Ιωάννης Μωύσογλου, κλάση '21. Τον πήραν οι Βούλγαροι το '43, ντουρντουβάκι, να σπάει πέτρες στο Τσέρο Τσάροβο. Γύρισε με πετροζουλήγματα στα πόδια. Ούτε οι ντομάτες με ζάχαρη ούτε τα κρεμμύδια ούτε η κοπριά. Τίποτα. Γίναν τα πόδια του σαν μαυρολάχανα. Βγάλαν σκουλήκια και πριν πεθάνει είχαν ήδη αρχίζει να τον κονταίνουν.

Τα κύρια στοιχεία που χαρακτηρίζουν το έργο του Λούκατς για την αισθητική διαπερνούν και τη μελέτη του για τη μουσική, και είναι: η πρωταρχική σημασία της αντανάκλασης της πραγματικότητας, η έμφαση στον ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα της τέχνης και στην καθοριστική σημασία της στη διαδικασία κοινωνικοποίησης του ανθρώπου, η υπεράσπιση της αισθητικής αξίας του ρεαλισμού, η κριτική στάση απέναντι στις καλλιτεχνικές εκδηλώσεις του σύγχρονου ατομικισμού.

Ένας νεαρός Βούλγαρος, φοιτητής στην Αμερική, επιστρέφει στην πατρίδα για να βρει τον παππού του, που έχει χαθεί εδώ και κάποια χρόνια, και να πουλήσει τα χωράφια του. Η αναζήτησή του τον οδηγεί σε ένα μικρό χωριό στα σύνορα με την Ελλάδα και την Τουρκία, ψηλά στα βουνά της Στράντζας, ένα μυστηριώδες μέρος όπου επιβιώνουν οι αρχαίες παγανιστικές παραδόσεις, όπου χορεύουν κάθε άνοιξη οι αναστενάρηδες και όπου μαύροι πελαργοί φωλιάζουν στις θεόρατες βελανιδιές.

[...] ο Λίφσιτς αρνείται να περιοριστεί στα πιο οικεία θέματα περί αισθητικής του Μαρξ. Η ανάλυσή του εκτείνεται από τη διδακτορική διατριβή του Μαρξ στον Επίκουρο, μέχρι τη συζήτηση για την ελληνική τέχνη στα Grundrisse και από το "Κεφάλαιο" μέχρι τα λογοτεχνικά επιχειρήματα της Αγίας Οικογένειας. "Η φιλοσοφία της τέχνης", επομένως, δεν αποτελεί τόσο μια εξειδικευμένη υπο-ενότητα στα κείμενα του Μαρξ, όσο μια συνεκτική και πρωτότυπη άποψη, με βάση την οποία μπορεί κανείς να παρατηρήσει μέρος της τροχιάς της δουλειάς του.

Τέρυ Ήγκλετον

Ένα βαθύ, συγκλονιστικό ντεμπούτο είναι το βιβλίο ''Ο Συνοδοιπόρος'' του Viet Thanh Nguen, είναι η ιστορία ενός ανθρώπου σε σύγκρουση , κάποιος του οποίου οι πολιτικές πεποιθήσεις είναι σε διαμάχη με τις ατομικές του πεποιθήσεις. Σε διάλογο αλλά και διαμετρικά αντίθετο με τις αφηγήσεις του πολέμου του Βιετνάμ που προηγήθηκαν αυτού, το μυθιστόρημα αυτό προσφέρει μια σημαντική και νέα προοπτική για τον πόλεμο: αυτή του διχασμένου φιλο-κομμουνιστή.

Είπαν ότι οι δολοφονίες ήταν έργο του Σατανά, όμως η Μπεατρίς Σκάρλετ, η κόρη του φαρμακοποιού, εντοπίζει τα ίχνη ανθρώπων. Είπαν ότι ο θεός τούς τιμωρεί, όμως εκείνη συγκρατεί τους συμπολίτες της στη μικρή αγροτική κοινότητα για να μην ολισθαίνουν προς την υστερία. Η Μπεατρίς ζει σε μια εποχή -18ος αιώνας- όπου βασιλεύουν η θρησκοληψία και η δεισιδαιμονία, όπου ο απόηχος από τις μάγισσες του Σάλεμ δεν έχει σβήσει ακόμη. Όμως η ίδια είναι δυναμική και ανεξάρτητη, θαρραλέα και χαρισματική και δεν θα διστάσει να έρθει αντιμέτωπη με τον πραγματικό διάβολο...

Ο "Αναρχικός τραπεζίτης" δημοσιεύτηκε το 1922, αλλά είναι έργο εξαιρετικά επίκαιρο. 

Το διήγημα, με τον οξύμωρο και προκλητικό τίτλο, καταπιάνεται με την τυραννία που ασκείται πάνω στον άνθρωπο από τα "κοινωνικά επινοήματα", μεταξύ των οποίων το ισχυρότερο και χειρότερο είναι το χρήμα. Πρόκειται για έναν διάλογο μεταξύ του συγγραφέα-"τραπεζίτη" και του συνομιλητή του, ο οποίος ζητά να διαλευκανθεί η αντίφαση από τη συνύπαρξη ανάμεσα στο "αναρχικός" και στο "τραπεζίτης". 

"Ξέραμε κιόλας καλά και οι τρεις μας ότι οι συνειδητές μας επιθυμίες και οι αλλεπάλληλες προσπάθειες τόσων ετών για τη "μεγάλη μπάζα" ήταν στην ουσία μια πρόφαση. Μια ορθολογιστικά και κυνικά συγκαλυμμένη πρόφαση που κάλυπτε με τη σειρά της την απόλαυση που παίρναμε από την ίδια την άσκηση της παρανομίας! Θα μπορούσε να θεωρηθεί σαν μια διαστροφή της ηθελημένα ατέλειωτης πορείας του Οδυσσέα προς την Ιθάκη".

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ


Μου είπες: "μύρισε τη νύχτα για μένα"
κι εγώ πνίγηκα από την απουσία τόσων φίλων
μάτωσα, από χιλιάδες αγκάθια κομμένης απότομα αγάπης
ανάμεσα σε νέες πατρίδες και παλιές

χρόνια μετά
θα αναρωτιόμαστε ποιοι είμαστε πραγματικά
και τι από τις ρίζες μας απέμεινε

μόνο αναγνωριστικό
ετούτη η μυρωδιά της νύχτας
που ποτέ δε μπορέσαμε να μοιραστούμε
αλλά, κατάσαρκα φυλάττουμε ως Θερμοπύλες
καθένας μόνος του
σε τόπους ξένους, ξένοι κι εμείς
ακατανόητοι, άμαθοι και αφελείς
πνιγμένοι, μόνοι