Ο Edmund Husserl χρωστά τη φήμη του όχι μόνο στην περίφημη φαινομενολογική μέθοδο, της οποίας υπήρξε ο ίδιος εμπνευστής και εισηγητής, αλλά κυρίως στην προσπάθειά του για μία ανανέωση και αναθεμελίωση της φιλοσοφικής σκέψης στον 20ό αιώνα.
"Η χαλαρότερη πρακτική στην ερμηνευτική τέχνη προϋποθέτει ότι η κατανόηση προκύπτει αυτόματα, εκφράζει δε τον στόχο της ερμηνείας αρνητικά: Ζητούμενο είναι η αποφυγή της παρανόησης [...] Η αυστηρότερη πρακτική προϋποθέτει ότι η παρανόηση προκύπτει αυτόματα και ότι, σε κάθε σημείο, την κατανόηση πρέπει κανείς να τη θέλει και να την επιζητεί".
Μετά την απιστία, ο φόβος. Οι διαβαθμίσεις της έντασής του, από την ανατριχίλα μέχρι τον πανικό. Το φάσμα των συναισθημάτων που τον συνοδεύουν, από την ηδονή μέχρι την επιθυμία του θανάτου.
Η ακτινογραφία του κοινωνικού σώματος που τον εκτρέφει, της μεγαλοαστικής τάξης.
Με ρεαλιστική ψυχολογική περιγραφή, με διεισδυτική κοινωνική ανάλυση και αμείωτη δραματική ένταση, ο Στέφαν Τσβάιχ παρατηρεί και ανατέμνει το φόβο: το ατομικό βίωμα και τις κοινωνικές συνιστώσες του. (
Οι "Αφορισμοί" εκδόθηκαν το 1904, τέσσερα χρόνια μετά το θάνατο του συγγραφέα, και αποτυπώνουν ανάγλυφα τη σκέψη, το πνεύμα και την αντίληψη ζωής του Όσκαρ Ουάιλντ (1854-1900). Λεκτικά πυροτεχνήματα για τη ζωή και την τέχνη, τις γυναίκες και τον έρωτα, την ηθική και την αμαρτία, την ηδονή και τον πόνο, ανατρεπτικές παραδοξολογίες που αποδομούν όλα τα κατά συνθήκη ψεύδη, οι αφορισμοί του "καταραμένου" από την κοινωνία της εποχής του Ιρλανδού δεν έχουν χάσει τίποτε από τον προκλητικό και ενίοτε σκανδαλώδη χαρακτήρα τους.
Η Κέιτ Σοπέν στάθηκε μια ιδιάζουσα περίπτωση των αμερικανικών γραμμάτων στα τέλη του 19ου αιώνα. Το έργο της, λησμονημένο για καιρό, ανακαλύφθηκε εκ νέου στα μέσα του 20ού αιώνα. Τα τολμηρά, ασυμβίβαστα κείμενά της συνθέτουν, κατά κάποιον τρόπο, την πολυπρισματική αυτοβιογραφία της. Η γραφή της, καθώς αποτυπώνει υπαινικτικά, λιτά και ειρωνικά την ανθρώπινη κατάσταση κι αναδεικνύει τα περίπλοκα ζητήματα που θέτουν η αλήθεια και η ελευθερία, την καθιστά σύγχρονή μας.
Τα διηγήματα που περιλαμβάνονται σ' αυτόν τον τόμο κινούνται γύρω από τον άξονα του έρωτα και δη των ατοπημάτων στον έρωτα, ο Μωπασσάν πραγματεύεται εδώ με απέριττο αλλά και αποτελεσματικό τρόπο το θέμα της απιστίας στις ερωτικές σχέσεις.
"Μία φορά παντρεύεται ο άνθρωπος, μικρή μου, γιατί αυτό προστάζει ο κόσμος, μα μπορεί να ερωτευτεί ίσαμε είκοσι φορές στη ζωή του γιατί η φύση τον έχει πλάσει έτσι. Ο γάμος, βλέπεις, είναι νόμος κι ο έρωτας ένστικτο, που μας πάει μια δώθε μια κείθε. Φτιάξαμε νόμους που παλεύουν ενάντια στα ένστικτά μας, ήταν αναγκαίο· όμως, τα ένστικτα είναι πάντα πιο δυνατά και δεν ωφελεί να τους αντιστεκόμαστε, γιατί είναι του Θεού ενώ οι νόμοι δεν είναι παρά έργο των ανθρώπων.
Μια ιστορία όπου το προσωπικό μίσος και η εκδικητική μανία συνυφαίνονται με την πολιτική αδιαλλαξία. Ο έρωτας της Τζινέβρας Πιόμπο για τον Λουίτζι Πόρτα είναι σημαδεμένος από την οικογενειακή έχθρα και καταδικασμένος όπως εκείνος του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας. Η πατρική αδιαλλαξία έχει σχέση με τις επιταγές της βεντέτας αλλά στην ουσία είναι δείγμα άκρατου εγωισμού. Η παθιασμένη αγάπη του Μπαρτολομέο για την κόρη του έχει την εκδικητική ορμή του ζηλόφθονου, εγκαταλειμμένου εραστή, που όσο πιο πολύ αγαπά τόσο πιο πολύ τιμωρεί.
"Δεν μπορεί να ζωγραφίσει χάνεις την ευτυχία, αυτή τη διάχυση μιας ζωής ανώτερης μέσα στην κανονική ζωή, όπως δεν μπορεί να ζωγραφίσει την κυκλοφορία του αίματος μέσα στις φλέβες. Διαπιστώνει βέβαια, από τους χτύπους στις αρτηρίες, ότι το αίμα κυκλοφορεί, και έτσι διαπιστώνω την ευτυχία αυτών των δύο ανθρώπων... αυτή την ακατανόητη ευτυχία που το σφυγμό της τον ψηλαφώ τόσα χρόνια τώρα".
Ο γιατρός Τορτύ ξεδιπλώνει το χρονικό του έρωτα, του εγκλήματος και της εκπληκτικής ευτυχίας της ωραίας ξιφομάχου Ωτκλαίρ Στασσέν και του κόμη ντε Σαβινιύ.
Το έργο της Ήντιθ Γουόρτον, Ήθαν Φρομ, είναι μια νουβέλα με φόντο το γυμνό χειμωνιάτικο τοπίο της Νέας Αγγλίας στις αρχές του 20ού αιώνα. Πρόκειται για μια ιστορία της οποίας ο κεντρικός ήρωας, ο νεαρός Ήθαν Φρομ, ονειρεύεται ν' αποδράσει από το ασφυκτικό περιβάλλον του χωριού του. Η μοίρα όμως έχει άλλα σχέδια γι' αυτόν· έτσι, ο πρωταγωνιστής βρίσκεται παντρεμένος "από υποχρέωση" με την αρκετά μεγαλύτερή του Ζήνα, τη γυναίκα που φρόντιζε τη μητέρα του.
