«Κυρίες και κύριοι», όπως θα έλεγε και ο Κουνούπης, που προλογίζει το έργο, «σας παρουσιάζουμε μια ιστορία ενός αγώνα αγάπης μεταξύ του διαβόητου γέρου Ντον Κριστόμπαλ, της νέας και όμορφης Ροζίτα, του νεαρού εραστή της Κοκολίκου και του πρώην φίλου της Κουρίτο».
Ο ηλικιωμένος Εφραίμ Κάμποτ ζει με τους τρεις γιους του σε ένα αγρόκτημα του αμερικανικού νότου. Οι δύο μεγαλύτεροι γιοι, που για χρόνια δούλευαν σαν σκλάβοι τη γη του πατέρα τους, αποφασίζουν να ζητήσουν μια καλύτερη τύχη στην Καλιφόρνια. Ο Ήμπεν, ο τρίτος γιος, απεχθάνεται κι αυτός τον αυταρχικό πατέρα τους και θεωρεί ότι τόσο το σπίτι όσο και η γη του πατέρα τους του ανήκουν. Ο Εφραίμ, που είχε λείψει για ένα μικρό διάστημα, επιστρέφει στο σπίτι με τη νεαρή όμορφη γυναίκα του, την 35χρονη Άμπι.
Το "Οξυγόνο" (2003) εγκαλεί την Ιστορία και ανασκολοπίζει έναν 21ο αιώνα που ασφυκτιά. Το έργο, με αφετηρία τις Δέκα (Αντί)Εντολές, δομημένο σε δέκα χορικά, εγείρει τα μεγάλα ηθικά προβλήματα του σήμερα και σκιαγραφεί μια γενιά που ζητά εξηγήσεις. Το "Οξυγόνο" είναι μια συμπύκνωση ζωής και ένα φάρμακο κατά του εφησυχασμού.
Το "Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε", που παίχτηκε για πρώτη φορά το 1917, είναι ένα από τα πιο δημοφιλή και πιο αντιπροσωπευτικά θεατρικά έργα του Λουίτζι Πιραντέλλο.
Η δράση του τοποθετείται σε ένα επαρχιακό κλειστοφοβικό περιβάλλον, με τους ήρωές του να προσπαθούν να αποδείξουν -ο καθένας για τον εαυτό του- την αλήθεια των αντιφατικών ιστοριών τους, προκειμένου να ικανοποιήσουν τη νοσηρή περιέργεια και τη χωρίς όρια αδιακρισία της κοινής γνώμης για οτιδήποτε ξεφεύγει από τα καθιερωμένα.
Ο "Παγοπώλης" γράφτηκε στα 1939 - μιαν εποχή πικρότατη για τον Ο' Νηλ. Η πολεμική θύελλα που πρόβαινε στον ορίζοντα, τον είχε ταράξει βαθύτατα. Αργότερα, σε μια δημόσια εξομολόγηση (1956), είπε: "Ο πόλεμος μ' έκανε να καταλάβω πως στήριζα, την πίστη μου στις παλιές αξίες - κι αυτές είχαν χαθεί... Είναι πολύ θλιβερό, αλλά σήμερα δεν υπάρχουν πια αξίες για να στηρίξουν τη ζωή...".
Ο "Νεκρασόφ" είναι μια φαρσο-σάτιρα, όπως ο ίδιος ο συγγραφέας αναφέρει σε συνέντευξή του, που αναπαράγει τη δομή της κοινωνίας. Με το έργο αυτό απομυθοποιείται το άσπιλο πρόσωπο μιας συγκεκριμένης μερίδας του Τύπου, αλλά και των ισχυρών εκπροσώπων της εξουσίας κάθε κοινωνίας. Ο Σαρτρ είχε την πρόθεση να προσεγγίσει το είδος της κωμωδίας έτσι όπως την οραματίστηκε και την καθιέρωσε ο Αριστοφάνης, γι' αυτόν τον λόγο το κείμενο εμπεριέχει κωμικά στοιχεία.
Όλο το έργο παίζεται μέσα σ' ένα μπαρ-ρεστωράν που βρίσκεται σ' ένα δημόσιο δρόμο κοντά σε μια μικρή πόλη της πολιτείας του Κάνσας, που απέχει 30 περίπου μίλλια, δυτικά από την πόλη του Κάνσας. Το ρεστωράν χρησιμεύει επίσης και για ανάπαυση λίγων ωρών στους επιβάτες των λεωφορείων της γραμμής. Είναι ένα οίκημα βρώμικο με λίγα μοντέρνα αντικείμενα. Ημερολόγια και πιν-απ-γκέρλς διακοσμούν τους ιερούς τοίχους, και ο φωτισμός δίνεται από δυο αναμμένους λαμπτήρες, χωρίς αμπαζούρ, που κρέμονται από το ταβάνι σε σκέτα σύρματα.
Τα Λαμπρά παράσιτα (Radiant Vermin, 2015) ένα από τα πιο χαρακτηριστικά δείγματα γραφής του IN-YER-FACE THEATRE παίχτηκαν για δύο χρόνια σε Λονδίνο και Νέα Υόρκη και στη συνέχεια σε διάφορες άλλες πόλεις ανά τον κόσμο. Από τις 18 Νοεμβρίου 2017 ανέβηκαν για πρώτη φορά στην Ελλάδα, στο θέατρο Tempus Verum - Εν Αθήναις. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Ο ιερός τόπος του γάμου είναι το διπλό κρεβάτι. Η πεμπτουσία της συζυγικής ζωής, ο στυλοβάτης της οικογένειας, το θεμέλιο της ανθρωπότητας είναι το διπλό κρεβάτι!
