"Η αγάπη, με την αυστηρή έννοια του όρου που της έχει προσδώσει μια μακρά ιστορική παράδοση, απειλείται και ίσως είναι ήδη νεκρή ή, εν πάση περιπτώσει, βαριά άρρωστη. [...] Μα ποιος μπορεί να είναι ο εχθρός στα πλήγματα του οποίου η αληθινή αγάπη απειλείται να υποκύψει; Είναι ο σύγχρονος ατομικισμός, φυσικά· είναι η έγνοια να προσδιορίζονται τα πάντα με βάση την αγοραστική τους αξία· είναι η ιδιοτέλεια που διέπει στις μέρες μας τη συμπεριφορά των ατόμων.
"Στην κορυφή της βαθμίδας, οι οπαδοί του φωτισμένου νου τοποθετούν τη νοημοσύνη και σε αυτήν αποδίδουν την προέλευση κάθε μεγαλείου· και έτσι, καθώς δεν αποδέχονται μεγάλο άντρα δίχως πλεόνασμα νοημοσύνης, κατά τον ίδιο τρόπο δεν γνωρίζουν άντρα περίσσια νοήμονα δίχως μεγαλείο.
Ταιριάζει αυτό το κεφαλαιώδες χαρακτηριστικό με άλλα δύο: βάθος κρίσης και ύψος πνεύματος. Αν αυτά ενωθούν, σχηματίζουν ένα θαύμα".
«Άκουγα την λέξη «τρένο» και πονούσα. Την θυμόμουν με τα δάκρυά της, με τις μπούκλες των μαλλιών της ανάκατες εκείνο το πρωινό, και το χέρι της έξω από το παράθυρο να με αποχαιρετάει, να ξεμακραίνει αδυσώπητα ως τη στροφή, όπου έπαψα πια να την βλέπω, ίσως για πάντα. Με βασάνιζε χωρίς ανακωχή, ένας κόμπος στο λαιμό, η πίκρα μού περόνιαζε το κορμί και μου έφερνε δάκρυα στα μάτια.
Τι βγήκε πρώτο; Το αβγό ή η κότα; Γιατί το 11 είναι έντεκα και όχι δύο; Ήταν καλός επιστήμονας ο Νεύτων; Τι κοινό έχουν τα βαμπίρ και τα κουνέλια; Υπάρχουν βαρετοί αριθμοί; Μπορούμε να μετρήσουμε την άνοιξη; Ποιος επινοεί τα ανέκδοτα; Αυτά είναι μερικά μόνο από τα πολλά ερωτήματα τα οποία ο Κάρλο Φραμπέτι -διαπρεπής λύτης επιστημονικών γρίφων- υποβάλλει στον αναγνώστη.
Μια περιπλάνηση στα πιο ετερόκλητα επιστημονικά πεδία -φυσική, χημεία, κβαντική μηχανική, μαθηματικά, νευροεπιστήμη, βιολογία, ρομποτική- χωρίς να παρακάμπτονται η ψυχολογία και η φιλοσοφία.
Το "Κουτσό", το κορυφαίο έργο του Χούλιο Κορτάσαρ, σε νέα έκδοση σε μετάφραση Αχιλλέα Κυριακίδη από τις Εκδόσεις opera.
«Όποιος δεν έχει διαβάσει Κορτάσαρ είναι καταδικασμένος. Αυτό, το να μην τον έχεις διαβάσει, είναι μια σοβαρή, ύπουλη αρρώστια που με τον καιρό μπορεί να έχει τρομερές συνέπειες. Κάτι ανάλογο με κάποιον που δεν έχει φάει ποτέ ροδάκινο. Θ' αρχίσει να γίνεται όλο και πιο μελαγχολικός, θα χάνει το χρώμα του και, πολύ πιθανόν, σιγά σιγά, θα χάσει και
τα μαλλιά του.»
Πάμπλο Νερούδα
[...] Καλύτερα μιας ώρας σκλαβιά και φυλακή, παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή. Ουρές χιλιάδων νέων ανθρώπων για τρίμηνη δουλειά τηλεφωνήτριας στον ΟΤΕ. Μια χαρά παλικάρια σαν τα κρύα τα νερά δίνουμε γη και ύδωρ, εξευτελίζονται, για να γίνουνε για τρεις μήνες τηλεφωνήτριες! Δεν το χωράει ο νους μου! Τόση δύναμη αυτό το καταραμένο κοπάδι! Πάρε την κοπέλα σου, αγόρι μου, και άραξε σε μια παραλία να μαζεύεις φύκια, να τα κάνεις μεταξωτές κορδέλες και να τα πουλάς. Γίνε λουλουδού στην Ανδραβίδα by night.
«Εκείνην ακριβώς τη στιγμή, ο Κιντίνο σπρώχτηκε από έναν αντίπαλο κι έπεσε χάμω με τα μούτρα. Ολόγυρα, εκτυλίχτηκαν σκηνές κόλασης. Ατελείωτα ουρλιαχτά, γιουχαΐσματα, βαριά υπονοούμενα για τα σεξουαλικά ήθη των αρρένων κατοίκων του Σαν Ισίδρο, χαμερπείς ισχυρισμοί επί του ιδίου θέματος, οι οποίοι, όμως, αυτή τη φορά αφορούσαν στις κότες, και ούτω καθεξής...»
1917, Οκτωβριανή Επανάσταση
Γερμανία, αρχές 19ου αιώνα. Σε κάποιο απ' τα ταξίδια του, ο Χανς, ένας περιπλανώμενος διανοούμενος και μεταφραστής, κάνει μια στάση στην πόλη Βανδερβούργο (μια πόλη όχι μόνο φανταστική αλλά και με απροσδιόριστες συντεταγμένες αφού κι αυτή, όπως ο Χανς, μετακινείται συνεχώς), όπου θα ζήσει μια θυελλώδη ερωτική ιστορία, θα πάρει μαθήματα ζωής από έναν πλανόδιο οργανοπαίχτη, θα συζητήσει όλα τα φλέγοντα πολιτικά, κοινωνικά, αισθητικά και φιλοσοφικά ζητήματα της εποχής, και θα κινήσει ως ξένος ένα σωρό υποψίες, ανάμεσα στις οποίες και αυτήν ότι είναι ο μυστηριώδης μασκοφόρος βιαστής...
