"Μεταξύ μοντέρνου και μεταμοντέρνου, πολλά, πάρα πολλά έχουν αλλάξει. Κατά πρώτο, άλλαξαν οι σχέσεις παραγωγής, γιατί η εργατική δύναμη μεταμορφώθηκε. Κατά δεύτερο, θριαμβεύοντας επί των σοσιαλιστικών αντιπάλων και ανταγωνιστών, το καπιταλιστικό καθεστώς έγινε ολοκληρωτικό και, ασφαλώς, αγριότερο. Για έναν και μόνο λόγο: δεν υποχρεώνει πια μόνο τα εργοστάσιά του να παράγουν, αλλά αναγκάζει ολόκληρη την κοινωνία να εργάζεται για τον πλουτισμό του? δεν εκμεταλλεύεται πια μόνο τους εργάτες, αλλά όλους τους πολίτες...

Μπορεί μια απλή σοκολάτα να κάνει θαύματα; Πόσο μαμόθρεφτος μπορεί να είναι ένας ενήλικας; Μπορούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης να προκαλέσουν διαταραχές και πώς αντιμετωπίζονται αυτές; Τι συμβαίνει όταν ένας αλλοπρόσαλλος συγγραφέας αρχίζει να ξεχνάει; Πόση οργή μπορούν να πυροδοτήσουν αριστουργήματα της παγκόσμιας τέχνης όταν τίθενται υπό την κρίση ανώνυμωνσχολιαστών; Είναι η υψηλή μαγειρική το πρώτο βήμα για τον νευρικό κλονισμό; Κι είναι δυνατόν μια μακαρονάδα να σώσει μια σχέση;

Μια γυναίκα, νέα ακόµη, ήρεµη και ικανοποιηµένη απ’ τη ζωή της, κάθε άλλο παρά αδρανής µέσα στον ασφαλή κύκλο της οικογένειας στο ωραίο τους σπίτι στο Τορίνο, εγκαταλείπεται ξαφνικά από τον σύζυγό της. H Όλγα τότε βυθίζεται σε µια σκοτεινή, αρχέγονη άβυσσο. Μένοντας µόνη µε δυο παιδιά κι έναν σκύλο, σηµαδεµένη βαθιά από τον πόνο και την ταπείνωση, καταλήγει να στροβιλίζεται ανάµεσα στα φαντάσµατα των παιδικών της χρόνων στη Νάπολη.

In spring 2016, after the formalized corridor across the Balkans was closed entirely, the informal refugee camp in Idomeni (at the border between the Greece and the Republic of Macedonia) was captured in the media glare for months. The story of Idomeni is, however, much more than the spectacle of a few months of human suffering and humanitarian aid. It started long before and continues until today.

Στη μακρά σειρά του ιστορικού κακού, η γενοκτονία των Εβραίων κατέχει μοναδική θέση. Μοναδική δεν σημαίνει και μόνη. Η μοναδικότητα της εβραϊκής γενοκτονίας οφείλεται στον λόγο για τον οποίο έγινε (επειδή οι Εβραίοι είχαν διαπράξει το αποτρόπαιο έγκλημα να γεννηθούν) και στον τρόπο με τον οποίο έγινε (ψυχρή μεθοδικότητα, συστηματικότητα και, κυρίως, ολικότητα). Ο ναζιστικός διωγμός εναντίον των Εβραίων ήταν ολικός: οι ναζί αρνούνταν στους Εβραίους το δικαίωμα να υπάρχουν, να υπάρχουν πάνω στη γη, όλοι, μέχρις ενός. Το Ολοκαύτωμα είναι μοναδικό γεγονός καθολικής σημασίας.

"...Και σηκώνεται εκεί στη μέση της ξένης παράστασης. Και διασχίζει τη σκηνή, σαν ρόλος κι αυτή που ήρθε η σειρά του για να παίξει και φεύγει -νιώθει τ' αμήχανα βλέμματα των άλλων, όλων, που την κοιτούν- τι κάνει αυτή, τρελάθηκε; Και βγαίνει έξω απ' το θέατρο και παίρνει τον δρόμο για το σπίτι, τρέχοντας πάει σχεδόν, σαν να μην κρατιέται, δεν κρατιέται, όχι άλλο. Και σκαρφαλώνει στη σκάλα και μπαίνει στο πατάρι και ψάχνει. Και τη βρίσκει τη βαλίτσα, βαριά, τη σπρώχνει, τη ρίχνει κάτω, δεν μπορεί αλλιώς, μπαμ!

Όταν κατέβεις τις σκάλες του ξενοδοχείου κοντά στην πλατεία Βαρδαρίου, ο ρεσεψιονίστ ξέρει καλά πόσο άστατη ήταν η νύχτα σου. Το δε θηλυκό πρόσωπο φεύγει... διακριτικά, πάντα λίγο νωρίτερα.
Έτσι και εγώ εκείνο το βράδυ ήρθα για μια τέτοια αμαρτωλή βραδιά προκειμένου να ξεφύγω από την καθημερινότητα ενός γάμου που με πνίγει. Η Κάτια η γυναίκα μου είχε πάει να δει τη μάνα της στην Αμαλιάδα και εγώ έμεινα μόνος με σκοπό να το γλεντήσω λιγάκι. Ο αδελφικός μου φίλος, ο Θύμιος, μου είπε για κάτι Ρωσιδούλες που είναι μπουκιά και συχώριο.
"Άσε, ρε Θύμιο. Δεν είμαι εγώ για τέτοια. "

Η κάμπια η Μαριγώ δεν ήθελε να βρίσκεται στον αργό συρμό που ακολουθούσαν όλες οι κάμπιες. Εκείνη θαύμαζε τα πλάσματα του ουρανού και ήθελε να ανέβει ψηλά, όσο πιο ψηλά μπορούσε! Έκοψε το -γώ από το όνομά της και με δύο φύλλα για φτερά η... Μαρί πέταξε στον ουρανό, πιστεύοντας ότι θα κερδίσει τον θαυμασμό και την αγάπη. Τι γίνεται, όμως, όταν τα φτερά είναι του ανέμου και όχι αληθινά;
Η εκπλήρωση των ονείρων, ο εγωισμός, η ταπεινότητα αλλά και η αξία της συνύπαρξης σε ένα απολαυστικό παραμύθι με θεατρικούς διαλόγους και πρόσωπα.