Αυτό το βιβλίο εξετάζει τη σκέψη του Κορνηλίου Καστοριάδη και τη ριζοσπαστική εναλλακτική πρόταση που παρουσιάζει σε σχέση με τη σκέψη του Μισέλ Φουκώ σε τρεις βασικές έννοιες, κεντρικές στη θεωρία και των δύο διανοητών: το υποκείμενο, την παραγωγή κοινωνικής σημασίας και παράστασης και την κοινωνική και πολιτισμική αλλαγή. Αν και τα συμπεράσματά τους ήταν διαφορετικά, ο Καστοριάδης και ο Φουκώ αντιμετώπισαν παρόμοιες θεωρητικές και πολιτικές προκλήσεις και ασχολήθηκαν με κοινά ερωτήματα.

Το βιβλίο αυτό, που απευθύνεται πρωτίστως σε φοιτητές και φοιτήτριες ανθρωπιστικών σπουδών, δεν αποτελεί ακόμη μία εισαγωγή στην πολιτική φιλοσοφία, αλλά θέτει ορισμένες αναγκαίες προϋποθέσεις που διευκολύνουν μια εισαγωγική προσέγγιση σε αυτόν τον κλάδο της φιλοσοφίας. Υπό αυτό το πρίσμα, στα δύο πρώτα κεφάλαια επιχειρείται να κατανοηθεί η πολιτική φιλοσοφία διαμέσου της διατύπωσης μιας εύλογης περιγραφής της, της διερεύνησης των σχέσεών της με συγγενείς χώρους και του προσδιορισμού τού ρόλου της σε μια δημοκρατική κοινωνία.

Μόνο ο νηφάλιος στοχασμός μπορεί να διαλύσει τα αιματώματα, που δημιουργεί κάθε τόσο η Ιστορία, διαρρηγνύοντας τα αγγεία των ερμηνειών επί ερμηνειών, με βίαια χτυπήματα - χτυπήματα που σχεδόν πάντα αφορούν στην αχρειότητα της δίψας για πλούτο και εξουσία και πάντα μα πάντα καλύπτουν τα κίνητρά τους με ερμηνείες, θύματα των οποίων πέφτουν οι τυφλωμένοι, ατίθασοι άνθρωποι.

Στον "Μονοδιάστατο άνθρωπο" ο Marcuse αντιτίθεται με δριμύτητα στον πλατιά διαδεδομένο τρόπο σκέψης τον οποίο ο ίδιος αντιλαμβάνεται ως μονοδιάστατο - τη μη κριτική και κομφορμιστική αποδοχή των υπαρχουσών δομών, νορμών και συμπεριφορών. Υποστηρίζει ότι τα μέλη των δυτικών κοινωνιών, καπιταλιστικών και κομμουνιστικών, πρέπει να ανακτήσουν την ατομικότητα και την προσωπική ελευθερία τους ενάντια στην καταπίεση του τεχνολογικοποιημένου κατεστημένου.

Το θέμα της πολιτικής φιλοσοφίας είναι η Πόλη του Ανθρώπου. Η Πόλη και ο Άνθρωπος είναι αναμφίβολα το θέμα της κλασικής πολιτικής φιλοσοφίας. Η μοντέρνα πολιτική φιλοσοφία, παρ' ότι στηρίχτηκε στην κλασική πολιτική φιλοσοφία, τη μετασχημάτισε κι έτσι δεν ασχολείται πλέον με αυτό το θέμα βάσει των αρχικών όρων του. Ωστόσο δεν μπορεί κανείς να κατανοήσει τον μετασχηματισμό, όσο νόμιμος κι αν είναι, εάν δεν έχει κατανοήσει την πρωτότυπη μορφή.

Το "Για την κυβέρνηση των ζωντανών" είναι ένας κύκλος Παραδόσεων με κομβική θέση στην εξέλιξη της σκέψης του Μισέλ Φουκώ.

Δοκιμιογράφος, μυθιστοριογράφος, ζωγράφος, μεταφραστής, πρώην δομινικανός δόκιμος μοναχός, κάποιες φορές φοιτητής θεολογίας, ο Πιέρ Κλοσσοφσκί είναι ένας από τους αυθεντικότερους και τους επινοητικότερους καλλιτέχνες του 20ού αιώνα.

Ο Σαρτρ έδωσε τη διάλεξη Ο υπαρξισμός είναι ένας ανθρωπισμός τον Οκτώβριο του 1945, θέλοντας να παρουσιάσει σε συνοπτική μορφή τις βασικές θέσεις της φιλοσοφίας του και να την υπερασπιστεί απέναντι σε ορισμένες συχνές παρανοήσεις. Η διάλεξη δόθηκε από στήθους και κυκλοφόρησε ως βιβλίο λίγο αργότερα, ελάχιστα επανεπεξεργασμένη. Το βιβλίο αναδείχτηκε στο πιο πολυδιαβασμένο, πιθανότατα, φιλοσοφικό κείμενο του 20ού αιώνα.

Η τεμπελιά ήταν ανέκαθεν το δυνατό μου σημείο. Δεν υπερηφανεύομαι γι' αυτό, είναι κάτι σαν χάρισμα και ελάχιστοι το διαθέτουν. Υπάρχουν πολλοί οκνηροί άνθρωποι και πολλοί χασομέρηδες, αλλά ένας αυθεντικός τεμπέλης είναι σπάνιο είδος. Δεν είναι κάποιος που περιφέρεται άσκοπα με τα χέρια στις τσέπες του. Αντιθέτως, το κύριο χαρακτηριστικό του είναι πως είναι πάντα τρομερά πολυάσχολος. Κανείς δεν μπορεί να απολαύσει την τεμπελιά αν δεν έχει άφθονη δουλειά να κάνει.