Το θέατρο κλείνει 2.500 χρόνια ζωής. Όλα ξεκίνησαν στην Ελλάδα, όταν ήρθε στον κόσμο ένα ασυμβίβαστο μα και σοφό πλάσμα, που υπακούει στον δικό του χρόνο και καταλαμβάνει κεντρική θέση στην ιστορία της ανθρωπότητας. Το βιβλίο αποτελεί μια συλλογή από συναντήσεις με ορισμένες από τις μεγαλύτερες μορφές του σύγχρονου θεάτρου, όπως ο Ρόμπερτ Ουίλσον, ο Χάινερ Μύλλερ, ο Καζούο Όνο, ο Πατρίς Σερώ και ο Ντάριο Φο, καθώς και με πολλούς άλλους θεατρικούς καλλιτέχνες που άφησαν εποχή. Η θεατρική διαδρομή οδηγεί από το Βερολίνο στο Παρίσι, από την Καμπούλ στη Βαγδάτη και από την Πέτρα στην Επίδαυρο.

Μπορούμε, άραγε, να αποδώσουμε με λέξεις αυτό που αγγίζει την ευαισθησία μας, αυτό που σχετίζεται με το συναίσθημα, αυτό που προκαλεί τον ενθουσιασμό ή την αποδοκιμασία μας, αυτό που μας συγκινεί ή μας αφήνει αδιάφορους; Ερώτημα που φέρνει στο νου και άλλα ερωτήματα: σε ποια ανάγκη ή σε ποιες απαιτήσεις ανταποκρίνεται αυτή η επιθυμία να μεταγράψουμε σε έννοιες αυτό που ανήκει στις τάξεις της διαίσθησης, του φαντασιακού ή της φαντασίωσης; Πρέπει, άραγε, να αποδεχτούμε την ύπαρξη μιας λεκτικής παρόρμησης, η οποία μας ωθεί, κατά κάποιον τρόπο, να εκφράσουμε λεκτικά αυτό που νιώθουμε, έτσι ώστε

Η μέρα τελείωνε. Τα μυρμήγκια σταματούσαν πια να κουβαλούν τις προμήθειές τους, το αηδόνι συγύριζε τη φωλιά του κι ο βάτραχος χωνόταν στον παλιό κουβά του κήπου να περιμένει το ξημέρωμα. Ο δίσκος του ήλιου χαμήλωνε σιγά σιγά και το φεγγάρι ετοιμαζόταν να κάνει την εμφάνισή του. Το τραγούδι των σπουργιτιών συνόδευε τον ήχο μιας καμπάνας, που σήμαινε την ώρα του ύπνου. 

Ένα βιβλίο για παιδιά που δεν βιάζονται και πολύ να πάνε για ύπνο!

Έξω απ' την πόλη είναι μια μικρή θάλασα από μαύρο μικρό νερό. Σκοτεινή και αλμυρή και αμίλητη σαν θάλασσα. Πικρή και φορητή σαν αγάπη. Και αφόρητη σαν συνάντηση και σαν γλώσσα. Διότι κάθε γλώσσα μοιάζει με μια συνάντηση. Συνάντηση σκοτεινή και υγρή, με κάτι σκοτεινό και υγρό. Και αλμυρό. Που δεν είναι γλώσσα. Και αφόρητο. 

Στην "Παρέλαση" ο συγγραφέας καταγράφει παιδικές αναμνήσεις και βιώματα της κατοχικής και μετακατοχικής περιόδου αναζητώντας τις αρχικές αιτίες της σημερινής ματιάς του, ενώ στην "Ενηλικίωση" προχωρεί προς το σήμερα με βλέμμα που φορτίζεται προοδευτικά από εμπειρίες, ιδέες και αισθήματα.
Μερικά από τα διηγήματα των δύο αυτών συλλογών αποτέλεσαν το υλικό για το σενάριο της τηλεοπτικής σειράς με γενικό τίτλο "Η παρέλαση". (Από την παρουσίαση της έκδοσης)

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΟ φαινόμενο να καταπιάνεται ένας εθνολόγος με αναλύσεις λογοτεχνικών έργων, καί μάλιστα με συνθετική πρόθεση. Όμως ο Μuhlman το κάνει με επιτυχία, ερευνώντας τη λογοτεχνία ως συμπύκνωση στάσεων καί αξιολογήσεων, οι οποίες εμπνέονται από το πολιτισμικό περιβάλλον καί από τη συνεχή τριβή αυτού του περιβάλλοντος με αλλά.

Το «Σπαράγματα του 20ού αιώνα», αναφέρεται στη θεματική του βιβλίου. Η Πασσερίνι πλησιάζει τραυματικά ζητήματα της ιστορίας του λήγοντος αιώνα. Ο φασισμός στη διπλή του όψη. Το πρόβλημα της προσωπολατρίας. Πως κατασκευάστηκε η εικόνα του ηγέτη χρησιμοποιώντας συλλογικές αναπαραστάσεις. Η απόπειρα να δημιουργηθεί μια εθνική μυθολογία γύρω από την εικόνα αυτή. Η συνέργεια του ατομικού και του συλλογικού. Ο ρόλος του μύθου και της υποκίνησης του φαντασιώδους στην πολιτική.

Για πρώτη φορά, η ιστορία του ιμπεριαλισμού και της κουλτούρας του μπορεί τώρα να μελετηθεί, ως κάτι αυτόνομο και ξεχωριστό και όχι ως κάτι που διαχωρίζεται μονολιθικά και απλουστευτικά.

«Ο Αστός» δεν αποτελεί απλώς έναν ανθρώπινο χαρακτήρα ανάμεσα σε άλλους. Συνιστά ένα ψυχολογικό και συνάμα κοινωνιολογικό και ιστορικό τύπο, ο οποίος ενσαρκώθηκε στην καπιταλιστική οργάνωση της οικονομίας και της κοινωνίας, σφραγίζοντας έτσι τον νεώτερο δυτικό πολιτισμό.