Αυτό το βιβλίο είναι μια προσεκτική ακαδημαϊκή εργασία, αλλά και μια ισχυρή προάσπιση του δικαιώματος του συριακού λαού να καθορίσει τη δική του κοινωνία και το δικό του πολιτικό σύστημα. Η θέση αυτή είναι σύμφωνη με τις αρχές του διεθνούς δικαίου και των ανθρώπινων δικαιωμάτων, αλλά μπορεί να ερεθίσει τις δυτικές ευαισθησίες, συνηθισμένοι καθώς είμαστε σε ένα υποτιθέμενο «προνόμιο παρέμβασης». Μερικές φορές πρέπει να γίνομαι ωμός, γιατί αυτός είναι ο μόνος τρόπος με τον οποίο μπορεί κανείς να διεμβολίσει τη διγλωσσία.

Το βιβλίο Πολυπολικός κόσμος, Γεωπολιτική και Ευρώπη, του Πιερλουίτζι Φαγκάν, σε μετάφραση της Άβας Μπουλούμπαση, περιέχει τρεις εκτενείς εργασίες του συγγραφέα: 1) "Η διαρκής σύγκρουση ως λίκνο του νέου πολυπολικού κόσμου", 2) "Ο χώρος της πολιτικής στον πολυπολικό κόσμο. Νέα κράτη, αποσχίσεις, κυριαρχία" και 3) "Γεωπολιτική της Ευρώπης".

Πώς νίκησε η Οκτωβριανή Επανάσταση; Και γιατί απέτυχε το εγχείρημα του Οκτώβρη; Υπήρχε κάτι σύμφυτα λαθεμένο ή αυταρχικό στο μαρξισμό, τον μπολσεβικισμό και τη θεωρητική παράδοση του Λένιν; Η σταλινική βαρβαρότητα ήταν άραγε το αναπόφευκτο αποτέλεσμα τους;

Οι ιδέες του Προυντόν, του Μπακούνιν και του Κροπότκιν, που έμοιαζαν θαμμένες στα βάθη της Ιστορίας, άρχισαν -κυρίως στο δεύτερο μισό του εικοστού αιώνα- να ξαναβρίσκουν το χαμένος τους σφρίγος και την ορμή τους.

Οι σημαίες των αναρχικών πληθαίνουν στις διαδηλώσεις ενάντια στην παγκοσμιοποίηση, τα αιτήματά τους έχουν πια μια θέση στις σημερινές διαμάχες για την οικολογία ή τον νεοφιλελευθερισμό, ολοένα και νέες ομάδες ξεπηδούν και συσπειρώνονται στο ίντερνετ. 

Η κόκκινη σημαία στο εξώφυλλο και οι ιριδωτές για τις οποίες μιλάει αυτό το βιβλίο, είναι τα απτά σημάδια των διαφορετικών τρόπων με τους οποίους συμμετέχει κανείς σε αυτό που ανέκαθεν θεωρείται σαν στράτευση. Έχουν αλλάξει τα ονόματα, οι αξίες, οι πρωταγωνιστές, όμως πάντοτε ο κόσμος σώζεται χάρη σε κάποιους-ες που πηγαίνουν κόντρα στην πορεία του, αντιλαμβανόμενοι τα δεινά του και αγωνιζόμενοι να μην επέλθουν άλλα μεγαλύτερα.

Σε μια εποχή όπου κυρίαρχα σύμβολα είναι οι λογότυποι και τα σήματα εταιρειών και προϊόντων τα σύμβολα της αναρχίας όχι μόνο διατηρούν την υψηλή αναγνωρισιμότητά τους, αλλά συχνά εμπλουτίζονται με νέες παραλλαγές, προκειμένου να εκφράσουν τις ιδιαίτερες τάσεις και τα ρεύματα των αντιεξουσιαστικών κινημάτων.

Διακόσια χρόνια μετά τη γέννηση του Μαρξ, συνομιλώντας με το φάντασμά του, πραγματευόμαστε, ίσως περισσότερο από ποτέ, το βάρος μιας κληρονομιάς, που αφέθηκε να ολοκληρωθεί στα οδοφράγματα της ιστορίας. Είναι εκείνη που τροφοδοτεί εν τέλει την τόσο διάσημη, μα στην πράξη λησμονημένη, μαρξική επιταγή· να απελευθερώσουμε την κριτική.

Η παγκόσμια οικονομική κρίση του 2008 και οι νεοφιλελεύθερες επιλογές για την αντιμετώπισή της, δέκα χρόνια μετά, εξακολουθούν να διαμορφώνουν την καθημερινότητα μυριάδων ανθρώπων που υποχρεούνται να υφάνουν τα σχέδια ζωής τους σε έναν πολύπλοκο, ρευστό και αβέβαιο κοινωνικό κόσμο. Στην Ελλάδα, η υψηλή ανεργία, η επισφαλής εργασία, το κόστος ζωής, η συρρίκνωση της πρόσβασης των πιο αποστερημένων και αδύναμων ομάδων στα δημόσια αγαθά, ανάμεσα σε πολλά άλλα, συνιστούν τις όψεις μια μακροημερεύουσας κρίσης που πλέον έχει αρχίσει να προσλαμβάνεται ως "κανονικότητα".

Το παρόν βιβλίο περικλείει πολιτικά χρονογραφήματα του Δημήτρη Μανιάτη, που δημοσιεύθηκαν όλα στα "ΝΕΑ" του Σαββάτου, στην τρέχουσα στήλη του δημοσιογράφου, με τίτλο "Εναλλακτικά".