Με αφορμή την τρομοκρατική επίθεση της 12ης Ιουνίου 2016 στο gay bar του Ορλάντο, ο Γκιλιέμ Κλούα παραδίδει ένα βαθιά ανθρώπινο και συγκινητικό έργο, ύμνο στην αγάπη και θρίαμβο της ζωής απέναντι στο μίσος και τον θάνατο. Η αντιπαράθεση ανάμεσα στη μητέρα ενός από τα θύματα της επίθεσης και τον σύντροφό του προκαλεί την αναζήτηση των πραγματικών κινήτρων του δράστη και της αληθινής σημασίας της επίθεσης, οδηγώντας σταδιακά τα δύο πρόσωπα του έργου στην αυτογνωσία και την αποδοχή της απώλειας.

«Τι είναι αυτό μέσα μας που ασελγεί, ψεύδεται, κλέβει και σκοτώνει; Μαριονέτες είμαστε που τις τραβούν απ' το κορδόνι, τίποτα, τίποτα δεν είμαστε εμείς οι ίδιοι! Σπαθιά με τα οποία μάχονται φαντάσματα, μόνο που δεν φαίνονται τα χέρια που τα κρατούν, όπως στα παραμύθια». Ο Γκέοργκ Μπύχνερ (Georg Buchner), γεννήθηκε στις 17 Οκτωβρίου 1813 στην Γκοντελάου της Γερμανίας. Ως γιος στρατιωτικού γιατρού, σπουδάζει ιατρική στο πανεπιστήμιο του Στρασβούργου. Από πολύ νεαρή ηλικία όμως γράφει ποιήματα και μικρά διηγήματα.

Αμέσως μετά τη Σονάτα των φαντασμάτων, ο Στρίντμπεργκ ξεκίνησε να γράφει το Toten-insel, έχοντας ως σημείο αναφοράς τη θεατρική εικονογράφηση της μεταθανάτιας ζωής. Παραπέμποντας πάντοτε στον μνημειώδη πίνακα του Bocklin, η απεικόνιση της "ζωής" μετά το ορόσημο της στιγμής του θανάτου αποτελεί το κεντρικό μοτίβο του έργου.

Μα, για τ' όνομα του Θεού, για τι πράγμα μιλάς;
Ήταν απλά ένα λάθος.
Κύριέ μου, οι άνθρωποι κάνουν λάθη, δεν ήρθε και το τέλος του κόσμου...

Αν φυσιολογικός είναι αυτός που μισεί τον διαφορετικό, δεν ξέρω εσύ τι κάνεις, εγώ πάντως δεν θέλω το παιδί μου να είναι φυσιολογικό!
Ούτε φυσιολογικό, ούτε συνηθισμένο!

Στις 26 Μαΐου του 2013 γύρω στις 20:21 η ώρα ο κατηγορούμενος εκτόξευσε μια οβίδα κατευθυνόμενη μέσω του αέρα κατά ενός επιβατικού αεροσκάφους της γερμανικής Λουφτχάνσα AG και σκότωσε έτσι τους 164 ανθρώπους που βρίσκονταν μέσα στο αεροσκάφος. Ακόμη και αν είναι δύσκολο να το παραδεχτούμε, πρέπει παρ' όλ' αυτά να δεχτούμε ότι ο νόμος μας, από ό, τι φαίνεται δεν είναι σε θέση να λύσει κάθε πρόβλημα χωρίς αντίλογο. Ο Λαρς Κοχ έγινε ο ίδιος δικαστής και αποφάσισε μόνος του για ζωή και θάνατο.

Ο Αρραμπάλ συγκεντρώνει, με το ζήλο του συλλέκτη, τα στιγμιότυπα εκείνα τα οποία ενισχύουν ένα εξέχον περιστατικό, που ενιδαφέρει στην υπόθεση της παραγωγής θεατρικού νοήματος. Έτσι, το παράδοξο διαπερνά συχνότατα το έργο του για να εξυμνήσει την αντιπαράθεση μεταξύ κορυφαίων προσώπων και θεματικών καταστάσεων. Οι διαθέσεις ορίζονται μέσα σε αντιτιθέμενα πεδία ηθικής υπεροχής, όπου το νόημα των πραγμάτων διχάζεται και δημιουργεί συγκεκριμένη συμπεριφορά.

Η Λάλι είναι μια πόρνη που ζει στη συνοικία Ραβάλ,κοντά στο λιμάνι της Βαρκελώνης, μαζί με τον Κάρλος, τον άνεργο εραστή και προαγωγό της. Έχει έναν τακτικό πελάτη, τον Νταβίντ, ιδιοκτήτη βιβλιοπωλείου, που είναι παντρεμένος, αλλά η γυναίκα του είναι ετοιμοθάνατη. Η Λάλι αρχίζει σιγά σιγά να αναπτύσσει μια ιδιόρρυθμη σχέση με τον Νταβίντ, που της δίνει βιβλία να διαβάσει και της ανοίγει έναν καινούριο κόσμο, με αποτέλεσμα να δει διαφορετικά τα πράγματα και να θέλει να εγκαταλείψει το πεζοδρόμιο.

Έπειτα από πέντε χρόνια αφιερωμένα στο σύγχρονο θέατρο, στρεφόμαστε στα έργα του μεγάλου γαλλικού ρεπερτορίου, έργα ελάχιστα, ουδόλως η πλημμελώς μεταφρασμένα η παντελώς άγνωστα στην ελληνική σκηνή. Και από τα έργα του μεγάλου ρεπερτορίου, θεωρήσαμε ως πρώτη προτεραιότητα το ρομαντικό δράμα, ένα είδος που αναστάτωσε βαθιά την ιστορία του γαλλικού και ευρωπαϊκού θεάτρου. Ο παρών τόμος περιέχει τρία συναρπαστικά έργα του ρομαντικού ρεπερτορίου, τριών συγγραφέων που άφησαν με το έργο τους ανεξίτηλα τα ίχνη τους στην ευρωπαϊκή σκηνή : Αλφρέ ντε Μυσσέ, Προσπέρ Μεριμέ και Αλφρέ ντε Βινύ.