Η θεολογία της απελευθέρωσης γεννιέται στα μέσα της δεκαετίας του 1960 στη Λατινική Αμερική. Αντλεί την έμπνευσή της από τη Βίβλο, ιδίως από το βιβλίο της Εξόδου και την ιδέα ενός Θεού απελευθερωτή, καθώς και από το κήρυγμα των Προφητών, συνομιλεί με τα μεγάλα έργα της ευρωπαϊκής θεολογίας, αλλά ριζώνει πρωτίστως στη φτώχεια και τα βάσανα των λαών της Λατινικής Αμερικής.
Τη δεκαετία του 1960 η Ισπανία εξακολουθεί να είναι μια χώρα που ζει υπό το ζυγό του φασιστικού φρανκικού καθεστώτος. Σε αυτό το περιβάλλον εκδίδεται το 1966 το Πέντε ώρες με τον Μάριο. Ηρωίδα του η 44χρονη φιλοφρανκική, αυθάδης, παρορμητική και ελκυστική Κάρμεν που μόλις έχει χάσει, από καρδιακή προσβολή, τον άντρα της, τον 49χρονο προοδευτικό, ονειροπαρμένο, ξεροκέφαλο και χαμηλών τόνων Μάριο. Επί πέντε ώρες του ψέλνει τον εξάψαλμο, βγάζει στη φόρα όλα τα απωθημένα της 25ετούς σχέσης τους.
Αντιγόνη:
Αυτό το μυθιστόρημα μιλάει για την επανάσταση: καλλιτεχνική, θρησκευτική, πολιτική, προσωπική, σεξουαλική. Αυτό το μυθιστόρημα είναι ταυτόχρονα μυθοπλασία, ιστορικό αρχείο και μαντείο.
Η Ιστορία σε ένα παιχνίδι τένις.
Τα τέσσερα διηγήματα που αποτελούν τούτη τη συλλογή είναι αυτοαναφορικά· είναι όμως, ταυτόχρονα, κατά τρόπο ανησυχητικό, φαύλοι κύκλοι: περιγράφουν καταστάσεις κατά τις οποίες η επίλυση ενός προβλήματος οδηγεί στη δημιουργία άλλου το οποίο με τη σειρά του μας οδηγεί, φευ, πάλι στο αρχικό.
Ο αναγνώστης αισθάνεται (απειλητικά;) την αδυναμία των "ηρώων" να εξελιχθούν. Όλα έχουν (ξανα)γίνει, όλα μοιάζουν μάταια, όλα είναι αδιάκοπη επιστροφή σε μια αρχή που είναι... τέλος.
Τα είκοσι ποιήματα της συλλογής έχουν γραφτεί σε δώδεκα πόλεις ή κωμοπόλεις, έξι χωρών (Γαλλία, Ισπανία, Ιταλία, Αργεντινή, Βραζιλία, Σενεγάλη) από τον Μάρτιο του 1920 έως τον Απρίλιο του 1922.
Τα είκοσι ποιήματα της συλλογής παρουσιάζονται εν είδει καρτ ποστάλ που για κάποιο λόγο ανακατεύτηκαν. Δεν υπάρχει καμία χρονική και χωρική αλληλουχία στην παράθεσή τους μέσα στην ποιητική συλλογή.
"Τη Ρόσα και όχι την αδελφή της τη Χερτρούδις -που έβγαινε πάντα μαζί της από το σπίτι- πολιορκούσε ο Ραμίρο ρίχνοντάς τους ματιές γεμάτες επιθυμία. Ή τουλάχιστον έτσι πίστευαν οι δυο τους..."
Η ιστορία μιας νεαρής γυναίκας που μένει ανύπαντρη για να φροντίσει τα παιδιά της πεθαμένης αδελφής της. Ζει με τον κουνιάδο της, αλλά αρνείται να τον παντρευτεί, μη θέλοντας να σπιλώσει με το συζυγικό καθήκον το χώρο όπου αναπνέουν αέρα αγνότητας τα "παιδιά της". Είναι παρθένος-μητέρα. Ένας χαρακτήρας παράδοξος, πολύπλοκος, αμφιλεγόμενος.
Το Σαν περάσουν πέντε χρόνια είναι ένα έργο "αναμονής" ή, για να είμαστε πιο ακριβείς, δύο αναμονών: ο κεντρικός ήρωας του έργου, ο Νεαρός, υποχρεώνεται σε πενταετή διαστήματα αναμονής προκειμένου να κατακτήσει τα διαδοχικά αντικείμενα του πόθου του. Ο Λόρκα δεν δίνει εξηγήσεις σχετικά με το γιατί των αναμονών, απομακρυνόμενος, όπως προείπαμε, από οποιαδήποτε ρεαλιστική ή νατουραλιστική παράδοση του θεάτρου.
Ένα παράδοξο θρίλερ, όπου ο μοναχικός, αντικοινωνικός πρωταγωνιστής αναγκάζεται να υποκαταστήσει τον ηγέτη της αξιωματικής αντιπολίτευσης και να υποστεί φοβερές περιπέτειες για να ρίξει το ολοκληρωτικό καθεστώς μιας λατινοαμερικάνικης χώρας ονόματι Μιράντα. Μαζί του ένας ιδεαλιστής σωματοφύλακας εθισμένος στην αδρεναλίνη και μια ντροπαλή νοσοκόμα που θα γίνει ερωμένη και σωτήρας του.
Ο βαθιά συγκινητικός λόγος του Αλμπέρτο Μέντεθ, αποτυπώνει αυθεντικές ιστορίες της μετεμφυλιακής Ισπανίας, χαμηλόφωνες διηγήσεις ανθρώπων που θέλησαν να μιλήσουν για αγνοούμενους συγγενείς, για αγαπημένους, για οριστικές απουσίες. Τέσσερις ιστορίες, επιδέξια συνδεδεμένες μεταξύ τους, σκιαγραφούν το αίσθημα της απώλειας που χαράχτηκε στις ψυχές νικητών και ηττημένων.
Πρώτη ήττα: 1939
Εάν η καρδιά σκεφτόταν, θα έπαυε να χτυπά
