Η αυτοδιαχειριζόμενη κοινότητα βιβλίου & εντύπου Ακυβέρνητες Πολιτείες, σε συνεργασία με τους αγωνιζόμενους εργαζόμενους της ΕΡΤ, παρουσιάζουν τον συγγραφέα και φυσικό καλλιεργητή Γιάννη Μακριδάκη, σε μια εκδήλωση εφ’ όλης της ύλης. Στην εκδήλωση, μαζί με τον συγγραφέα θα μιλήσει και ο δημοσιογράφος Απόστολος Λυκεσάς.
Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 1 Δεκεμβρίου 7.30 μμ στο κατειλημμένο κτίριο της ΕΤ3 στη Λεωφόρου Στρατού. Ο Γιάννης Μακριδάκης γεννήθηκε το 1971 στη Χίο και σπούδασε μαθηματικά. Από το 1997, που ίδρυσε το Κέντρο Χιακών Μελετών με σκοπό την έρευνα, αρχειοθέτηση, μελέτη και διάδοση των τεκμηρίων της Χίου, οργάνωνε τα ερευνητικά και εκπαιδευτικά προγράμματα του Κέντρου, επιμελούνταν τις εκδόσεις του και διηύθυνε το τριμηνιαίο περιοδικό “Πελινναίο” έως το 2011.
Κατόπιν άφησε τις πόλεις και μετακόμισε για μόνιμη διαμονή στην Βολισσό της ΒΔ Χίου. Εκεί, στράφηκε προς την φυσική καλλιέργεια της γης και έγινε παρατηρητής της αργής αβίαστης φυσικής ανάπτυξης. Ίδρυσε το Απλεπιστήμιο Βολισσού, μέσα από το οποίο διοργανώνει σεμινάρια φυσικής καλλιέργειας, αλκαλικής διατροφής και πολιτικής στάσης ζωής με γνώμονα τον αντικαταναλωτισμό και την αποανάπτυξη. Έχει γράψει τα βιβλία: “Συρματένιοι, ξεσυρματένιοι, όλοι. Χιώτες πρόσφυγες και στρατιώτες στη Μέση Ανατολή: Μαρτυρίες 1941 – 1946″ (εκδ. Κ.Χ.Μ., Πελινναίο 2006 και Εστία 2010) “10.516 μέρες: Ιστορία της νεοελληνικής Χίου 1912 -1940″, ιστορικό αφήγημα (εκδ. Κ.Χ.Μ., Πελινναίο 2007) “Aνάμισης ντενεκές”, μυθιστόρημα (Eστία 2008), το οποίο κυκλοφόρησε τον επόμενο χρόνο (2009) και στα τουρκικά, “Η δεξιά τσέπη του ράσου”, νουβέλα (Εστία 2009), “Ήλιος με δόντια”, μυθιστόρημα (Εστία 2010), το οποίο ανέβηκε στο θέατρο (2012) σε σκηνοθεσία Βασίλη Βασιλάκη “Λαγού μαλλί”, νουβέλα (Εστία 2010), “Η άλωση της Κωσταντίας”, μυθιστόρημα (Εστία 2011), το οποίος ανέβηκε στο θέατρο (2012) σε σκηνοθεσία Χρήστου Βαλαβανίδη “Το ζουμί του πετεινού”, νουβέλα (Εστία 2012). “Του Θεού το μάτι”, νουβέλα (Εστία 2013) Περισσότερα στην ιστοσελίδα του Γιάννη Μακριδάκη: http://yiannismakridakis.gr/
Οι Ακυβέρνητες Πολιτείες παρουσιάζουν το βιβλίο του Βασίλη Λαδά “Παιχνίδια Κρίκετ”
“Οκτώβριος-Δεκέμβριος 2010. Στα περίχωρα της Πάτρας δύο συνεργεία μαζεύουν ελιές. Ο Λευτέρης, ο Γιάννης, ο Θόδωρος, άνεργοι Έλληνες. Ο Αλία, ο Ιλίρ, ο Μαθιούλα, άνεργοι μετανάστες. Τα δύο συνεργεία διασταυρώνονται, ανταγωνίζονται, τσακώνονται.
Οι γαλήνιοι ελαιώνες, τα παράξενα και θαυμαστά γεγονότα ανάμεσα στα ελαιόδεντρα δεν τους ημερεύουν. Οι μετανάστες κάθε Κυριακή παίζουν κρίκετ σ’ ένα εγκαταλειμμένο γήπεδο. Το κρίκετ εμπλέκεται στους ανταγωνισμούς των δύο συνεργείων. Ένα απειλητικό μπαλάκι επικρέμαται πάνω τους. Σαν να ήρθε από το γήπεδο της χώρας των θαυμάτων της Αλίκης, όπου η κακιά βασίλισσα διέταζε να αποκεφαλίζονται οι ηττημένοι.
Επικίνδυνα παιχνίδια σε μια πόλη που σπαράσσεται.”
για το βιβλίο θα μιλήσουν οι
Βασίλης Λαδάς, συγγραφέας Σωτήρης Λυκουργιώτης, Κοινωνικό Κέντρο Πάτρας
Οι κοινωνίες θεμελιώθηκαν πάνω σε αντιλήψεις που επέτρεπαν στα μέλη τους να νοηματοδοτήσουν ό,τι γινόταν μέσα και έξω από αυτές. Αυτοί οι «θεσμοί» –καρπός του συλλογικού φαντασιακού– ονομάζονταν πνεύματα, πρόγονοι, ήρωες, θεοί… Στις δυτικές καπιταλιστικές κοινωνίες, τη θέση τους πήρε η αειφόρος ανάπτυξη των κερδών, η δικτατορία των οικονομικών δεικτών, η επιστημονική εκμετάλλευση ανθρώπου και φύσης. Η ακλόνητη πίστη στην οικονομική μεγέθυνση, τη δύναμη της τεχνολογίας και την ανάπτυξη είναι η έκφραση της φαντασίωσης για μια ορθολογική κυριαρχία επί του κόσμου, για να εδραιώσει την αδίστακτη εξουσία πάνω στην μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία των ανθρώπων, η οποία όμως απειλεί πια την ίδια την επιβίωσή του. Είναι ανάγκη να σπάσει αυτό το φαντασιακό, για να πετύχουμε την αυτονομία, ανακτώντας τη συνείδηση της επαναστατικής μας δύναμης για τη δημιουργία νέων θεσμών.
Αυτό μπορεί να γίνει μόνο μέσω της ατομικής αυτονομίας και της συμμετοχής όλων στις αποφάσεις που τους αφορούν. Αντίθετα με την αντιπροσωπευτική δημοκρατία, η οποία αποξενώνει τους αντιπροσώπους από αυτούς που αντιπροσωπεύουν, η άμεση δημοκρατία, είναι δυνατή με προϋπόθεση τη δημοκρατική παιδεία των ελεύθερων πολιτών.
Ο Σερζ Λατούς, ένας από τους επιφανέστερους θεωρητικούς του ρεύματος της αποανάπτυξης, επιστρέφει μετά από 3,5 χρόνια στην Ελλάδα, προσπαθώντας να δώσει απαντήσεις σε ένα καίριο ερώτημα: Πώς «ξαναφτιάχνεται» μια λαβωμένη κοινωνία;
Αυτό που ονομάζουμε «κρίση», δεν υπάρχει μόνο στο στενό οικονομικό πεδίο. Δεν πρόκειται απλώς για το γεγονός ότι άδειασαν οι τσέπες του μεγαλύτερου μέρους του πληθυσμού. Πρόκειται για μια συνολική κατεδάφιση του κοινωνικού ιστού, αξιών, δομών και θεσμίσεων.
Οι ρίζες αυτού του φαινομένου δεν βρίσκονται παρά στον τρόπο με τον οποίο αναπτύσσεται ο καπιταλισμός: Διαρκής οικονομική μεγέθυνση στο κυνήγι του αλόγιστου κέρδους με κάθε κόστος. Ως εκ τούτου, η επιστροφή στην «πρότερη κατάσταση» της εικονικής ευδαιμονίας δεν μπορεί να αποτελεί απάντηση.
Η αποανάπτυξη, την οποία πρεβεύει ο Σερζ Λατούς, θα μπορούσε να είναι η εναλλακτική απέναντι στον καπιταλισμό-καζίνο. Όμως δεν πηγαίνει μόνη της: Έχει ανάγκη έναν νέο τρόπο θέσμισης των ανθρώπων και έναν νέο τρόπο με τον οποίο διαχειριζόμαστε την υπόθεση «παραγωγή». Η αποανάτπυξη πάει χέρι-χέρι με την άμεση δημοκρατία και την αυτοδιαχείριση. Και αυτά δεν μπορεί να είναι μια υπόθεση κάποιου «φωτεινού μέλλοντος». Είναι ανάγκη να ξεκινήσουν από σήμερα.
Οι Εκδόσεις των Συναδέλφων και οι Ακυβέρνητες Πολιτείες παρουσιάζουν το βιβλίου του Αγουστίν Γκαρθία Κάλβο “Περι Θεού“, των εκδ. των Συναδέλφων, σε μετάφραση του Κώστα Παναγιωτίδη.
Πέμπτη 9/10 στις 8 μ.μ. στο ουζερί “Ταρτί”, Ιωάννου Δέλλιου 9, πλατεία συντριβανίου.
Μαζί με τον μεταφραστή για το βιβλίο θα μιλήσουν οι:
[…] Κι αν όλα αυτά σας φαίνονται ήδη κάπως άσχημα ή τραγικά, το χειρότερο δεν σας το έχω πει ακόμη. Όλη αυτή η παγίδα, όλο αυτό το έργο που στήθηκε εις βάρος μου, τα ψέματα που μου είπαν και με υποχρέωσαν να τα μάθω, η προσπάθεια απαξίωσης μου όταν τα έμαθα(!), οι απειλές και η καταστολή όταν απαίτησα όσα μου μάθαν να είναι αλήθεια, όλο αυτό το μάθημα που έμελλε να μου γίνει πάθημα προκειμένου να το μάθω καλά, να γαλουχηθώ μέσα σ’ αυτό που λένε…, για να το μάθω με έβαλαν φυλακή! Ναι, αλήθεια σας λέω. Χωρίς να έχω κάνει τίποτα, τίποτα πέρα απ’ το να είμαι ελεύθερη και διψασμένη για γνώση. Με φυλάκισαν. Στην πιο τρυφερή μου ηλικία. Και μη φανταστείτε για λίγο. Όχι! Για χρόνια και χρόνια. Ούτε ένα ούτε δύο, αλλά δώδεκα. Δώδεκα ολόκληρα χρόνια. Δώδεκα χρόνια φυλακή.
Βιβλιοπαρουσίαση
Οι Ακυβέρνητες Πολιτείες παρουσιάζουν το νέο βιβλίο της Νέλλης Ψαρρού “12 χρόνια φυλακή”. Το βιβλίο αναφέρεται στη 12χρονη υποχρεωτική εκπαίδευση, και συγκεκριμένα στον τρόπο που το εκπαιδευτικό σύστημα προετοιμάζει τους πολίτες για την ομαλή και πειθήνια ένταξή τους στο υπάρχον πολιτικό σύστημα.
Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την Πέμπτη 2 Οκτωβρίου 2014, στο κατειλημμένο κτήριο της ΕΡΤ3 [Λεωφόρος Στρατού] στις 20.00
Για το βιβλίο θα μιλήσουν:
Βικόπουλος Θανάσης, εργαζόμενος στο ραδιόφωνο της ΕΡΤ3 Μασούρας Χρήστος, εκπαιδευτικός Ψαρρού Νέλλη, συγγραφέας και δημιουργός ντοκυμαντέρ
εισήγηση από τις Ακυβέρνητες Πολιτείες
Λίγα λόγια για τη συγγραφέα
Η Νέλλη Ψαρρού γεννήθηκε το 1973 στην Αθήνα. Είναι πολιτική επιστήμονας, με εξειδίκευση στα ζητήματα του εθνικισμού, της εθνικής ταυτότητας, των ιδεολογιών, του κράτους και της παγκοσμιοποίησης. Έχει διδάξει στην ελληνική τριτοβάθμια εκπαίδευση για έξι χρόνια. Στη συνέχεια, ασχολήθηκε με την έρευνα και τη δημοσιογραφία, είτε ανεξάρτητα εκδίδοντας βιβλία και αρθρογραφώντας στην προσωπική της ιστοσελίδα, είτε σε συνεργασία με άλλες ομάδες και εφημερίδες. Ασχολείται συστηματικά με τη συγγραφή βιβλίων εκδίδοντας το Εθνική Ταυτότητα στην Εποχή της Παγκοσμιοίησης (Gutenberg, 2005), Ταξίδι στη Σαμοθράκη: ένα πολιτικό ημερολόγιο (αυτοέκδοση, 2009), και φέτος τα 12Χρόνια Φυλακή (αυτοέκδοση, 2014). Από το βιβλίο Ταξίδι στη Σαμοθράκη προέκυψε η έρευνα που οδήγησε στο πρώτο της ντοκιμαντέρ “Golfland?“, μια αυθόρμητη προσπάθεια λίγων εθελοντών συνεργατών με θέμα τα τουριστικά θέρετρα γκολφ και την ανάπτυξή τους στην Ελλάδα, ενώ φέτος επανήλθε με το ιδιαίτερα δημοφιλές ντοκιμαντέρ Σταγώνες για την ιδιωτικοποίηση του νερού. Και τα δυο ειναι ελεύθερα αναρτημένο στο διαδίκτυο, όπως και το βιβλίο Ταξίδι στη Σαμοθράκη καθώς και όλη της η επιστημονική και δημοσιογραφική αρθρογραφία.
Οι εκδόσεις ΚΨΜ και το συνεργατικό βιβλιοπωλείο/καφέ Ακυβέρνητες Πολιτείες την Τρίτη 9 Σεπτεμβρίου στις 18.30 στον πρώτο όροφο του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης, με χαρά παρουσιάζουν το βιβλίο:
”Karl Marx – Κείμενα από τη δεκαετία του 1840. Μια ανθολογία” σε επιλογή, μετάφραση και επιμέλεια του Θανάση Γκιούρα.
Ομιλητές
Θανάσης Γκιούρας, Αναπληρωτής καθηγητής, τμήμα Πολιτικής Επιστήμης, Πανεπιστήμιο Κρήτης
Θωμάς Νουτσόπουλος, Επίκουρος καθηγητής, τμήμα Πολιτικής Επιστήμης, Πανεπιστήμιο Κρήτης
Άρης Στυλιανού, Επίκουρος καθηγητής, τμήμα Πολιτικής Επιστήμης, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
Συντονίζει ο Λευτέρης Καραμήτρου από τις Ακυβέρνητες Πολιτείες.
Λίγα λόγια για το βιβλίο:
Μια κριτική-ιστορική έκδοση αδημοσίευτων στην Ελλάδα, αλλά και δημοσιευμένων έργων, τμημάτων της αλληλογραφίας και σημαντικών χειρογράφων του Karl Marx από τη δεκαετία του 1840. Όλα τα κείμενα του τόμου έχουν μεταφραστεί εκ νέου από τα πρωτότυπα, με τη συνεργασία του μεγάλου εκδοτικού και επιστημονικού εγχειρήματος της έκδοσης των Απάντων, των MEGA (Marx-Engels-Gesamtausgabe) της Ακαδημίας Επιστημών του Βερολίνου-Βρανδεμβούργου.
Ένα βιβλίο αναφοράς, απαραίτητο για όσους και όσες ενδιαφέρονται για την ιστορική πορεία της σύγχρονης κοινωνίας και του ριζοσπαστικότερου κριτικού της.
Φιλοδοξώντας να συμπεριλάβει -σε νέες μεταφράσεις- τόσο κλασικά κείμενα, όσο και βιογραφικές διαστάσεις της μαρξικής πορείας, η Ανθολογία περιλαμβάνει μεταξύ άλλων άρθρα από την πρώτη δημοσιογραφική περίοδο, όπως την Εισαγωγή στην κριτική της εγελιανής φιλοσοφίας του δικαίου, το Εβραϊκό ζήτημα, το Βασιλιά της Πρωσίας, τις χειρόγραφες σημειώσεις για τον James Mill, τις Θέσεις για τον Feuerbach, το Μανιφέστο του κομμουνιστικού κόμματος, και άλλα.
Περιλαμβάνονται επίσης – σε συνεργασία με την έκδοση των Απάντων του Μαρξ (MEGA Βερολίνου) – τόσο τα Παρισινά χειρόγραφα όσο και τα προσχέδια του περιβόητου κεφαλαίου Feuerbach της Γερμανικής ιδεολογίας, στοιχειοθετημένα για πρώτη φορά με την μορφή του πρωτοτύπου. Στην ενδεικτική συλλογή επιστολών περιλαμβάνεται πλήρες το διάσημο ‘γράμμα στον πατέρα’ του 1837.
Στο Παράρτημα υπάρχουν μεταφρασμένα το κείμενο του Friedrich Engels του 1844 για την πολιτική οικονομία και το κείμενο του Moses Heß του 1845 για το χρήμα. Πρόκειται για μία περιεκτική συλλογή βασισμένη στα αποτελέσματα της σύγχρονης έρευνας, χρήσιμη για σκοπούς διδακτικούς, ερευνητικούς ή και απλά μορφωτικούς αλλά και για την ανάπτυξη του μαρξισμού και τη συμβολή του στον σύγχρονο ταξικό αγώνα.
Το βιβλίο θα παρουσιάσουν οι Θανάσης Γκιούρας, Θωμάς Νουτσόπουλος και Άρης Στυλιανού. Οι παρουσιαστές διδάσκουν πολιτική θεωρία και πολιτική φιλοσοφία στα αντίστοιχα τμήματα Πολιτικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Κρήτης και στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, καλλιεργώντας ερευνητικά ενδιαφέροντα που εκτείνονται – στο σύνολό τους – από την κλασική αρχαιότητα μέχρι την τρέχουσα νεωτερικότητα. Με τις εισηγήσεις τους θα παρουσιάσουν νέες ερευνητικές διαστάσεις και επίκαιρα στοιχεία της μαρξικής σκέψης, αποσκοπώντας σε έναν γόνιμο διάλογο με το κοινό.
Λίγα λόγια για τους ομιλητές:
Ο Θανάσης Γκιούρας σπούδασε Πολιτική Επιστήμη στο Πάντειο Πανεπιστήμιο υποστήριξε τη διατριβή του στο Τμήμα Κοινωνικών Επιστημών του Johann Wolfgang Goethe Universität στην Φραγκφούρτη (Γερμανία). Από το 1999 διδάσκει στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Κρήτης. Τα ερευνητικά ενδιαφέροντά του περιλαμβάνουν την κλασική πολιτική θεωρία, τη θεωρία του κράτους και τη δημοσιονομική διάσταση της κρατικής πολιτικής, τη θεωρία της δημοκρατίας, καθώς και την κριτική ανάλυση λογοτεχνικών κειμένων. Έχει δημοσιεύσει τις μονογραφίες Φορολογία και Πολιτική. Πολιτικο-οικονομική προβληματική και δημοσιονομική σκέψη (Ίδρυμα Σάκη Καράγιωργα, Αθήνα 2000), Kritik und Geschichte. Zum Verhältnis von ökonomischem Historismus und historischem Materialismus (Peter Lang, Φραγκφούρτη 2003)· Ελευθερία και ιστορία. Με βασική αναφορά στις Θέσεις για την ιστορία του Walter Benjamin (ΚΨΜ, Αθήνα 2011), καθώς και σειρά άρθρων σε ελληνικά και ξένα επιστημονικά περιοδικά και συλλογικούς τόμους. Tο μεταφραστικό έργο του περιλαμβάνει τη συλλογή κειμένων του Max Weber Οικονομία και κοινωνία (έξι τόμοι, Σαββάλας 2005-2011), κείμενα των Im. Kant, G.W.F. Hegel, J.A. Schumpeter, L. Feuerbach (Η ουσία του Χριστιανισμού), καθώς και κείμενα των Thünen, Schmoller, Bücher, Simmel, Sombart, Walter Benjamin, Bloch κ.ά. στη συλλογή κειμένων Χώρος, πόλη και εξουσία στη νεωτερικότητα (ΙΣΚ/Σαββάλας, Αθήνα 2010, από κοινού επιμέλεια με τον Ηλία Γεωργαντά). Εκτός από το Ανθολόγιο του Marx με κείμενα από τη δεκαετία του 1840 έχει μεταφράσει (σε συνεργασία με τον Θωμά Νουτσόπουλο) τον πρώτο τόμο του Κεφαλαίου (που προβλέπεται να κυκλοφορήσει το 2015).
Ο Θωμάς Νουτσόπουλος είναι Επίκουρος Καθηγητής Πολιτικής Θεωρίας στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Κρήτης. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο (πτυχίο) και πολιτική θεωρία στο πανεπιστήμιο του Sussex στη Μ. Βρετανία (Master of Arts), ενώ απέκτησε τον τίτλο του διδάκτορα στο Πανεπιστήμιο των Ιωαννίνων. Από το 2002 διδάσκει στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Κρήτης μαθήματα που σχετίζονται με το γνωστικό αντικείμενο της πολιτικής θεωρίας τόσο σε προπτυχιακό όσο και σε μεταπτυχιακό επίπεδο. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα εστιάζονται κυρίως σε θεωρίες διαλεκτικής και στο φαινόμενο του ιμπεριαλισμού. Έχει συγγράψει δύο μονογραφίες (Διαλεκτική και αξίες. Προβλήματα ανάλυσης διαλεκτικών εννοιών στο έργο των Hegel και Marx, 2005 και Αξία και Πολιτεία. Η χρηματική μορφή στον Πλάτωνα, 2011) αλλά και άρθρα σε ελληνικά και ξένα επιστημονικά περιοδικά. Έχει επίσης μεταφράσει κλασικά κείμενα που σχετίζονται με την περίοδο του ιμπεριαλισμού (Keynes, Οι οικονομικές συνέπειες της ειρήνης, 2009 και Hobson, Ιμπεριαλισμός. Μια μελέτη, 2013).
Ο Άρης Στυλιανού σπούδασε φιλοσοφία στη Φιλοσοφική Σχολή του ΑΠΘ (Τμήμα Φιλοσοφίας-Παιδαγωγικής-Ψυχολογίας, 1983-1987). Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο Paris-IV και έλαβε τον τίτλο του διδάκτορα από το Πανεπιστήμιο Paris-I της Σορβόννης (Παρίσι, Γαλλία, 1987-1993).
Διδάσκει στο ΑΠΘ από το 1995 (Τμήμα Δημοσιογραφίας & ΜΜΕ: 1995-1997, Τμήμα Φιλοσοφίας & Παιδαγωγικής: 1997-2002, Τμήμα Πολιτικών Επιστημών: 2002 έως σήμερα).
Ασχολείται ερευνητικά με τη νεότερη και σύγχρονη πολιτική φιλοσοφία, με την πολιτική θεωρία, καθώς και με τη μετάφραση φιλοσοφικών κειμένων.
Στις κυριότερες δημοσιεύσεις του περιλαμβάνονται: Histoire et politique chez Spinoza, Atelier National de Reproduction des Thèses, Lille 1994. «Spinoza et le temps historique», Les Études Philosophiques, 1997. «Spinoza et l’histoire antique», Studia Spinozana, 2001. Θεωρίες του κοινωνικού συμβολαίου. Από τον Γκρότιους στον Ρουσσώ, Πόλις, Αθήνα 2006. «Sulla funzione politica degli esempi storici in Spinoza», Storia politica della moltitudine. Spinoza e la modernita, Derive Approdi, Ρώμη 2009. «Historicité, multitude et démocratie», Astérion, 10, 2012.
Έχει επιμεληθεί τον συλλογικό τόμο «Σπινόζα: προς την ελευθερία. Δέκα σύγχρονες ελληνικές μελέτες», Αξιολογικά, ειδικό τεύχος 2, Εξάντας, Αθήνα 2002, καθώς και το «Αφιέρωμα στον κλασικό ορθολογισμό», Υπόμνημα στη Φιλοσοφία, τεύχος 7, Πόλις, Αθήνα, Μάιος 2008. Μεταφράζει και επιμελείται φιλοσοφικά κείμενα.
”Ουδέποτε θα μπορέσει [ο άνθρωπος] να εναρμονιστεί πλήρως με αυτό που απαιτούν τα πράγματα· κάθε φορά θα βρίσκεται μπροστά από το ίδιο πρόβλημα· δεν φτάνει το μήκος καμίας ζωής, για να μπορέσει κάποια στιγμή κάποτε να έχει μάθει (με το σώμα του) τις κινήσεις που θα απαιτεί η εργασία κάθε φορά από αυτόν” (από τον πρόλογο του βιβλίου).
Οι πληγές του Φαραώ περιγράφουν την “επικατάρατο” συνθήκη της εργασίας υπό το πρίσμα μιας αναπόφευκτης σύγκρουσης: αφ’ ενός η εργασία αποτελεί τη μοναδική πρόσβαση σε έναν άλλως κλειστό κόσμο, αφ’ ετέρου αυτή η ίδια γεννά την αλλοτρίωση, αλλά και την στροφή της ζωής προς το ένδον. Η διπλή υπόσταση της εργασίας γεμίζει αναντίστρεπτα τον κόσμο του υποκειμένου, το οποίο βρίσκει καταφύγιο στο φιλοσοφικό σκέπτεσθαι ως την μοναδική λύση, για να ξεφύγει από το διπολικό της παντοδυναμίας και της εκμηδένισης: φαινόμενα που παράγει μαζικά η εξ ορισμού αλλοτριωμένη μορφή της εργασίας. Με γλώσσα που αντλεί από το οπλοστάσιο της φαινομενολογικής παράδοσης και της ψυχανάλυσης, το βιβλίο πραγματεύεται την αρχέγονη συνάντηση του ανθρώπου με τον κόσμο ως κόσμο της εργασίας· με φόντο την κοινωνικά οφειλόμενη εργασία περιγράφεται εν τω γίγνεσθαι η ψυχική ζωή του υποκειμένου, η σχέση του πνευματικού με το σωματικό και η σύλληψη της ελευθερίας μέσα από την αυτονομημένη τελεολογία της εργασίας. Σε αυτό το πλαίσιο το βιβλίο εξετάζει επίσης μια σειρά από συνοδευτικές “κατάρες” της εργασίας: ελεύθερος χρόνος, εθισμός και χρήμα, ο άλλος και ο εαυτός, (εργασιο)μανία και κατάθλιψη, φόβος, media κ.ά.
Λίγα λόγια για τους ομιλητές:
Ο Διονύσιος Βάγιας σπούδασε φιλοσοφία στο πανεπιστήμιο Heinrich Heine του Düsseldorf. Εμβάθυνε στη φιλοσοφία του Martin Heidegger με δύο βασικές εργασίες: «Η έννοια της τεχνικής στον Martin Heidegger ή Κατεστραμμένο μνημονικό» („Der Begriff der Technik bei Martin Heidegger oder Zerstörtes Memorial“) και «Η λειτουργία της μνήμης. Προβλήματα της φιλοσοφίας της αντίληψης και του σώματος με αφετηρία τον Martin Heidegger» („Die Funktion des Gedächtnisses. Probleme der Philosophie der Wahrnehmung und des Körpers im Ausgang von Martin Heidegger“). Η ρήξη με την ύστερη Φιλοσοφία του Είναι (Seinsphilosophie) επήλθε στοχαστικά βιωματικά ως κλονισμός εξ αιτίας της ολικής παράδοσης/ εγχείρισης του Όντος στο Είναι (τόπος η λεγόμενη «οντολογική διαφορά»). Είναι μέλος και ομιλητής στην εταιρεία Psychoanalyse und Philosophie e.V. (ιδρυτικού μέλους της Akademie für Psychoanalyse und Psychosomatik e.V.). Με τις εργασίες του στην ελληνική καθιστά προσιτή την φιλοσοφικής προέλευσης κριτική ψυχανάλυση υπό το όνομα Παθογνωστική. Εκτός από δημοσιεύσεις έργων, υπάρχουν και άρθρα στη γερμανική, στην οποία συνεχίζει να γράφει και μετά την παλιννόστηση το 2001.
Ο Γιώργος Στεφανίδης είναι υποψήφιος διδάκτορας φιλοσοφίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Έχει σπουδάσει ψυχολογία και φιλοσοφία στο ΑΠΘ. Στα ερευνητικά του ενδιαφέροντα ανήκει η εγελιανή διαλεκτική, ο μαρξισμός και η ψυχανάλυση.
Επισυνάπτεται λίστα δημοσιεύσεων του συγγραφέα στα Ελληνικά και τα Γερμανικά.
Τοποθεσία: Πρώην στρατόπεδο Παύλου Μελά, χώρος 5, Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ
Λίγα λόγια για το βιβλίο
Στην εποχή μας πυκνώνουν οι στρατιές των αποκλεισμένων, των ανθρώπων που το καπιταλιστικό σύστημα μέσα στην κρίση του αντιμετωπίζει ως “απορρίμματα”, χρησιμοποιώντας όλες τις μορφές ακραίας ταπεινωτικής βίας. Άνεργοι, άστεγοι, οροθετικοί, τοξικομανείς, αλκοολικοί, ψυχασθενείς, μετανάστες και άλλοι “παρίες” βιώνουν την κρίση σαν μια τραυματική κατάσταση διαρκείας, αισθάνονται ταπεινωμένοι, χωρίς αξιοπρέπεια και ντρέπονται γι’ αυτό. Αυτή η ντροπή ως συλλογικό συναίσθημα, στο οποίο ενσταλάζεται επίσης συλλογικά και η ενοχή, γίνεται όπλο στα χέρια της βιοεξουσίας για να κρατά ανήμπορους και αδρανείς, βυθισμένους στη σιωπή και τη δυστυχία όλους τους ταπεινωμένους και καταφρονεμένους.
Το έναυσμα για τη συγγραφή αυτού του βιβλίου, που συμπυκνώνει κλινική παρατήρηση και εμπειρία πολλών δεκαετιών, δόθηκε την άνοιξη του 2012, όταν με εντολή των υπουργών Λοβέρδου και Χρυσοχοΐδη διαπομπεύτηκαν τοξικομανείς, οροθετικές γυναίκες, μια πολιτική πράξη ακραίας βαρβαρότητας. Το βιβλίο πραγματεύεται το συναίσθημα της ντροπής, όπως αυτό βιώνεται από γυναίκες τοξικομανείς. Εξετάζει το χαρακτήρα της, ως ατομικό και συνάμα κοινωνικό συναίσθημα, τις πηγές, τις αιτίες, τις εκδηλώσεις της, τη σχέση με την ενοχή αλλά και τη θεραπευτική αντιμετώπισή της στα πλαίσια της διαδικασίας απεξάρτησης, με ιδιαίτερη έμφαση στο ψυχόδραμα. Ανάμεσα στα κεφάλαια του βιβλίου παρεμβάλλονται οι ιστορίες ζωής εξαρτημένων γυναικών ενταγμένων στα θεραπευτικά προγράμματα γυναικών και μητέρων του 18 ΑΝΩ. Επιλέχθηκαν γυναίκες, μολονότι η ντροπή αφορά και τα δύο φύλα. Είναι όμως πιο έντονη στις γυναίκες, γιατί η σημερινή ανδροκρατική κοινωνία, με τα ενισχυμένα λόγω της κρίσης κοινωνικά στερεότυπα σε βάρος των γυναικών, καταπιέζει και στιγματίζει διπλά την εξαρτημένη γυναίκα.
Τις ιστορίες αυτών των γυναικών παρουσιάζουμε σ’ αυτό το βιβλίο, συνδέοντας την ντροπή με την ταπείνωση, τον ψυχικό τραυματισμό, την κακοποίηση, την απαξίωση, την προσβολή, την περιφρόνηση και αναδεικνύοντας τόσο την κοινωνική διάσταση αυτού του διαβρωτικού για τον ψυχισμό συναισθήματος όσο και τη δυνατότητα της υπέρβασής του. Τo βιβλίο υπαγορεύθηκε από την ανάγκη συλλογικής αντίστασης στις συνέπειες της συστημικής κρίσης που εξαθλιώνει και εξευτελίζει τον άνθρωπο ως άνθρωπο.
Λίγα λόγια για την Κατερίνα Μάτσα και τον Κώστα Μπαιρακτάρη
Η ψυχίατρος Κατερίνα Μάτσα γεννήθηκε το 1947 στη Νέα Αρτάκη Ευβοίας. Σπούδασε Ιατρική στην Αθήνα και Ψυχιατρική στο Παρίσι και την Αθήνα. Είναι η γυναίκα του Σάββα Μιχαήλ. Εργαζότανε μέχρι να συνταξιοδοτηθεί στο Ε.Σ.Υ., στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής, το γνωστό Δαφνί, από το 1974 μέχρι σήμερα. ‘Ηταν η επιστημονική υπεύθυνη της Μονάδας Απεξάρτησης Τοξικομανών Ψ.Ν.Α. – 18 ΑΝΩ και εκδότρια του περιοδικού “Τετράδια Ψυχιατρικής”. Το 2001 κυκλοφόρησε στις Εκδόσεις “Άγρα” το βιβλίο της “Ψάξαμε ανθρώπους και βρήκαμε σκιές… Το αίνιγμα της τοξικομανίας” το 2006 “Η περίπτωση Ευρυδίκη – Κλινική της τοξικομανίας” – “Ψυχοθεραπεία και τέχνη στην απεξάρτηση – Το “παράδειγμα” του 18 Άνω (2008) και “Το αδύνατο πένθος και η κρύπτη – Ο τοξικομανής και ο θάνατος” (2012).
O Κώστας Μπαϊρακτάρης είναι Αναπληρωτής Καθηγητής Ψυχολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Ασχολείται θεωρητικά και πρακτικά με ψυχοκοινωνικά συστήματα, κοινωνικές δράσεις και κινήματα. Κατά την περίοδο 1984-90 δρομολόγησε για πρώτη φορά στην Ελλάδα την διεργασία αποϊδρυματοποίησης στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης και δημιούργησε μαζί με τους συνεργάτες του την Μονάδα Επανένταξης, τις Συνεταιριστικές Θεραπευτικές Μονάδες ως δομές εργασίας πρώην ψυχιατρικών εγκλείστων και δίκτυο διαμερισμάτων και ξενώνων για πρώην έγκλειστους στην πόλη της Θεσσαλονίκης.
Από τα τέλη της δεκαετίας του ́70 συμμετείχε στην δημόσια ανάδειξης της ψυχιατρικής βαρβαρότητας στην Λέρο και συμμετείχε το 1988 στην δρομολόγηση της αποϊδρυματοποίησης του Κρατικού Θεραπευτήριου Λέρου. Το 1992 εργάστηκε, ως προσωρινός σύμβουλος της Παναμερικανικής Οργάνωσης Υγείας, στη Δομινικανή Δημοκρατία σε προγράμματα Ψυχιατρικής Μεταρρύθμισης στο πλαίσιο της ανάπτυξης Τοπικών Συστημάτων Υγείας. Με τον Τομέα Ποινικών και Εγκληματολογικών Επιστημών του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης συνεργάστηκε σε προγράμματα επαγγελματικής εκπαίδευσης και κοινωνικής επανένταξης κρατουμένων και αποφυλακισμένων. Τα τελευταία χρόνια εργάζεται από κοινού με φοιτητές και κοινωνικά αποκλεισμένους για την ανάδειξη του Λόγου των Αποκλεισμένων με δράσεις αποκατάστασης των κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων στο κοινωνικό σώμα και πεδίο
Τοποθεσία: Εργατικό Κέντρο Θεσσαλονίκης [Αριστοτέλους & Ολύμπου]
Θεατρική παράσταση:
“Ο Μαρξ στο Σόχο”, από τη θεατρική ομάδα Φάντης Μπαστούνι
Οι Ακυβέρνητες Πολιτείες παρουσιάζουν με ιδιαίτερη χαρα το θεατρικό έργο του Howard Zinn “O Μαρξ στο Σόχο”.
Στο επίκαιρο θεατρικό του Zinn ο Μαρξ, απαυδισμένος από τις επιθέσεις που δέχεται μετά θάνατον, ζητάει από τις αρμόδιες αρχές του άλλου κόσμου να επιστρέψει στη ζωή για να αποκαταστήσει την αλήθεια. Φτάνει στο Σόχο και, απευθυνόμενος σε ένα σύγχρονο ακροατήριο, μιλάει σε πρώτο πρόσωπο για τη ζωή του και υπερασπίζεται την επικαιρότητα των ιδεών του. Μας προκαλεί, λέγοντας:
“Δεν αναρωτιέστε γιατί νιώθουν την ανάγκη να με ανακηρύσσουν νεκρό, ξανά και ξανά;”…
Λίγα λόγια για τον Howard Zinn
Γνωστός ακτιβιστής κατά του πολέμου στο Βιετνάμ και παθιασμένος υποστηρικτής των κινημάτων των αφροαμερικανών για πολιτικά δικαιώματα στις ΗΠΑ, ο Zinn βρέθηκε στην πρώτη γραμμή της κοινωνικής αναταραχής στη χώρα του από την δεκαετία του 1950 ως τα τέλη εκείνης του 1970. Ευρύτερα γνωστός έγινε για το βιβλίο του «A People’s History of the United States» [Ιστορία του λαού των Ηνωμένων Πολιτειών, μετάφραση Θεόδωρου Καλύβα, Αιώρα, Αθήνα 2008], που πούλησε εκατομμύρια αντίτυπα.
Ο Zinn ήταν αυτό που τοποθέτησε στη θέση των κεντρικών ηρώων της ιστορίας των ΗΠΑ όχι τους «ιδρυτές» της, αλλά τους πρώτους συνδικαλιστές, τις φεμινίστριες και μαχητές για διάφορους σκοπούς.
«Τα γραπτά του άλλαξαν τη συνείδηση μιας γενιάς, βοήθησαν να ανοίξουν νέοι δρόμοι προς την κατανόηση και την κρίσιμη σημασία της για τις ζωές μας», είχε γράψει για αυτόν ο Noam Chomsky.
Ο Howard Zinn γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη, δούλεψε ως εργάτης σε ναυπηγείο και υπηρέτησε ως βομβαρδιστής στην αμερικανική πολεμική αεροπορία στην διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, πριν πάει στο κολέγιο και πάρει το διδακτορικό του από το Πανεπιστήμιο Κολούμπια.
Δίδαξε στο Spellman, ένα κολέγιο με φοιτήτριες κυρίως νεαρές μαύρες στην Ατλάντα της Τζόρτζια, και κατόπιν στο Boston University, όπου απέκτησε ακόμα μεγαλύτερη φήμη πρωταγωνιστώντας σε πολλές απεργίες και αντιπολεμικές κινητοποιήσεις.
Στην αυτοβιογραφία του [You Can’t Be Neutral on a Moving Train, Beacon Press, Βοστόνη 2002], σημείωνε ότι η αντικειμενικότητα ουδέποτε υπήρξε στόχος στα μαθήματα που παρέδιδε. «Ήθελα οι φοιτητές να φεύγουν από την τάξη όχι απλά καλύτερα πληροφορημένοι, αλλά προετοιμασμένοι να παρατήσουν την ασφάλεια της σιωπής, πιο έτοιμοι να μιλήσουν, να δράσουν ενάντια στην αδικία όπου την έβλεπαν. Αυτή, φυσικά, ήταν μια συνταγή για φασαρίες».
