Ένα έργο - χρονικό από τον 30ετή πόλεμο. Γράφτηκε στα 1938-39 και πρωτοπαίχτηκε στη Ζυρίχη στα 1942.
Η Μάνα Κουράγιο ακολουθεί το στράτευμα, με έναν αραμπά - καντίνα, πουλώντας προμήθειες και ποτό για τους στρατιώτες. Χάνει και τα δυό της αγόρια στον πόλεμο. Η μουγγή κόρη της Κατερίνα πεθαίνει χτυπημένη από σφαίρα καθώς προσπαθεί μ' ένα τύμπανο να στείλει μήνυμα στην πόλη Χάλλε για μια επερχόμενη επίθεση. Η Μάνα Κουράγιο απομένει μοναχή της με τον αραμπά της, γριά, ωστόσο αποφασισμένη να συνεχίσει το εμπόριό της. (Από την έκδοση)

Η υπόθεση εκτυλίσσεται στη Γουατεμάλα. Κεντρική Αμερική. Εποχή σύγχρονη.

Στο βιβλίο αυτό περιλαμβάνονται εφτά θεατρικοί μονόλογοι "Χρειαζόμαστε ήρωες τώρα"· "Σίμον, ο Γκάνγκστερ της τέχνης"· "Τα ναρκωτικά με κράτησαν στη ζωή"· Ο υπηρέτης της ομορφιάς"· "Ο αυτοκράτορας της ήττας"· "Ο βασιλιάς της λογοκλοπής"· Είμ’ ένα λάθος" και η συλλογή "Απομεινάρια", τα κείμενα που έγραψε ο Φαμπρ για την περφόρμανς "Όρος Όλυμπος". Για να εξυμνήσουμε το καλτ της τραγωδίας (μια 24ωρη παράσταση).

Το Σαν περάσουν πέντε χρόνια είναι ένα έργο "αναμονής" ή, για να είμαστε πιο ακριβείς, δύο αναμονών: ο κεντρικός ήρωας του έργου, ο Νεαρός, υποχρεώνεται σε πενταετή διαστήματα αναμονής προκειμένου να κατακτήσει τα διαδοχικά αντικείμενα του πόθου του. Ο Λόρκα δεν δίνει εξηγήσεις σχετικά με το γιατί των αναμονών, απομακρυνόμενος, όπως προείπαμε, από οποιαδήποτε ρεαλιστική ή νατουραλιστική παράδοση του θεάτρου.

Το 1939, αυτοεξόριστος στη Σουηδία, ο Μπέρτολτ Μπρεχτ αρχίζει να γράφει τη "Μάνα Κουράγιο" με τον υπότιτλο "Ένα χρονικό από τον Τριακονταετή Πόλεμο", εμπνευσμένος από το μυθιστόρημα του Χανς Γιάκομπ φον Γκρίμελσχαουζεν "Η ζωή της αρχιαπατεώνισσας και αλήτισσας Courasche", που δημοσιεύτηκε το 1670, και βασιζόμενος σε ένα παράδειγμα μιας τσιγγάνας που περιγράφει πώς η λαίλαπα του Τριακονταετούς Πολέμου οδήγησε σε ηθική και υλική εξαθλίωση των λαών.

Ο Τζο Όρτον παρουσιάστηκε ως συγγραφέας το 1964 με το έργο "Τα γούστα του κυρίου Σλόαν" (Entertaining Mr Sloan), που πολλοί κριτικοί θεώρησαν "το καλύτερο πρωτόλειο έργο των τελευταίων πενήντα χρόνων", ενώ άλλοι κριτικοί αντέδρασαν εντελώς αρνητικά, χαρακτηρίζοντάς το "ανήθικο και βρώμικο, ένα έργο που δεν πρέπει να παρουσιάζεται στο αγγλικό κοινό". Ο Όρτον χάρηκε όχι τόσο για τις καλές κριτικές όσο για την κατακραυγή, φτάνοντας σε σημείο να γράφει ο ίδιος γράμματα διαμαρτυρίας σ' εφημερίδες και περιοδικά με διάφορα ψευδώνυμα. (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)

Ο νεαρός Ρος και ο υπέργηρος κύριος Γκρην είναι δύο άτομα που βιώνουν τη μοναξιά τους στη σημερινή Νέα Υόρκη. Ο Ρος, επιτυχημένο στέλεχος πολυεθνικής εταιρείας, έχει αναγκαστεί ν' ακολουθήσει τον δρόμο όπου πάντα οδηγεί η ιδιαιτερότητα: τον δρόμο της επιλεκτικής συναναστροφής και της αγωνιώδους προσπάθειάς του να επικοινωνήσει.

Ο ΜΙΚΡΟΣ ΕΓΙΟΛΦ είναι ένα πλήρες αριστούργημα και μορφικά αντιπροσωπεύει την ώριμη στιγμή του Ίψεν. Είναι ένα δοκίμιο στις έννοιες της ενοχής και του ελέους ,του κοινωνικού προορισμού και του καθήκοντος. Κάτω από τις συγκρατημένες πράξεις των ηρώων του κυλούν αβυσσαλέα πάθη : όπως σ' ένα παγωμένο ποτάμι, κάτω από την επισφαλή κρούστα του κρύβονται χειμαρρώδεις υδάτινοι όγκοι... (Από την παρουσίαση της έκδοσης)