..τη λένε Ολυμπιακάρα

Πώς ήρθε και γιατί έφυγε ο Μαγυάρος δάσκαλος που αναγέννησε τον Θρύλο;
Τα πρόσωπα και τα γεγονότα που διαμόρφωσαν τη σύγχρονη ιστορία του Ολυμπιακού, σε μια ζοφερή εποχή που σημάδεψε ανεξίτηλα τη χώρα μας.


Ο μεγάλος Ούγγρος προπονητής ήρθε στον Ολυμπιακό το καλοκαίρι του 1965 και έφυγε τον Δεκέμβριο του 1967. Στο σύντομο αυτό διάστημα πρόλαβε να αναμορφώσει τον Ολυμπιακό και να γίνει ένας από τους μεγαλύτερους σύγχρονους Θρύλους του.

Τριάντα χρόνια μετά το Μουντιάλ του 1986 στο Μεξικό, ο Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα αφηγείται, για πρώτη φορά και σε πρώτο πρόσωπο, άγνωστες στιγμές και ιστορίες εκείνου του μοναδικού παγκόσμιου πρωταθλήματος, όταν ο ίδιος ηγήθηκε της Εθνικής Αργεντινής στην πορεία για την κατάκτηση του παγκόσμιου τίτλου. Σήμερα ο ιστορικός εκείνος άθλος φτάνει στα όρια του θρύλου και ο Μαραντόνα θυμάται και διηγείται, με καθαρή φωνή, πώς τον κατόρθωσε, μαζί με τους συμπαίκτες του, κόντρα σε όλα και σε όλους.

«Ιδιοφυΐα», «διάνοια» «καλλιτέχνης», «αρτίστας», «ιπτάμενος Ολλανδός», «φιλόσοφος», «Πυθαγόρας με ποδοσφαιρικά παπούτσια». Αλήθεια, ποια λέξη, ποιο σχήμα λόγου μπορεί να… χωρέσει και να καθρεφτίσει επακριβώς το είδωλο του Γιόχαν Κρόιφ;

Ένας αληθινός ιεραπόστολος του ποδοσφαίρου, ο οποίος ιχνηλάτησε αχαρτογράφητα νερά και ένωσε το ποδόσφαιρο με την γεωμετρία, την ψυχολογία, την επιστήμη. Ο γιος της πλύστρας που έγινε σημείο αναφοράς στην ιστορία του ολλανδικού ποδοσφαίρου, του Άγιαξ, της Μπαρτσελόνα.

Στα κολαστήρια του ανείπωτου τρόμου, ο χτύπος της αυτοσχέδιας ποδοσφαιρικής μπάλας συμβόλιζε τη φωνή της ελπίδας. Κρατούμενοι που βρέθηκαν στο χείλος του Άδη, από το διεστραμμένο καπρίτσιο μίας υπερδύναμης που αιματοκύλιζε την οικουμένη, γαντζώνονταν από ο, τιδήποτε μπορούσε να τους προσφέρει μία σπίθα φωτός στο βάθος της ερεβώδους σήραγγας.

Το ποδόσφαιρο είναι παντού στη ζωή μας. Καταλαμβάνει μεγάλο μέρος του ελεύθερου χρόνου εκατομμυρίων ανθρώπων, των ειδήσεων, της καθημερινής μας ζωής, από τα γήπεδα δίπλα στα σπίτια μας ως τις συζητήσεις μας σε όλα τα επίπεδα. Ακόμη και εκείνοι που δε συγκινούνται από το συγκεκριμένο άθλημα ξέρουν καλά πως το ποδόσφαιρο είναι κάτι πολύ περισσότερο από δύο ομάδες 11 παικτών που κυνηγούν μια μπάλα σε όλο το γήπεδο.

Οι ιστορίες που παρουσιάζονται σε αυτό το βιβλίο, επιλέχθηκαν από τις πολλές που συνέβησαν στον κόσμο του αθλητισμού γενικότερα και του ποδοσφαίρου ειδικότερα, στην Ευρώπη κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του  '30  και του 2ου παγκοσμίου πολέμου. Επιλέχθηκαν ανάμεσα σε άλλες γιατί οι πρωταγωνιστές τους είναι άνθρωποι που συνέβαλλαν στο να γράφει η ιστορία του ποδοσφαίρου και οι οποίοι στο απόγειο της καριέρας τους είχαν την τύχη εκατομμυρίων άλλων συνανθρώπων τους, που υπέστησαν τη φρίκη των ναζαφασιστικών κεθεστώτων.

Το βιβλίο του ιστορικού συνδέσμου "ΘΥΡΑ 4" όπως γράφουν και τα ίδια τα παιδιά που το δημιούργησαν,  είναι "αυτοοργανωμένη και προσεκτική προσπάθεια πολλών μηνών, στην οποία συμμετείχαν αφιλοκερδώς δεκάδες πιστοί της ασπρόμαυρης ιδέας".

Και Χιλιάδες Τίτλοι... Τρεις λέξεις που σε προϊδεάζουν για όσα πρόκειται να διαβάσεις στις σελίδες που ακολουθούν. Όταν δέχτηκα να προλογίσω το βιβλίο που κρατάτε, φαντάστηκα πως θα ήταν μία ακόμα έκδοση που εστιάζει στα δημοφιλή αθλήματα (μπάσκετ-ποδόσφαιρο), με αφιερώματα και φωτογραφίες για αυτά. Με χαρά διαπίστωσα ότι δεν ήταν ακριβώς έτσι.

Ένα νοσταλγικό Παναθηναϊκό "ταξίδι στον χρόνο" με τα σημαντικότερα γεγονότα που σημάδεψαν τον Σύλλογο από τις 3 Φεβρουαρίου 1908 τακτοποιημένα στην κάθε ημέρα του έτους.
Οι "αιώνια πιστοί" και οι "γνωστοί σου άσοι" σε όλες τις μεγάλες τους στιγμές στο πρώτο "πράσινο" χρονολόγιο που θα κάνει τα "παιδιά της Λεωφόρου" να αγαπήσουν το "τριφύλλι" πιο πολύ, πιο πολύ, πιο πολύ... (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο της έκδοσης)

"Εκεί έγινε μεγάλος μπαλαδόρος, κι όχι στη γειτονιά του ή στις σχολικές ομάδες. Έτσι κι αλλιώς το όλο πράγμα δεν είχε να κάνει με τα σπορ· απλώς με το γαμημένο ποδόσφαιρο της φυλακής. Μέλη οργανωμένων συμμοριών, βιαστές και κοινωνικά παράσιτα, όλοι ενάντια στους "Π", όπως αποκαλούσαν τους πολιτικούς κρατούμενους. [...]