"Είναι δύσκολο να γράφει κανείς με πάθος και δεξιοτεχνία διατηρώντας την απλότητα και τη νηφαλιότητα. Η Αντριάνα Καλφοπούλου αναδεικνύει αυτές τις ποιότητες με τη γραφή της που καταφέρνει να εκδηλωθεί ως πράξη χαράς και κατάφασης για τη ζωή παρ' όλη την οδύνη και την περιπλοκότητα της εμπειρίας. Τα ποιήματά της διαθέτουν την ομορφιά της τελετουργίας." 
Alan Broughton

[...] Κοιτάζει τα χέρια της σαν να τα βλέπει πρώτη φορά. Ξένα της φαίνονται, καθώς κάθονται άνεργα πάνω στη μαύρη ποδιά της, σαν προσφυγάκια. Έτσι της έρχεται να τα χαϊδέψει.
Τόσα χρόνια δεν γύρισε να τα κοιτάξει και τώρα δεν μπορεί να πάρει τα μάτια της από πάνω τους. Κι όταν δεν τα κοιτάει ή κάνει πως δεν τα κοιτάει, την κοιτάνε αυτά.
Άνεργα χέρια, τι περιμένεις, αφού δεν έχουν δουλειά κάθονται και κοιτάνε. Δεν είναι που κοιτάνε, άσ' τα να κοιτάνε, είναι που κοιτάνε σαν να θέλουνε κάτι.
Ξέρει τι θέλουν: να τα χαϊδέψει.

Η Ανν Σέξτον αποτελεί ένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά παραδείγματα ποιητών που έγραφαν για να ζήσουν. Όταν έγραφε τα Ερωτικά ποιήματα (1969) εμπνεόταν από το θάρρος μα και τη λάμψη της γυναίκας εκείνης που είχε γνωρίσει το θερμό χάδι της κοινωνικής αποδοχής: το βραβείο Πούλιτζερ. Παράλληλα ταλανιζόταν από τις φαντασιώσεις και την ερωτική επιθυμία της γυναίκας που παρέμενε ανέγγιχτη από τον ίδιο της τον άντρα. 

Στον κόσμο του Ντέιβιντ Σεντάρις κανείς δεν είναι ασφαλής, καμία αγελάδα δεν είναι ιερή. Με βλέμμα διεισδυτικό και λόγο γεμάτο χιούμορ αλλά και συμπάθεια, ο Σεντάρις στοχεύει κατευθείαν στην συναισθηματική γελοιότητα της συμπεριφοράς μας. Το βιβλίο αυτό είναι σαν ένα ραντεβού στα τυφλά με την σύγχρονη πραγματικότητα. Όλα μπορούν να συμβούν. 

"Οι ιστορίες του Σεντάρις ασκούν μοναδική επιρροή. Κατακλύζουν το μυαλό σαν να ήταν οι δικές σου σκοτεινές αναμνήσεις". 
("Entertainment Weekly")