Φυσικά δεν μας διαφεύγει ο "φιλικός" αντίλογος των χορτάτων της αντίπερα όχθης. Με λεπτή ταξική ειρωνεία διατείνονται, καθώς χορεύουν το καθεστωτικό τους βαλς, ότι η προοπτική μιας Ελλάδας και ενός κόσμου χωρίς εκμεταλλευτές και καταπιεζόμενους, χωρίς πλούσιους και φτωχούς, χωρίς κεφαλαιοκράτες "αφέντες" και μισθωτούς "δούλους", στην καλύτερη περίπτωση συνιστά δονκιχοτισμό και ουτοπία. Εξίσου "φιλικά", λοιπόν απαντάμε: "Ένας χάρτης του κόσμου που δεν περιέχει την Ουτοπία δεν αξίζει να τον κοιτάξεις καν, γιατί αφήνει έξω τη μόνη χώρα όπου η Ανθρωπότητα πάντα θα προσγειώνεται.

Στο παρόν βιβλίο επιχειρείται η όσο το δυνατόν πιο εύληπτη παρουσίαση επιχειρημάτων και βασικών ερμηνειών της εγχώριας αναπτυξιακής δυναμικής. Οι εμπειρικές, αναλυτικές και ερμηνευτικές σκοπιές του βιβλίου δεν περιορίζονται σε εξειδικευμένες μεθοδολογικές προσεγγίσεις που αφορούν αποκλειστικά και μόνο τον επιστημονικό και τον επαγγελματικό χώρο οικονομολόγων και οικονομικών αναλυτών, αλλά και σε αναγνώστες με ευρύτερη μόρφωση και σχετικά ενδιαφέροντα. Μεγάλο τμήμα των συμπερασμάτων και των εκτιμήσεων εμφανίζεται για πρώτη φορά στη διαθέσιμη βιβλιογραφία.

"Κάποιοι νομίζουν πως αν είσαι από το Ιράκ και ζεις ακόμη, τότε δεν έχεις πια προβλήματα. Δεν μπορούν να διακρίνουν άλλου είδους δυσκολίες. Για παράδειγμα, ολόκληρο αυτό το κτίριο είναι γεμάτο Ιρακινούς, αλλά δεν μιλάμε μεταξύ μας. Δεν υπάρχει εμπιστοσύνη. Ο πόλεμος την κατέστρεψε και αυτήν".
Χίμπα, 16 χρόνων.

"Έγιναν πολλές εκρήξεις αυτοκινήτων στην περιοχή μας. Κάθε πρωί σηκωνόμασταν και μαθαίναμε ότι και ακόμα ένας είχε σκοτωθεί με άγριο τρόπο. Οι φίλοι μου κι εγώ μιλούσαμε γι' αυτό. Θεωρούσαμε ότι ολόκληρος ο κόσμος είχε τρελαθεί".
Γιαμάν, 13 χρόνων.

Έχουν γίνει άραγε οι σύγχρονες πόλεις κανάλια και εργαλεία μιας κυριαρχικής διευθέτησης των σχέσεων εξουσίας, εστιασμένης στην απόσπαση κέρδους από κάθε δραστηριότητα που αναπτύσσεται στο πλαίσιο της αστικής ζωής; Μήπως ο εξοντωτικός καπιταλισμός στη σημερινή νεοφιλελεύθερη ή ακόμα και μετά-νεοφιλελεύθερη φάση του εκμεταλλεύεται τις πόλεις και η ζωή στην πόλη απλώς αντανακλά αυτή τη διαδικασία; Υπάρχουν δυνατότητες αντίστασης και δημιουργικές εναλλακτικές που πηγαίνουν πέρα από τις σύγχρονες μορφές κυριαρχίας στις σημερινές πόλεις; 

Το Λεξικό αποτελεί μια χαρτογράφηση του φαινομένου της λογοκρισίας στην Ελλάδα μέσα από την καταγραφή και την κριτική ανάλυση εμβληματικών περιπτώσεων. Εστιάζει στην περίοδο της μεταπολίτευσης, αντιπαραθέτοντας και συνδέοντας ταυτόχρονα την παρουσία λογοκριτικών πρακτικών στη δημοκρατία με την αντίστοιχη ανάπτυξη σε περιόδους δικτατορίας και «καχεκτικής» δημοκρατίας. Χωρίζεται σε τρεις ενότητες: Η πρώτη παρουσιάζει το υπόβαθρο της λογοκρισίας υπό τη μορφή ιστορικής ανασκόπησης.

Οι αναρχικές ομάδες είναι αυτές που, με όλη την καλή τους διάθεση, μπορούν να διασφαλίσουν περίπλοκη οργάνωση της νέας κοινότητας και την κοινωνική συλλογικότητα όλα όσα είναι απαραίτητα για να ζήσουμε;

Προς τιμήν των 100 χρόνων του ΚΚΕ ο "Ριζοσπάστης" και η "Σύγχρονη Εποχή" επανεκδίδουν τα Πρακτικά του Α' Πανελλαδικού Σοσιαλιστικού Συνεδρίου.
Το κείμενο που ακολουθεί δημοσιεύεται με βάση την έκδοση της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ του 1982, που ήταν αφιερωμένη στο 11ο Συνέδριο του Κόμματος. Στην παρούσα έκδοση τηρήθηκε το μονοτονικό σύστημα.
Όπως αναφέρεται και στο σημείωμα της έκδοσης του 1982, το κείμενο των Πρακτικών που δημοσιεύεται αφορά τις πέντε από τις εφτά συνολικά μέρες που διήρκεσε το Πρώτο (Ιδρυτικό) Συνέδριο του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος Ελλάδας.