ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΔΙΑΦΩΤΙΣΜΟΥ, η Δυτική επέμβαση σε ολόκληρο τον κόσμο δικαιώνεται με την επίκληση των ιδεωδών του πολιτισμού, της ανάπτυξης και της προόδου. Θεωρείται δεδομένο ότι τέτοιες ιδέες είναι οικουμενικές και ότι τις καλύπτει το φυσικό δίκαιο. Όμως, όπως υποστηρίζει ο Βάλερσταϊν στον σύντομο και κομψό φιλιππικό του, τούτες οι έννοιες δεν είναι ακριβώς οικουμενικές. Είναι βαθιά ριζωμένες σε ευρωπαϊκό έδαφος, και ο ρόλος τους δεν ήταν άλλος από το να δικαιώνουν την επιβολή της βούλησης των ισχυρών κρατών σε βάρος των αδύναμων, ως ευεργετική και ιστορικά αναπόφευκτη.

Η υποτιθέμενη ήττα των αντισυστημικών δυνάμεων το 1989 ήταν στην πραγματικότητα μια μεγάλη απελευθέρωση. Έβγαλε από τη μέση την φιλελευθερο-σοσιαλιστική δικαίωση της καπιταλιστικής κοσμοοικονομίας και σήμανε την κατάρρευση της κυρίαρχης φιλελεύθερης ιδεολογίας. Ωστόσο η νέα εποχή την οποία διανύουμε είναι επικίνδυνη. Ταξιδεύουμε σε αχαρτογράφητες θάλασσες. Ξέρουμε περισσότερα για τα χθεσινά λάθη παρά για τους αυριανούς κινδύνους. Θα χρειαστούμε τεράστια συλλογική προσπάθεια για ν' αναπτύξουμε μια διαυγή στρατηγική του μετασχηματισμού.

Στο νέο του έργο, "Για να καταλάβουμε τον κόσμο μας", ο Ιμμάνουελ Βάλερσταϊν συμπυκνώνει τις βασικές αρχές της περίφημης θεωρίας του και απαντά σε επίκαιρα ερωτήματα, που απασχολούν ολοένα και περισσότερο τον κόσμο. 
Είναι η σημερινή κρίση της παγκόσμιας οικονομίας σαν τις προηγούμενες; 
Τι είναι στην πραγματικότητα αυτό που ονομάζουμε "οικονομική ανάπτυξη"; 
Τι σημαίνει "Πόρτο Αλέγκρε" και "Νταβός"; 
Που πάει ο κόσμος μας; 
Τι είναι οι Κύκλοι Κοντράτιεφ; 
Γιατί κύτταρο της σημερινής κοινωνίας είναι το νοικοκυριό και όχι το άτομο;