Τέσσερα χρόνια κλείνουν από το ξεκίνημα της δίκης της εγκληματικής ναζιστικής συμμορίας της Χρυσής Αυγής. Ένας δικαστικός μαραθώνιος, όπως τον έχουν χαρακτηρίσει οι συνήγοροι της Πολιτικής Αγωγής του αντιφασιστικού κινήματος, ένας μαραθώνιος που όμως πλέον έχει μπει για τα καλά στην τελική ευθεία.
Είναι μια ιστορική δίκη διεθνούς σημασίας, για το τι σημαίνει η αντιμετώπιση της φασιστικής απειλής σε μια περίοδο ανόδου της ακροδεξιάς που πρόσφατα έδειξε το πιο φρικιαστικό της πρόσωπο με το μακελειό στη Νέα Ζηλανδία.

Η εκδήλωση ήταν ενταγμένη στις εκατό εκδηλώσεις σε εκατό πόλεις, για τη συμπλήρωση του ενός αιώνα ζωής και δράσης του ΚΚΕ.

Με τη σημερινή μας εκδήλωση, για τις εξελίξεις στην ΕΥΑΘ τις θέσεις του Κόμματός μας, δίνουμε συνέχεια σε μια σε αγωνιστικών παρεμβάσεων και πρωτοβουλιών για τα ζητήματα της διαχείρισης του νερού και της αναβάθμισης των υποδομών ύδρευσης-αποχέτευσης, επεξεργασίας λυμάτων, αντιπλημμυρικής προστασίας.

Είναι η Δικαιοσύνη ταξική;
Είναι ένας ανεξάρτητος θεσμός ή υπηρετεί την εκάστοτε πολιτική εξουσία;
Έχει ο λαός το δικαίωμα να κρίνει την Δικαιοσύνη; 
Η "προλεταριακή δικαιοσύνη", όπως εφαρμόστηκε στη Σοβιετική Ένωση συνιστούσε πρόοδο ή οπισθοχώρηση σε σχέση με το αστικό δίκαιο;

Τι είναι τα Κίτρινα Γιλέκα; Δεν μπορούμε εμείς, ως συντακτική της Βαβυλωνίας να μιλήσουμε εκ μέρους κάποιου κινήματος ενόσω ακόμη κινείται. Ούτε, βέβαια, μπορούμε να το αγνοήσουμε και να μην μιλήσουμε γι' αυτό. Χρειάζεται να αναστοχαστούμε αυτά τα κινήματα, να δούμε ποια είναι η σύνδεσή τους και η σημασία τους για εμάς. Σκοπός του παρόντος τόμου είναι να θέσει τη βάση αυτού του αναστοχασμού σε έναν διάλογο με τα κείμενα των ανθρώπων που ζουν αυτό το κίνημα, που μετέχουν σε αυτό, που βιώνουν τη συλλογική πράξη που το αναδημιουργεί σε κάθε βήμα.

«Για αιώνες, βασιλιάδες, άρχοντες, εκκλησίες, ηγέτες φέρονταν στους ανθρώπους σαν να είναι ένα άθλιο ελεεινό κοπάδι που έπρεπε να κουρευτεί και να θανατωθεί. Και για αιώνες, οι απόκληροι -χάρη στον απατηλό αντικατοπτρισμό του παραδείσου και της τρομακτικής εικόνας της Κόλασης- ήταν πειθήνιοι και ζούσαν στη φτώχεια και την σκλαβιά. Είναι καιρός αυτό το απεχθές ανοσιούργημα, αυτή η άθλια απάτη να λάβει τέλος!

Το σύγχρονο καθεστώς των εργασιακών σχέσεων δε σου επιτρέπει να αναζητήσεις μία δουλειά που μπορεί να σε βοηθήσει να επιβιώσεις, σύμφωνα με τις απαιτήσεις του αστικού περιβάλλοντος. Οι προϋποθέσεις για να αποκτήσεις μία θέση είναι υπερβολικές και ανήκουν στη σφαίρα του φανταστικού. Ζητάνε προϋπηρεσία δέκα ετών, αλλά ζητάνε να είσαι και νέος/α. Θέλουν να μπορείς να παίρνεις πρωτοβουλίες, αλλά να μην είσαι καθόλου αυτόνομος/η.

"Τα Σοβιέτ στη Δύση", ο τίτλος αυτού του βιβλίου, μοιάζει σαν απόπειρα να συνταιριαστούν δυο άσχετα πράγματα. Η λέξη σοβιέτ φέρνει αμέσως στο μυαλό τη Ρώσικη Επανάσταση. Το πρώτο σοβιέτ εμφανίστηκε στην επανάσταση του 1905, από αντιπροσώπους που εξέλεξαν οι απεργοί στα μεγάλα εργοστάσια της Πετρούπολης. Επανεμφανίστηκαν στην επανάσταση του Φλεβάρη 1917 και με την ηγεσία των μπολσεβίκων πήραν την εξουσία τον Οκτώβρη.
Όμως τα σοβιέτ στη Δύση υπήρξαν στην πραγματικότητα.

Το σύντομο τούτο πόνημα επιχειρεί να ιχνογραφήσει ορισμένους σταθμούς της μακράς διαδρομής έως τη Συμφωνία των Πρεσπών και να δείξει τον ορίζοντα που αυτή ανοίγει στο γεωπολιτικό πεδίο της πατρώας βαλκανικής ενδοχώρας μας.

Φυσικά δεν μας διαφεύγει ο "φιλικός" αντίλογος των χορτάτων της αντίπερα όχθης. Με λεπτή ταξική ειρωνεία διατείνονται, καθώς χορεύουν το καθεστωτικό τους βαλς, ότι η προοπτική μιας Ελλάδας και ενός κόσμου χωρίς εκμεταλλευτές και καταπιεζόμενους, χωρίς πλούσιους και φτωχούς, χωρίς κεφαλαιοκράτες "αφέντες" και μισθωτούς "δούλους", στην καλύτερη περίπτωση συνιστά δονκιχοτισμό και ουτοπία. Εξίσου "φιλικά", λοιπόν απαντάμε: "Ένας χάρτης του κόσμου που δεν περιέχει την Ουτοπία δεν αξίζει να τον κοιτάξεις καν, γιατί αφήνει έξω τη μόνη χώρα όπου η Ανθρωπότητα πάντα θα προσγειώνεται.

"Η αξία ενός βιβλίου, μεταξύ άλλων, μετράται και από το αν ο κάτοχός του θα αισθανθεί την ανάγκη, αφού περάσει κάποιος χρόνος από την πρώτη ανάγνωση, να το αναζητήσει και πάλι. Για να θυμηθεί κάτι, για να τον βοηθήσει στην προσπάθεια του να βάλει τα πράγματα στη θέση τους, για να ανακτά το υλικό που είναι απαραίτητο, ώστε να εξηγήσει το επίκαιρο. Από αυτή την άποψη, το βιβλίο αυτό είναι σίγουρο ότι θα μας χρειαστεί αρκετές φορές στο μέλλον".

Νίκος Καραντηνός 
από τον Πρόλογο της πρώτης Έκδοσης