Το "Πέρα απ' τον ορίζοντα" είναι η πρώτη γηγενής αμερικανική τραγωδία, η οποία έγινε σήμα κατατεθέν πολλών δραμάτων του 20ού αιώνα στην Αμερική και σηματοδότησε μια σημαντική αλλαγή στο αμερικανικό δράμα.
Ο Αλμπουρί, ένας μαύρος, μπαίνει μυστηριωδώς μέσα σ' ένα εργοτάξιο περίκλειστο και καλά φρουρούμενο, σε μια χώρα της Δυτικής Αφρικής. Κρατά ένα μυστικό που δεν αποκαλύπτεται. Είναι μήπως η φωνή της κοινότητάς του, είναι η φωνή της Αφρικής ή του Τρίτου Κόσμου; Ίσως να είναι το πρόσωπο που θέλει να αποκαλύψει το ποιόν του λευκού κόσμου. Το σίγουρο είναι πως, αντίθετα από τους δυο λευκούς άντρες που ανήκουν στο κόσμο του δούναι και λαβείν, περισσότερο κι από τη γυναίκα που προσπαθεί να συμφιλιώσει τους δυο κόσμους (των λευκών και των μαύρων), εκείνος ανήκει στον κόσμο του ανθρωπισμού.
Το θεατρικό ποίημα Del amor, με τον υπότιτλο Teatro de animales, γράφτηκε το 1919 από τον Ισπανό ποιητή και θεατρικό συγγραφέα Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα, όταν ήταν 20 ετών. Πρόκειται για ένα αλληγορικό κείμενο που εκδόθηκε για πρώτη φορά στην Ισπανία μόλις το 1997, στην εμβληματική μαύρη σειρά κλασικής λογοτεχνίας των εκδόσεων Catedra, σε μια συλλογή των νεανικών θεατρικών έργων του Γραναδίνου υπό τον τίτλο: Teatro inedito de juventud, σε επιμέλεια του καθηγητή του Πανεπιστημίου της Γρανάδας, Andres Soria Olmedo.
Επιστρέφοντας μετά από χρόνια στο πατρικό του, ο Γκρέγκερς ανακαλύπτει πως η γυναίκα που υποψιαζόταν ότι ήταν ερωμένη του πατέρα του έχει παντρευτεί τον παλιό του φίλο Γιάλμαρ και έχουν μαζί μια κόρη. Κυνηγός του "απόλυτα ιδανικού" και πεπεισμένος πως μόνο η απόλυτη ειλικρίνεια οδηγεί σε αυτό, αποφασίζει να αποκαλύψει την παλιά σχέση στον φίλο του, δημιουργώντας έτσι υποψίες για την πατρότητα του παιδιού. Ένας άλλος φίλος της οικογένειας, ο δρ. Ρέλλινγκ, τον προειδοποιεί: ορισμένες πλάνες είναι ζωτικής σημασίας.
Μια θαυμαστή περιπέτεια με την υπογραφή Σαίξπηρ. Ένα από τα δημοφιλέστερα, στην εποχή του, έργα του ελισαβετιανού βάρδου, καρπός της ωριμότητας του.
Μου λες πόσο πολύ αγαπάς τους ανθρώπους. Πόσο ερωτευμένη είσαι με το θάρρος των ανθρώπων στο λεωφορείο. Ναι, και βέβαια τους αγαπάς.
Γιατί σε τρία λεπτά μπορείς να κατέβεις.
Βασισμένο σε ένα πραγματικό περιστατικό της εποχής, το έργο του Μπύχνερ πραγματεύεται την ιστορία του στρατιώτη Γιόχαν Κρίστιαν Βόυτσεκ, που σε μία κρίση ζήλιας μαχαιρώνει την ερωμένη του, Μαρία, και καταδικάζεται σε θάνατο.
Σε κάποιο μουντό φιόρδ της νορβηγικής υπαίθρου, στα τέλη του 19ου αιώνα, η κυρία Άλβινγκ ετοιμάζεται με τη συνδρομή του οικογενειακού φίλου, πάστορα Μάντερς, να εγκαινιάσει ένα ορφανοτροφείο στη μνήμη του νεκρού συζύγου της. Ταυτόχρονα, υποδέχεται τον γιο της, Όσβαλντ, που επιστρέφει μετά από καιρό στην οικογενειακή εστία. Το πρόσωπο που δεν εμφανίζεται στο έργο, όμως ρίχνει βαριά τη σκιά του στο παρόν και το μέλλον όλων, είναι ο νεκρός Άλβινγκ.
Αυτός είναι, ο λόγος της τραγωδίας: ο άνθρωπος θήραμα των θεών. Η κωμωδία -το ξέρουμε- είναι, η άλλη όψη του νομίσματος. Όσο ο βίος του χειραγωγείται, από μια εξουσία, ο άνθρωπος αναζητά την ελευθερία του στην ανατροπή της. Ανατρέπονται οι θεοί; Το ζήτημα δεν είναι αυτό. Οι αρχαίοι πάντως είχαν εφεύρει κάποια τεχνάσματα για να τους αντιμετωπίσουν: Συχνά τους έδιναν ανθρώπινες ιδιότητες, αδυναμίες, μικρότητες, τους κατέβαζαν απ' το βάθρο τους, συγχρωτίζονταν και συναλλάσσονταν μαζί τους.
[...] Η Ελίντα, η ηρωίδα του έργου, όπως η μικρή σειρήνα -αναζητώντας την αληθινή ζωή την ευτυχία που δεν απολαμβάνει στο γάμο της με τον γιατρό Βάνγκελ- στρέφει το βλέμμα της έξω από τα στενά όρια του περιβάλλοντός της, στην ανοιχτή θάλασσα.
"Η κυρά της θάλασσας", αν και στηρίζεται σε μύθο, είναι ένα ψυχολογικό δράμα και αφορά τη σχέση δύο ανθρώπων που ζουν χωρίς έρωτα, εγκλωβισμένοι στο πλαίσιο μιας κοινωνικής σύμβασης.
