Συνδυάζοντας την αριστοτεχνική αφήγηση με ένα βαθιά ανθρωπιστικό όραμα, ο Κιμ Στάνλεϊ Ρόμπινσον είναι γνωστός όχι μόνο ως ο πιο λογοτεχνικός αλλά και ως ο πιο προοδευτικός (βλέπε «ριζοσπαστικός») από τους σύγχρονους κορυφαίους συγγραφείς επιστημονικής φαντασίας.

Την 1η Σεπτέμβρη 1987, με μια θεαματική ένοπλη ενέργεια γνωστή ως Επιχείρηση «Πρίγκιπας», οι μονάδες «Ιγνάσιο Βαλενσουέλα» του Πατριωτικού Μετώπου Μανουέλ Ροδρίγκες (FPMR) απάγουν τον γενικό διευθυντή του Εργοστασίου Όπλων του Στρατού της Χιλής (FAMAE), αντισυνταγματάρχη Κάρλος Καρένιο, σε μια επιχείρηση που αποκλήθηκε επίσης «Όχι στη διαιώνιση του τύραννου».

Το βιβλίο ανήκει σε εκείνο το περίεργο είδος που συνήθως αποκαλείται «μη μυθοπλαστική πεζογραφία» και συνδυάζει τη δημοσιογραφική έρευνα με τον μυθιστορηματικό τρόπο γραφής.

Τα κείμενα του βιβλίου αναφέρονται σε σημαντικές πτυχές της εσωτερικής ζωής των αριστερόστροφων κινημάτων στην Ελλάδα της κρίσης, αν και υπερβαίνουν το συγκεκριμένο χώρο και χρόνο. Στο πρώτο κείμενο εξετάζονται οι έμφυλες σχέσεις στο εσωτερικό των κινηματικών χώρων, αριστερών, αναρχικών και συνδικαλιστικών.

Αφήστε τον Αδόλφο Χίτλερ (διά χειρός Νόρμαν Σπίνραντ) να σας οδηγήσει στα σκοτεινά και ταυτοχρόνως γκροτέσκα μονοπάτια του σιδερένιου του ονείρου: της απόλυτης δυστοπίας, όπου οι Αληθάνθρωποι προσπαθούν να καθαρίσουν τη Γη από τους μεταλλαγμένους. Τι μας θυμίζει, άραγε; Και πώς ο αναγνώστης δεν θα βρεθεί κάποιες στιγμές να σαγηνεύεται από το απόλυτο Κακό; Ένα βιβλίο για γερά στομάχια, ένα βιβλίο, που αν και με την πρώτη ματιά φαντάζει ευθέως φασιστικό, η ιδιοφυής πένα του Σπίνραντ το μετασχηματίζει -με έναν λεπτό, σχεδόν αδιόρατο τρόπο- σε ένα αντιφασιστικό αριστούργημα.

Διαβάζοντας το Κολοκοτρωνέικο, πέραν των αμιγώς επαναστατικών «ρεπορτάζ», ο αναγνώστης έχει πρόσβαση και σε πλήθος «λεπτομερειών» που η επίσημη ιστορία αποσιωπά εκ συστήματος, όπως λόγου χάρη:

Ότι στη Λευκάδα (Santa Maura), λίγο πριν την έκρηξη της Επανάστασης, κυκλοφορούσε ένας καουμπόης με την παραδοσιακή στολή του (καπέλο αλά Τζον Γουέιν, μπότες με σπιρούνια κτλ.).

Κι ύστερα περάσανε από πάνω τους, άλλοτε με πάταγο και άλλοτε στα βουβά, εμπύρετες, άχρωμες και ταραγμένες δεκαετίες μαζί με τις ερπύστριες των Γερμανών, των Άγγλων, των Συνταγματαρχών, των εργολάβων, και τα Εξάρχεια έζησαν νύχτες «πολλές μέσα σε λίγην ώρα» […] ενώ παράλληλα στον «αφρό των ημερών» συνέχιζαν να βιώνουν τον κατακλυσμό της «προόδου». Μια συμβατική κοσμογονία, που ωστόσο ελάχιστοι από τους μυριάδες «γηγενείς» και μετοίκους, θαμώνες και περαστικούς που διέτρεξαν βιαστικά τα δρομάκια και αργότερα επιλεκτικά τους μύθους της γειτονιάς, απέκτησαν ποτέ πλήρη συνείδηση της ροής της.

Οι Ανθρωποφύλακες, το ιστορικό βιβλίο του Περικλή Κοροβέση, κυκλοφορεί σε μια επετειακή έκδοση, με αφορμή τη συμπλήρωση 50 χρόνων από την πρώτη του κυκλοφορία!

Μια συγκλονιστική μαρτυρία, ενός ανθρώπου που υπέφερε από τα βασανιστήρια της χούντας – μια αδυσώπητη καταγγελία ενάντια στην καταπίεση, τον φασισμό, τη βία της εξουσίας.Ένα ντοκουμέντο επίκαιρο όσο ποτέ άλλοτε.

...Ο ΣΕΡΙΦΗΣ ΓΚΑΡΕΤ, ΦΙΛΟΣ ΤΟΥ ΗΤΑΝ ΠΑΛΙΑ.
ΣΤΗΝ ΙΔΙΑ ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΗΤΑΝ ΜΑΖΙ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ.
ΜΙΑ ΗΣΥΧΗ ΝΥΧΤΑ, ΜΙΑ ΟΛΟΦΩΤΗ ΑΠ' ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ ΒΡΑΔΙΑ,
Ο ΓΚΑΡΕΤ ΚΟΥΝΙΟΤΑΝ ΒΑΡΙΕΣΤΗΜΕΝΑ ΣΕ ΜΙΑ ΠΟΛΥΘΡΟΝΑ ΠΑΛΙΑ.
ΚΑΒΑΛΑΡΗ ΜΟΝΑΧΙΚΟ ΕΙΔΕ ΝΑ ΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΒΑΘΟΣ ΜΑΚΡΙΑ.
ΓΝΩΡΙΣΕ ΑΜΕΣΩΣ ΤΟΝ ΠΑΛΙΟ ΤΟΥ ΦΙΛΟ ΜΠΙΛΥ ΔΕ ΚΙΝΤ.
ΚΑΠΟΤΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΤΟΝ ΕΛΕΓΕ ΜΟΝΟ ΕΪΤΡΙΜ.

Ο ΜΠΙΛΥ ΤΟΝ ΕΙΧΕ ΔΕΙ ΠΡΩΤΟΣ ΑΥΤΟΣ ΚΑΛΑ.
ΗΞΕΡΕ ΟΤΙ ΠΡΟΔΩΣΕ, ΚΑΙ ΠΗΓΕ ΣΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΤΗΝ ΠΛΕΥΡΑ.
ΑΡΝΙΟΤΑΝ ΝΑ ΤΑ ΠΙΣΤΕΨΕΙ ΟΜΩΣ ΟΛΑ ΑΥΤΑ.
ΜΙΑ ΠΕΡΗΦΑΝΙΑ ΤΟΝ ΚΡΑΤΑΓΕ ΠΑΝΤΑ ΨΗΛΑ.

Από τότε που υπάρχει φασισμός, υπάρχει και αντιφασισμός - γνωστός επίσης ως "antifa". Γεννημένο από την αντίσταση εναντίον του Μουσολίνι και του Χίτλερ τις δεκαετίες του 1920 και του 1930, το αντιφασιστικό κίνημα αναπτύχθηκε τις επόμενες δεκαετίες και σήμερα αποτελεί την αιχμή του δόρατος απέναντι στην ξενοφοβία, τον ρατσισμό και τον φασισμό.

Ο Πιοτρ Κροπότκιν, ο σοφός «αναρχικός πρίγκιπας», απαντώντας σε μια επιστολή του ακάματου αναρχικού ιστορικού Μαξ Νετλάου, διατυπώνει τις ενστάσεις του σχετικά με το κατά πόσο η «ατομικιστική αναρχία» μπορεί να συμβάλει στον αγώνα της ανθρώπινης απελευθέρωσης. Η πολιτική φιλοσοφία του Κροπότκιν, εστιασμένη αταλάντευτα στην Αλληλοβοήθεια, την Αλληλεγγύη, τον Αναρχοκομμουνισμό και την Κοινωνική Απελευθέρωση, αντιδρά δικαιολογημένα απέναντι σε κάθε προσπάθεια απελευθέρωσης του Εγώ που δεν λαμβάνει υπόψη ότι ελεύθερος άνθρωπος σε μια ανελεύθερη κοινωνία δεν μπορεί να υπάρξει. […]