Αν διαβάσει κανείς προσεχτικά το δοκίμιο "Πώς φτιάχνονται τα ποιήματα" θα δει πως πέρα από την ιστορική στιγμή που καλούνται να υπηρετήσουν τα ποιήματα που οραματίζεται ο Μαγιακόβσκι, οι "συνταγές" είναι στο βάθος ίδιες μ' αυτές που όλοι οι μεγάλοι ποιητές έχουν δώσει. Η "κοινωνική εντολή" του Μαγιακόβσκι δεν είναι άραγε ο "έρωτας" του Ρίλκε στα "Γράμματα σ' ένα νέο ποιητή;" ("Γόνιμος είναι κι ο έρωτας: επειδή κι ο έρωτας είναι δύσκολος. Έρωτας του ανθρώπου για τον άνθρωπο" γράφει ο Ρίλκε.)

Οι Δεύτερες Σκέψεις, μια συλλογή κλινικών ψυχαναλυτικών άρθρων που γράφτηκαν μεταξύ 1950 και 1962, αντλούν τον τίτλο τους από τον εκτενή κριτικό σχολιασμό που ο Bion προσέθεσε σ' αυτά τα κλινικά κείμενα τη χρονιά της δημοσίευσής τους, το 1967, και αντιπροσωπεύουν την εξέλιξη και την αλλαγή στις ιδέες του, αλλαγή που είχε ήδη αποτυπωθεί στα τρία προηγούμενα βιβλία του και διατυπώνεται με μεγαλύτερη καθαρότητα στο παρόν έργο.

Ο ιδιοκτήτης του πιο μικρού τσίρκου που έχουν δει ποτέ η Τζούλια και ο Ντιέγκο υποψιάζεται πως κάποιος θέλει να τον καταστρέψει! Οι υποψίες του επιβεβαιώνονται όταν οι φλόγες τυλίγουν τη σκηνή... Αυτά είναι τα ΓΕΓΟΝΟΤΑ! Για να ανακαλύψουν ποιο από τα μέλη του τσίρκου ευθύνεται για το σαμποτάζ, η Τζούλια και ο Ντιέγκο θα δώσουν... τη δική τους παράσταση! Αυτά είναι τα ΣΤΟΙΧΕΙΑ! Ένας ακροβάτης γλιστράει από το σκοινί. Ένας παράξενος επισκέπτης με μηχανή τριγυρίζει μες στη νύχτα... ΕΔΩ ΜΥΡΙΖΕΙ... ΜΥΣΤΗΡΙΟ!

Πόσες παντόφλες φοράει ένας νυσταγμένος ιπποπόταμος;
Ποιος χρειάζεται πιο πολλά παπούτσια, δύο δίδυμοι κόκορες ή ένα χταπόδι;
Και γιατί τα ροζ κοράκια θέλουν πράσινα γοβάκια;
Ενώ ο Άρης ο τσαγκάρης προσπαθεί να βρει την απάντηση σε όλα αυτά, εμείς μαθαίνουμε πρόσθεση, αφαίρεση και άλλα πολλά.

Εκατό πρίγκιπες φτάνουν ένα πρωί σ’ ένα μαρμάρινο παλάτι για να ζητήσουν σε γάμο την πριγκίπισσα Δυσκολούλα. Η Δυσκολούλα όμως, που είναι η πιο αναποφάσιστη πριγκίπισσα του κόσμου, δυσκολεύεται πολύ να αποφασίσει ποιον από τους εκατό πρίγκιπες προτιμάει. Όταν τελικά διαλέγει τον πρίγκιπα των ονείρων της, μια φοβερή έκπληξη την περιμένει. Εμείς όμως έχουμε στο μεταξύ μάθει τα σύνολα και τα υποσύνολα.

Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων γράφτηκε το 1865 για τη μικρή Άλις Λίντελ, κόρη του γνωστού Άγγλου φιλόλογου Χένρι Λίντελ, που ήταν στενός φίλος του Λιούις Κάρολ.
Ένα ζεστό καλοκαιρινό απόγευμα του 1862 έκαναν βαρκάδα όλοι μαζί και στη διάρκειά της οι τρεις μικρές κόρες του Λίντελ ζήτησαν από τον Κάρολ να τους πει μια ιστορία. Εκείνος διηγήθηκε ένα σύντομο παραμύθι που του ήρθε στο μυαλό, αλλά αργότερα το εμπλούτισε με πολλές λεπτομέρειες και το μετέτρεψε σε μια μεγάλη ιστορία, την οποία ονόμασε "Οι περιπέτειες της Αλίκης στη Χώρα των Θαυμάτων."

Στα μέσα του 19ου αιώνα δύο τάσεις κυριαρχούσαν στο νεαρό ακόμα ελληνικό βασίλειο: η πρώτη υποστήριζε ότι έπρεπε να στηριχτούμε στο ένδοξο παρελθόν με την ελπίδα ότι οι ξένοι θα πρόσφεραν τα πάντα στη χώρα μας θαμπωμένοι από την αρχαία δόξα, ενώ η δεύτερη πίστευε ότι έπρεπε πρώτα να πατήσουμε γερά στα πόδια μας, να γίνουμε κράτος και στη συνέχεια να προβάλουμε τα επιτεύγματα των θεϊκών προγόνων μας, ώστε να πετύχουμε την παγκόσμια αναγνώριση. Τις αντίθετες αυτές απόψεις εκφράζουν οι δύο κεντρικοί ήρωες, τα αδέλφια Αριστόδημος και Δημητράκη, που βρίσκονται σε συνεχή αντιδικία μεταξύ τους.

Ο γέρος και η θάλασσα, η κλασική νουβέλα του Έρνεστ Χέμινγουεϊ, γραμμένη με αξιοθαύμαστη απλότητα και δύναμη, πραγματεύεται την πάλη του ανθρώπου για την επιβίωση. Ο γέρος ψαράς Σαντιάγκο θα βρεθεί αντιμέτωπος με τον μεγαλύτερο ξιφία που έχει δει ποτέ στη ζωή του και θα υποβληθεί στην υπέρτατη δοκιμασία, θα δώσει μία εναγώνια μάχη ολομόναχος στα ανοιχτά της Κούβας.

"Το πατρικό μου", τα "Χρόνια της Αλητείας", η "Τζεμιλέ", η "Παντρειά", τα "Σφυρίγματα των φίλων" είναι τα πέντε αυτόνομα μέρη που συγκροτούν το «Μυθιστόρημα του μικρού ανθρώπου», το δημοφιλέστερο σε όλο τον κόσμο, αυτοβιογραφικό έργο του κλασικού Τούρκου συγγραφέα.
Η Τζεμιλέ, σε πρώτο πλάνο, είναι η ερωτική ιστορία της όμορφης Βόσνιας εργάτριας με τον χαμηλόμισθο γραφιά Νετζατί, και σε δεύτερο πλάνο είναι η ιστορία μιας εργατικής συνοικίας των Αδάνων του 1934 και της σκληρότητας του μεροκάματου στην υφαντουργία.