ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ / CONTENTS
Το κρησφύγετο / The hiding place
Ηλέκτρισε / Charged
Η πρόβα / The rehearsal
Πέρα από τις δυνάμεις μου / Well beyond my powers
Σούρουπο / Dusk
Οι κτύποι / Throbbing
Στη Χαλκιδική / On Halkidiki
Συγχρωτισμός / Interacting
Ο Δίσκος / The tray
Μασκάρεμα / Disguise
Θετική ενέργεια / Positive energy
Φανελάκι / Nightshirt
Από πρώτο χέρι / First-hand
Ψηφίδα / One facet 32/33
Να τους προλάβω / Catching up to them
Μεράκια / Soul tunes
Ήττα/Defeat |
«Μοιάζει πιο πολύ παλιά η αισιοδοξία με την οποία η Γαλλική Επανάσταση είχε χαιρετίσει το νόμο ως λύτρωση από την τυραννία και ως βασιλική οδό προς την ελευθερία και την ισότητα. Ο ρόλος του νόμου άλλαξε θεμελιακά ήδη από τον 19ο αιώνα. Δεν ενσάρκωνε πια την ιδέα της επαναστατικής δικαιοσύνης. Έγινε ένα εργαλείο της αστικής πολιτικής στα χέρια των εθνικών κοινοβουλίων που στρεφόταν τόσο ενάντια στο φεουδαλικό παρελθόν όσο και στο ολοένα και πιο απειλητικό "κοινωνικό ζήτημα". Με λίγα λόγια, ο νόμος έγινε ένα μέσο κοινωνικού ελέγχου. |
"Η μουσική, μικρέ", είπε στρέφοντας το βλέμμα του στο απορημένο δικό μου βλέμμα, "ναι, η μουσική, Νίκο, μας πήγαινε και μας έφερνε, και συνεχίζει να μας πηγαίνει και να μας φέρνει, όσους έχουμε απομείνει -ή να πω: ξεμείνει;-, ξέρω κι εγώ, τέλος πάντων, τα τραγούδια, η μουσική, και ο κινηματογράφος, και κάποια βιβλία. Ήμασταν παιδιά του βινυλίου, του σελιλόιντ, και του χαρτιού".
|
Οι κάτοικοι της Δυτικής Ευρώπης βιώνουν όλο και πιο συχνά το συναίσθημα ότι δεν αναγνωρίζουν πλέον τη χώρα τους. Στο Λουξεμβούργο, το φαινόμενο αυτό συνδέεται με μια σειρά οικονομικών εξελίξεων που ανέδειξαν αυτό το μικρό κράτος σε ένα από τα πλουσιότερα στον κόσμο... |
Μια συλλογή δοκιμίων πάνω σε διάφορα θέματα από μια από τις πιο δυνατές πένες της παγκόσμιας λογοτεχνίας.
|
Έτσι έγινε και είδα το Εκκρεμές. […] |
|
|
Το έργο αυτό, το οποίο υπογράφει ένας από τους πιο σημαντικούς κοινωνικούς επιστήμονες της εποχής μας, αποτελεί μια σημαντική συνεισφορά στο πεδίο της θεραπευτικής σκέψης και πρακτικής. Προκλητικό και καινοτόμο, εξετάζει και αναλύει, υπό το πρίσμα του κοινωνικού κονστρουξιονισμού, τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι νοηματοδοτούν τον κόσμο, αλλά και τις νέες προοπτικές για την κατανόηση και την πρακτική της ψυχοθεραπείας που προκύπτουν από αυτή τη δημιουργία νοήματος.
|
Η δημιουργία του ελλαδικού απολυταρχικού κράτους το 1832, και μάλιστα ως θνησιγενούς προτεκτοράτου, σήμανε την ολοκληρωτική αποτυχία της ελληνικής επανάστασης και την εγκαινίαση μιας θανάσιμης αντιμαχίας με τον ελληνισμό, ο οποίος βίωνε αδιάκοπα από την αρχαιότητα έως τότε το ανθρωποκεντρικό γινόμενο της ελευθερίας, και μάλιστα στη φάση της οικουμένης. |
Αυτά τα ερωτήματα θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας. Να σας τα χαρίσω σε ένα μικρό βιβλιαράκι, να το βάλω κρυφά στην τσέπη σας. Ίσως μια μέρα να καθίσουμε στο μικρό βιεννέζικο σαλονάκι. Δεν ξέρω πού είναι τώρα. Να μιλήσουμε. Να κοιτάξουμε ο ένας τον άλλο στα μάτια. Ίσως ένα δάκρυ να κυλήσει στο μάγουλο. Ίσως να σκάσει ένα χαμόγελο. Ίσως να παραδεχτούμε τον κοινό μας πόνο. Να βρούμε λίγη από την παραμυθία που έχουμε τόσο ανάγκη.
|
Ένα διόλου αξέχαστο ταξίδι με τον Υπερσιβηρικό και τριάντα τρεις ακόμα αφηγήσεις με άξονα την ιλαροτραγωδία του επουσιώδους και την αμφιλεγόμενη σοβαρότητα του ανθρώπινου βίου.
|
Η μαύρη υπηρέτρια Queenie, η θεία Άννα που λατρεύει την όπερα (και θέλει να το σκάσει με τη φίλη της, τη Σωσώ, η οποία όμως τελικά κάνει έναν «καλό γάμο» κι εγκαταλείπει την Άννα), η Καγκελάριος Μέρκελ, η γιαγιά Ματούλα, μια-δυο ανώνυμες μανούλες, μια σύζυγος που ζηλεύει, μια εικονογράφος, μια άτσαλη σερβιτόρα: Μετά τη Γλώσσα τους (Νεφέλη, 2019), όπου περιγράφει έναν «ανδρικό» κόσμο ανηλεούς «πολεμικής» βίας, ο Ορφέας Απέργης, στο καινούριο ποιητικό βιβλίο του, ξαναπιάνοντας το νήμα της βίας, παρακολουθεί τη βία που ασκείται στις γυναίκες εξακολουθητικά, κοινωνικά, πολλές φορές σιωπηρά, και |
