1913-1928. Η Ίνγκρι Μπαρόυ μεγαλώνει σ' ένα μικρό νησί στα δυτικά της Νορβηγίας, ένα νησί ανάμεσα σε χιλιάδες όμοιά του κατά μήκος της νορβηγικής ακτής. Η ζωή της είναι περιπέτεια. Είναι η θάλασσα, τα ψάρια, οι καταιγίδες, η φτώχεια. Της ανήκουν οι εποχές, τα πουλιά, ο ορίζοντας. Η ζωή στο νησί είναι σκληρή: γεννιέται από το χώμα, ψαρεύεται απ' τα κύματα. Έτσι, σαν μεγαλώσει λίγο η Ίνγκρι, στέλνεται στη στεριά να εργαστεί για μια από τις πλούσιες οικογένειες της περιοχής.

Ο Ρος Λόκχαρτ είναι ένας εξηντάρης αυτοδημιούργητος δισεκατομμυριούχος. Όταν η δεύτερη γυναίκα του, η χαρισματική αρχαιολόγος Άρτις Μαρτινό, αρχίζει να φθίνει από ανίατη ασθένεια, αποφασίζει να επενδύσει στην επιστήμη αιχμής που υπόσχεται την ανάσχεση του θανάτου και την παράταση της ζωής. Ο Τζέφρι, ο γιος του από τον πρώτο του γάμο, θα τους συναντήσει σε μυστικές εγκαταστάσεις στα βάθη της Ασίας για μια σύντομη επίσκεψη κι έναν αβέβαιο αποχαιρετισμό.

Λογοτεχνίες
ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΠΟΥΛΩΤΗΣ Άνοιξη ισχαιμική (Ποίημα)
ΕΛΕΝΗ ΚΑΡΡΑ Ηδύποτα (Ποιήματα)
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΕΣΟΡΡΑΧΗΣ Doctor Perry (Διήγημα)
ΑΝΔΡΕΑΣ ΖΑΡΜΠΑΛΑΣ Τέσσερα ποιήματα
ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΖΑΦΕΙΡΑΤΗΣ Τέσσερα ποιήματα
ΘΩΜΑΣ ΣΤΕΡΓΙΟΠΟΥΛΟΣ Πέντε ποιήματα
ΕΛΕΝΑ ΣΤΡΙΓΓΑΡΗ Συμβουλές (Ποίημα)
ΜΑΡΙΝΑ ΤΟΥΠΑΪ Τρία διηγήματα
Αφιέρωμα: ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ 
ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ Η μουσική των λέξεων
"Γεννήθηκα στη Σαλονίκη"
ΑΛΕΞΗΣ ΚΥΡΙΤΣΟΠΟΥΛΟΣ Σκίτσα
ΚΥΡ. ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ Διονύση και Σαββόπουλου γωνία

"Οδός Οφθαλμιατρείου" είναι ο τίτλος του μυθιστορήματος. Είναι ο δρόμος όπου άρχισε το δράμα του ποιητή και πεζογράφου. Το υπόγειο του τυπογραφείου Παπαγεωργίου φιλοξένησε τις πρώιμες φιλοδοξίες του. Να γράψει και να γίνει αποδεκτός από το λογοτεχνικό σινάφι και την κοινωνία της Αθήνας. Μια μάχη άνιση. Πρόσφυγας στην Αθήνα του 1889, χωρίς πόρους και με τις ένθερμες υποσχέσεις να φυλλοροούν αφήνοντάς τον μόνο του. Η αγωνία για την επιβίωση αλλά και η υπέρβαση των δυσκολιών. Η πάλη με το αδύναμο σώμα και η φλόγα της δημιουργίας.

Η Σεροτονίνη (από το όνομα μιας ευφορικής ορμόνης) διασχίζει μια Γαλλία που αναμασά τις παραδόσεις της, τυποποιεί τις πόλεις της και καταστρέφει τις εξοχές της φέρνοντας τους ανθρώπους στα όριά τους. Ο μεσήλικας πρωταγωνιστής, ένας γεωργικός μηχανικός, αφηγείται όλη τη ζωή του, τη φιλία του μ' έναν αριστοκράτη γεωργό (αξέχαστο μυθιστορηματικό ήρωα και ανεστραμμένο είδωλο του πρωταγωνιστή), την αποτυχία των ιδανικών της νιότης τους, τη χαμένη του λίμπιντο, την ίσως παράλογη ελπίδα του να ξαναβρεί έναν χαμένο έρωτα.

- Να σου πω, είπε ο Γιάννης.
- Να μη μου πεις, είπε η Ράνια.
- Ακούς; είπε ο Γιάννης.
-Όχι, είπε η Ράνια.
- Είπες ότι τελειώσαμε, εντάξει;
- Ναι, είπε η Ράνια.
- Και θέλω το πουλόβερ μου να φύγω, είπε ο Γιάννης.
- Ωραία, είπε η Ράνια. Ψάξε στο πατάρι ή στο μπαούλο.
- Έψαξα, είπε ο Γιάννης.
- Κι αυτό τι είναι; είπε η Ράνια.
- Μάλιστα, είπε ο Γιάννης.
- Αυτό τι είναι; ξαναείπε η Ράνια.
- Κοίταξε, είπε ο Γιάννης.
- Να κοιτάξω τι;
- Είναι κομμάτια, είπε ο Γιάννης. Το 'χει φάει ο σκόρος.

Μυθιστορηματική τραγωδία λίαν ευτράπελος
 

Το βιβλίο αυτό είναι αφιερωμένο σε εκείνους που· δεν αμφιβάλλουν ποτέ για τις ιδέες τους, ούτε καν για το ότι είναι δικές τους· είναι βέβαιοι ότι η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα· πιστεύουν (για τον εαυτό τους) ότι άλλοτε προοδευτικός = πάντα προοδευτικός· φρονούν ότι η ανοιχτή κοινωνία κινδυνεύει μόνο από όσους θέλουν να την κλείσουν· υπερασπίζονται με πάθος τη διαφορετικότητα, αλλά θέλουν να στομώσουν ό,τι την κάνει διαφορετική· απολαμβάνουν στη λογοτεχνία και την τέχνη ό,τι έχει πιστοποιηθεί ως απολαυστικό· θεωρούν ότι το σεξ είναι ζήτημα δικαιωμάτων και καλών τρόπων· έχουν παντού άκρες, α

"Η έβδομη ιστορία". Σα να έπεσε από σύννεφο. Η μεγαλύτερη εκδοτική επιτυχία στην ιστορία της ανθρωπότητας. Μεταφράζεται ταυτόχρονα σε όλες τις ζωντανές γλώσσες και σε όσες νεκρές σώζονται. Διαβάζεται από δισεκατομμύρια αναγνώστες μέσα σε λίγους μήνες. Η κριτική άναυδη, οι σχολιογράφοι, οι φιλόσοφοι, οι συνωμοσιολόγοι αντλούν έμπνευση για θεωρίες και προφητείες. Μια ιστορία χωρίς προηγούμενο, χωρίς εκδότη, χωρίς συγγραφέα. Την πατρότητα διεκδικούν ένας ψηφιακός βοηθός, με το όνομα Σεσάτ κι ο Τσιπ ΄Ωμο, άσημος συγγραφέας της Γενιάς Ζ.

Η απόσταση, είχε ψελλίσει η Τίνα προς τα νεανικά κεφάλια από κάποια μέτρα μακριά, είναι απαραίτητη συνθήκη της επίθεσης εκ του ασφαλούς, κι είχαν ακολουθήσει κάποιοι αναστεναγμοί και κάτι πνιχτά γέλια, διότι το φοιτητικό σώμα ήταν πλήρως ακαλλιέργητο, και ανυπόμονο, και δεν άντεχε ασαφείς ρήσεις, ήθελε εφόδια για αμειβόμενη εργασία, δεξιότητες για την παραγωγή, τα γνωστά δηλαδή, που όμως έκαναν την Τίνα (παλιότερα, που είχε κέφια) να φαντασιώνεται πως έμπαινε στο αμφιθέατρο ντυμένη Ουλρίκε Μάινχοφ αλλά και Αντρέας Μπάαντερ, δύο σε ένα, κανένα σε ένα, nonbinary ένοπλος αγώνας, στον αγύριστο