Έργο ιδρυτικό του θεάτρου του παραλόγου, καθώς το ανέβασμά του (1950) προηγείται κατά τρία χρόνια του μπεκετικού "Περιμένοντας τον Γκοντό", η "Φαλακρή τραγουδίστρια" που διακωμωδεί τα ήθη της αστικής τάξης εστιάζοντας στην πιο εκλεπτυσμένη, όπως την έβλεπε ο Ιονέσκο, αγγλική εκδοχή της, γράφτηκε στα γαλλικά και πρωτοπαίχτηκε από Γάλλους ηθοποιούς. Στην πραγματικότητα, ο συγγραφέας φιλτράρει την αγγλική κουλτούρα μέσα από τη γαλλική γλώσσα, την οποία θεωρεί μητρική.

Στο άθλιο υπόγειο που νοικιάζει ο Καστιλιόφ, έχουν βρει κατάλυμα άνθρωποι πάμφτωχοι και περιθωριακοί: ο κλειδαράς Κλιές με την ετοιμοθάνατη γυναίκα του, ένας μέθυσος αποτυχημένος ηθοποιός, ένας ξεπεσμένος βαρόνος, ένας μυστηριώδης προσκυνητής. Ανάμεσά τους η Βασιλίσα, η γυναίκα του ηλικιωμένου ιδιοκτήτη, που προσπαθεί να πείσει τον εραστή της, το νεαρό Βάσκα, να τη βοηθήσει να ξεφύγει από το κολαστήριο, σκοτώνοντας τον άντρα της. Όμως ο Βάσκα έχει το βλέμμα του στραμμένο αλλού.

Ο Μάρλοου στον Εδουάρδο Β΄, μια τραγωδία κατόπτρων, που πρωτοπαίχτηκε το 1593, παρουσιάζει πρώτη φορά στην ελισαβετιανή σκηνή το πρόβλημα της ριζικής αντίστασης σ' έναν ανάξιο ηγεμόνα και το επεξεργάζεται με εξαιρετική τόλμη. Ο Μάρλοου γνωρίζει τους μηχανισμούς άσκησης της εξουσίας από μέσα και οδηγεί σε αποφάσεις διόλου θεολογικής αλλά πολιτικής φύσεως. Για τις αγριότητες του εμφυλίου και την ερείπωση της χώρας όλοι είναι υπεύθυνοι: ο βασιλιάς, η βασίλισσα, οι ευνοούμενοι, η εκκλησία, οι ευγενείς.

Στο "Εσωτερικό" του Μωρίς Μαίτερλινγκ αποτυπώνεται το προνομιακό θέμα που διαπερνά όλο το έργο του βέλγου νομπελίστα συμβολιστή -η υπαρξιακή αδυναμία του ανθρώπου, παραδομένου ανελέητα στο πεπρωμένο του.

Το "Πέρα απ' τον ορίζοντα" είναι η πρώτη γηγενής αμερικανική τραγωδία, η οποία έγινε σήμα κατατεθέν πολλών δραμάτων του 20ού αιώνα στην Αμερική και σηματοδότησε μια σημαντική αλλαγή στο αμερικανικό δράμα.

Ο Αλμπουρί, ένας μαύρος, μπαίνει μυστηριωδώς μέσα σ' ένα εργοτάξιο περίκλειστο και καλά φρουρούμενο, σε μια χώρα της Δυτικής Αφρικής. Κρατά ένα μυστικό που δεν αποκαλύπτεται. Είναι μήπως η φωνή της κοινότητάς του, είναι η φωνή της Αφρικής ή του Τρίτου Κόσμου; Ίσως να είναι το πρόσωπο που θέλει να αποκαλύψει το ποιόν του λευκού κόσμου. Το σίγουρο είναι πως, αντίθετα από τους δυο λευκούς άντρες που ανήκουν στο κόσμο του δούναι και λαβείν, περισσότερο κι από τη γυναίκα που προσπαθεί να συμφιλιώσει τους δυο κόσμους (των λευκών και των μαύρων), εκείνος ανήκει στον κόσμο του ανθρωπισμού.

Το θεατρικό ποίημα Del amor, με τον υπότιτλο Teatro de animales, γράφτηκε το 1919 από τον Ισπανό ποιητή και θεατρικό συγγραφέα Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα, όταν ήταν 20 ετών. Πρόκειται για ένα αλληγορικό κείμενο που εκδόθηκε για πρώτη φορά στην Ισπανία μόλις το 1997, στην εμβληματική μαύρη σειρά κλασικής λογοτεχνίας των εκδόσεων Catedra, σε μια συλλογή των νεανικών θεατρικών έργων του Γραναδίνου υπό τον τίτλο: Teatro inedito de juventud, σε επιμέλεια του καθηγητή του Πανεπιστημίου της Γρανάδας, Andres Soria Olmedo.

Επιστρέφοντας μετά από χρόνια στο πατρικό του, ο Γκρέγκερς ανακαλύπτει πως η γυναίκα που υποψιαζόταν ότι ήταν ερωμένη του πατέρα του έχει παντρευτεί τον παλιό του φίλο Γιάλμαρ και έχουν μαζί μια κόρη. Κυνηγός του "απόλυτα ιδανικού" και πεπεισμένος πως μόνο η απόλυτη ειλικρίνεια οδηγεί σε αυτό, αποφασίζει να αποκαλύψει την παλιά σχέση στον φίλο του, δημιουργώντας έτσι υποψίες για την πατρότητα του παιδιού. Ένας άλλος φίλος της οικογένειας, ο δρ. Ρέλλινγκ, τον προειδοποιεί: ορισμένες πλάνες είναι ζωτικής σημασίας.

Μια θαυμαστή περιπέτεια με την υπογραφή Σαίξπηρ. Ένα από τα δημοφιλέστερα, στην εποχή του, έργα του ελισαβετιανού βάρδου, καρπός της ωριμότητας του.