Το Κακό έχει βρει στον "Οθέλλο" το Έργο του· με τον "Οθέλλο" πιστοποιείται, μέσα από την αναλλοίωτη διάρκεια του έργου, μέσα από την ακατάβλητη αντοχή του ποιητικού λόγου, η αναλλοίωτη διάρκεια του Κακού, η ακατάβλητη αντοχή του δαιμονικού λόγου. Με τον "Οθέλλο" καταδεικνύεται, επισφραγισμένο από κορυφαία ποιητική διάνοια και κατοχυρωμένο από ύψιστο γλωσσικό επίτευγμα, ότι το Κακό δρα πανίσχυρο σ' έναν κόσμο που δεν διαθέτει καμία αντίστοιχη δύναμη για να το αντιμετωπίσει και να το αναχαιτίσει.

Ένα ωραίο ταξίδι στον κόσμο της ψυχής και της τέχνης είναι τα "Ημερολόγια" του Paul Klee. Οι αναγνώστες θα βρουν σ' αυτά στοιχεία για την οικογένεια του ζωγράφου, την παιδική ηλικία, τις έρευνες και τα ταξίδια του, θέματα που θα τον φέρουν πιο κοντά στο θαυμάσιο κόσμο της ζωγραφικής του. Η επαφή μας μ' αυτή την εκπληκτική προσωπικότητα της ιστορίας της τέχνης είναι κι ένα ανώτερο σχολείο. Το μαγνητίζον πανόραμα των "Ημερολογίων" αναστρέφει τις εικόνες του χρόνου μέσα από την μνήμη και τη φαντασία, και πλάθονται - σε άλλον χρόνο - οι ζωγραφιές του πίνακα. (. .

Ένα ωραίο ταξίδι στον κόσμο της ψυχής και της τέχνης είναι τα "Ημερολόγια" του Paul Klee. Οι αναγνώστες θα βρουν σ' αυτά στοιχεία για την οικογένεια του ζωγράφου, την παιδική ηλικία, τις έρευνες και τα ταξίδια του, θέματα που θα τον φέρουν πιο κοντά στο θαυμάσιο κόσμο της ζωγραφικής του. Η επαφή μας μ' αυτή την εκπληκτική προσωπικότητα της ιστορίας της τέχνης είναι κι ένα ανώτερο σχολείο. Το μαγνητίζον πανόραμα των "Ημερολογίων" αναστρέφει τις εικόνες του χρόνου μέσα από την μνήμη και τη φαντασία, και πλάθονται -σε άλλον χρόνο- οι ζωγραφιές του πίνακα.

Παιδιά, γονείς, αλεπούδες, σπουργίτια, χωράφια, άγιοι.
Δώδεκα διηγήματα, καρποί μιας κερασιάς που ανθίζει κάτω απ' το νερό. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Ποιος βλέπει το Σάββατο της Ανάστασης τους Βοσκούς του Νίκου Παπατάκη στον υπολογιστή του; Ζούμε ακόμα στην Ελλάδα της Τώνιας Μαρκετάκη; Ποιος γράφει πέντε ιστορίες για την Εκδρομή του Τάκη Κανελλόπουλου; Και ποια θυμήθηκε τον Κηφισό ξεμπάζωτο και τα τραγούδια του Στράτου Διονυσίου βλέποντας τον Έρωτα του Οδυσσέα του Βασίλη Βαφέα; 

Πίσω από το κρασί και από το σταφύλι που το γεννά, το φυτό που το θρέφει και τη γη που το φιλοξενεί υπάρχει πάντα ο, άνθρωπος. Μια μορφή, ένα πρόσωπο στα οποία ζωγραφίζεται ο μόχθος, ο κόπος, η προσμονή, η λύπη αλλά και η ελπίδα, η χαρά, η προσδοκία, η ικανοποίηση. Πρόσωπα πολλά και διαφορετικό, ανδρικό μα και γυναικεία, νέα ή ηλικιωμένα, με το βλέμμα κάποτε κουρασμένο αλλά μάχιμο, συχνά ανυπόμονο και διεκδικητικό.

Ανήμερα τα Χριστούγεννα του 1897, δυο αδέρφια, νεαροί χρυσοθήρες στο Κλοντάικ, ετοιμάζονται για το γιορτινό τραπέζι. Οι προμήθεις τους είναι λιγοστές και το δείπνο διαγράφεται φτωχικό. Όμως τους περιμένει μια έκπληξη: ο ένας μετά τον άλλον, απρόσμενοι επισκέπτες χτυπούν την πόρτα της καλύβας τους και προσφέρουν ό,τι έχει ο καθένας, ώσπου το λιτό δείπνο μετατρέπεται ως δια μαγείας σε ευωχία, μέσα σε μια ατμόσφαιρα θαλπωρής, όπως ταιριάζει στην ωραιότερη νύχτα του χρόνου.