Το μικρό αυτό βιβλίο αποτελεί καίριο εθνογραφικό και θεωρητικό επίτευγμα: Η Μαρίκα Ρόμπου-Λεβίδη ανασκάπτει και φέρνει μπροστά μας ανάγλυφα όσα η γεωπολιτική κοινοτοπία των εθνικών συνόρων συγκαλύπτει. Αλβανίδες «νύφες», οπρωγμένες από τις περιορισμένες επιλογές επιβίωσης, μεταναστεύουν μετά το 1990 στην άλλη πλευρά του συνόρου και παγιδεύονται στον ασφυκτικό κλοιό μιας ιστορίας εμφυλίου πολέμου, κρατικής αποικιοποίησης και ασφαλειοκρατίας, που ανασυσταίνει θριαμβευτικά τους πατριαρχικούς κανόνες του παιχνιδιού.

Ένα βιβλίο για τη ζωή στο σύνορο. Για την «Επιτηρούμενη Ζώνη» —το ζοφερό και συστηματικά αποσιωπημένο καθεστώς επιτήρησης που εφαρμόστηκε κατά μήκος των προς βορρά συνόρων της ελληνικής επικράτειας από το 1936 μέχρι τη Μεταπολίτευση.  Συγχρόνως,  ένα βιβλίο για τη μουσική, το τραγούδι, τον χορό στην Ανατολική και Κεντρική Μακεδονία και για τη σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα στις πολιτισμικές πρακτικές και τη διαμόρφωση της υποκειμενικότητας στο πλαίσιο του εθνικού κράτους.