"Α όχι, Μομό! Βγες από τον αυτοκινητόδρομο! Αυτοκινητόδρομος σημαίνει: Περάστε, περάστε, δεν έχει τίποτα να δείτε. Είναι για τους χαζούς που θέλουν να πάνε γρήγορα από το ένα σημείο στο άλλο. Εμείς δεν κάνουμε γεωμετρία· ταξιδεύουμε. Βρες μου ωραίες δημοσιές που δείχνουν ό,τι αξίζει να δει κανείς."

"Πώς φαίνεται ότι δεν οδηγείτε εσείς, κύριε Ιμπραήμ..."

"Για να σου πω, Μομό! Αν δεν θες να δεις, πάρε το αεροπλάνο όπως όλος ο κόσμος."

"Το μέρος εδώ είναι φτωχό, κύριε Ιμπραήμ;"

"Ναι, είναι η Αλβανία."

"Κι εδώ;"

Χίλιες (περίπου) καθημερινές, τρυφερές, σκληρές, ορθόδοξες, βίαιες, λογικές, παράλογες, αυθόρμητες, επεξεργασμένες ή μη, αλλά αμφίβολα έξυπνες απαντήσεις σε μια πολύ απλή ερώτηση.

36 Δίκαιοι άνθρωποι, το μέλλον της ανθρωπότητας... Νέα Υόρκη 2034. Όταν οι επιθεωρητές Τζέιμς Μάννινγκ και Κοβίνα «Ντιούι» Ντιουβέ αναλαμβάνουν την υπόθεση μιας σειράς φόνων, οι έρευνές τους τους οδηγούν από το αρχηγείο της ρωσικής μαφίας στο Μπρούκλυν Μπιτς στον αποπνικτικό δαίδαλο των μαγαζιών του «Μικρού Χονγκ Κονγκ».

Όταν το πτώμα ενός έφηβου ανακαλύπτεται σε μια λίμνη, η Κάριν Μίλερ, αξιωματικός της Αστυνομίας του Λαού στην Ανατολική Γερμανία, καλείται να ερευνήσει την υπόθεση. Οι κινήσεις της όμως είναι περιορισμένες, καθώς παρακολουθείται από το άγρυπνο βλέμμα της Στάζι. Όταν μάλιστα ο γιος ενός μέλους της ομάδας της Μίλερ εξαφανίζεται, αρχίζει να γίνεται σαφές ότι πίσω από την υπόθεση βρίσκεται μια τρομακτική συνωμοσία. Κάτι που σύντομα οδηγεί τη Μίλερ σε πολύ βαθιά νερά… Θα μπορέσει να ελιχθεί μέσα σε αυτό τον περίπλοκο πολιτικό ιστό και να βρει το αγόρι προτού να είναι πολύ αργά;

Ο Μονάρχης των σκιών αφηγείται την αναζήτηση του χαμένου ίχνους ενός νέου, που αγωνίστηκε για έναν άδικο σκοπό και πέθανε στη λάθος πλευρά της ιστορίας. Λεγόταν Μανουέλ Μένα και το 1936, στον ισπανικό εμφύλιο, κατατάχτηκε εθελοντής στον στρατό του Φράνκο. Πέθανε το 1938 στην περίφημη μάχη του ποταμού Έβρου και επί δεκαετίες ήταν ο επίσημος μάρτυρας της οικογένειας και του χωριού όπου μεγάλωσε. Η οικογένεια τιμά τη μνήμη του, από γενιά σε γενιά, και στους καιρούς της δημοκρατίας, όπου η δόξα και η ντροπή αλλάζουν στρατόπεδα. Ήταν ο θείος της μητέρας του συγγραφέα.

Από την τρυφερή του ηλικία, ο Φερνάντο Πεσσόα θα έρθει αντιμέτωπος με την εμπειρία της απώλεια στις πιο οδυνηρές της εκφάνσεις και η θεματική του θανάτου θα απασχολήσει εξίσου τον ορθώνυμο συγγραφέα και τους ετερώνυμούς του: τον Αλμπέρτο Καέιρο, τον Ρικάρντο Ρέις, τον Άλβαρο ντε Κάμπος, τον Μπερνάντο Σοάρες, τον Μπαράο ντε Τέιβε.

Ένας ηλικιωμένος συγγραφέας εκλαμβάνει το τσίμπημα μιας μέλισσας σαν σημάδι ότι πρέπει να κινητοποιηθεί και να αναθεωρήσει τη ζωή του. Παρακολουθεί μια 30χρονη κοπέλα, την «Κλέφτρα των φρούτων», που αναζητά τη μητέρα της στη γαλλική εξοχή. Το νεανικό και θερμό της βλέμμα τον εμπνέει για να παρατηρήσει με νέα ματιά τον κόσμο γύρω του και να φωτίσει με καινούργιο τρόπο αναμνήσεις, εμπειρίες, προσωπικές σχέσεις.

«Ο πατέρας μου μισούσε τους Εβραίους, όλους ανεξαιρέτως, ακόμα και τους ηλικιωμένους, ακόμα και τους πιο ταπεινούς. Επρόκειτο για ένα μίσος αρχαίο, πατροπαράδοτο, βαθύρριζο, για το οποίο δεν χρειαζόταν να δοθούν εξηγήσεις· ό,τι επιχείρημα κι αν έφερνες για να το δικαιολογήσεις, όσο παράλογο κι αν ήταν, θεωρούνταν θεμιτό. Ιστορίες περί μοχθηρών συνωμοσιών, σαν αυτές που περι­γράφονται στα Πρωτόκολλα των σοφών της Σιών, θεωρούνταν μπαρούφες.

Το βιβλίο που έκανε παγκοσμίως διάσημη την Ελίζαμπεθ Στράουτ και διακρίθηκε με το Λογοτεχνικό Βραβείο Pulitzer το 2009. Το 2014 έγινε μίνι τηλεοπτική σειρά με την Frances McDormand στον πρωταγωνιστικό ρόλο.

Η Όλιβ είναι μια κυνική και αυστηρή, αλλά καλοπροαίρετη, συνταξιούχος δασκάλα που ζει με τον άνδρα της, έναν ευγενικό φαρμακοποιό, και τον γιο της σε μια παραθαλάσσια πόλη του Μέην. 25 χρόνια τώρα, η Όλιβ αντιμετωπίζει προβλήματα κατάθλιψης, πένθους, ζήλιας και τριβής με οικογένεια και φίλους.