Ο καυτός ήλιος του Αυγούστου, μια βίλα γεμάτη φαντάσματα... Στα υπόγεια δωμάτια της, το μέρος του σπιτιού που βρίσκεται κάτω από την επιφάνεια του εδάφους, μέσα στο σκοτάδι ελευθερώνεται ένα αηδιαστικό πλήθος από κατσαρίδες, ποντίκια και αράχνες. Η σκοτεινή πλευρά εισβάλλει απότομα. Έτσι όπως στον πολιτισμό ξυπνάει η βαρβαρότητα, με βιαιότητα, εξαπάτηση και διαφθορά. Η βίλα, μια αρχιτεκτονική απάτη που προήλθε από οικοδομική αυθαιρεσία. Το κρυμμένο υπόγειο υπήρξε το μέρος που βασανίστηκε ωμά το κορμί μιας αθώας ανήλικης κοπέλας. |
Ο Μονταλμπάνο ζει τη νύχτα. Σκάβει το σκοτάδι της. Μπροστά του ανοίγεται ένας λαβύρινθος από καθρέφτες. Χάνεται στους μαιάνδρους, καθώς ακολουθεί την αντανάκλαση τους: η προειδοποίηση και η νουθεσία της καλής και της κακής του συνείδησης.
|
Λίγο έχουμε ασχοληθεί στην Ελλάδα επιστημονικά με το φαινόμενο του αναρχισμού και της δράσης του - δράσης που δηλώνει όχι μόνον απαξίωση αλλά και εναντίωση απέναντι στην κοινωνική κανονικότητα, καθώς και απόρριψή της.
Πού οφείλεται αυτή η όλο και πιο έντονη νοηματοδότηση του "έξω κόσμου" ως χώρου βέβηλου και η χρήση τυφλής βίας ως μέσου δράσης; Και πώς συνδέεται ο αναρχισμός με την ευρύτερη ελληνική κουλτούρα;
|
"Δεν έχω ανάγκη να σκύψω και να μετρήσω τα αποτυπώματα των υποδημάτων, να μαζέψω τις γόπες των τσιγάρων και να εξετάσω τα τσακισμένα γρασίδια. Μου αρκεί να καθίσω στην καρέκλα μου και να σκεφτώ".
|
«Βατράχια τύπου Αυστρίας»:
Κάποιος πήγε κι έριξε πολύ νερό, πολύ νερό και το μέρος μετά το είπανε Βερτερζέε.
Ζέε θα πει λίμνη. Φτιάσανε λοιπόν γύρω της έλατα ψηλά και χορταρικά στις όχθες, βάψανε γαλάζια την επιφάνεια. Όταν όμως είναι συννεφιά, ο δήμος της εγκρίτου πόλεως Κλανγκενφούρτ, αλλάζει το χρώμα και το κάνει μολυβοκαφετί. Μέσα στο νερό γεννηθήκανε κότερα, βάρκες, κρις-κραφτ, βενζινάκατοι, τέτοια αντικείμενα. Γύρω φυτρώσανε ξενοδοχεία και βίλες.
Α, ναι, και "Γκαστχάουζ". |
"Ο ΜΑΓΚΟΥΦΗΣ":
Καραγκιόζηδες. Μπουναμάδες. Ψυχρούλα. |
"Η εποχή μας, με τις εφιαλτικές της αναμνήσεις από τα φοβερά γεγονότα πού έζησεν επί ολόκληρα χρόνια, με την ανησυχίαν πού χαρακτηρίζει ακόμη την διεθνή ζωήν και με τις τόσες σκοτούρες πού αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι καθημερινώς, έχει κάτι το αγωνιώδες, το σχεδόν δραματικό. Αυτός είναι ο λόγος πού κάνει όλες τις χώρες να αντιδρούν με όλα τα μέσα πού διαθέτουν, για να προκαλέσουν μιαν ηθικήν ανακούφιση, να δημιουργήσουν λίγη πνευματική δροσιά. Μεταξύ των μέσων αυτών, το δραστικότερο θεωρείται το χιούμορ, ό,τι δίνει την πρόσχαρη, τη γελαστή άποψη της ζωής. |
"Αμβούργο":
Ένα λιμάνι με σκούρα λυπημένη θάλασσα. Καράβια που σφυρίζουν ασταμάτητα. Δρόμοι με σκύρα. Γυναίκες της χαράς.
Το Αμβούργο είναι το πιο μεγάλο και το πιο ζωντανό λιμάνι της Άσπρης Θάλασσας... Ο πόλεμος γκρέμισε τις παλιές βρώμικες γειτονιές του και το ξανάφτιαξε μεγάλο και όμορφο. Από το Ρατάους, το Δημαρχείο, μέχρι κείνη την περίεργη λεωφόρο με τα παράξενα καμπαρέ, που οι γυναίκες ποζάρουν στις βιτρίνες τους με κομπινεζόν. Μια πολιτεία, για όλα τα γούστα και όλα τα βαλάντια... |
Πέρασε ανόητα τα πρώτα νιάτα του, ανάμεσα σε γεωμετρικές εξισώσεις και σε πατρικές συμβουλές. Όταν το έσκαζε απ' το Πολυτεχνείο -κι αυτό γινότανε κάθε φορά που είχε φροντιστήριο χημείας- πήγαινε σ' ένα καφενεδάκι, μαζί με τους άλλους, κι έπαιζε μπιλλιάρδο, ξοδεύοντας εκεί το λίγο του χαρτζηλίκι. Ύστερα βλαστημούσε σαν ναύτης, κάπνιζε δεύτερα τσιγάρα και εξουδετέρωνε τη μυρωδιά τους με μέντες. Ο πατέρας του είχε τρία κουτσούβελα, μέτρια περιουσία κι αυστηρές αρχές. |
Όλοι οι λαοί, θέλουνε να λένε πως έχουνε μια πολύ παλιά ιστορία. Είναι σαν τους νεόπλουτους που, θέλουνε καλά και σώνει, ν' αποδείξουνε ότι ανήκουνε σε πολύ παλιά οικογένεια.
Λοιπόν, ούτε η Γαλλία δεν γλύτωσε και ξεκινάει εδώ και... τριάντα χιλιάδες χρόνια. Ήτανε λέει στο Βαζέρ, στην επαρχία που τη λένε σήμερα Περιγκόρ, κάτι σπηλιές, δάση, βράχια και κει μέσα ανακαλύψανε μια, ας την πούμε, προϊστορική πόλι. |
"Σε όλη τη γη, στην Ασία, στην Ινδονησία, στην Αυστραλία, στην Αφρική, στην Ευρώπη, ανακαλύπτονται κάθε μέρα σκελετοί και κρανία ανθρώπων που ζήσανε εδώ και πενήντα χιλιάδες χρόνια, ακόμα και παραπάνω. Βγαίνουνε, λοιπόν, οι σοφοί και λένε ό, τι θέλουνε για τούτους τους πρωτόγονους προγόνους μας. Θεωρίες, μελέτες, συμπεράσματα, διατυπώσεις. Κι εμείς τα διαβάζουμε κι ανοίγουμε το στόμα, "τσ, τσ, τσ", "για δες κάτι πράγματα" και καμαρώνουμε που γίναμε πολιτισμένοι και. . . δεν τρωγόμαστε μεταξύ μας σαν και κείνους. . . |
|
