Το όριο ανάμεσα στην επιστημονική φαντασία και την πραγματικότητα γίνεται δυσδιάκριτο στις μέρες μας. Χάρη στην αλματώδη πρόοδο της τελευταίας δεκαετίας, η τεχνητή νοημοσύνη διεισδύει στις πιο διαφορετικές πλευρές της σύγχρονης ζωής. Αλγόριθμοι αναγνωρίζουν πρόσωπα σε βίντεο από κάμερες παρακολούθησης, υπολογιστές και φορητές συσκευές επικοινωνούν με τον άνθρωπο σε φυσική γλώσσα, νευρωνικά δίκτυα διαβάζουν αξονικές τομογραφίες, αυτοκινητοβιομηχανίες ετοιμάζουν αυτόνομα ΙΧ, χωρίς οδηγούς.

'Τα σχόλια που μας άφησε ο Μαρξ για τους νόμους κίνησης του κεφαλαίου και για τις εσωτερικές τους αντιφάσεις [...] αποδείχτηκε πως βρίσκονταν πολύ μπροστά από την εποχή τους. Σήμερα βλέπουμε πως ήταν πολύ πιο αιχμηρά και οξυδερκή από τις μονοδιάστατες μακροοικονομικές θεωρίες των σύγχρονων οικονομικών, που αποδείχτηκαν τόσο λειψές όταν «τράκαραν» επάνω στο Κραχ του 2007-2008 και στα μακρόσυρτα μεθεόρτιά του.

Ο ναζισμός, η πιο απάνθρωπη θεωρία και πρακτική που παρουσιάστηκε στη σύγχρονη ιστορία του καπιταλισμού, υπήρξε ένα πολιτικό και ιδεολογικό ρεύμα που χαράχτηκε βαθιά στη μνήμη της ανθρωπότητας.
Μελετώντας κάποιος τα ιστορικά δεδομένα του Μεσοπολέμου και του Β' Παγκόσμιου Πολέμου, δεν μπορεί παρά να αναρωτηθεί: Ποιο ήταν το κοινωνικό υπόβαθρο που γέννησε αυτό το ιστορικό εξάμβλωμα; Μήπως αυτή η απίστευτη συσσώρευση φρικαλεοτήτων οφείλεται στην ανθρώπινη φύση;

Συμπληρώθηκαν 70 χρόνια από τη λήξη του ελληνικού εμφυλίου πολέμου, τουλάχιστον με τη μορφή της στρατιωτικής σύγκρουσης, αλλά και 75 χρόνια από τα "Δεκεμβριανά" της Αθήνας. Κι όμως, ακόμα και σήμερα πολλές πλευρές και θέματα παραμένουν σχεδόν άγνωστα, σημαντικές πτυχές μένουν στο σκοτάδι της ιστορικής έρευνας ή δεν αποτελούν "κεκτημένη" γνώση των επόμενων γενεών.

Η εβραϊκή νεοτερικότητα ξετυλίχτηκε μεταξύ Διαφωτισμού και Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ανάμεσα στις ζυμώσεις που προετοίμασαν τη Χειραφέτηση και στο τραύμα που επέφερε η ναζιστική γενοκτονία. Άνθισε μέσα στους δυο αυτούς αιώνες με επίκεντρο την Ευρώπη, δημιουργώντας ένα ασυνήθιστο κύμα πνευματικού, λογοτεχνικού, επιστημονικού και καλλιτεχνικού πλούτου. Όμως η διαδρομή της εβραϊκής νεοτερικότητας εξαντλήθηκε. Αφού είχαν σταθεί βασική εστία της κριτικής σκέψης του δυτικού κόσμου, οι εβραίοι βρέθηκαν, με μια παράδοξη αντιστροφή, στην πλευρά της κυριαρχίας.

Εδώ είναι Βαλκάνια Sarah, τι περιμένεις; Η συγγραφέας των "Σημειώσεων από τα Βαλκάνια" άκουγε συχνά αυτήν τη φράση κατά τη διάρκεια της μακρόχρονης επιτόπιας έρευνάς της στην Ήπειρο της δεκαετίας του '90. Το βιβλίο αυτό είναι το αποτέλεσμα της προσπάθειάς της να την αφουγκραστεί...
Μετατρέπει λοιπόν ένα ερευνητικό έργο που εστιάζει στους τρόπους που οι διαφορετικές χρονικότητες εγγράφονται στο τοπίο, σε μια ανθρωπολογική έρευνα με ζητούμενο τη διερεύνηση της σχέσης τόπου, χρόνου, συνόρου και «ελληνικότητας - βαλκανικότητας».

Η έκδοση περιλαμβάνει τα υλικά από τις εκδηλώσεις «Ζωή χωρίς εκμετάλλευση στην εποχή της “ψηφιακής οικονομίας”» και «Τα “Τσέρνομπιλ” του καπιταλισμού πίσω από το μύθο της “πράσινης” ανάπτυξης», που πραγματοποιήθηκαν στο πλαίσιο του 45ου Φεστιβάλ ΚΝΕ-Οδηγητή.

«Είκοσι χρόνια πριν, όταν πρωτοεμφανίστηκε το βιβλίο μας "Αυτοκρατορία", οι οικονομικές και πολιτισμικές διαδικασίες της παγκοσμιοποίησης είχαν καταλάβει την κεντρική σκηνή της πολιτικής ανάλυσης: καθώς είχε αρχίσει μια ολοένα και μεγαλύτερη ανάμειξη και αλληλεπίδραση των οικονομικών και πολιτισμικών σχέσεων, όλοι μπορούσαν να δουν ότι κάποιου είδους νέα παγκόσμια τάξη αναδυόταν. Σήμερα, η παγκοσμιοποίηση έχει γίνει και πάλι κεντρικό ζήτημα, όμως τώρα πια δημοσιογράφοι, πολιτικοί και πανεπιστημιακοί ολόκληρου του πολιτικού φάσματος, εκφωνούν τον επικήδειό της.