Ο τόμος απαρτίζεται από τέσσερα εκτενή διηγήματα, όλα πολυεπίπεδα, αν και κοινός θεματικός άξονας μπορεί να θεωρηθεί η δύναμη της σύμπτωσης που, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, κυριαρχεί στον γκροτέσκο κόσμο του Ελβετού συγγραφέα.
Με ποιο δικαίωμα η θρησκεία, ο νόμος, η ιατρική επιλέγουν πριν από μένα για μένα πότε και πώς επιτρέπεται να πεθάνω; Με ποιο δικαίωμα οι εξουσίες που θέλουν να οριοθετούν τη ζωή μας μας αφαιρούν και την ελευθερία επιλογής στο θάνατό μας;
Δύο άνδρες, ένας εύπορος έμπορος κι ο υπηρέτης του, στη διάρκεια ενός κοντινού ταξιδιού, χάνονται στις χιονισμένες εκτάσεις κάποιας ρωσικής επαρχίας. Αντιμέτωποι με τους κινδύνους που κρύβει η μανιασμένη φύση, ξεδιπλώνουν το χαρακτήρα τους κι αναλογίζονται τις επιλογές που έκαναν στη ζωή τους και που, σε μεγάλο βαθμό, καθορίζονται από την τάξη στην οποία ανήκουν.
"Ο νεαρός ανθυπολοχαγός Γκουστλ, περήφανο μέλος του τιμημένου αυτοκρατορικού στρατού της αψβουργικής Αυστροουγγαρίας, παρακολουθεί ένα κονσέρτο στο οποίο πλήττει αφόρητα. Η συνέχεια της βραδιάς, όμως, του επιφυλάσσει μια έκπληξη που φαίνεται ικανή να του αλλάξει τη ζωή. Ή ίσως και όχι..."
Στη βραβευμένη πραγματεία του "Περί της ελευθερίας της βούλησης", ο Schopenhauer υποβάλλει τούτο το κεντρικό και πάντα επίκαιρο φιλοσοφικό πρόβλημα σ’ ενδελεχή, πρωτότυπη, ολοκληρωμένη και συνάμα εύληπτη ανάλυση. Καταδεικνύει μ’ αυτήν πως οι ανθρώπινες πράξεις καθορίζονται από τη δράση των κινήτρων επί του αμετάβλητου ανθρώπινου χαρακτήρα με αναγκαιότητα εξίσου αδήριτη όπως κι εκείνη που καθορίζει τα λοιπά φαινόμενα του κόσμου. Φανερώνει επιπλέον το πού έχει τις πηγές της η πλάνη πως η ανθρώπινη βούληση είναι ελεύθερη.
Την κατηγορείς πως δεν είναι πια η ίδια! Ω, Αιμίλιε, κι εσύ δεν έχεις αλλάξει καθόλου; Αχ! Η αστάθειά της είναι έργο της δικής σου επιπολαιότητας. Εκείνη είχε ορκιστεί να σου είναι πιστή· κι εσύ δεν είχες ορκιστεί να τη λατρεύεις αιώνια; Την εγκαταλείπεις, και θέλεις εκείνη να μείνει δική σου· την περιφρονείς, και θέλεις εκείνη να σε τιμά αιώνια! Μα η δική σου ψυχρότητα, η λήθη, η αδιαφορία σου σ' έβγαλαν απ' την καρδιά της. Αθέτησε τους όρκους της ακολουθώντας απλώς το παράδειγμά σου. Αν δεν την είχες παραμελήσει, εκείνη ποτέ δεν θα σε πρόδινε.
Οι Συνομιλίες με τον Γκαίτε του Έκερμανν, το κατά Νίτσε «καλύτερο γερμανικό βιβλίο», το βιβλίο που καταγράφει τις συνομιλίες του Γκαίτε, τα τελευταία χρόνια της ζωής του, με τον «μαθητευόμενο» νεαρό συνεργάτη του θεωρούνται ένα από τα σημαντικότερα έργα της γερμανικής γραμματείας.
Ένα μικρό μέρος των Συνομιλιών, με άλλα λόγια ένα μικρό δείγμα του στοχασμού του «σοφού της Βαϊμάρης», ανθολογείται σε τούτο το τομίδιο, που φιλοδοξεί να λειτουργήσει ως προσιτή σε όλους εισαγωγή σε ένα πολύ εκτενέστερο έργο ή ως μια πρώτη επαφή με ένα από τα σημαντικότερα πνεύματα όλων των εποχών.
Ο Ναπολέων Βοναπάρτης σφράγισε όσο λίγοι την Ιστορία με τη δράση του. Στην έκδοση αυτή ανθολογείται μια σειρά από αφοριστικές φράσεις του, επί διαφόρων θεμάτων, εστιάζοντας κυρίως στη πολιτική του φιλοσοφία – η οποία, όπως προκύπτει μέσα απ’ τις δημόσιες ρήσεις αλλά και τις πιο εξομολογητικές σκέψεις του, είναι ένα κράμα μακιαβελισμού και επαναστατικού πνεύματος…
Οι ιδέες που αναπτύσσει ο συγγραφέας σ' αυτό το μικρό έργο "φιλοσοφικής ανθρωπολογίας" είναι τόσο πρωτότυπες και εκφράζονται με τέτοια γλαφυρότητα ώστε μπορούμε να πούμε ότι συνοψίζει έξοχα τη συνεισφορά του Sheler (1874-1928) στη Δυτική Φιλοσοφία. Το βιβλίο έχει άμεση σχέση με τα μαθήματα που παρέδωσε ο Scheler στο Πανεπιστήμιο της Κολωνίας, από το 1922 μέχρι το 1928, καθώς και με μια διάλεξη που έδωσε στο Ντάρμστατ το 1927 με θέμα "Η ιδιομορφία της θέσης του ανθρώπου". Πρόκειται, τέλος, για το τελευταίο έργο που ο Max Scheler ετοίμασε προκειμένου να τυπωθεί.
Σε έναν κόσμο στον οποίο οι ανθρώπινες και ενδοοικογενειακές σχέσεις δοκιμάζονται καθημερινά, έναν κόσμο ολοένα πιο απρόσωπο και σύνθετο, όπου το εκπαιδευτικό σύστημα διολισθαίνει διαρκώς σε χρησιμοθηρικές πρακτικές, ποια μπορεί να είναι η απάντηση της Εκπαίδευσης και της Αγωγής; Με το καινούργιο της βιβλίο, η ψυχοθεραπεύτρια Βεντάντα Ασπιώτη μάς υπενθυμίζει ότι κάθε παιδί είναι ένας φωτεινός ήλιος και ότι οι γονείς και οι δάσκαλοι έχουν χρέος να αποτελέσουν τους φύλακες αγγέλους κάθε παιδικής ψυχής.
