Οι θεωρητικές αλήθειες, που μετασχηματίστηκαν σε πρακτική δύναμη μέσα σε αυτό το κίνημα, ήταν φυσικά λιγότερο πολυάριθμες από τα κακά τα οποία είχε προκαλέσει η επιβεβαίωσή τους.

Έχω την ακλόνητη πεποίθηση ότι ο αναρχισμός είναι η πιο ορθολογιστική και η πιο λειτουργική άποψη για μία ελεύθερη και αρμονική κοινωνία. Εξάλλου, είμαι πεπεισμένος ότι θα πάρει σάρκα και οστά στη διαδρομή της εξέλιξης της ανθρωπότητας. Το θέμα είναι πότε θα γίνει πράξη αυτή η πεποίθηση. Αυτό θα είναι συνάρτηση δύο παραγόντων: πρώτα από το πότε θα είναι έτοιμες οι συνθήκες για την πλειοψηφία των ανθρώπων, δηλαδή πότε η ζωή των περισσοτέρων ανθρώπων, προπάντων των εργαζομένων θα γίνει υλικά και πνευματικά αφόρητη.

Οι ανισότητες ήρθαν στο προσκήνιο ως πολιτικό ζήτημα πρώτου μεγέθους κατά τη διάρκεια της πρόσφατης παγκόσμιας οικονομικής κρίσης. Το διεθνές κίνημα Occupy, τα Panama και Paradise Papers, η επικράτηση του Τραμπ στις ΗΠΑ, η ψήφος του αγγλικού λαού υπέρ του Brexit, η κρίση της ευρωζώνης, η απόκλιση της περιφέρειας της Ε.Ε. και η περιθωριοποίηση εκτεταμένων κοινωνικών στρωμάτων με τις πολιτικές λιτότητας, η άνοδος του ευρωσκεπτικισμού και της εθνικιστικής δεξιάς και ακροδεξιάς, σήμαναν συναγερμό. 

Ένα από τα πιο σοβαρά προβλήματα που ανέδειξε η παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008 ήταν η διεύρυνση της οικονομικής ανισότητας τις τελευταίες δεκαετίες, τόσο στις αναπτυσσόμενες όσο και στις ανεπτυγμένες χώρες.

Υπάρχει ένας πολύ περιληπτικός τρόπος για να συνοψίσουμε το βασικό μήνυμα αυτής της μελέτης. Ο Μαρξ, στα ώριμα γραπτά του, υπογραμμίζει κάτι που απουσιάζει από όλες τις ετερόδοξες προσεγγίσεις του καπιταλισμού: τη σύλληψη της αξίας ως κοινωνικής σχέσης. Στο μαρξικό σύστημα οι έννοιες της αξίας, του χρήματος, του κεφαλαίου, της ιδεολογίας, της χρηματοπιστωτικής σφαίρας και της πάλης των τάξεων συνδέονται συστηματικά μεταξύ τους. Σε γενικές γραμμές, αυτός ακριβώς ήταν ο στόχος της έρευνας του παρόντος βιβλίου.

ΠΡΟΛΟΓΟΣ
1. ΕΙΣΑΓΩΓΗ: ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΥΦΕΣΗΣ
2. ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΤΡΑΠΕΖΙΚΗ ΑΣΤΑΘΕΙΑ
3. ΔΑΣΜΟΙ, ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΕΜΠΟΡΙΟΥ
4. Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ
5. Η ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΥ ΕΝΑΝΤΙ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ
6. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΥΜΒΕΙ ΞΑΝΑ;

Φυσικά δεν μας διαφεύγει ο "φιλικός" αντίλογος των χορτάτων της αντίπερα όχθης. Με λεπτή ταξική ειρωνεία διατείνονται, καθώς χορεύουν το καθεστωτικό τους βαλς, ότι η προοπτική μιας Ελλάδας και ενός κόσμου χωρίς εκμεταλλευτές και καταπιεζόμενους, χωρίς πλούσιους και φτωχούς, χωρίς κεφαλαιοκράτες "αφέντες" και μισθωτούς "δούλους", στην καλύτερη περίπτωση συνιστά δονκιχοτισμό και ουτοπία. Εξίσου "φιλικά", λοιπόν απαντάμε: "Ένας χάρτης του κόσμου που δεν περιέχει την Ουτοπία δεν αξίζει να τον κοιτάξεις καν, γιατί αφήνει έξω τη μόνη χώρα όπου η Ανθρωπότητα πάντα θα προσγειώνεται.