όντως μένουν στέρεες. Τις έχω φυλακίσει στο χαρτί, στην αρχή με μελάνι τις αντέγραψα και το μελάνι από το χέρι οριζόταν. Τώρα με μελάνι τις εναποθέτω στα χέρια σου, μελάνι ορισμένο από το χέρι μου και πάλι. Μερικές λέξεις και μία παύση φτάνουν. Το μυαλό τις λέξεις δε φοβάται. …τις φοβάται όμως το χέρι. Όταν γεννιούνται είναι επιθετικές πολύ, από ψηλά τρέχουν να ξεχυθούν και σε μιας κηλίδας τη μορφή να σχηματιστούν. Αλλά εδώ τις τιθασεύω. Εάν τις χάσεις ξεχύνονται στον κόσμο όλο.

Κοιτάχτηκαν
κα τα χείλη δάκρυσαν.
Φιλήθηκαν
κι αναστέναξαν
τα άνω άκρα.
Ορκίστηκαν
και τα μέλη πόνεσαν.
Αλγεσίδωρος ο έρως
παραλήρησε στην πόλη
και σύρθηκε στους κόλπους της.
Πλέκοντας μύθους.