Μια ιστορία όπου το προσωπικό μίσος και η εκδικητική μανία συνυφαίνονται με την πολιτική αδιαλλαξία. Ο έρωτας της Τζινέβρας Πιόμπο για τον Λουίτζι Πόρτα είναι σημαδεμένος από την οικογενειακή έχθρα και καταδικασμένος όπως εκείνος του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας. Η πατρική αδιαλλαξία έχει σχέση με τις επιταγές της βεντέτας αλλά στην ουσία είναι δείγμα άκρατου εγωισμού. Η παθιασμένη αγάπη του Μπαρτολομέο για την κόρη του έχει την εκδικητική ορμή του ζηλόφθονου, εγκαταλειμμένου εραστή, που όσο πιο πολύ αγαπά τόσο πιο πολύ τιμωρεί.

"Δεν μπορεί να ζωγραφίσει χάνεις την ευτυχία, αυτή τη διάχυση μιας ζωής ανώτερης μέσα στην κανονική ζωή, όπως δεν μπορεί να ζωγραφίσει την κυκλοφορία του αίματος μέσα στις φλέβες. Διαπιστώνει βέβαια, από τους χτύπους στις αρτηρίες, ότι το αίμα κυκλοφορεί, και έτσι διαπιστώνω την ευτυχία αυτών των δύο ανθρώπων... αυτή την ακατανόητη ευτυχία που το σφυγμό της τον ψηλαφώ τόσα χρόνια τώρα".
Ο γιατρός Τορτύ ξεδιπλώνει το χρονικό του έρωτα, του εγκλήματος και της εκπληκτικής ευτυχίας της ωραίας ξιφομάχου Ωτκλαίρ Στασσέν και του κόμη ντε Σαβινιύ. 

Το έργο της Ήντιθ Γουόρτον, Ήθαν Φρομ, είναι μια νουβέλα με φόντο το γυμνό χειμωνιάτικο τοπίο της Νέας Αγγλίας στις αρχές του 20ού αιώνα. Πρόκειται για μια ιστορία της οποίας ο κεντρικός ήρωας, ο νεαρός Ήθαν Φρομ, ονειρεύεται ν' αποδράσει από το ασφυκτικό περιβάλλον του χωριού του. Η μοίρα όμως έχει άλλα σχέδια γι' αυτόν· έτσι, ο πρωταγωνιστής βρίσκεται παντρεμένος "από υποχρέωση" με την αρκετά μεγαλύτερή του Ζήνα, τη γυναίκα που φρόντιζε τη μητέρα του.

Οι περισσότεροι από μας συνήθως νιώθουμε «καλά». Για κάποιον που έχει κατάθλιψη, όμως, καμιά από τις απλές βεβαιότητες της καθημερινότητας δεν μπορεί να θεωρείται δεδομένη. Πώς μπορούμε να κατανοήσουμε αυτή την ανθρώπινη δυστυχία και πώς μπορεί η ψυχοθεραπευτική γνώση να συμβάλει στην καλύτερη αυτογνωσία μας και στη θεραπεία της κατάθλιψης; Ο Jeremy Holmes, από τους πιο σημαντικούς σύγχρονους κλινικούς και μελετητές στο χώρο της ψυχοθεραπείας, θεωρεί σημείο-κλειδί την έννοια της «απώλειας».

Σε μια μικρή αποικιακή πόλη κι ένα φανταστικό νησί στη νοτιοανατολική Ασία με τ' όνομα Μάλατα, ο Τζόσεφ Κόνραντ στήνει το σκηνικό τούτης της τόσο ασυνήθιστης νουβέλας. Τα κεντρικά πρόσωπα αποτελούν ο Τζέφρι Ρενουάρ και η Φελίσια Μούρσομ, δύο χαρακτήρες ολότελα διαφορετικοί και αταίριαστοι.

Πρόκειται για ένα από τα γνωστότερα αλλά και τα πλέον μυστηριώδη και ανοιχτά σε ερμηνείες πεζογραφήματα του θρυλικού Λατινοαμερικανού δημιουργού που σημάδεψε όσο λίγοι τα ισπανόφωνα γράμματα του 20ού αιώνα. Διαδραματιζόμενη στις μακρινές αλλά παράξενα οικείες περουβιανές Άνδεις, η νουβέλα αφηγείται την ιστορία ενός απλού ανθρώπου που, αρχής γενομένης από ένα τυχαίο κοίταγμα στον καθρέφτη, κατατρύχεται από έμμονες ιδέες και βυθίζεται στην άβυσσο της τρέλας, σε μια ιλιγγιώδη πορεία δίχως επιστροφή.

Η ιστορία της «Χειμωνιάτικης Πόλης» είναι φαινομενικά μια ιστορία ζήλιας. Ο κεντρικός ήρωας δέχεται να κρύψει στο σπίτι του έναν παλιό του φίλο, τον οποίο κυνηγάει η αστυνομία, κι αρχίζει να υποψιάζεται ότι ανάμεσα σ’ αυτόν και τη γυναίκα του υπάρχει ερωτικό ενδιαφέρον. Η ζήλια - πραγματική ή αβάσιμη; - θα γίνει αφορμή ώστε ν’ αναθεωρήσει τα πάντα στη ζωή του: τα όνειρά του, τις επιλογές του, τη σχέση με τη γυναίκα του, τη δουλειά του, τους φίλους του, ακόμα και με την πόλη στη οποία ζει.

Ο τόμος απαρτίζεται από τέσσερα εκτενή διηγήματα, όλα πολυεπίπεδα, αν και κοινός θεματικός άξονας μπορεί να θεωρηθεί η δύναμη της σύμπτωσης που, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, κυριαρχεί στον γκροτέσκο κόσμο του Ελβετού συγγραφέα.

Με ποιο δικαίωμα η θρησκεία, ο νόμος, η ιατρική επιλέγουν πριν από μένα για μένα πότε και πώς επιτρέπεται να πεθάνω; Με ποιο δικαίωμα οι εξουσίες που θέλουν να οριοθετούν τη ζωή μας μας αφαιρούν και την ελευθερία επιλογής στο θάνατό μας;

Δύο άνδρες, ένας εύπορος έμπορος κι ο υπηρέτης του, στη διάρκεια ενός κοντινού ταξιδιού, χάνονται στις χιονισμένες εκτάσεις κάποιας ρωσικής επαρχίας. Αντιμέτωποι με τους κινδύνους που κρύβει η μανιασμένη φύση, ξεδιπλώνουν το χαρακτήρα τους κι αναλογίζονται τις επιλογές που έκαναν στη ζωή τους και που, σε μεγάλο βαθμό, καθορίζονται από την τάξη στην οποία ανήκουν.