Την άνοιξη του έτους 578 μ.Χ., αν καθόσουν σε έναν βράχο ψηλά πάνω από τη Βηθλεέμ, ίσως κατάφερνες να διακρίνεις δύο φιγούρες να προβάλλουν, με τα ραβδιά τους στο χέρι, από την πύλη της μεγάλης μονής του Αγίου Θεοδοσίου στην έρημο. Οι δυο τους θα κατευθύνονταν νοτιοδυτικά μέσα από την έρημη γη της Ιουδαίας, προς το εξαιρετικά πλούσιο, κοσμοπολίτικο λιμάνι της Αλεξάνδρειας. Ήταν η αρχή ενός εκπληκτικού ταξιδιού που θα οδηγούσε τον Ιωάννη Μόσχο και τον μαθητή του, τον Σωφρόνιο τον Σοφιστή, σε μια πορεία κατά μήκος ολόκληρου του ανατολικού βυζαντινού κόσμου.

Η Νάντια Μουράντ γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Κότσο, ένα μικρό αγροτικό χωριό στο βόρειο Ιράκ. Εκείνη και τα αδέλφια της, μέλη της κοινότητας Γιαζίντι, ζούσαν μια ήσυχη ζωή, ώσπου στις 15 Αυγούστου 2014, όταν η Νάντια ήταν μόλις είκοσι ενός ετών, όλα άλλαξαν. Ένοπλοι του Ισλαμικού Κράτους (ISIS) αιματοκύλησαν το χωριό της, εκτελώντας τους άντρες που αρνήθηκαν να προσηλυτιστούν στο ισλάμ και τις γυναίκες που ήταν πολύ μεγάλες για να πουληθούν σκλάβες. Η Νάντια οδηγήθηκε στη Μοσούλη όπου, μαζί με χιλιάδες άλλες κοπέλες Γιαζίντι, πουλήθηκε σε "σκλαβοπάζαρο" του Ισλαμικού Κράτους.

Οι τρεις χρυσοί κανόνες του φακίρη:

1. Μην επικαλείσαι το όνοµα της αγελάδας σου (της ιερής) επί µαταίω
2. Μην κλέψεις από εταιρείες lowcost
3. Μην επιθυµήσεις την ντουλάπα ΙΚΕΑ του πλησίον σου.

Τo 1953, μετά από πέντε χρόνια επιβεβλημένης απομόνωσης, ο "πιο έξυπνος επιθεωρητής της ιταλικής αστυνομίας" επί φασισμού αναλαμβάνει και πάλι καθήκοντα σε μία από τις πολλές μυστικές υπηρεσίες της χώρας. Εν μέσω Ψυχρού Πολέμου, ο Ντε Λούκα επιστρέφει στην Ιταλία του φεστιβάλ του Σανρέμο και των δολοφονιών, που γίνονται όλο και πιο ιδιόμορφες.

Όλα τα πεζογραφικά έργα του Γιώργου Χειμωνά - του συγγραφέα που -"σημαδεμένος εξαρχής με τη σφραγίδα της ιδιοφυΐας", σύμφωνα με τη διατύπωση του Δ. Ν. Μαρωνίτη- "βρίσκεται ανάμεσα στον μύθο και στην ιστορία, στην τελετουργία και στο τετελεσμένο γεγονός, στην πεζογραφία και στην ποίηση" και "έχει κάτι το αγγελικό αλλά και το δαιμονικό συνάμα. Είναι ένας εξερευνητής της αβύσσου", όπως έχει σημειώσει ο Παναγιώτης Μουλλάς.

Η αγωνιώδης και υπαινικτική αφήγηση του Σαµ Σέπαρντ ξεκινά µ’ έναν άνδρα στο σπίτι του, το χάραµα, ο οποίος περιστοιχισµένος από λεύκες και τα µακρινά ουρλιαχτά των κογιότ διαπλέει ήρεµα την απόσταση µεταξύ παρόντος και παρελθόντος. Σταδιακά, οι µνήµες τον κυριεύουν όλο και πιο πολύ: νοερά βλέπει τον εαυτό του σε τροχόσπιτο κινηµατογραφικού συνεργείου, το νεανικό του πρόσωπο τον κοιτάζει από έναν καθρέφτη πλαισιωµένο µε φωτάκια.

Ο Τζάσπερ Γκουίν είναι συγγραφέας. Ζει στο Λονδίνο και απ’ ό,τι φαίνεται είναι ένας άντρας που αγαπάει τη ζωή. Ξαφνικά νιώθει την επιθυµία να σταµατήσει. Ίσως να σταµατήσει να γράφει, όµως δεν πρόκειται για την κρίση που πλήττει τους συγγραφείς. Ο Τζάσπερ Γκουίν δείχνει πως θέλει ν’ αλλάξει οπτική, να φτάσει στο µεδούλι µιας µαγείας.

Ο Ρένος συμμετέχει σ' έναν διαγωνισμό χορού στη Νέα Υόρκη. Οι συναρπαστικοί ρυθμοί και οι εμφανίσεις που κόβουν την ανάσα δεν μπορούν παρά να προκαλέσουν «πυρετό το σαββατόβραδο»!



Στην ίδια σειρά κυκλοφορούν:

- Ο Ρένος και η ορχήστρα

- Ο Ρένος και η μπάντα

- Ο Ρένος και η τζαζ

- Ο Ρένος και η ροκ

- O Ρένος και o Μότσαρτ

- O Ρένος και o Βιβάλντι

- Ο Ρένος και η αφρικάνικη μουσική

- Ο Ρένος στην Όπερα

«Δεν υπάρχει τίποτα πιο μαγικό και όμορφο από τις αράδες που σχηματίζονται πάνω στο χαρτί. Μόνο αυτό υπάρχει. Μόνο αυτό υπήρχε πάντα».

Eπιστολές που ο Τσαρλς Μπουκόβσκι γράφει από τη νεαρή του ηλικία το 1945 και έως το 1993, έναν χρόνο πριν από τον θάνατό του, και απευθύνει σε εκδότες, επιμελητές, φίλους και συναδέλφους του συγγραφείς. Ασυμβίβαστος απέναντι στους παραλογισμούς της ζωής και της τέχνης, μιλά με ανελέητη ειλικρίνεια για τον μόχθο της γραφής.